Γιατί μπορεί να τη φάει ...το μαύρο σκοτάδι....
Γιατί μπορεί να τη φάει ...το μαύρο σκοτάδι....
Συνεχίζοντας την βόλτα μέσα στα σοκάκια, ψάχνοντας για ιντερνέτ καφέ...
...συναντούσα απίθανα γραφικά, αυθεντικά μαγαζάκια...
...όπου οι άνθρωποι ακόμα συναντιούνται, συναλλάσσονται, επικοινωνούν σαν άνθρωποι...
...και όχι σαν alien, καλωδιομένοι μέσω δορυφόρου....
...το καταπληκτικό τσαγκαράδικο...
...προσέξτε τις γλάστρες με τα λουλούδια πάνω στην πόρτα της εισόδου...
Τι να την κάνεις την...Λαμπίρη και την Τατιάνα...
...όταν τα κουτσομπολιά, μπορείς να τα μάθεις από ένα τέτοιο μπαρμπέρικο...
Ευτυχώς, δεν συνάντησα ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ τουρίστα να μου χαλάσει αυτό το απίθανο "κλίμα" που έζησα στη βόλτα μου στη Λε Κεφ...
...που μόνο σε παληές ελληνικές ταινίες του ΄60 μπορεί να δει κανείς...
...ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ!!!
Βρήκα ένα ιντερνέτ καφέ στον 1ο όροφο ενός κτιρίου πολύ κοντά στο κτίριο του Ταχυδρομίου & Τηλεπικοινωνιών...
...τα είπαμε κι εκείνο το βραδάκι...εκτενώς...
Η πείνα άρχιζε να με θερίζει...η θιβετιανή δίαιτα χθες το βράδυ και σήμερα το μεσημέρι στο δρόμο, μου "χάρισε" ευεξία, διαύγεια πνεύματος, πολύ ζωντάνια και πολύ ακονισμένη μνήμη...
...που δεν μ΄άφησε να ξεχάσω κάτι λογαριασμούς, που είχα αφήσει ανοιχτούς με τα αρνίσια παϊδάκια την πρώτη μέρα που ταξίδευα στην Τυνησία...
Βρήκα το ομώνυμο μαγαζί των ιδιοκτητών της πανσιόν που έμενα. Ήταν δίπλα στον κεντρικό δρόμο...Τα τζάμια, όλως παραδόξως, ήταν ...καθρεφτιζέ(!) για να μη φαίνεται μέσα. Με παραξένεψε και μπήκα. Εκεί ΠΙΝΑΝΕ οι πάντες οινοπνευματώδη...μπύρες, κρασιά, γκράπες...
Έτσι εξηγούνταν τα καθρεφτιζέ λοιπόν...
...για να είμαι ειλικρινής εμένα το μυαλό μου είχε πάει στο...μπουρδελέ...
Οι δύο μερίδες παϊδάκια με την Τυνησιακή σαλάτα και οι πατάτες με τις καυτερές κόκκινες σάλτσες μου χάρισαν μία απίστευτη ηδονή...
...καλά λέει ο Σρι Μαχαράζ λοιπόν, ότι η στέρηση είναι μέρος της ευτυχίας...
...ή και της ηδονής αν θέλετε...
Αφού "χτύπησα " και 3 μπύρες, έφυγα για την πανσιόν. Στο δρόμο σκεφτόμουνα ότι δεν έχω ξαναφάει πιό νόστιμα παϊδάκια. Η βόλτα στην πολύ δροσερή νύχτα ήταν απολαυστική...
Ξαπλώνοντας στο κρεββάτι, έρχονταν εικόνες απ΄όλο το ταξίδι...
...ο ύπνος μΕ πήρε με τις σκέψεις... πως αν οι πιτσιρικάδες και κάθε καρυδιάς καρύδι που πουλούσε βενζίνη με το μπετόνι ελεύθερα στο δρόμο, ζούσαν κοντά στη Σαντορίνη...
...η μόλυνση από την πετρελαιοκυλίδα του "Sea Diamond" θα είχε εξαλειφθεί...
...έστω κι αν μερικοί οδηγοί... θα βρίσκανε αλάτι στα καρμπυρατέρ τους....:ZZZ: :ZZZ: :ZZZ:
Ξύπνησα κατά τις 7 το πρωί και ετοίμασα τα πράγματά μου. Από το παράθυρο του δωματίου καλημέρησα τη "βασίλισσα"... Στις 8 παρά, κατέβηκα στη ζεστή και σπιτική τραπεζαρία της πανσιόν για πρωινό. Σε λίγη ώρα βρισκόμουν στην συμπαθητική αυλή της πανσιόν με τις βαλίτσες της μηχανής. Ένα ζευγάρι πολύ διακριτικών τουριστών έτρωγε σ΄ένα τραπεζάκι έξω στην αυλή κάνοντας παρέα στη "βασίλισσα". Ετοίμασα τη μηχανή χωρίς να βάλω μπροστά και την έβγαλα έξω για να τη ζεστάνω.
Είχα περάσει υπέροχα στο Λε Κεφ και ήμουνα πολύ ευχαριστημένος...
...και ο πρόεδρος στην αφίσσα έδειχνε πολύ ευχαριστημένος...
...για διαφορετικούς όμως λόγους...
Έξω γινόταν ο χαμός ...
Τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο είχαν σταματήσει στη μηχανή και με ρωτούσαν διάφορα...στα γαλλικά...άλλα με τσάτρα-πάτρα αγγλικά... Ένα κλασσικό καθημερινό φαινόμενο σ΄αυτά τα μέρη...
Ο χαμός που γινόταν έκανε το ζευγάρι των τουριστών να διακόψει το πρωινό του και τον συμπαθέστατο ιδιοκτήτη...να βγούν έξω...
...όταν αφήνεις έναν τόπο μ΄αυτόν τον τρόπο, κάθε σχόλιο περιττεύει...
Hammam Mellegue...
Πέρασα από το caldarium...
Μία μεγάλη ξύλινη πόρτα ανοίγει και οδηγεί σε έναν σπηλαιώδη υπόγειο θάλαμο γεμάτο ατμό που φωτίζεται εδώ και ...1800 χρόνια από μικρούς φεγγίτες που βρίσκονται στο αψιδωτό ταβάνι...Πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν σε μιά δεξαμενή που τροφοδοτείται με ελαφρώς αλμυρό νερό στους 50 βαθμούς...
Οι φωτογραφικές μηχανές απαγορεύονται στο χώρο...
Στέγνωσα καλά αλλά και η δερμάτινη φόρμα, το κράνος και η θερμοκρασία που άρχιζε ν΄ανεβαίνει τρελλά, δεν άφηναν περιθώρια για κρύωμα...
Πήρα το δρόμο για Τύνιδα.Στο δρόμο μου πάνω πέρασα από την κωμόπολη Borj El-Massoudi.
Οι αφρικανοί αρχιτέκτονες τοπίου του Δήμου,έδωσαν μια πρωτοποριακή διακοσμητική πρόταση για τους δρόμους της πόλης τους...Γλάστρες υπερυψωμένες χαριτωμένα, σε μεταλλικά arabo-design υποστηλώματα σε όλο το μήκος της main avenue...
Ο ανταγωνισμός στο κιτς ανάμεσα στους δήμους της Χαλκιδικής και του Borj El-Massoudi...
...καλά κρατεί!
14 χιλιόμετρα μακρυά από το Λε Κεφ, ανεβαίνοντας βόρεια, ο τόπος άρχιζε να πρασινίζει...
Ένας υπεργολάβος έργων πρασίνου στο Βοrj El Massoudi, πιάνει το κεφάλι του από την απόγνωση...
..."Πως τις ποτίζω τόσες γλάστρες εκεί ψηλά?"
Απίθανα ρωμαϊκά μνημεία, παρατημένα στο δρόμο για την Τύνιδα...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση