Πανέμορφα τοπία, αλλά κάπως ανιαρά.
Αγναντεύοντας την Βαλτική
Πανέμορφα τοπία, αλλά κάπως ανιαρά.
Αγναντεύοντας την Βαλτική
Γυρίσαμε προς τα πίσω και μετά βορειοδυτικά για να φτάσουμε στο λιμάνι Τούρκου από όπου και θα παίρναμε το καράβι για Σουηδία.
Ο καθεδρικός ναός στο Τούρκου.
Σαπήλας, Ίσπηρος και λοιποί καμένοι με τις αρχαιολογίες...Αρχικά δημιουργήθηκε από sapila racing
Μπορεί να την αδικώ, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο δεν έχω να πω για την πόλη.
Κατά τις 8 πήραμε το παπόρι μετά δίκλινης καμπίνας.
Άλλη μία πρωτόγνωρη εμπειρία το φέρυ. Μαγνητικό εισιτήριο, χωρίς τσεκ ιν. Κατευθείαν στην καμπίνα σου, με μαγνητικές κλειδαριές. Πεντακάθαρα, πρακτικά και λειτουργικά τα πάντα στην καμπίνα.
Πρωτόγνωρο και το πάρτι των ντόπιων… Πενταήμερη να ήταν δεν θα ξεφάντωναν έτσι. Παντού στο καράβι ένα ατελείωτο πάρτι χωρίς λόγο και αιτία.
Τύφλα να χει το πατρινό το καρναβάλι…
Ολόκληρη πολιτεία. Αυτόνομη με τα πάντα μέσα. Ολόκληρο μολ βρίσκεις με σχετικά ανταγωνιστικές τιμές. Μέχρι και λέγκο πήρα για τα ανίψια μου..
Στο τσακ γλιτώσαμε το καρδιακό, μετά από τρελό τσιμπούσι στο σελφ σέρβις εστιατόριο. Πήραμε και από το μαρκετ του καραβιού δυο μπύρες και τις ήπιαμε στο κατάστρωμα. Λιώσαμε στον ύπνο στην άντερ γότερ καμπίνα μας, έχοντας κάτι πολωνούς πιτσιρικάδες έξω από την πόρτα, να καπνίζουν μαύρο και να σπάνε κάτι καρέκλες…
414 χιλιόμετρα για εκείνη την ημέρα που δεν μας φάνηκαν καθόλου.
Πίνακας μέσα στον καράβι με ένδειξη θέσης (ζωντανό στίγμα) κατά την διάρκεια του ταξιδιού.
Φτάσαμε Στοκχόλμη λίγο πριν της 7.30.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stockholm
Άδεια η πόλη τέλεια για να κάνεις της βόλτες σου στο κέντρο.
Πανέμορφη.
Μπραβο ρε Παναγιωτη!!
πολυ ωραιες περιγραφες, ακομα πιο ωραιες φωτογραφιες που με (μας) οδηγουν σε ανειπωτα συναισθηματα ευφοριας και θετικισμου!!
Κάπου εκεί στις βόλτες μας παραλίγο να έχουμε το μοιραίο…
Κάτι η κάφρικη για τα τοπικά στάνταρτς οδήγησή μου, σε κόκκινο φανάρι βγήκα μπροστά από το πρώτο σταματημένο αυτοκίνητο, μόλις που πάταγα την διάβαση. Κάτι ο κοιμισμένος οδηγός του Σάαμπ, ανάβει το φανάρι και με σημαδεύει στην αριστερή βαλίτσα…
Φεύγει το βεστρομ δεξιά, μαζί με την εικοστρετράδα τις μπύρες και όλο το φορτίο του… Με κούφια δευτέρα, συμπλεξάρισμα όσο δεν πάει και μοχλικό προς αριστερά, σηκώνεται η μηχανή. Η απειρία της συνεπιβάτιδος μαζί και με το λογικό φόβο της όμως, συνέχισε να ρίχνει το σώμα της προς τα αριστερά. Πάμε πάλι να το σώσουμε και να μην πέσουμε στις ρόδες του κοιμισμένου, φίλτατου κατά τα άλλα οδηγού… Πάμε τραμπάλα και τέρμα γκάζι πάντα, μέχρι που τερμάτισε η δευτέρα…
Όποτε πας να πέσεις, άνοιξε το γκάζι. Με κλειστά τα μάτια το έκανα. Με έσωσε και η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που μου το είπε εκείνος ο καραφλός εκδότης, εγώ το κάνω πάντα…
Με τράβηγμα στον ώμο, δυο γρατζουνιές αμελητέες στην βαλίτσα, ελαφρύ πόνο στο δεξί πέλμα της συνεπιβάτηδος καθώς πάτησε κάτω κατά την πρόσκρουση και πολλά κιλά ιδρώτα λιγότερο σταμάτησα με την πρώτη ευκαιρία να ηρεμήσουμε. Έψαξα να δω τι είχε φταίξει, αλλά δεν το βρήκα. Ίσως ήταν η στιγμή, ίσως μήνυμα να μην ξανατολμήσω σε χώρες σαν και αυτή, να μην οδηγώ μπάι δε μπουκ…
Όλα καλά. Να έχουμε να το θυμόμαστε…
Ξημέρωμα σε μία πολλά υποσχόμενη μέρα…
:smilea: :smilea: :smilea: :smilea:
Πήραμε την κατηφόρα με στόχο να φτάσουμε το νοτιότερο δυνατόν.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση