Διανύσαμε ακόμα 50κμ παρέα με τον Γιουντ και τον αποχαιρετίσαμε. Η Αννια μας είχε πει, στις 4 ακριβώς στα Mc Donalds θα σας περιμένουν οι φίλοι μου. Αποχαιρετίσαμε λοιπόν την μεγαλύτερη Βουδιστική κοινότητα της ηπειρωτικής Ευρώπης και φύγαμε για Βόλγκογκραντ. Αν και φτάσαμε 4 το απόγευμα στην πολύ η ανεύρεση του Mc Donalds δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Τελικά τα καταφέραμε και το βρήκαμε χαρη στην βοήθεια διάφορων πεζών που ρωτούσαμε. Μου έκανε εντύπωση ότι το Βολκογκραντ ενώ είναι μια πόλη 1.000.000 κάτοικων, δλδ μεγάλη, έχει μια πολεοδομια μυστήρια. Είναι χτισμένη κατά μήκος του Βόλγα και την διατρέχει μια κεντρική λεωφόρο μήκους 60 70 χιλιομέτρων για ένα πλάτος 2 3 χιλιόμετρων
Αποχαιρετώντας τον Γιούντα.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Φτάσαμε λοιπόν στο πολυπόθητα Mc και έστειλα ένα σμσ στην Βερόνικα ότι είμαστε εκεί.
Για να λάβω την απάντηση.
You are late. now you must waiting for me.
Αμάν λέω στη καγκεμπε πέσαμε.
Αν και ο ''σύνδεσμος'' ήταν ο Σεργκέι, καθώς αυτός ήξερε την Αννια από Ελιστα, επικοινωνούσα με Βερονικα γιατί εκείνη ομιλούσε και έγγραφε την Αγγλική.
Παραγγείλαμε τις πλαστικές αηδίες των Mc και είπαμε να περιμένουμε το ''αγριο'' κορίτσι.
Λίγο αργότερα, να και η Βερόνικα, παρέα με τον Σεργκέι και τη Μαρίνα. Ο Σεργκεί ήταν ιεραπόστολος μινιατούρα και η Μαρίνα απλά γούσταρε τις μηχανές και είχε έρθει να δει. Φάγαμε και έκανα 3-4 ποδαράτες αποτυχημένες προσπάθειες ανεύρεσης ξενοδοχείου παρέα με το Σεργκέι.
Μας είπαν τα παιδιά ότι ξέρουν ένα κάλο λίγο πιο μακρυά, άλλα δεν έχουν αυτοκίνητο να μας πάνε κλπ . Ωραία λέω, μπείτε σε ένα ταξί και σας ακολουθούμε εμείς. Έτσι και έγινε, φτάσαμε στο κάλο Χοτελ για να διαπιστώσουμε ότι ζήταγε 2800 ρούβλια δλδ 70 ευρό και ήταν απαίσιο. Οκ, δεν λέω, να κοιμηθώ στα χάλια τα μαύρα, άλλα όχι να το πληρώσω και τόσο. Λέω στα παιδιά, ρωτήστε εδώ το δικό μου το ταρίφα για κάνα κάλο και φθηνό. Μας πήγαν στο χοτέλ τούριστ. Πρώην κυβερνητικά γραφεία επί CCCP. Εκεί ζητούσαν 2,600 αλλά για 2 νύχτες. Ίντερνετ, πρωινό, ζεστό νερό και όλα τα σχετικά, απλά δεν υπήρχαν. Κάναμε το τσεκ ιν λοιπόν και δώσαμε ραντεβού με τα παιδιά αργότερα το βράδυ. Φρεσκαριστήκαμε, τους στείλαμε ένα σμς και τους περιμέναμε στο λόμπυ όπου και γνωριστήκαμε με 2 Ρώσους μηχανόβιους. Από Μόσχα τα παιδιά είχαν κατέβει μια βολτίτσα. Κράτησα τα στοιχειά τους και τους χαιρετίσαμε.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Λίγο αργότερα έφτασαν τα παιδιά με ταξί, στο όποιο επιβιβαστήκαμε και εμείς για να πάμε στο μέρος όπου μαζεύονται κάθε βράδυ οι μηχανόβιοι του Βόλγκογκραντ. Όλοι είχαν μηχανές ss κάνα 2 χάρλει και πάντα ντυμένοι με φουλ προστασίες. Γνωρίσαμε ένα παλικάρι που μας πρότεινε βόλτα για την επόμενη το βράδυ, στην οποία και συμφωνήσαμε και δώσαμε ραντεβού στο ίδιο μέρος. Μας ρωτούσαν άμα γουστάρουμε τους δρόμους τους. Μου έλεγε επίσης ο φίλος, ότι δεν έχω δει τπτ ακόμα από τους δρόμους της Ρωσίας. Αύριο θα μας πήγαινε στο Βόλγκογκραντ bridge λέει, το οποίο είναι φρέσκο φρέσκο και μπορείς να 300km/h για πλάκα. Μάλιστα, ο καθένας μας ζούσε το όνειρο του, όποτε όλα καλά.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Δεν αργήσαμε να γυρίσουμε πίσω, καθώς την επόμενη το τουριστικοποδαροπρογραμμα μας, ήταν φορτωμένο. Ξάπλωσα και έστειλα ένα σμσ στο Σεργκέι από Οδησσό, λέγοντας όλα οκ με Ντιμα και ότι έδωσα το δώρο που μου είχε δώσει , ότι πέρασα μπόμπα κλπ. Απάντησε:
Padonki for ever..
Χαμογέλασα, κατάλαβα και αποκοιμήθηκα ..
Βουνε, επειδή την ζήτηξες
Me gusta la moto, me gustas tu....
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011(ημέρα 15η)
Copy paste από ημερολόγιο..
Σήμερα κλείνουμε 14 μέρες στο δρόμο. Είναι απογευματάκι, βρισκόμαστε στο Hotel και περιμένουμε να περάσει η ώρα, για να πάμε στο βραδινό ραντεβού με τους μηχανόβιους. Ο Βουνός λιώνει στο ροχαλητό όπως πάντα, αλλά ο παλιός ξέρει και βάζει βουλοκέρι στα αυτιά του. Πριν γράψω για την σημερινή μέρα, είναι ευκαιρία να γράψω δυο τρεις γενικές αράδες. Πιστεύω ότι σε κάθε ταξίδι έχεις να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες σου. Αναρωτιέμαι πως καταφέρνουν μερικοί και λείπουν τόσο πολύ μακριά από τους αγαπημένους τους. Μάλλον, για να το θέσω πιο σωστά, πως αντιμετωπίζουν αυτούς τους δαίμονες. Μερικές στιγμές νιώθω τόσο μακριά από το σπίτι μου και τόσο απροστάτευτος. Βέβαια αυτή την φορά είμαστε δυο και τα αντιμετωπίζουμε παρέα. Νομίζω ότι έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου, για να τολμήσω κάποιο εγχείρημα μονός μου. Έτσι και αλλιώς, η μοναξιά είναι κάτι που πότε δεν μου άρεσε. Βλέπω όμως ότι σε αυτό το ταξίδι, κάθε άλλο παρά μονοί μας ήμασταν. Σήμερα το πρωί σκεπτόμασταν μήπως το κόψουμε για Μοσχα που είναι 1000κμ αντί για αυτό . [I]Ο λόγος? Θέλουμε να δούμε το Βόλγα και το Καζάν, άλλα όλες οι πόλεις μέχρι εκεί είναι τελείως αδιάφορες. Αξίζουν όλα αυτά τα έξτρα χιλιόμετρα? Επίσης ένα μεγάλο λάθος που έκανα στην προετοιμασία, είναι ότι σταμάτησα το διάβασμα έως και το Βόλγκογκραντ. Από εδώ και πέρα οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες. Αυτό δεν βοηθά. Ποτέ δεν ξεκινάμε για κάπου χωρίς να έχουμε ολοκληρώσει το διάβασμα μας. Εγώ την πάτησα γιατί ποτέ δεν πίστεψα ότι θα ερχόμασταν ως εδώ. Έτσι τα παράτησα από κάποιο σημείο και μετά. Διαβάζουμε πάντα όλες τις εναλλακτικές διαδρομές, από την στιγμη που δεν υπάρχουν ημερομηνίες για κυνήγι. Όπως και να έχει, αποφασίσαμε να ανεβούμε κατά μήκος του Βόλγα, αφού στάνταρ θα το μετανιώναμε αργότερα. Αυτά για την ώρα.[I]
Η θέα από ψηλά και ναι, σωστά διακρίνεται την πισιν.. Στα αριστερά σας, ο Βόλγας..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ξέχασα να αναφέρω ότι το προηγούμενο βράδυ, είχε έρθει ακόμα ένα παιδί ονόματος Βλάντ και ο οποίος σήμερα θα αναλάμβανε ξεναγός μας. Είχε προσφέρει φιλοξενία σπίτι του, αλλά είχαμε αρνηθεί. Αν συνεχίζαμε ετσι με τις φιλοξενίες, θα γυρνάγαμε με ρέστα πίσω Δέκα η ώρα ο Βλαντ ήταν εκεί με το τουτου του. Συναντήσαμε και τους χτεσινούς μηχανόβιους οι οποίοι έφευγαν για Μόσχα.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Περάσαμε να πάρουμε και την αγέλαστη Βερόνικα. Είμαι σίγουρος καποιος Ελληνας κάτι της είχε κάνει. Δεν μας είχε πάρει με καλό μάτι. Πρέπει το στήσιμο στα Mc να μην της άρεσε. Άσε που μας έκραζε ότι είμαστε αλήτες μηχανόβιοι, ότι κάνουμε θόρυβο και τρομάζουμε κόσμο κλπ!!!
Παρκάραμε και κατευθυνθήκαμε στο λόφο που βρίσκεται το Άγαλμα της ''Μητέρας Ρωσίας''. Για την υπεράσπιση αλλά και κατάκτηση αυτού του ψηλότερου λόφου της περιοχής, έγιναν πολύ βίαιες μάχες.
Me gusta la moto, me gustas tu....