Η βεράντα - αποθήκη
Του Χρήστου Χωμενίδη
Το σπίτι δεν είναι ευρύχωρο ούτε πολυτελές. Λίγα, χαμηλοτάβανα δωμάτια. Σκασμένοι από τον καιρό σοβάδες. Καλοριφέρ που στάζουν. Παντζούρια που τρίζουν. Διαθέτει εντούτοις το συγκεκριμένο σπίτι μια βεράντα με πανοραμική, με εξαίσια θέα. Βγαίνοντας στη βεράντα του, νοιώθεις πως ίπτασαι πάνω από την Αθήνα. Το μάτι σου δεν σταματάει πουθενά. Αγναντεύεις τον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη, το Αστεροσκοπείο. Στο βάθος διακρίνεται ο Πειραιάς. Λίγο δεξιότερα το φουγάρο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι και το όρος Αιγάλεω. Τις μέρες που η ατμόσφαιρα είναι διαυγής, μέχρι και οι ορεινοί όγκοι της Πελοποννήσου αχνοφαίνονται.
Οι κάτοικοι του σπιτιού; –ποιος στη χάρη τους! Μπορούν να βγάλουν δυό καρέκλες και ένα τραπεζάκι στη βεράντα και να ρομαντζάρουν αδιάκοπα από τον Απρίλιο ως τον Νοέμβριο. Ούζο ή κρασί, εφημερίδα ή βιβλίο, τάβλι ή τράπουλα, ρεμπέτικα ή σονάτες, κουβεντολόι ή καυτά φιλιά. Ό,τι και να διαλέξουν θα είναι βασιλιάδες. Άρχοντες στην αετοφωλιά τους.
Ακούστε τώρα το ευτράπελο: Αντί να απολαμβάνουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι –και οι φιλοξενούμενοί τους– τη βεράντα, την έχουν μετατρέψει σε αποθήκη. Έχουν στοιβάξει ό,τι σαβούρα και παλιατσαρία διαθέτουν. Ετοιμόρροπα έπιπλα, σκουριασμένα εργαλεία, χαλιά που θέλουν επειγόντως πέταμα ή καθάρισμα, μια ρόδα αυτοκινήτου κι ένα καροτσάκι μωρού... Με μισοκατεβασμένα τα στόρια, περνάνε τη ζωή τους μέσα στο μίζερο διαμέρισμα, βλέποντας τηλεόραση, ξεσκονίζοντας ατέρμονα κάτι ψευτοπορσελάνες –οικογενειακά δήθεν κειμήλια–, σιχτιρίζοντας ο ένας τον άλλον. Περδόμενοι ή αυνανιζόμενοι...
Η ύπαρξη της ίδιας της βεράντας έχει αρχίσει στο μυαλό τους να θολώνει. Εάν κάποιος τους πληροφορούσε ότι αρκεί να κάνουν τρία βήματα και να ανοίξουν μια μπαλκονόπορτα για να βρεθούν στον παράδεισο, θα τον κοιτούσαν με άκρα δυσπιστία. Θα τον υποψιάζονταν για απατεώνα, ο οποίος επιδιώκει να τους βγάλει απ’ το σπίτι τους με σκοπό να σουφρώσει τα ασημικά και τα εικονίσματα. Τρισχειρότερα: Να τους κλέψει την τηλεόραση και το μόντεμ του ίντερνετ, που κατέληξαν –από πότε άραγε;– οι μόνοι δίαυλοί τους προς τον έξω κόσμο.
Η βεράντα-αποθήκη (η οποία πράγματι μαραίνεται κάπου στην Άνω Κυψέλη) συνοψίζει με ανατριχιαστική ακρίβεια την κατάσταση της Ελλάδας: Μια χώρα με ευλογημένη θέση, με ανυπολόγιστη δυναμική, διάγει κλεισμένη στον εαυτό της. Ηδονίζεται μαζοχιστικά ξύνοντας τις πληγές της. Κυνηγάει, μέσα σε αραχνιασμένες κάμαρες φαντάσματα. Βαράει το κεφάλι της σε τοίχους. Και στη βεράντα –στη χαρά του Θεού– σήπονται αυτάρεσκα τα σκουπίδια.
