Ο κόσμος όλος εκεί έξω, μας περιμένει....

[Vagelis Gar]

Μετά από περίπου 10χλμ φτάνω σε μια όμορφη περιοχή με πολύ πράσινο αλλά με όχι τόση ησυχία θα περίμενα.

Ακολουθώ τις πινακίδες που δείχναν προς το κάμπινγκ και φτάνω στο Duinrell Camping. Camping ακριβώς δεν θα το έλεγες. Στην ουσία πρόκειται για έναν πολυχώρο όπου σε μια τεράστια έκταση έχουν φτιάξει μια κατάσταση πραγματικό χρυσορυχείο.

Εκτός από τον χώρο που μπορούσε να φιλοξενήσει κάθε λογής camper όπου υπήρχαν ζώνες τιμών αλλά και ειδών (σκηνές, τροχόσπιτα, σπιτάκια κτλ) υπήρχε και μια παιδούπολη στην οποία οι πιτσιρικάδες θα έπρεπε να νιώθουν πανευτυχείς. Τεράστιες παιδικές νεροτσουλήθρες, παιδικές χαρές, lazy river, και ότι λογής κατάστημα για παιδιά που μπορείτε να φανταστείτε όπου οι μπόμπιρες μπορούσαν άνετα να αδειάσουν τις πιστωτικές των γονιών τους.

Το άσχημο στην όλη υπόθεση είναι πως η reception άνοιγε στις 10 και έπρεπε να περιμένω για ένα 2ωρο. Εξυπηρετικότατος φύλακας μου έδειξε μέρος για να βάλω τη μηχανή όπου θα ήταν ασφαλής ώστε να πάω εγώ σε κάποιο ίσκιο για να περιμένω.

[Vagelis Gar]

.,.,

[Vagelis Gar]

.,.,.

[Vagelis Gar]

Η ώρα πέρασε και είχε έρθει η ώρα για το check in. Ο κόσμος που περίμενε πολύς λες και θα μπαίνανε στη Disneyland. Μέσα το camping γεμάτο.

Πρέπει χωρίς υπερβολές οι επισκέπτες του να ήταν χιλιάδες. Μπαίνω λοιπόν στο χώρο του check in και παρατηρώ παραδίπλα άλλος χώρος για check out όπου κάποιοι τύποι κράταγαν κάτι σαν ταυτότητες με το όνομα του κάμπινγκ και φωτογραφίες δικές τους πάνω. Τρελάθηκα, που ήρθα γαμώτο? Φακέλωμα κανονικά? Πόση ώρα θα μας πάρει? Κοιμόμουν όρθιος.

Τέλος πάντων με τα πολλά αφού η κοπέλα μου ζήτησε και τι δε μου ζήτησε από χαρτιά και έγγραφα, έγραψε σε μια αίτηση πως είμαι Αλγερινός, εκτύπωσε κάτι χαρτιά, έκοψε κάτι εισιτήρια, μου δωσε έναν χάρτη του κάμπινγκ για το που πρέπει να πάω και με καλωσόρισε.

Μισή ώρα απίστευτης ταλαιπωρίας και βάσει των συνθηκών που είχαν προηγηθεί.

[Vagelis Gar]

Κατευθύνομαι λοιπόν προς το μέρος προς το μέρος που μου είχαν υποδείξει (σιγά μην πήγα στο σωστό) και μπαίνοντας σε περιφραγμέννο χώρο από ψηλά φυτά βλέπω κενή θέση. Παρκάρω τη μηχανή και αρχίζω να κατεβάζω το τσαντήρι.

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω χοντρή κυρία δίπλα μου να με αγριοκοιτάζει. Δεν πάμε καλά σκέφτομαι και συνεχίζω. Αυτή εκεί να συνεχίζει. Ήμουν τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος που όταν έστηνα τη σκηνή η όλη ένταση των προηγούμενων ημερών μου βγήκε σε γέλιο.

Έβριζα τραγουδιστά τη χοντρή με ότι μπινελίκι μου ερχόταν και όταν εκείνη μπήκε στη σκηνή της ακούστηκε ένας θόρυβος σα δονητής. Μπα, λέω, πρωί πρωί? Αποκλείεται, και όπως κάνω λίγο στα πλάι τη βλέπω από την μισόνοιχτη κουρτίνα της σκηνής να ξυρίζει τα πόδια της. Αποκορύφωση της στιγμής και να γελάω μόνος μου σα το μαλάκα σκεφτόμενος πως το ζώο βγάζει τη γούνα της.

[Vagelis Gar]

Η φραπεδιά που λέγαμε πριν

[Vagelis Gar]

Η ώρα πλέον 11:00 και αφού είχα στήσει τη σκηνή, βόλτα στο camping για μικρή περιήγηση . Ψώνια στο πάμφθηνο market που βρισκόταν μέσα και επιστροφή στη σκηνή για φαγητό και ξεκούραση.

Εκεί που είχα χαλαρώσει και είχα ξαπλώσει ακούω κάποιος να χτυπά το πλαϊνό της σκηνής. “yes?” λέω. " sir,can u come out for a minute?” μου λέει γυναικεία φωνή. Βγαίνω και βλέπω μια υπάλληλο του camping να μου ζητάει το εισιτήριο που μου είχαν δώσει.

Δίνοντάς της το μου λέει πως είμαι στην ακριβή περιοχή. Δηλαδή λέω θα πρέπει να ξεστήσω και να ξαναστήσω αλλού? Ναι, μου λέει εκτός και αν πληρώσετε το αντίτιμο.

Η χοντρή σκέφτομαι, αυτή έκανε παράπονα και ήρθαν εδώ να με διώξουν.

Τα παίρνω κρανίο παίρνω το τσαντάκι και αποφασισμένος να πληρώσω όσο και αν έκανε το αντίτιμο πηγαίνω προς τη reception. Μέσα στο πορτοφόλι είχα 30? αλλά και την κάρτα (για την είσοδό μου είχα πληρώσει 23?).

Φτάνω λοιπόν εκεί και η υπάλληλος που είχε έρθει στη σκηνή κάτι λέει με την άλλη στη reception και γυρίζει προς το μέρος μου. “will u pay the difference?” μου λέει, “Yes” της απαντώ και όσο σκεφτόμουν τη χοντρή τα έπαιρνα πιο άγρια. Της δίνω την κάρτα και αφού με κοιτάζει μου λέει “the extra amount is half a euro”. BINGO !!!!!!!!!! της δίνω το μισό ευρώ και πίσω στη σκηνή όπου η ευρύτερη περιοχή δίπλα από τη σκηνή μου πρέπει να πέρασε ένα από τα χειρότερα βράδια από το ροχαλητό μου (Γιάννη και Δημήτρη εσείς τα ξέρετε από πρώτο χέρι).

Αύριο Βέλγιο, Γαλλία και βλέπουμε…….

[Vagelis Gar]

Εδώ όπου έπρεπε να είμαι:rotflmao:

[Vagelis Gar]

Λίγη υπομονή παιδιά και τελειώνει.
Άλλες 10 χώρες έμειναν και καμια 10αριά μέρες.
(Γαμώ το resize μου μέσα)

[Vagelis Gar]

17η ημέρα

Είναι στιγμές που θέλεις να μένεις μόνος και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι με κάθε τρόπο να απολαύσεις αυτό που κάνεις. Μοναχικότητα νομίζω πως το λένε και είναι η κατάσταση που βρίσκεσαι από επιλογή.

Δεν έχει σχέση με την μοναξιά, συναίσθημα το οποίο πρέπει να είναι το πιο άσχημο απ όλα. Έχω καταλάβει εδώ και χρόνια πως είμαι μοναχικός άνθρωπος και όποτε βρίσκω ευκαιρία αποτραβιέμαι από φίλους και οικογένεια. Κάπως έτσι μοναχικά κυλάει και το ταξίδι μου. Από επιλογή.

Απόψε όμως τα συναισθήματα είναι κάπως διαφορετικά. Περίεργα, αλλόκοτα. Νιώθω ένα βάρος και το μυαλό μου γυρίζει συνέχεια γύρω από καταστάσεις και πρόσωπα που έχω αφήσει πίσω στην Ελλάδα. Το κυριότερο είναι η οικογένειά μου που πριν λίγο μιλήσαμε στο τηλέφωνο και η απουσία τους έχει αρχίσει να κάνει τα σημάδια της να μοιάζουν αξεπέραστα κάποιες στιγμές. Μία από αυτές τις στιγμές είναι αυτή η στιγμή. Το νιώθω ότι τους λείπω όπως ακριβώς μου λείπουν και αυτοί.

Αυτό το ταξίδι όμως πρέπει να το ολοκληρώσω όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί……

[Vagelis Gar]

Ξύπνημα λοιπόν σήμερα το πρωί με το ξυπνητήρι από το κινητό να χτυπάει στις 08:00.

Στο κάμπινγκ επικρατούσε απόλυτη ησυχία μετά το χθεσινοβραδινό πανηγύρι που είχαν στήσει μικροί και μεγάλοι. Μέχρι τις 23:30 φωνές, φασαρία, μουσική, παιδιά να ουρλιάζουν και να παίζουν ότι παιχνίδι μπορείτε να φανταστείτε.

Ξαπλωμένος από τις 21:00 στη σκηνή κοιμήθηκα περίπου στις 24:00. Λίγο πριν κοιμηθώ άκουσα να χτυπάνε στη σκηνή κάποιες σταγόνες βροχής. Ο ουρανός δεν ήταν για βροχή αλλά καλού-κακού τράβηξα το μουσαμά ώστε να καλύψει όλη τη σκηνή αλλά και τη μηχανή.


Τελικά δεν έβρεξε και έτσι το πρωί σηκώθηκα και άρχισα σιγά-σιγά να φορτώνω τη μηχανή. Έφυγα από το κάμπινγκ κατά τις 09:00.

[Vagelis Gar]

Προορισμό για σήμερα δεν είχα. Σκεφτόμουν να πάω μέχρι το Παρίσι αλλά το γεγονός πως δεν είχα GPS για την πόλη του Παρισιού με αποθάρρυνε.

Η άλλη εναλλακτική ήταν να πάω σε κάποια βόρεια πόλη της Γαλλίας και μετά Λουξεμβούργο. Αφού το σκέφτηκα για λίγο η απόφαση πάρθηκε. Κατεβαίνω μέχρι Παρίσι και ότι γίνει.

[Vagelis Gar]

Με μια μικρή ανασφάλεια να μου δημιουργεί άγχος η σκέψη για το πώς θα τα καταφέρω μέσα στην πόλη του Παρισιού παίρνω τον Ε19 και στη συνέχεια τον 177 και μετά από μερικά ξεκούραστα χιλιόμετρα ήμουν στις Βρυξέλλες.

Πανέμορφη πόλη με κτίρια παλιά και νέα σε τέλεια αρμονία μεταξύ τους.

Σήμερα διαπίστωσα πως το πιο επικίνδυνο είδος φορτηγού στην προσπέραση είναι αυτό που μεταφέρει αυτοκίνητα. Το τι στροβιλίσματα αέρα υπάρχουν δεν περιγράφεται.

[Vagelis Gar]

,.

[Vagelis Gar]

,,,