Πρώτο ταξίδι, έτυχε ναύλος για Κριμαία

[George20vt]

Βλέποντάς με ατάραχο και υπομονετικό, μετά από κάμποση ώρα έσκασε το πρώτο παραμύθι… «very big problem, bad papers. You pay protocol, 80 dollars».

80 dollars your arse, πήγα να του πω, αλλά κρατήθηκα. Του εξήγησα πως έχω πάνω μου μόνο 25$ για να φτάσω Ρουμανία, όπου και θα μου έστελναν χρήματα από Ελλάδα, Ευρωπαϊκή ένωση γαρ.,.. «this, very big problem, no money. You wait»

Το είχα μάθει πια το παραμύθι… you wait μέχρι να σου σπάσει το νευρικό σύστημα και να βρείς λεφτά. Τελικά βαρέθηκε αυτός πριν από εμένα και μετά από ώρα με πλησιάζει και μου λέει «you give 20$ and go after 10 minutes».

Δεν είχα πλέον άλλη επιλογή, είχε πάει 2 το πρωί και δεν είχα πού την κεφαλή κλίναι. Του έσκασα το 20δόλαρο και με παρέδωσε στον Μολδαβό φρουρό. Τότε συνειδητοποίησα ότι εάν έχουμε τα ίδια και με αυτούς, θα μας φάνε οι λύκοι.

Για να περάσεις οδικώς από την Ουκρανία στη Ρουμανία, πρέπει να περάσεις μια μύτη Μολδαβικού εδάφους. Οι Μολδαβοί το μόνο πέραν του διαβατηρίου που μου ζήτησαν ήταν η πράσινη κάρτα της ασφάλειας. Ίσως και να με λυπήθηκαν που έβλεπαν να με τραβομαδάνε τόσες ώρες, την ίδια στιγμή που τα οχήματα με Ουκρανικές πινακίδες περνούσαν αέρα πατέρα (το φυλάκιό τους είναι σχεδόν κοινό με το Ουκρανικό).

Μετά από λίγο, πάτησα επιτέλους το πόδι μου στη Ρουμανία. Δίνω προσωρινό διαβατήριο, το κοιτάζει ο φρουρός και μου ζητά ταυτότητα. Του τη δείχνω, χαμογελά και μου λέει “Welcome to Romania”. Ο πρώτος φιλικός φρουρός μετά το συνοριακό φυλάκιο των Κήπων του Έβρου...

[George20vt]

Περίπου 1 ώρα μετά είμαι στην Braila και ψάχνω για ξενοδοχείο. Ήταν περασμένες 3 και μπήκα στο πρώτο που βρήκα. Πηγαίνω στον receptionist και τον ρωτώ «Do you speak any English?»

Με κοιτάζει περίεργα ο τύπος και μου απαντά με φυσικότητα «Of course I do, how can I help you?» Σταυροκοπήθηκα που μπορούσα επιτέλους να συνεννοηθώ με ξενοδόχο μετά από τόσες μέρες, κατάλαβε όταν του είπα από πού έρχομαι την βαθειά ανάσα που πήρα και με τακτοποίησε σε ένα δωμάτιο.

Με τη Ρουμανία έχω ανοικτούς λογαριασμούς, έχω δώσει υπόσχεση επιστροφής με την πρώτη ευκαιρία και αφορμή. Είδα ελάχιστα πράγματα αλλά μου άνοιξαν τη διάθεση να την επισκευθώ στο μέλλον

[blackbusa]

Αρχικά δημιουργήθηκε από George20vt
Περίπου 1 ώρα μετά είμαι στην Braila και ψάχνω για ξενοδοχείο. Ήταν περασμένες 3 και μπήκα στο πρώτο που βρήκα. Πηγαίνω στον receptionist και τον ρωτώ «Do you speak any English?»

Με κοιτάζει περίεργα ο τύπος και μου απαντά με φυσικότητα «Of course I do, how can I help you?» Σταυροκοπήθηκα \

και αρχισες να του μιλας Ρωσσικα???

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[George20vt]

Το οδηγικό μενού της επόμενης μέρας είχε διάσχιση Ρουμανίας & Βουλγαρίας. Ξεκινώ από Braila με κατεύθυνση Βουκουρέστι, από εκεί Giurgiu, Βουλγαρικά σύνορα, Russe.

Κλίκ για διαδρομή ημέρας

[George20vt]

Ρουμανικές πεδιάδες...

[George20vt]

Ρουμανία ξανά...

[George20vt]

...και οικολογικά μέσα μεταφοράς.

[George20vt]

Μέσα μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς, μέσα κι έξω από τις πόλεις.

[George20vt]

...και πέρασμα στη Βουλγαρία

[George20vt]

Ρούσσε, Βουλγαρία.

[George20vt]

Κατόπιν Pleven, Sofia και διανυκτέρευση καμιά 60αριά χλμ πριν τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα στον Προμαχώνα.

Η διαδρομή αλλού όμορφη και αλλού βαρετή. Ατέλειωτες ευθείες και σκηνικό που μου θύμιζε έντονα κεντρική Μακεδονία.

[George20vt]

Ενδιαφέρον το κομμάτι από Ziatna Panega έως Σόφια, με το υψόμετρο να ανεβαίνει αρκετά και το δρόμο να θυμίζει αρκετά Εγνατία, λίγο στο πιο κακοσυντηρημένο.

Τα χιλιόμετρα φεύγουν εύκολα σε σχέση με Ουκρανία, με βρίσκει σούρουπο στη Σόφια και βράδυ κάπου κοντά στο Σαντάνσκι, όπου και βρίσκω ένα δωμάτιο καμιά 50αριά χιλιόμετρα πριν τον Προμαχώνα.

Η φωτό από τις ατέλειωτες ευθείες πριν το Πλέβεν.

[George20vt]

Βουλγαρία

[George20vt]

...και ξανά

[George20vt]

Την επόμενη μέρα την περίμενα πως και πως, ήμουν πλέον εξαντλημένος και ήθελα να πατήσω το πόδι μου Ελλάδα. Γέμισα με καύσιμα λίγο πριν τα σύνορα και πρωί πρωί βρίσκομαι στον Προμαχώνα. Ήταν Σάββατο και μου έκανε εντύπωση πόσα αυτοκίνητα με Ελληνικές πινακίδες περνούσαν τα σύνορα προς Βουλγαρία.

Τα περισσότερα καταστήματα άλλωστε στο δρόμο είχαν ταμπέλες στα Ελληνικά και δε δυσκολεύτηκα να καταλάβω το σκοπό της μετακίνησης των περισσοτέρων. Κάπου εδώ περίμενα ότι θα τελείωνε η ταλαιπωρία και πως σε λίγες ώρες θα ήμουν στο σπίτι μου...

Κλίκ εδώ για τη διαδρομή της ημέρας, στο περίπου...