Ονομάστε τη βεράντα κοινοβούλιο, στα έδρανα του οποίου γουργουρίζει αυτάρεσκα –με την ψήφο του λαού– ένα συνονθύλευμα από κομματόσκυλα, αριβίστες, εμμονικούς έως και υποσμικούς τύπους.
Ονομάστε την δημόσια διοίκηση: Αργόσυρτη, γραφειοκρατική, δέσμια κάθε λογής συντεχνιών, πρόθυμη να εξυπηρετεί μονάχα τον εαυτό της.
Ονομάστε την εκπαίδευση: Αγκυλωμένη σε δοξασίες, αποκομμένη σκόπιμα από την παραγωγή, καχύποπτη προς κάθε διαφορετικότητα, προς κάθε ταλέντο. Ταγμένη απεναντίας στην αποστήθιση. Στην αναπαραγωγή και τη διαιώνιση των εθνικών δοξασιών μας.
Ονομάστε την μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όπου τον τόνο δίνει η τρομολαγνεία και η ημιμάθεια. Όπου το ζήτημα είναι να κάνεις νούμερα επιστρατεύοντας τα νούμερα. Όπου και η σφοδρότερη σύγκρουση πολιτισμών, και η σοβαρότερη αντιπαράθεση ιδεών παρουσιάζεται με όρους σαπουνόπερας. Οι "καλοί" και οι "κακοί". Οι "δικοί" μας και οι "άλλοι".
Ονομάστε την παραγωγή. Όπου η καινοτομία τίθεται σχεδόν εκτός νόμου. Όπου για τον πρωτογενή τομέα το μείζον ζήτημα είναι η φορολόγηση των αγροτών και όχι η ενθάρρυνση των εν δυνάμει ανταγωνιστικών καλλιεργειών. Όπου η όποια εναπομείνασα βιομηχανία εκβιάζεται να μεταφερθεί στις όμορες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Ώστε οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας να μισθοδοτούνται ένθεν και να ψωνίζουν, να διασκεδάζουν, να περιθάλπτονται εκείθεν των συνόρων. Όπου περνάς των παθών σου τον τάραχο προκειμένου να ανοίξεις μια εταιρεία και φτύνεις αίμα μέχρι να την κλείσεις.
Ονομάστε την τουρισμό. Όπου η ακτογραμμή Πειραιάς-Σούνιο, το διαλεχτότερο φιλέτο της Ανατολικής Μεσογείου, παραμένει –με πρώτο το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού– αναξιοποίητη. Που τη μερίδα του λέοντος έχουν πάρει τα ξενοδοχεία με τα βραχιολάκια. Οι φτηνές διακοπές της μπύρας πλάι στην πισίνα για το προλεταριάτο της Ευρώπης, οι οποίες υποτιμούν από κάθε άποψη την Ελλάδα ως χώρα προορισμού.
Ονομάστε την όπως θέλετε. Σταματήστε όμως να την ανέχεστε.
Το να καταντάει η βεράντα αποθήκη για άχρηστα αντικείμενα και υποκείμενα αποτελεί ανωμαλία στη φυσική τάξη. Ύβρι αληθινή.
Ή η βεράντα θα καταρρεύσει υπό το βάρος των απορριμάτων.
Ή θα την καταλάβουν γείτονες και θα την αναστήσουν. Και θα την τιμήσουν όπως τής αρμόζει.
Ή –έστω και στο πάρα πέντε, έστω και στο και πέντε– θα αποφασίσουν οι νόμιμοι ένοικοι του σπιτιού τη μεγάλη έξοδό τους.
Την έξοδό τους προς το φως.
Σωστό και σεβαστό επί της αρχής, αλλά προυπόθεση για να ισχύσει αυτό είναι ΚΑΙ η έκδοση τελεσίδικης απόφαση σε κάποιο λογικό χρόνο... Γιατί σήμερα με τους συνήθεις ρυθμούς και με όλα τα διαδικαστικά παρόμοιες αποφάσεις κάνουν πάνω από 6-7 χρόνια να τελεσιδικήσουν... Αν μετά από αυτό κάνει και 1-2-3 χρονάκια το πειθαρχικό, τότε χαλαρά θα έχει προλάβει να καβαντζάρει και σύνταξη-εφ' άπαξ...
Μα γιατί λές τέτοια πράγματα...? Γίνονται αυτά? Σπανιότατα και μόνο για επιβεβαίωση του κανόνα. Όπως πχ...
1. Η πρώτη κραυγαλέα περίπτωση αφορά υπάλληλο στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων που εργαζόταν σε ΔΟΥ της Κρήτης, η οποία συνελήφθη από τους ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης να πλαστογραφεί τα εντάλματα για εξόφληση παρακαταθηκών με ποσά μεγαλύτερα από τα αναγραφόμενα παραστατικά. Η υπάλληλος με αυτόν τον τρόπο υπεξαίρεσε περισσότερα από 50.000 ευρώ, αφού έβαζε στην τσέπη τα παραπάνω χρήματα που εμφανίζονταν ως ταμειακό πλεόνασμα.
Υστερα από έλεγχο των ελεγκτών διαπιστώθηκε ότι το ποσό της υπεξαίρεσης είχε φτάσει στα 55.403,41 ευρώ. Οι επιθεωρητές κάλεσαν σε απολογία την υπάλληλο, που παραδέχτηκε αμέσως ότι είχε προχωρήσει σε πλαστογραφία εγγράφων χωρίς να γνωρίζει ο προϊστάμενος της υπηρεσίας για τις ενέργειές της και είχε υπεξαιρέσει το ποσό των 55.403 ευρώ επικαλούμενη οικογενειακά προβλήματα. Δήλωσε, επίσης, ότι θα επιστρέψει τα χρήματα στο Ταμείο.
Η αποκάλυψη άργησε
Αξίζει να σημειωθεί ότι η υπόθεση εκτυλίχτηκε από το 2003 και αποκαλύφθηκε το 2006, οπότε και η υπάλληλος επέστρεψε αρχικά τα 10.000 ευρώ. Κλήθηκε τελικά στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο τον Φεβρουάριο του 2012, όπου και εκεί παραδέχτηκε την ενοχή της και εξήγησε ότι υπεξαίρεσε τα χρήματα γιατί έπασχε από καρκίνο και έπρεπε να δώσει 40.000 ευρώ σε «κομπογιαννίτη» γιατρό, όπως ανέφερε, ο οποίος της υποσχέθηκε «πρωτοποριακή θεραπεία» με εμβόλια. Είχε τεθεί σε δυνητική αργία από το 2006 και παρακρατούνταν ένα μέρος του μισθού της για την αποπληρωμή δανείων.
Οπως αναφέρει και η ίδια στην απολογία της, είχε ξεκινήσει να εργάζεται στη ΔΟΥ ως καθαρίστρια κατέχοντας μόνο απολυτήριο Δημοτικού και κατόπιν μετακινήθηκε στη γραμματεία, στο πρωτόκολλο και τελικά στη διαχείριση των χρηματικών ενταλμάτων.
Τελικά το πειθαρχικό συμβούλιο αποφάσισε να την τιμωρήσει αμετάκλητα με την ποινή της παύσης για 6 μήνες και με πλήρη περικοπή των αποδοχών της, ενώ μετά την πάροδο του 6μήνου επέστρεψε στην εργασία της. Τα 2 μέλη του υπηρεσιακού συμβουλίου που μειοψήφησαν πρότειναν την ποινή της έγγραφης επίπληξης. Η απόφαση κοινοποιήθηκε στον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης τον Απρίλιο του 2012, όταν ήδη δεν μπορούσε να ασκήσει το δικαίωμα της ένστασης.
Όλα αυτά όμως είναι παρελθόν, μιας και επέστρεψαν όλοι στις θέσεις τους, με τις ευλογίες του Κατρούγκαλου. Πρεζέμποροι, παιδεραστές, εκβιαστές...όλοι στην κολυμπήθρα http://www.protothema.gr/greece/arti...s-katrougalou/
Να πω μια μκλ.
Επειδή δηλαδή ο άλλος κατηγορείται (και έστω στο τέλος καταδικαστεί) για εμπορία ναρκωτικών, φόνο, απάτη, καταστροφή ξένης περιουσίας,
προσβολή της δημοσίας αιδού ή ότι άλλο θέλετε,
πρέπει να μην συνεχίσει να πληρώνεται για όσο καιρό δουλεύει ακόμα (δεδομένου ότι δουλεύει σωστά) ή να χάσει π.χ. τη σύνταξή του και
το εφάπαξ του επειδή είναι κατηγορούμενος σε κάτι άσχετο με την εργασία του;
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
Κατ αρχή νομίζω υπηρεσιακά συμβούλια έχουν όλες οι κατηγορίες εργαζομένων με δικαιοδοτικά όργανα. Αν επικεντρώσουμε πάλι σε μια αντιπαράθεση για τους ΔΥ, δεν το παλεύω.
Ο 42άρης ναι θα σαπίσει, θα συνεχίσει την πρεζεμπορία και χρήση στη στενή, μπορεί να γυαλίζει και κάνα πόμολο και όταν βγει θα συνεχίσει τα ίδια και χειρότερα γιατί απ ότι λέγεται δεν έχουμε και απ τα καλύτερα συστήματα σωφρονισμού και επανένταξης. Καμένο χαρτί.
Επειδή όμως ακούγεται ότι δεν έχουμε επίσης και τις καλύτερες κοινωνικές δομές που θα ασχοληθούν με αυτούς που έκοντες-άκοντες τον ακολουθούν στην πορεία του έχοντας αποκτήσει συγγενικούς δεσμούς, προσωπικά θα ήμουν πολύ επιφυλακτικός αν καθόμουν στην καρέκλα ενός τέτοιου πειθαρχικού συμβουλίου.
Αυτός είναι μέσα έχοντας κάνει τις επιλογές του, τα παιδάκια των 8, 10, 12 ετών που πιθανόν έσπειρε εισπράττουν τις πολλαπλές συνέπειες και γίνονται το αντικείμενο της κατακραυγής. Αν λοιπόν υπάρχει η δυνατότητα με τις αποδοχές 1-2 ετών να ομαλοποιηθεί έστω και λίγο η κοινωνική τους αποκατάσταση η οποία έτσι κι αλλιώς πλήρης δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, τότε για μένα ΝΑΙ και "σιγά τα ωά".
endo μεταξύ...![]()
H FRONTEX η πολυεθνική δύναμη (μαμα τα.......Σουηδοί, Νορβηγοί, Μαλτέζοι βατράχια..ασ το) το είχε καταφέρει 90%, αλλά την σταμάτησαν,
Αυτό που λες για τα φουσκωτά που καταφτάνουν είναι αλήθεια, αλήθεια όμως είιναι ότι καταφτάνουν μερα μεσημέρι στο κεντρικό λιμάνι της μυτιλήνης, οχι με φουσκωτά, αλλά με ξύλινα ιστιοφόρα ,με 300 ατομα, ξεφωρτόνουν κανονικά, και ...φευγουν σαν κύριοι...
Ξέρεις τίποτα για καταδίκες και φυλακίσεις διακινητών?
http://www.lesvosnews.gr/16248/138-vips-
![]()
Όχι Νίκο. Λέμε ΑΝ και πριν μπεις φυλακή, που σε περιμένουν να σε δικάσουν, εφόσον δουλεύεις κανονικά στο πόστο σου ακόμη,
πρέπει να πληρώνεσαι;
Τώρα το περι δημοσίου του άλλου Νίκου, δεδομένου και του συγκεκριμένου υπουργείου που ήταν ο τύπος,
εκεί θέλει συζήτηση.
Αλλά αν είναι Ι.Υ. ή Δ.Υ. λίγη σημασία έχει.