4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...

[Mr Pif]

Άλλη μια ειρωνία της ημέρας.σε αυτά τα μέρη πρίν ακριβώς απο 63 χρόνια ακριβώς έπεφτε η τελευταία τουφεκιά του Εμφυλίου και έκλεινε άλλη μια μαύρη σελίδα της νεότερης ελληνικής ιστορίας,

[Mr Pif]

Λίγα χλμ μετά βρισκόταν το χιονοδρομικό κέντρο του Βιτσίου.τυχερός ήμουν,μέσα σε μια μέρα,δυο χιονοδρομικά,καλό σκόρ ,

[Mr Pif]

Είχε αρχίσει πλέον η κατηφόρα που θα με οδηγούσε στην πόλη.η λίμνη φάνηκε λίγο αργότερα,σημαίνοντας και το τέλος της περιήγησής μου για εκείνη την ημέρα,

[Mr Pif]

Το βράδυ με βρήκε και πάλι προς αναζήτηση τροφής,μετά απο ένα αναζωογονητικό μπάνιο.αυτή τη φορά δεν είχα σκοπό να αναλωθώ σε γευστικές δοκιμασίες σε μαγαζιά της παραλίας.είπαμε,τα καλά μαγαζιά είναι κρυμμένα απο τα πολλά μάτια και μόνο οι ντόπιοι τα γνωρίζουν.με λίγη αναζήτηση τα βρίσκουμε και εμείς οι εξωσχολικοί όμως.και σιγά μην και δεν το έβρισκα.στην πλατεία των αδελφών Εμμανουήλ ή πλατεία Ντολτσό όπως είναι πιο γνωστή,βρίσκεται το εν λόγω ταβερνάκι το οποίο δέχθηκε την επιδρομή μου κατάφερε και με το παραπάνω να με αφήσει ικανοποιημένο.αν περάσετε μια βόλτα,δοκιμάστε την τηγανιά του και θα με θυμηθείτε.αν και ένοιωθα σαν να ερχόμουν απο άλλη χώρα,ο κορεσμός της πείνας μου εκείνη την στιγμή παραμέρησε κάθε σκέψη μου πως ήμουν εντελώς ξένος σε ένα καστοριανό παρε'ί'στικο στέκι.
υπερικανοποιημένος απο την τοπική κουζίνα βρέθηκα να τριγυρνάω στην παραλία περασμένες 23.00.χωρίς βαβούρα,με κανά δυο μπαράκια με κόσμο όσο έπρεπε σε αριθμό.απολάμβανα όσο μπορούσα τις τελευταίες μου ώρες σε αυτή την πόλη-στολίδι της Μακεδονίας.αν και δεν πέρναγα αρκετές ώρες της ημέρας σε αυτήν,αυτές τις λίγες που την έβλεπα και κυρίως ήταν απόγευμα πρός βράδυ,καταλάβαινα πόσο τυχεροί είναι οι κάτοικοί της.και έχει φυτρώσει και μακρυά η άτιμη...

[Mr Pif]

Μέρα Τέταρτη, 08.00

Οι πιο ελεεινές ώρες ενός ταξιδιού.όχι τόσο για το μάζεμα των πραγμάτων και για τα χλμ της επιστροφής,όσο για την ίδια την επιστροφή.το τέλος μιας μικρής όμορφης παρένθεσης στην αγχωτική μου πλέον ρουτίνα.και αυτή ακόμα η μέρα θα έπρεπε ως επίλογος να ταιριάζει με το πνεύμα των προηγούμενων τριών.και ας μην έχει την ίδια φιλοσοφία η διαδρομή με τις προηγούμενες τρείς.είναι ταξίδι με την μοτό,τέλος θα πρέπει να είναι και αυτό απόλαυση,άσχετα με τον τελικό του προορισμό,

[Mr Pif]

-ικανοποιημένος Γιώργο απο τον νομό μας,γεμάτος περιέργεια πρόλαβε μετά την καλημέρα του να με ρωτήσει ο ιδιοκτήτης.
-εκπληκτικά μέρη,φοβερές εικόνες,πολλοί λόγοι για να με ξαναδείτε κύριε Χρήστο.
-τον δρόμο πλέον τον ξέρεις,περιμένουμε!
Με αυτή την υπόσχεση πάτησα το κουμπί της μίζας και το μικρό KLE ξεκίνησε να διανύει τα τελευταία του χλμ στην πόλη.αν και διέσχιζα τους δρόμους της για τελευταία φορά,μου έκανε αίσθηση πως μόλις είχα φτάσει.
Αρχοντικό Εμμανουήλ,χτισμένο το 1750 και στο οποίο σήμερα στεγάζεται το μουσείο ενδυματολογίας της πόλης,

[Mr Pif]

Τι και αν περιμένει υπομονετικά την αναπαλαίωση του,εξακολουθεί να στέκει περήφανο,

[Mr Pif]

Η καλύτερη ώρα για περπάτημα στην παραλία,

[Mr Pif]

Τελευταίες τζούρες και εικόνες απο κάτι που μόνο την υγεία δεν σου χαλάει,

[Mr Pif]

Σύντομη στάση για πλήρωση με καύσιμο στομάχου και τεπόζιτου και σε λίγα λεπτά η Εγνατία με υποδεχόταν με ένα ελαφρύ πρωινό αεράκι.δεν καιγόμουν να δώ σύντομα την αττική γή.συνεπώς πέρα απο τις χαμηλές ταχύτητες με τις οποίες είχα αποφασίσει να κινηθώ,άλλος ένας προορισμός είχε προστεθεί στο πρόγραμμα.
Στην έξοδο του Πολύμυλου αποφάσισα να αφήσω την Εγνατία.ο δρόμος ανηφόριζε χαρίζοντας καλές θέσεις για φωτό,

[Mr Pif]

Μετά απο μια σύντομη και όμορφη διαδρομή με ψιλοκαλό οδόστρωμα και μέσα σε δάσος,

[Mr Pif]

Ξεπρόβαλε η μονή της Παναγίας Σουμελά.εντάξει,δεν μπορεί να φτάσει σε χάρη την αυθεντική στην Τραπεζούντα αλλά μέχρι να γράψω το ταξιδιωτικό και τις εντυπώσεις μου όταν θα φτάσω κάποια μέρα και εκεί,ας βολευτώ με την εδώ ''εκπρόσωπό''της.άλλωστε το πνεύμα του ποντιακού Ελληνισμού και ο μεγάλος του σεβασμός προς το πρόσωπο της Μεγαλόχαρης εκφράζονται και εδώ,έστω και αν το μέρος τούτο τους φιλοξένησε μετά απο μια μεγάλη καταστροφή.παντού κόσμος ο οποίος μιλούσε αυτό το ιδιόρυθμο γλωσσικό ιδίωμα,διάχυτη η μεγαλοπρέπεια και η ευγένεια ενός γένους το οποίο τιμάει τον Ελληνισμό,δοκιμάστηκε σκληρά αλλά εξακολουθεί να υπάρχει,

[Mr Pif]

Και πάλι στο δρόμο.ο παράδρομος της Εγνατίας που οδηγούσε στην Κοζάνη πλέον άδειος,

[Mr Pif]

Και μετά την Κοζάνη όπου σταμάτησα για ανεφοδιασμό το σκηνικό δεν άλλαζε.δρόμοι με πολλές στροφές,χωριά απομονωμένα και ας βρισκόμουν στην καρδιά της Ελλάδας.η τεχνητή λίμνη του Αλιάκμωνα εντυπωσιακή,όσο και η γέφυρα η οποία την διασχίζει.είχα δεί τη γεννέτηρα του ποταμού,έβλεπα και τους ενδιάμεσους σταθμούς του πλέον.μόνο το που καταλήγει δεν μπόρεσα να δώ σε αυτό το ταξιδιωτικό.Σέρβια,Σαραντάπορο,Ελασσόνα.ο δρόμος κατηφόριζε προς το μεγάλο αστικό κέντρο του κάμπου.τουλάχιστον απο την Ελασσόνα μέχρι και τον Τύρναβο ψιλοξύπνησα μιας και ο καινούριος δρόμος (έτσι μου φάνηκε εμένα τουλάχιστον) με μεγάλες ανοιχτές στροφές,φαρδύ καλής ποιότητας οδόστρωμα με έκανε να ξεπιαστώ με λίγο παραπάνο γκάζι.όσο τουλάχιστον μπορώ να καυχιέμαι πως έχω.
Λάρισα μια τελευταία μεγάλη στάση σε φίλους (ευκαιρία για φαγητό σπιτικό επιτέλους και λίγη ξεκούραση) και περασμένες 16.00 ,ξανά στο δρόμο για τα εναπομήναντα 310 χλμ του ταξιδιού.με χαμηλή ταχύτητα,μην ενοχλώντας τους λοιπούς χρήστες της εθνικής οδού,παρόλη την απαράδεκτη κατάσταση της Στυλίδας (τι ωραίες που φαίνονται οι υπο κατασκευή σήραγγες στο βουνό,να λειτουργούσαν κιόλας...),απολαμβάνοντας τον ήλιο να χάνεται στα βουνά της Φθιώτιδας και με το μυαλό καθαρό απο σκέψεις.δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως πολλοί απο μας αντί να κουμπώνουμε Zamex για να ηρεμήσουμε μετά απο μια στραβή μέρα με του κόσμου τα σκατά να μας έχουν συμβεί,απλά καβαλάμε και γυρνάμε το κλειδί.κάποια μυστική συνταγή είναι κρυμμένη τελικά στα δίτροχα για να λειτουργούν και ως αγχολιτικά-καταπρα'υ'ντικά.όση κούραση και να τρώς,απ’όπου και να γυρνάς,με ό,τι κουβαλάς μέσα στο μυαλό σου,έχουν αυτό το μαγικό ''κάτι'' που σε ηρεμεί.να φτιάχναν και τις γκόμενες έτσι τι ζωάρα θα κάναμε...

[Mr Pif]

Τις ώρες που γράφω τις τελευταίες γραμμές έξω βλέπω βροχή.ο αναθεματισμένος νους γυρνάει πάλι στην κουκουλωμένη miss K που ''απολαμβάνει'' την ψύχρα του πάρκινγκ.αποσπασματικές εικόνες απο τον Γράμμο,τις Πρέσπες,την εκπληκτική διαδρομή στο Βίτσι τσακώνονται μέσα στο κεφάλι μου για το ποιά θα πάρει την περίοπτη θέση.ανοίγω το site που διαθέτει την live κάμερα και ξαναβλέπω τον Γράμμο.μέσα στη λάσπη και που να έρθουν και τα καλά χιόνια,σκέφτομαι.το δάχτυλο σχεδιάζει διαδρομή ως εκεί απο άλλο δρόμο.αλλά ξεφεύγει και μοιραία οδηγείται και αλλού,εκτός της συγκεκριμένης περιοχής.μοιραία το ποντίκι αρχίζει και μετακινεί την Ελλάδα στο google earth που έχει ήδη ανοίξει.όσο άντε να δούμε που θα καταλήξουμε και του χρόνου...


ευχαριστώ για το χρόνο σας συνάδερφοι,καλά χλμ να έχετε και πάντα υγιείς και όρθιοι,