Εδώ δεν ζήτησε λάδι ο κατ' εξοχήν ύποπτος, θα θέλουν τα κατέμ;
μυστηριο παραξενο περίεργα πράματα...
επίσης να πω τα εξής:
Είχα χορτάσει στροφή από την Στενή Ι. Θα μπορούσα να φύγω μαζί με τον Γιώργη από τα Ψαχνά έχοντας ένα αίσθημα πληρότητας, χαμόγελο στα χείλη και απόλυτη ικανοποίηση, έτσι και αλλιώς το δεύτερο κομμάτι το είχα κάνει με εξαιρετική παρέα πρόσφατα (και η δική σας παρέα εξαιρετική είναι, αλλά διαφορετικά εξαιρετική).
πάλι καλά...
Πιέστηκα λίγο για να ξεκινήσω το δεύτερο μισό. Δεν ξέρω τι μου έφταιξε, η ζέστη, ο λίγος ύπνος, το ότι έχω φορτώσει κιλά, το ότι χαλβάδιασα και σορόπιασα, πάντως στην Στενή Ι ήμουν στο "γύρνα πίσω". Το κομμάτι Στενή-Κύμη γενικά το έκανα με μισή καρδιά, διαδικαστικά.
μια ιδέα είναι όλα
Το τι λύσσα κακιά με έπιασε στο Κύμη-Στενή δεν το ξέρω, γιατί ξύπνησα ξαφνικά και το έλιωσα το μοτόρι (ίσως γιατί φάγαμε),
ε ναι νηστικό αρκούδι κλπ κλπ
αλλά θα ήμουν πολύ μλκς αν τελικά δεν το είχα κάνει όλο το βολτάκι, ήταν πολύ διαφορετικό στό ανάποδο. 13 ώρες στο δρόμο. Μάλλον 14 ώρες, αν σκεφτείς ότι ξεκίνησα πριν την εκδρομή την "τρεχάλα".
στη ζωή δεν μπορείς να τα χεις όλα... 
Είχαμε μέση ωριαία 70λίγο στα "γρήγορα" κομμάτια, 50λίγο στα σφιχτά. Κούραση και ζέστη και η προσήλωση στο δρόμο όχι πάντα η καλύτερη. Και όλη η ταλαιπώρια αυτή, με κάνει να σκέφτομαι ότι τελικά δεν το αλλάζω με τίποτα.
ένα έργο που το λέγανε Λε μαζόχ το έχεις δει??? (αν δε κάνω λάθος το τίτλο)
Παρ' όλη την σωματική και πνευματική κόπωση που επιφέρει μιά τέτοια απαιτητική ημερήσια βόλτα, δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για την ικανοποίηση στο τέλος της. Ούτε για τις απίθανες εναλλαγές τοπίων, θερμοκρασιών, καιρού, υψομέτρου, τις φάτσες στα χωριά άλλες απορημένες και άλλες χαρούμενες, τα παιδάκια που χαιρετούν και γελάνε, την παραδοσιακή γιαγιά με το γάιδαρο καρτ-ποστάλ (μαλάκα Μαναλίσι παραλίγο να την τσακίσεις την άμοιρη με τις ξετάπωτες που τρόμαξαν τον όνο),
σκέψου ότι δεν αντέχει τον εαυτό του κι έχει ταπωμένα ... αυτιά
την εγκατάλειψη και την βρώμα, την καθαριότητα και την νοικοκυροσύνη, την παράδοση και το κιτσαριό, όλα ιδωμένα σε fast forward από τους λυσσασμένους Αθηναίους
είχε και Μπακαούκες...
που τρέχουν αφηνιασμένοι να προλάβουν να γυρίσουν τα νούμερα στο κοντέρ, να περάσει η κουκκίδα του Gps απ' όλα τα checkpoints, σε μέρη που το "γρήγορα" δεν υπάρχει. Και όλα αυτά, σε μόλις 500 χιλιόμετρα καθαρής Εύβοιας. Με λίγες και ως επί το πλείστον μικρές στάσεις. Με δίωρα ανάμεσα στις στάσεις που έμοιαζαν να είναι πολύ λιγότερη ώρα αφού μάτι και μυαλό ήταν απασχολημένα να ρουφήξουν εικόνες (και να μην μας ρουφήξουν οι λακκούβες). Το δροσερό τσαγάκι κερασμένο από τον Γιώργη μετά το Πευκί ως το Μαντούδι, η φωτογραφία του "μαλλιά" και το πόσο έλαμπε το πρόσωπο του παππού με υπερηφάνεια. Με παρέα που όλοι προσέφεραν στο καλό κλίμα, που όλοι διασκέδασαν ακόμα και με την "ταλαιπωρία" μας, που βοήθησαν να περάσουμε καλά. Ακόμα και οι άγνωστοι, mr Κτήνος, μιά χαρά κούμπωσες στο παρεάκι, να μας ξανάρθεις, κερνάμε εμείς καφέ αυτή τη φορά,
να σαι καλά ρε, θενξ, θα ξαναρθω και αν δε πάθουμε τίποτα λέω να σας πώ και για μια Βουλγαρία βέρι λόου μπατζετ... (Να φας και παιδάκια... με 7 ευρώ!)
άντε και γλυκάκι. Για παϊδάκια δεν μας βλέπω με αυτόν τον ξερακιανό καραφλομπέκατσο που μπλέξαμε...
Μετράω μέρες ήδη. Για την επόμενη, φυσικά
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από AristidisZ
