4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...

[Mr Pif]

Στα μέσα του καλοκαιριού,πρίν οριστικοποιήσω τις διαδρομές της 4ήμερης περιήγησής μου,ο Αιμίλιος,ένας οικογενειάρχης Αλβανός απο αυτούς που πρόκοψαν χωρίς να δώσουν κανένα απολύτως δικαίωμα με την εργατικότητα και την εντιμότητά του εδώ και 16 χρόνια που βρίσκεται στην Ελλάδα,στη διάρκεια μιας κουβέντας μας με την συνοδία του εθνικού του ποτού (μη σκεφτείτε τίποτα εξωτικό,ένα απλό μπουκάλι amstel,γιατί έτσι του αρέσει!)μου είχε διηγηθεί την ιστορία του το μακρυνό 96’ όταν για πρώτη φορά (η αρχή μιας προσπάθειας που τελικά καρποφόρησε με την...έκτη) έμπαινε παράνομα στην χώρα μας.
''περπατάγαμε μόνο βράδυ μιας και οι βοσκοί που μας έπαιρναν χαμπάρι μας έδιναν στην αστυνομία η οποία μας μάζευε και μας έστελνε πάλι πίσω.περπατάγαμε φεβρουάριο μήνα,15 άτομα μαζί,μπροστά ήταν ο οδηγός μας ο οποίος μας έβαζε μέσα απο την Αλβανία.είχαμε μαζί και παιδιά,εκεί να δείς τι γινόταν.μέσα στο κρύο,πολλές φορές μπαίναμε μέχρι τη μέση μέσα σε βάλτους.τα πόδια μετά δεν τα ένοιωθα,μου τα τρύπαγε η υγρασία.με το που κατεβήκαμε τον Βαρνούντα, ο οδηγός μας άφησε λέγοντας μας,θα προχωρήσετε από δω έχοντας παράλληλα όσο μπορείτε αυτό τον δρόμο,οδηγεί στην Φλώρινα.θα δείτε στο ύψωμα έναν μεγάλο σταυρό,έχετε φτάσει στην πόλη...''.όση ώρα μου τα εξιστορούσε κούναγε με απόγνωση το κεφάλι,λές και τα ξαναζούσε εκείνη την στιγμή.αυτήν την εικόνα έφερα με την μια στο μυαλό μου μόλις αντίκρισα και εγώ τον σταυρό.έμπαινα στην Φλώρινα,αγαπημένη πόλη του Θεώδορου Αγγελόπουλου μιάς και αποτελούσε την μούσα του για μερικά απο τα αριστουργήματά του,

[Mr Pif]

Η πόλη μάλλον σε ώρα αιχμής.αρκετά αυτοκίνητα στο δρόμο,ίχνος συμφόρησης βέβαια,μαγαζιά ανοιχτά,κόσμος να κατακλίζει την αγορά.μετά απο μια διαδρομή γνωριμίας με την πόλη,κατέληξα να τσακίζω χωριάτικες τυρόπιτες σε φούρνο σχεδόν υπαίθριο.χωρίς τζαμαρία η πρόσοψη,απλά στεκόσουν στον μεγάλο πάγκο,έπαιρνες την φρατζόλα σου και πλήρωνες.σε ένα μίνι θάλαμο διατηρούσε τα μπινελίκια τα οποία μέχρι και εκείνη την ώρα έβγαζε αχνιστά.
Μπορεί να ήταν τα μέχρι τώρα χλμ,μπορεί να ήταν και η ώρα η σωστή (περασμένες 14.30),δεν θυμάμαι να έχω φάει κάπου αλλού πιο νόστιμη τυρόπιτα με χωριάτικη σφολιάτα.βασικά η γέμιση ήταν αυτή που έκανε όλη τη ζημιά.και δεν ήταν μόνο τυρί.κάτι σαν μπεσαμέλ ενα πράγμα.χωρίς πλάκα.χτύπησα και δεύτερη,χτύπησα και τρίτη.το έγκλημα όμως που διέπραξα ήταν πως τις συνόδευσα με ένα μπουκάλι αριάνι.μέγα λάθος μιας και η κατανάλωση του συγκεκριμένου υγρού επιφέρει βάσανα μετά απο λίγο...και μιλάμε για χοντρές δουλειές πάντα...ο φούρναρης αδυνατώντας να καταλάβει από ποιό πλανητικό σύστημα ερχόμουν και είχα να φάω τόσο καιρό,έμεινε να με χαζεύει παραξενεμένος.με το που σηκώθηκα απο το παρακείμενο στο φούρνο παγκάκι για να πετάξω τα χαρτιά,δεν άντεξε:
-απο που έρχεσαι ρε παλληκάρι?
-έκανα μια βόλτα απο Κατσοριά στις Πρέσπες και τώρα γυρίζω πίσω μέσω Νυμφαίου.
-ωραία μέρη έτσι,τα ευχαριστήθηκες?
-εκπληκτικά,μένω Αθήνα και δε μου δίνεται η δυνατότητα παρόλο που μου αρέσει να επισκέπτομαι τέτοιες περιοχές.μακάρι να έμενα μόνιμα εδώ πάνω.
-έλα και μείνε τότε!
-αδύνατον λόγω ιδιότυπης εργασιάς...
-τι να σου πώ τότε,ελπίζω να κάνεις τέτοιες βόλτες πιο συχνά.καλό δρόμο να΄χεις!
Μακάρι να κάνω τέτοιες βόλτες μια φορά το μήνα πήγα να του πώ,αλλά ας όψεται το χεράκι όταν ψήφιζε...
Με τα χίλια ζόρια ξανακαβάλησα την miss Κ για να συνεχίσω.άλλη μια περατζάδα απο τις κεντρικές αρτηρίες της μεσημεριανής Φλώρινας και πορεία πρός Υδρούσσα.και για να έχουμε και το κεφάλι μας ήσυχο,τάισμα και της μοτό.και όπως μας επιβεβαίωσε και το μωράκι με τις ματάρες στο βενζινάδικο,το Νυμφαίο δεν απείχε παρά καμμιά 35αριά λεπτά περίπου.κρίμα που δεν κατάφερα να σε πυροβολήσω με την φωτομηχανή μιας και τέτοιο σορτσάκι δεν ξανασυνάντησα μέχρι την επιστροφή μου στην Αττική γή.βέβαια με πόσες σφαίρες θα με πυροβολούσε και ο πατέρας σου που κοίταζε σα λύκος μέσα απο το γραφείο την μικρή κουβέντα μας,δε θα το μάθω ποτέ.καλύτερα κιόλας!
Μέχρι την Υδρούσσα ουδέν το αξιοσημείωτο.ο τυπικός στενός επαρχιακός δρόμος με τα μεγάλα σπίτια και τις αποθήκες οι οποίες γέμιζαν ξύλα για τον χειμώνα που θα ερχόταν.μετά όμως την Υδρούσσα,άλλο street party.ναι,μια βαρετή διαδρομή μέσα σε οξιές και καστανιές,με πουλιά να ακούγονται ''απο κάπου μέσα απο τα δέντρα'',με τον ήλιο σε πολλά σημεία να μην καταφέρνει να τρυπώσει τις ζωοφόρες ακτίνες του.συνηθισμένα πράγματα εδώ πάνω,

[Mr Pif]

και περνάει και εύκολα ο χρόνος με τέτοιες διαδρομές,ένα περίεργο πράγμα ρε παιδί μου.ο τελικός προορισμός δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε καλύτερο περιβάλλον.
Σσσσσσς,μην θορυβείτε,τις ενοχλούμε,

[Mr Pif]

Αφήνοντας πάσης φύσεως τροχοφόρο όχημα στο πάρκινγκ,το πλακόστρωτο μονοπάτι σε οδηγεί μετά απο άλλη μια σχεδόν 10λεπτη πορεία στο κέντρο ενημέρωσης του Αρκτούρου,

[Mr Pif]

Ενδέχεται σε περίπτωση που βρεθείτε εκεί,την πορεία σας να την διακόψουν άλογα.πολύ ευχάριστη έκπληξη μιας και λειτουργεί και ιππικός όμιλος κοντά στο καταφύγιο.γενικότερα μια κατάσταση που μόνο σε Ελλάδα δεν μοιάζει,τουλάχιστον έτσι όπως μας την παρουσιάζουν ή μάλλον την θέλουν τα εκτελεστικά όργανα-ΜΜΕ της κατοχικής τρικομματικής δικτατορίας.το κέντρο ενημέρωσης του Αρκτούρου στο οποίο λειτουργεί και κατάστημα αναμνηστικών,

[Mr Pif]

Ήμουν τυχερός γιατί είχα προλάβει την προτελευταία ξενάγηση των 16.00.και θα ήταν αποτυχία για μένα να μην καταφέρω να δώ απο κοντά κάτι το οποίο απο την αρχή όταν αποφάσισα να έρθω μέχρι εδώ,είχα προγραμματίσει να μην το χάσω.
Με ένα αντίτιμο των 6 ευρώ,ένας μέλος της οργάνωσης μαζεύει γκρούπ των 8-10 ατόμων και τα οδηγεί στο παρατηρητήριο μιας τεράστιας έκτασης περίπου 40 στρεμμάτων παραχωρημένη απο το δασαρχείο Φλώρινας,μέσα στην οποία ζούν τα τελευταία χρόνια 12 αρκούδες.η έκταση αυτή έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να προσομοιώνει όσο το δυνατόν πιο πιστά το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα έπρεπε κανονικά να έχουν μεγαλώσει τα ταλαιπωρημένα αυτά τετράποδα.και λέω κανονικά γιατί ο Γιωργάκης,ο Μίσα,η Κατερίνα και οι υπόλοιπες αρκούδες της παρέας,





είναι ζώα που δυστυχώς δεν έτυχε να αναπτυχθούν στο φυσικό τους περιβάλλον.πολλές απο αυτές ήταν διασκεδαστές στο πλάι αρκουδιάρηδων γυρνώντας τα πανηγύρια της επαρχίας και ζώντας σε άθλιες συνθήκες.η εκπαίδευσή τους δε προκειμένου να τις χαζεύει ο κόσμος να χορεύουν στα δυο τους πόδια υπό το ρυθμό του ντεφιού του ''ιδιοκτήτη'' τους περιελάμβανε το βγάλσιμο των κυνόδοντων τους καθώς και τον εξαναγκασμό των ζώων να περπατούν πάνω σε πυρωμένες λαμαρίνες,κάτι που τα ανάγκαζε να σηκωθούν στα πίσω πόδια τους,ενώ ταυτόχρονα το ντέφι χτύπαγε με αποτέλεσμα την επόμενη φορά που θα άκουγαν ντέφι οι μνήμες να ξυπνούν και το σήκωμα στα δυο πόδια να ειναι η αντίδρασή τους...η κατάργηση του θεσμού του αρκουδιάρη ψηφίστηκε με νόμο στα τέλη του 90’ ενώ ουσιαστικά οι πρώτες κατασχέσεις ξεκίνησαν στις αρχές του 2000.η μαρτυρική ζωή τους φυσικά και δεν έχει μεχρι τώρα διαγραφεί από το μυαλό τους μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που μερικά ζώα εμφανίζουν ξαφνικά συμπτώματα έντονης ανησυχίας κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Δυο απο τα άτομα της παρέας (τα οποία μάλιστα φέρουν και τα σέρβικά τους ονόματα,ο Μίσα και η αδερφή του η Βέσνα) παραχωρήθηκαν στην οργάνωση απο σερβικές φιλοζωικές οργανώσεις λίγο μετά τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου απο το φιλοειρινικό ΝΑΤΟ με τις ευλογίες της ευρωπαϊκής ένωσης (ναι,ναι,αυτής που τιμήθηκε στις αρχές Δεκέμβρη με το νόμπελ ειρήνης...) το Μάιο του 99’ μιας και ο ζωολογικός κήπος της πόλης καταστράφηκε και τα ζώα βρέθηκαν άστεγα και απροστάτευτα.
Σήμερα οι αρκούδες αριθμούν περί τα 350 άτομα στην Ελλάδα.λίγο πιο πάνω απο το όριο που χαρακτηρίζεται ως επικύνδινο.ο πληθυσμός τους διαιρείται σε δυο μεγάλες ομάδες,μια αυτή που κατοικεί στα βουνά της Ροδόπης και μια αυτή που δραστηριοποιήται στη δυτική Μακεδονία και μάλιστα λέγεται πως φτάνει μέχρι τα βουνά της Ευρυτανίας μιας και εκεί έχουν εμφανιστεί άτομα.οι πληθυσμοί τους δεν υπάρχουν ενδείξεις πως επικοινωνούν μεταξύ τους ενώ παρακολουθούνται απο την οργάνωση και μάλιστα μέσω του DNA τους έχουν καταμετρηθεί αρκετά άτομα μιας και οι ακρούδες έχουν την πολύ παράξενη συνήθεια να τρίβονται πάνω στις ξύλινες κολώνες της ΔΕΗ,αφού πιστεύεται πως της ελκύει η πισσαρισμένη επιφάνεια της κολώνας!!!
Για τον άνθρωπο δεν αποτελεί κίνδυνο,το αντίθετο μάλιστα.οι αρκούδες αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη παρουσία απο απόσταση 1,5 χλμ και είναι δυνατόν ακόμα και να ξυπνήσουν απο την χειμερία νάρκη τους τον χειμώνα προκειμένου να μετακινηθούν εφόσον αντιληφθούν άνθρωπο.
Σε ό,τι αφορά τα άτομα που βρίσκονται στο κέντρο,αυτά πλέον εξαρτώνται απόλυτα απο τον άνθρωπο και είναι αδύνατον να γυρίσουν ξανά στο δάσος ελεύθερα.επίσης είναι και στειρωμένα αφού η οργάνωση πιστεύει πως είναι κρίμα να γεννηθούν τα μικρά σε περιβάλλον ελεγχόμενο και εν συνεχεία χωρίς να έχουν τις κατάλληλες προ’υ’ποθέσεις να αφεθούν να μεγαλώσουν ουσιαστικά στο εχθρικό για αυτά περιβάλλον του βουνού ελεύθερα.
Ο Αρκτούρος εκτός από ό,τι αφορά τις αρκούδες,δραστηριοποιήται και σε θέματα που αφορούν γενικότερα το φυσικό περιβάλλον αλλά και τους λύκους.για αυτούς η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική μιάς και ο πληθυσμός τους στην χώρα μας βρίσκεται στο πολύ βαθύ κόκκινο (μόλις 150 άτομα πιστεύεται πως ζούν στη χώρα μας),συνεπώς και το έργο της οργάνωσης για αυτούς είναι ακόμα πιο σημαντικό και ζωτικό.
Ύστερα λοιπόν από την 10λεπτη ενημέρωση που μας έγινε είχε έρθει η ώρα να χαζέψουμε αυτά τα επιβλητικά ζώα απο κοντά.τουλάχιστον όσο γινόταν πιο κοντά,

[Mr Pif]

Ένα μισάωρο πέρασε χωρίς καν να το καταλάβω.απαντήθηκαν πάρα πολλές ερωτήσεις ενώ σκέψεις για το αν τελικά ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι πίσω απο αυτά τα σύρματα ή αυτά τα συμπαθή τετράποδα άρχισαν να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.τουλάχιστον μέχρι σήμερα έχω καταλήξει για πολλούς ανθρώπους στην πρώτη επιλογή δυστυχώς...
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναέρθω σε αυτό το μέρος.ίσως γιατί καθαρίζουν πολλά πράγματα μέσα στο κεφάλι για το ποιά θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση και τα δημιουργήματά της.ίσως γιατί η διαδρομή μέχρι εδώ είναι απ’τις καλύτερες που έχω οδηγήσει.ίσως γιατί τέτοιες επισκέψεις σε κάνουν να αλλάζεις και στάση ζωής,ιεραρχώντας τελικά με μεγαλύτερη ωριμότητα πολλές καταστάσεις.όπως και να έχει,σίγουρα αξίζει η επανάληψη.
Όσο για το Νυμφαίο,το χωριό στο οποίο βρίσκεται το καταφύγιο,απλά χωρίς λόγια,

[Mr Pif]

Πέτρα,παντού πέτρα,

[Mr Pif]

Η σύντομη περιπλάνησή μου στο χωριό με οδήγησε στη νότια έξοδό του.τον αποχαιρετισμό των επισκεπτών αλλά και την υποδοχή όσων έφταναν σε αυτό το αναλάμβαναν ντόπιοι κάτοικοι με ιδιαίτερη χάρη,

[Mr Pif]

Προχωρώντας λίγο ακόμα συνειδιτοποίησα πως ο δρόμος θα με έβγαζε μεν στην Καστοριά μέσω όμως του επαρχιακού Αμύνταιου-Καστοριάς.κάτι το οποίο δεν είχα σχεδιάσει εξ αρχής.την ψιλιάστηκα όταν αντίκρυσα τις δυο λίμνες οι οποίες βρίσκονται κοντά στο Λέχοβο,την Ζάζαρη και την Χειμαρίτιδα,

[Mr Pif]

Επιστροφή λοιπόν στο Νυμφαίο όπου σε ερώτησή μου για το πώς θα βγώ Καστοριά μέσω Περικοπής,με ενημέρωσαν πως ο δρόμος είναι χωμάτινος μεν αλλά και ξεκινάει απο την βόρεια πλευρά του χωριού.άρα ο χάρτης που είχε σημειωμένη την συγκεκριμένη διαδρομή με άσφαλτο,έσφαλε.είχα την όρεξη να ξανασκονιστώ αλλά η κατάσταση της αλυσίδας με αποθάρρυνε.οπότε επιστροφή πάλι στην Υδρούσσα και απο κεί μέσω Δροσοπηγής,Οξυά και Καστοριά.κύκλος ναι,επανάληψη του δρόμου ναι αλλά αυτή την φορά απαγγαγμένος απο το να φωτογραφίζω.περισσότερη ευχαρίστηση.
Αντίο Νυμφαίο,

[Mr Pif]

Η έκπληξη όμως ήρθε λίγα χλμ αργότερα.ο καημός που δεν ξαναμπήκα στο χώμα με έτρωγε αλλά ηαποζημίωση ήρθε μετά την Δροσοπηγή.μέχρι να φτάσω στην Οξυά μεσολαβούσαν σχεδόν 22 χλμ.αλλά τι χιλιόμετρα όμως...η νότια πλευρά του Βιτσίου ξεκίναγε κάπως έτσι,

[Mr Pif]

Όσο όμως συνέχιζα η κατάσταση όλο και επιδεινωνόταν,

[Mr Pif]

Εννοείται πως ο δρόμος ήταν prive,συνάντησα κάποια στιγμή ένα τουριστικό λεωφορείο για το οποίο αναγκάστηκα να κάνω και λίγο άκρη λόγω στενότητας του δρόμου!στα τέλη καλοκαιριού και ένοιωθα μια μικρή ψυχρούλα όσο κινιόμουν.που να μπεί άλλωστε και ήλιος εδώ μέσα,

[Mr Pif]