...ναι, ναι, καλά είδατε
...ναι, ναι, καλά είδατε
Η οδός Deribasovskaya, εδώ χτυπά η καρδιά της πόλης...
Γραφικά εστιατόρια και καφέ παντού στο κέντρο
...υπαίθριοι πωλητές παντού τριγύρω
Μια πανέμορφη πόλη που όσο την περπατάς τόσο την εκτιμάς.
Κάποια στιγμή τα χαρτιά μου ήταν έτοιμα και μπορούσα να πάρω το δρόμο του γυρισμού.
Αναμεικτα συναισθήματα και αναμνηστική φωτογραφία με τα παιδιά στο προξενείο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έκαναν για να με βοηθήσουν
Τα μεγαλεπήβολα σχέδιά μου για Καρπάθια αναβλήθηκαν για κάποια από τις επόμενες φορές και προσπάθησα να υπολογίσω τη συντομότερη διαδρομή για να επιστρέψω σπίτι. Τα χρήματα που είχα μαζί μου ήταν τα απολύτως απαραίτητα για καύσιμα και 1-2 διανυκτερεύσεις και είχα σχεδόν εξαντλήσει ήδη τις διαθέσιμες μέρες.
Η διαδρομή θα ήταν Οδησσός, Ισμαήλ, Γκαλάτι, Ρούσε, Σόφια Προμαχώνας, Αθήνα.
Κλίκ me
Να ναι παντα καλα τα παιδια και ελπιζω να διαβασουν και αυτοι την ιστορια με τον τροπο που την παρουσιαζεις.Αρχικά δημιουργήθηκε από George20vt
Κάποια στιγμή τα χαρτιά μου ήταν έτοιμα και μπορούσα να πάρω το δρόμο του γυρισμού.
Αναμεικτα συναισθήματα και αναμνηστική φωτογραφία με τα παιδιά στο προξενείο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έκαναν για να με βοηθήσουν
Όποιος πουκάμισο φορεί που έχει της νύχτας χρώμα ή έχει πόνο στην καρδιά ή άνθρωπο στο χώμα...
Όταν πεθάνω, θέλω να με θάψουν οι φίλοι μου. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε...
Ξεκινάω από Οδησσό με κατεύθυνση Ισμαήλ.
Ο Μ15 όμως είχε κλείσει στην Palanca λόγω ζημιών από πλημμύρες οπότε πηγαίνω αναγκαστικά από το δύσκολο παραλιακό δευτερεύον δίκτυο, μέσω Zatoka.
Οι δρόμοι σε τραγική κατάσταση, αλλού κατεστραμμένοι από βαριά οχήματα και ζέστη, αλλού με πέτρες και άμμο στα καλά καθούμενα χωρίς καμία προειδοποίηση. Από τις φερτές ύλες δεξιά & αριστερά σημείων του δρόμου, κατάλαβα ότι όταν τα ποτάμια της περιοχής φουσκώνουν, τα πάντα πλημμυρίζουν και αποκαθίστανται στοιχειωδώς.
Αυτά είναι κάποια νορμάλ σημεία, στα δύσκολα δεν κρατούσα τη φωτογραφική αλλά το τιμόνι…
Στα ψηλότερα σημεία της διαδρομής, η οδήγηση ήταν απροβλημάτιστη και ενδιαφέρουσα με όμορφες εικόνες.
Σιδηροδρομική διάβαση στο Ισμαήλ.
Πλησιάζοντας το δέλτα του Δούναβη, το τοπίο γινόταν εντυπωσιακό...
...όπως και η εκατόμβη των εντόμων σε ζελατίνα και ανεμοθώρακα.
Με τα πολλά, φτάνω στα σύνορα Ουκρανίας – Μολδαβίας μετά από περίπου 5 ώρες non stop οδήγησης από Οδησσό, κατά τις 9 το βράδυ. Είχα την αγωνία του τι θα συναντήσω μπροστά μου για 2 λόγους:
- πρώτον λόγω των ιδιαιτέρων εγγράφων που είχα μαζί μου αντί για κανονικό διαβατήριο (το προσωρινό είναι ένα χαρτί Α4 με μια φωτογραφία και 2 σφραγίδες που ισχύει μόνο για επαναπατρισμό), και:
- δεύτερον λόγω της κακής εμπειρίας από το τελωνείο εισόδου στη χώρα, στη Σεβαστούπολη, κάμποσες μέρες πρίν.
Οι φόβοι μου τελικά δε διαψεύστηκαν. Για να μην κουράζω με τις λεπτομέρειες που με ξετίναξαν, να αναφέρω απλά ότι έφυγα από εκεί στις 2 τα χαράματα, μετά από 5 ώρες, δίνοντας 20 δολάρια σ’αυτόν που με ξεψάχνιζε.
Οι αφορμές ήταν οι εξής 2:
1. Η άδεια (η θεωρημένη φωτοτυπία της μάλλον) έγραφε αριθμό κυκλοφορίας xxx-0614 ενώ η πινακίδα έγραφε xxx-614. Ναι, σωστά καταλάβατε, έλειπε το μηδενικό.
2. Ο αριθμός πλαισίου της μηχανής είχε ένα ψηφίο που στη φωτοτυπία φαινόταν σαν 8 ενώ στο πλαίσιο σαν Β, νύχτα και με φακό!
«This, very big problem. You stay here, I call police»
Δεν πα να φωνάξεις και την Τιμοτσένκο, σκέφτηκα, και την έπεσα σε ένα παγκάκι...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση