Στο Τζατζικιστάν θα πας?
Στο Τζατζικιστάν θα πας?
Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τα χρόνια πολλά!
Θα τα πούμε αύριο αναλυτικότερα!
Με πηραν σημερα τηλεφωνο απο τη Χονδα και οι αθλιοι το καναν backorder στην Ιαπωνια !!
Αυτο σημαινει οτι δε το παιρνω αυριο για να το κατεβασω Αθηνα αλλα ερχεται 8-8-2008 !!!
Πες μου που θασαι μετα τις 15 Αυγουστου να στο στειλουν κατευθειαν απο δω, αλλοιως σε πια πολη και ποια χωρα που να εχει DHL !!
Σε εσχατη περιπτωση το παραλαμβανουμε Αθηνα. Τους ειπα θα τους παρω τηλεφωνο να το στειλουν οπου πρεπει !!
Μπερδεμα αυτη η καθυστερηση αλλα εχεις περιεργο καρμπ !!! Μιλησα με τον bayron αν εχεις αμεσο προβλημα, μπας και αλλαζες καρμπ με καποιο αλλο τυπο αν γινεται !
Αχ, αυτό το σίριαλ με τη μεμβράνη... Πόσους μήνες πάει τώρα; Εντάξει, δεν είναι τόσο τραγικό για να αλλάξω καρμπιρατέρ. Τσουλάει το μοτόρι, απλώς στα βουνά που έχω να ανέβω τώρα μέχρι 4.600 μ. υψόμετρο θα ανεβαίνω με 30 χλμ/ώρα. Στις ανηφόρες δεν πιάνει παραπάνω. Στην ευθεία πιάνει και 60 χλμ./ώρα άμα λάχει!
Δεν πειράζει, αφού έχω λάστιχα να γυρνάν οι ρόδες, τι άλλο θέλω;Θα περιμένω μέχρι τις 15 Αυγούστου. Δεν είναι μακριά. Προφανώς βολεύει να σταλεί στην πόλη Osh του Kyrgyzstan, όπου υπάρχει παράρτημα της DHL.
OK Θα σε ειδοποιησω πριν το στειλουν αν τυχον αλλαξει η πολη που πρεπει να το παραλαβεις !Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Αχ, αυτό το σίριαλ με τη μεμβράνη... Πόσους μήνες πάει τώρα; Εντάξει, δεν είναι τόσο τραγικό για να αλλάξω καρμπιρατέρ. Τσουλάει το μοτόρι, απλώς στα βουνά που έχω να ανέβω τώρα μέχρι 4.600 μ. υψόμετρο θα ανεβαίνω με 30 χλμ/ώρα. Στις ανηφόρες δεν πιάνει παραπάνω. Στην ευθεία πιάνει και 60 χλμ./ώρα άμα λάχει!
Δεν πειράζει, αφού έχω λάστιχα να γυρνάν οι ρόδες, τι άλλο θέλω;
Υπόψιν, παιδιά, ότι στο blog δε γράφω τίποτα για όλη αυτή τη βοήθειά σας, επειδή όπως είπα κι όταν ξεκίνησε όλο αυτό, δε θέλω να το διαφημίσω, γιατί τότε θα το δουν συγγενείς και στενοί μου φίλοι και θα νιώσουν υποχρεωμένοι να προσφέρουν. Φυσικά, δε θέλω να τους κάνω να νιώσουν έτσι.
Το λέω για να μην το παρεξηγήσει κανείς. Εννοείται πως εκτιμώ αφάνταστα την υποστήριξή σας και την αγάπη που μου δείχνετε και το έγραψα πολλές φορές εδώ.
Ηλία δεν χρειάζεται να απολογείσαι για τίποτα.Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Υπόψιν, παιδιά, ότι στο blog δε γράφω τίποτα για όλη αυτή τη βοήθειά σας, επειδή όπως είπα κι όταν ξεκίνησε όλο αυτό, δε θέλω να το διαφημίσω, γιατί τότε θα το δουν συγγενείς και στενοί μου φίλοι και θα νιώσουν υποχρεωμένοι να προσφέρουν. Φυσικά, δε θέλω να τους κάνω να νιώσουν έτσι.
Το λέω για να μην το παρεξηγήσει κανείς. Εννοείται πως εκτιμώ αφάνταστα την υποστήριξή σας και την αγάπη που μου δείχνετε και το έγραψα πολλές φορές εδώ.
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Αχ, αυτό το σίριαλ με τη μεμβράνη... Πόσους μήνες πάει τώρα; Εντάξει, δεν είναι τόσο τραγικό για να αλλάξω καρμπιρατέρ. Τσουλάει το μοτόρι, απλώς στα βουνά που έχω να ανέβω τώρα μέχρι 4.600 μ. υψόμετρο θα ανεβαίνω με 30 χλμ/ώρα. Στις ανηφόρες δεν πιάνει παραπάνω. Στην ευθεία πιάνει και 60 χλμ./ώρα άμα λάχει!
Δεν πειράζει, αφού έχω λάστιχα να γυρνάν οι ρόδες, τι άλλο θέλω;
Ξαναβάζω το τελευταίο "tip" του Ηλία για να μην χαθεί η μπάλα.
ΗΛΙΑΣ:
Θα περιμένω μέχρι τις 15 Αυγούστου. Δεν είναι μακριά. Προφανώς βολεύει να σταλεί στην πόλη Osh του Kyrgyzstan, όπου υπάρχει παράρτημα της DHL.
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Tifo επαληθεύω: αν η μεμβράνη μπορεί να φτάσει στο Κυργιζστάν μέχρι τις 20 Αυγούστου, ας σταλεί στο γραφείο της DHL της πόλης Osh. Το ξαναλέω, γιατί μπορεί να μη βρω ίντερνετ όταν θα με ειδοποιήσεις. Αν σου πουν ότι θα φτάσει μέχρι τις 20 στείλ' το εκεί χωρίς να με ειδοποιήσεις. Αν είναι για αργότερα τα ξαναλέμε
Ανταπόκριση του tifoefs μέσω sapila racing.Αρχικά δημιουργήθηκε από furious
Θα περιμένω μέχρι τις 15 Αυγούστου. Δεν είναι μακριά. Προφανώς βολεύει να σταλεί στην πόλη Osh του Kyrgyzstan, όπου υπάρχει παράρτημα της DHL.
H μεμβράνη έφυγε σήμερα από Ολλανδία με προορισμό το Osh του Kyrgystan. Ελπίζω να φτάσει στην ώρα της.
ΥΓ: Tifoefs
Πρώτα απ' όλα παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τη μεμβράνη. Μου φαίνεται απίστευτο ότι τελικά βρέθηκε! Είμαι ήδη στο Osh και θα την περιμένω. Μόνο όποιος έχει τον αριθμό φορτωτικής ας μου τον στείλει για να μπορέσω να την παραλάβω.
Να σας πω τα νέα τώρα. Χάθηκα για λίγο καιρό, αλλά εκτός απ' το ότι ήμουν στα βουνά, η μοτοσικλέτα έπαθε γερή ζημιάΧρειάζομαι ολόκληρη πισινή ζάντα. Θα σας τα πω όλα αναλυτικά. Ούτως ή άλλως πρέπει να περιμένω εδώ για πολλέεεες μέρες προτού μπορέσω να συνεχίσω.
Για να μη χάνουμε χρόνο, όμως, να σας πω πρώτα τι χρειάζομαι, μήπως και βρεθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Πρώτα απ' όλα, τη ζάντα. Έχει διαστάσεις 18χ2.15. Καινούρια ζάντα φαντάζομαι ότι δε θα αγοράζεται λόγω τιμής και δεν υπάρχει και λόγος. Δε με πειράζει καθόλου αν είναι από κανένα πεταμένο εντουράκι που έχετε ή από καμιά μάντρα μεταχειρισμένων. Μόνο ένα πράγμα ρε παιδιά: βάλτε πάνω ένα σετ καινούρια ρουλεμάν μην τραβήξω πάλι τα ίδια.
Αν είναι από XR250 και είναι ίδια, τότε δε χρειάζεται να έχει πάνω γρανάζι και δισκόπλακα. Μπορώ να βάλω τα παλιά. Το γρανάζι έχει έξι βίδες. Στέλνω φωτογραφίες. Μην τρομάξετε που βλέπετε αυτό το κενό εκεί που θα έπρεπε να είναι το ρουλεμάν. Θα τρομάξετε πολύ περισσότερο όταν σας πω τι έγινε...
Η δισκόπλακα έχει τέσσερις βίδες. Στη φωτογραφία φαίνεται η θέση όπου θα έπρεπε να είναι η δισκόπλακα.
Και ο άξονας. Όπως καταλαβαίνεται καταστράφηκε κάθε μέρος της ρόδας. Χρειάζεται κάθε μέρος του άξονα που βλέπεται, εκτός απ' τα ρυθμιστικά στις άκρες για την αλυσίδα. Στο κέντρο είναι ο άξονας που είναι μονίμως τοποθετημένος στη ζάντα, ανάμεσα στα δύο ρουλεμάν. Δεξιά κι αριστερά είναι οι αποστάτες που χρειάζονται και φυσικά από άκρη σε άκρη ο κυρίως άξονας.
Το άλλο που χρειάζεται είναι το σωληνάκι του πίσω φρένου, το οποίο έχει μήκος 60 εκατοστών και κάνει κούρμπα στην αρχή του, ακριβώς έτσι όπως το βλέπετε.
Τελευταίο και λιγότερο απαραίτητο είναι μια μεταλλική προσθήκη που μπαίνει πάνω στη δαγκάνα του φρένου, εκεί που ακουμπάνε τα τακάκια από τη μία μεριά, στο σημείο που βλέπετε καθαρισμένο. Άμα το έχουν στην αντιπροσωπεία καλώς, αλλιώς φαντάζομαι θα λειτουργεί το φρένο και χωρίς αυτό. Υπενθυμίζω τον αριθμό πλαισίου, που θα χρειαστεί η αντιπροσωπεία: MD30 100 25 87
Συγγνώμη ρε παιδιά που σας τρέχω πάλι μόλις έφτασε η πρώτη αποστολή και έφυγε και η δεύτερη. Σας γράφω επειδή είδα ότι θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε. Αν έχει γίνει υπερβολικό πείτε το. Δεν είστε υποχρεωμένοι να βοηθήσετε. Στο κάτω-κάτω εγώ δεν κινδυνεύω και η μοτοσικλέτα και να την παρατήσω και να γυρίσω με το αεροπλάνο δεν χάθηκε ο κόσμος... Λίγα έζησα;
Από ένα ρουλεμάν ξεκίνησαν όλα, εφτά μικρά μπιλάκια. Στην Ινδία, στο συνεργείο που είχα αφήσει τη μοτοσικλέτα για να ξαναμπαλώσουν τη μεμβράνη του καρμπιρατέρ, τους είχα πει να ελέγξουν τα ρουλεμάν και άμα δε χρειάζονται άλλαγμα να τα γρασσάρουν. Τώρα είμαι σίγουρος ότι ούτε καν τα άνοιξαν. Όπως και ο μάστορας στην Ελλάδα, που έλεγξε το πίσω αμορτισέρ και ήταν τόσο μια χαρά, που με άφησε μόλις ξεκίνησα, μετά από μόλις 2.000 χλμ. Για άλλη μια φορά, δηλαδή, τραβάω λούκι λόγω της βαρεμάρας των μαστόρων να κάνουν τη δουλειά τους. Με έχουν εξοργίσει! Δε θα τα μάθω κάποτε όλα όσα χρειάζομαι να μην τους έχω ανάγκη; Πού θα μου πάει;
Ήμουν, λοιπόν, μέσα στα βουνά, στα 4.000 μέτρα υψόμετρο και απολάμβανα τέλειο off-roading και ατελείωτο! Από τα 2.514 χλμ. που έκανα στο Τατζικιστάν, τα 1.020 ήταν χωμάτινα! Ήταν απολύτως έρημες περιοχές, όπως μου αρέσει. Είχα όλη τη φύση δική μου και συναντούσα μόνο μερικούς βοσκούς, που το καλοκαίρι ανεβαίνουν στα βουνά με τα ζώα τους και μένουν σε καλύβες. Τα λέγαμε, έτρωγα μαζί τους. Πολύ όμορφα ήταν. Όλη μέρα έβλεπα το πολύ 3-4 οχήματα.
Στις απότομες ανηφόρες χρειαζόταν να κατεβαίνω από τη μοτοσικλέτα και να σπρώχνω, γιατί ο κινητήρας δεν είχε δύναμη λόγω της σκισμένης μεμβράνης του καρμπιρατέρ. Πέθαινα! Ειδικά σε μία ανηφόρα, είχε τόση κροκάλα που δεν έχω ξαναδεί. Δε μπορούσα ούτε με τα πόδια να πατήσω καλά και κόντεψα να πέσω και να με πλακώσει κάπου η μοτοσικλέτα όπως την έσπρωχνα. Όταν ανέβηκα τελικά από 'κει, ξάπλωσα στο χώμα κι έκανα μισή ώρα να συνέλθω. Αυτά, όμως, δε με πείραζαν τόσο, αφού μετά το σπρώξιμο όλα ήταν και πάλι καλά και συνέχιζα το ωραίο off-roading.
Κάποια άλλη μέρα, μετά από σπρώξιμο, πάνω που κάθησα στη μοτοσικλέτα να ξεϊδρώσω, άρχισαν να ακούγονται κάτι τρυγμοί και βάρβαροι, μεταλλικοί ήχοι. Κοιτάζω πίσω και τι να δω; Βγαλμένη η φλάντζα του αριστερού ρουλεμάν! Κατέβηκα κάτω, έβγαλα αμέσως τη ρόδα και... φτου! Κομμάτια το ρουλεμάν.
Συνέβει στο χειρότερο μέρος που θα μπορούσε να συμβεί. Είχα μπροστά μου 84 χλμ. χωματόδρομου και έπρεπε να περάσω πάνω από κατολισθήσεις γεμάτες κοτρώνες, μέσα από αμέτρητα ρυάκια, άμμο και λάσπη. Από εκεί δεν περνούσε ούτε ένα όχημα.
Δεν υπήρχε νερό εκεί κοντά και δε μπορούσα να περιμένω για πάντα, γιατί εκτός από τη μοτοσικλέτα που είχε πρόβλημα, θα κινδύνευα εγώ ο ίδιος. Έβαλα, λοιπόν, ξανά τη ρόδα και αναγκαστικά ξεκίνησα χωρίς ρουλεμάν. Σε δέκα χιλιόμετρα βρήκα ένα ρυάκι και σταμάτησα εκεί. Το κέντρο της ζάντας είχε ήδη σπάσει στα δύο, στο σημείο που θα έπρεπε να είναι το ρουλεμάν. Η φωτογραφία τα λέει όλα... Το δεξί και το αριστερό τμήμα της ρόδας ενώνονταν μόνο από το στεφάνι της ζάντας πλέον.
Κατασκήνωσα δίπλα στο ρυάκι, αλλά μέχρι την επόμενη μέρα δεν πέρασε και πάλι ούτε ένα όχημα. Αναγκαστικά συνέχισα μέχρι να βρω άνθρωπο. Έβγαλα τη δισκόπλακα, η οποία έβρισκε πάνω στη βάση της δαγκάνας, επειδή η ρόδα κινούνταν στραβά. Θα έπρεπε, όμως, να βγάλω και τη δαγκάνα, γιατί λίγο παρακάτω την τίναξε και έκοψε το σωληνάκι του φρένου.
Με 10-15 χλμ./ώρα (όπου δεν είχε κοτρώνες, ρυάκια, άμμο ή λάσπη), μετά από δυο μέρες βγήκα στην άσφαλτο. Ακόμη και στην άσφαλτο, όμως, έβλεπα κάθε μέρα γύρω στα 3-4 οχήματα. Δυστυχώς, αυτά που συνάντησα ήταν αυτοκίνητα και δε μπορούσαν να φορτώσουν τη μοτοσικλέτα. Η πιο κοντινή πόλη, όπου θα μπορούσα να βρω μια λύση, ήταν στο Κυργιζστάν. Άμα έβγαινα από το Τατζικιστάν χωρίς τη μοτοσικλέτα, δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω να τη σώσω. Θα γυρνούσα από την πρώτη πόλη με αεροπλάνο στην Ελλάδα.
Η ζάντα είχε σπάσει ήδη στα δύο, το φρένο το είχα βγάλει, σκέφτηκα "τι άλλο μπορεί να συμβεί;". Θα συνεχίσω αργά-αργά και άμα με αφήσει τελείως η μοτοσικλέτα, μπαίνω στο πρώτο αυτοκίνητο που θα δω και γυρνάω με αεροπλάνο. Στην άσφαλτο δοκίμασα και είδα ότι αν πηγαίνω με 30-35 χλμ./ώρα, σχεδόν εξαφανίζονταν τα οχτάρια που έκανε η ρόδα. Παραπάνω δε δοκίμασα να πάω, για να μη σπάσει και το δεξί ρουλεμάν και τραυματιστώ κιόλας.
Λοιπόν, κάθεστε να ακούσετε το πιο τρομακτικό; Μετά από τέσσερις μέρες, έκανα 420 χλμ. με σπασμένη τη ζάντα και χωρίς ρουλεμάν και έφτασα ο αθεόφοβος στο Osh! Από τα 420 χλμ. τα 180 ήταν "χωματόδρομος", συνήθως στην κατάσταση που σας περιέγραψα. Εκείνες τις μέρες κατασκήνωνα πάντα ακριβώς δίπλα στο δρόμο έτσι, ώστε ααααν τη νύχτα περνούσε κανένα φορτηγό να με δει μήπως και δεν είναι τελείως γεμάτο και μπορεί να με πάρει.
Ένα βράδυ, άκουγα στο αντίσκηνο να βρέχει συνέχεια. Το πρωί που βγήκα από το αντίσκηνο είδα ότι δεν ήταν βροχή αυτό που άκουγα, αλλά χιόνι! Ήμουν στα 4.100 μέτρα υψόμετρο. Όταν βγήκα από τους υπνόσακους πάγωσα. Φόρεσα όλα μου τα ρούχα, αλλά τα χέρια μου ξύλιαζαν όταν μάζευα τα πράγματα κι έκανα συνέχεια διαλείμματα για να τα ζεστάνω κάτω από τις μασχάλες μου ή δίπλα στον κινητήρα της μοτοσικλέτας.
Παγωμένος και με τη μοτοσικλέτα σε τέτοια κατάσταση ανέβηκα μέχρι τα 4.282 μέτρα υψόμετρο, που είναι τα σύνορα Τατζικιστάν - Κυργιζστάν. Οι συνοριακοί φρουροί έτσι που ήμουν, με κοιτούσαν λες και ήρθα απ' το διάστημα και μου είπαν μέσα σε όλα τα άλλα ότι είμαι ο πρώτος Έλληνας που περνάει από 'κει. "Αυτό με έκαιγε", έλεγα από μέσα μου. Σφράγισαν γρήγορα το διαβατήριο κι άρχισα να κατεβαίνω από το βουνό. Είχε αρκετή λάσπη από τα χιόνια που έλιωναν. Ευτυχώς που κατέβαινα, γιατί αν έπρεπε να ανέβω θα έπρεπε να σπρώχνω για χιλιόμετρα μέσα στη λάσπη.
Στην πλευρά του Κυργιζστάν ήξερα ότι κινούνται πολλά φορτηγά, γιατί είναι ένας από τους άξονες που έρχεται από την Κίνα. Όλα τα φορτηγά, όμως, που πήγαιναν στην ίδια κατεύθυνση με εμένα ήταν γεμάτα. Είχα κατέβει στα 2.500 μέτρα υψόμετρο και τουλάχιστον δεν πάγωνα. 150 χιλιόμετρα μου έμεναν. Σκέφτηκα να το πιέσω κι ότι γίνει.
Έτσι, λοιπόν, χθες κατάφερα κι έφτασα στο Osh. Όταν είδα ότι η ζάντα είχε σπάσει από τα 10 πρώτα χιλιόμετρα που είχα κάνει χωρίς ρουλεμάν, ούτε που μπορούσα να φανταστώ ότι θα καταφέρω να φέρω τη μοτοσικλέτα μέχρι το Osh, μετά από 420 χλμ. και τέτοιους "χωματόδρομους". Κι όμως, το θαύμα έγινε!
Μέχρι να συμβεί το κακό, όλα ήταν τέλεια στα βουνά και τα απόλαυσα στο έπακρο! Θα σας τα γράψω κι αυτά στο blog, για να μην ξεχνάμε και τα ωραία που συνέβησαν...
Αυτές τις μέρες θα συνδέομαι συνέχεια στο internet μήπως βρεθεί κάποια λύση, οπότε ειδοποιήστε το συντομότερο.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση