Οι Τεγεάτες , οι 300 του Λεωνίδα συν όποιοι είλωτες και "νεο-όμοιοι" είχαν ακολουθήσει, ήταν το κυρίως στράτευμα που παρόλες τις αντίξοες πολιτικές συνθήκες υπήρξαν εκείνη την στιγμή, έδρασε στις Θερμοπύλες.
Ήταν επίσης και η μοναδική δύναμη απο τον Πελοπόνησσο που βγήκε στο διάβα του πολέμου. Ακολούθησαν οι Θεσπιείς και οι Θηβαίοι* (*=οι οποίοι την εκαναν με ελαφρά μετά στο διάβα των Περσών απο το μονοπάτι), μαζί με αρκετούς άλλους που δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή , έφθαναν του 5000 στρατιώτες προς τις 500.000 περίπου (εκτίμηση ιστορικών) του Ξέρξη.
Η διάταξη των Σπαρτιατών και ο συγχρονισμός του βήματος που είχαν σε παράταξη (κάτι που πήραν και οι Ρωμαίοι αργότερα με την "χελώνα") ήταν και το κλειδί της νίκης , συν το οτι σε τόσο στενό χώρο , είχαν διαταχθεί σε πολλαπλούς στοίχους, έτσι ώστε μετά την πρώτη σύγκρουση , η πρώτη γραμμή να αλλάζει και να ανανεώνεται ξεκουράζοντας τους στρατιώτες.
Η όλη μάχη , σύμφωνα πάντα με τους Ιστορικούς , διήρκεσε περίπου 2,5 μέρες και αποτέλεσε το έναυσμα για το Ελληνικό στοιχείο , να μπορέσει να αντιδράσει συνολικά.
Μιλώντας για την Σπαρτιατική δύναμη , μπορεί κάποιος να ψάξει πολλά βιβλία , και να βρεί ενδιαφέροντα στοιχεία , τόσο για την στρατιωτική ανατροφή με τους κανόνες του Λυκούργου , αλλά και για την περίεργη κοινωνική δομή της Σπάρτης που δημιουργούσε μια κοινωνία των Αρίων (απο που πήρε ο Χίτλερ την ιδέα του, ενα πράγμα; ... ε κάτι τέτοιο), που όμως είχε σαν υποστήριξη χιλιάδες "αποικίες" στην Πελοπόννησο , στην Βοιωτία , δημιουργώντας μια κλίμακα είλωτων και άλλων που υποστήριζαν την παροχή εφοδίων σε παραγωγικό επίπεδο.
Γεγονός είναι όμως , πως οι Σπαρτιάτες , μέχρι και την ήττα τους απο την μεγάλη Θήβα , αποτέλεσαν το τεράστιο φόβητρο ακόμα και για τους Πέρσες που σύμφωνα με τον Ηρόδοτο , στην δεύτερη μέρα που είδαν τις Σπαρτιατικές ασπιδες και περικέφαλαίες να λάμπουν, υποχωρούσαν στις πρώτες γραμμές, κάτω απο το βάδισμα των γυμνών ποδιών των Σπαρτιατών , για να πέσουν στα ξίφη των Περσών "αξιωματικών" καθώς τρεπόντουσαν σε φυγή.
Gandalf