Δεν θα αποκτήσει ανταγωνιστική νοοτροπία η επαρχία, η επαρχία θα παραμείνει στις αγκυλώσεις και τις εμμονές που έχει για πολύ καιρό ακόμα και η τούμπα στην κατάσταση αυτή δεν θα επέλθει γιατί άλλαξαν τα κολλημένα μυαλά κάποιων αλλά γιατί λόγο Δαρβινισμού θα επιβιώσουν αυτοί που τόλμησαν και έκαναν ένα βήμα παραπέρα. Οι υπόλοιποι θα χαθούν και θα παραμείνουν στην αφάνεια. Σκληρό αλλά έτσι είναι. Χωρίς να το ξέρω, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι κοντοχωριανοί στο Λυκοδρόμιο τους βρίζουν και τους καταριούνται που κατάφεραν και έστησαν αυτό που έστησαν. Αll time clasic στερεοτυπική αλλά πέρα για πέρα πραγματική "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" νοοτροπία... τι να κάνουμε τώρα; Οι εποχές και οι καταστάσεις αλλάζουν.
Ηταν ο ΚΑΡΕΛΙΑΣ και ο ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ τώρα θα είναι κάποιος άλλος,
δεν καταλαβαίνω πως ο παραγωγός θα ξεφύγει από το νταβατζιλίκι του μεσάζοντα, είτε αυτός είναι ιδιώτης είτε εταιρεία.
Και στην υπόλοιπη Ευρώπη μην ξεχνάμε οτι οι μικροαγρότες τα ίδια τραβάνε και αυτοί που πουλάνε "ποιότητα" (το τίποτα δηλαδή)
είναι οι τσιφλικάδες με τα χιλιάδες στρέμματα ελαιώνων ή αμπελώνων ή μπριζολώνων.
Κυρίως λόγω του bold.
Εμένα μου αρέσει το "μοντέλο" που περιγράφετε, και συμφωνώ ότι έχουμε κάποιες πρώτες ύλες απίστευτες, κάποιες άλλες όχι και τόσο απίστευτες αλλά δεν τρέχει κάτι.
Τα δυνατά προϊόντα μπορούν να μπουστάρουν και τα πιο αδύναμα.
Και στο φινάλε κάποια τα πουλάς με το κομμάτι κάποια με το κιλό, δε χάλασε ο κόσμος.
Το μοντέλο αυτό αφορά κυρίως την επαρχία. Και λέω κυρίως γιατί τα αστικά κέντρα άντε να παίξουν κάποιο μικρό ρόλο στην προώθηση ίσως κλπ.
Αλλά μέχρι εκεί.
Βιοτεχνίες μικρού μεγέθους στην επαρχία που θα σιάγνουν καπνά, σαπούνια, μέλια, της παναγιάς τα μάτια.
Ωραίο το δέντρο.
Το δάσος χάσαμε νομίζω.
Για να στραφεί κάποιος στο χωριό και στην αγροτική ζωή κλπ, δεν αρκεί μόνο το να βρει ένα χωράφι.
Αυτό είναι κάτι το πολύ εφήμερο.
Θα πάει, θα κοιτάξει να φτιάξει μια δουλειά καλή, και μόλις βρεθεί ο πρώτος που θα ψαχτεί να την αγοράσει, θα την πουλήσει χρυσάφι και θα έρθει με το μπαγιόκο του πάλι πίσω στην Αθήνα.
Κι επίσης μην ξεχνάμε ότι ανέκαθεν, μια από τις πιο αποδοτικές και ξεκούραστες δουλειές, ήταν αυτή του μεσάζοντα/αεριτζή/"ξέρω κόσμο".
Για κάθε δέκα νοματαίους που θα φεύγουν να πάνε στο χωριό, άλλοι πέντε θα βλέπουν μέλλον σε ψευτοσπουδές ΓΤΠΚ για διοικήσεις επιχειρήσεων, μάρκετινγκ, μάνατζμεντ, PR και δε συμμαζώχνεται.
Το ίδιο μέλλον που έβλεπαν όταν άρχισαν να μπαίνουν "δυνατά" οι πολυεθνικές στη χώρα πριν κάποια χρόνια, και λίγοι κάτσανε σε καρέκλα, πολλοί κάτσανε στο πούρο, είτε γιατί νόμιζαν ότι είναι μαλάκες στις πολυεθνικές και περιμένουν τον ντόπιο μάνατζερ να τους κάνει κουμάντα, είτε γιατί ήταν τόσοι πολλοί που δε γινόταν σε καμία περίπτωση να απορροφηθούν.
Οπότε, πόλεμος και πάλι για το ποιός θα κρατάει τα κλειδιά....
Επίσης, αυτό που μυρίζομαι να έρχεται, είναι ξαναλέω εφήμερες λύσεις, του τύπου "της μόδας τα σαλιγκάρια, πάμε να φυτέψουμε σαλιγκάρια", "της μόδας η τρούφα, πάμε να πάρουμε το αδέσποτο της γειτονιάς να μας μυρίσει να βρει την τρούφα".
Συμφωνώ ότι δεν είμαστε "εργάτες" όπως πολύ σωστά λέει ο χυμαδόρης, και προσπάθειες για να στηθούν μεγάλα εργοστάσια και γραμμές παραγωγής με τον Έλληνα στο ρόλο του Κινέζου θα αποτύχουν.
Εκτός πια κι αν φτάσουμε σε τέτοια επίπεδα εξαθλίωσης που δεν τα έχουμε δει ακόμα.
Και για να έρθω και ακόμα πιο κοντά στο bold, όταν είναι ένας αυτός που φτιάχνει τα καπνά κι έχει αρχίσει να κάνει όνομα (η wolfway και η κάθε wolfway, ούτε τους ξέρω τους ανθρώπους ούτε έχω κάτι μαζί τους μην παρεξηγηθώ), θα κοιτάξει, και με το (όποιο) δίκιο του, να εδραιώσει κάπως το μονοπώλιό του.
Και η συνέχεια του πράγματος φέρνει τη wolfway, από 10 νοματαίους με μεράκι που μπορεί να ξεκίνησαν τη δουλειά, να επεκτείνεται όλο και περισσότερο, οι 10 αυτοί νοματαίοι πλέον είτε να είναι στα δικαστήρια και να τα έχουν σπάσει για το ποιός πρέπει να παίρνει τη μερίδα του λέοντος, είτε να είναι στο σπίτι τους ή στο γραφείο τους και να έχουν γίνει πλέον (άθελά τους ή μη) μεσάζοντες, και τα καπνά τους, που τώρα γαμούν και δέρνουν, τότε να περνάνε από τόσα πολλά χέρια και με την ανάγκη να καλύψουν μεγαλύτερο έυρος κοινού να ρίξουν σε κάποια την ποιότητα, και σε κάποια άλλα (τα σούπερ ντούπερ premium) να ανεβάσουν την τιμή, and the rest is history.
Πλέον δε θα έχεις το ερώτημα "να πάω να γίνω αγρότης" υπό την έννοια του να φτιάξω κάτι δικό μου.
Αλλά του κατά πόσον αξίζει να πας να δουλέψεις υπάλληλος στη wolfway και, όπως έφερε το παράδειγμα με τον κρόκο ο χυμαδόρ, να μαζεύεις τα καπνά σουρνάμενος και σκυφτός ξέροντας πως θα πωληθούν χρυσάφι από τον εργοδότη σου, ή μήπως να την αφήσεις αυτή τη δουλειά για τον αλλοδαπό, κι εσύ να κατέβεις στην Αθήνα να ψάξεις να βρεις την τύχη σου.
Όπως δηλαδή γινόταν και παλιά και μέχρι την προ κρίσης εποχή.
ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ξαναλέω τυχαία αναφέρομαι στη wolfway. Τα καλύτερα καπνά του κόσμου μπορεί να βγάζει, και καλά να είναι οι άνθρωποι και καλές δουλειές εύχομαι να έχουν.
ΥΓ2. Τα έγραψα λίγο βιαστικά γιατί τρέχω. Αν κάπου δε βγάζω νόημα και δε με πιάνεις πες μου να τα σπάσω και να τα ξαναρίξω.
Εμ εκεί είναι το θέμα.
Ότι ναι μεν ό,τι δεν προσαρμόζεται πεθαίνει, αλλά δεν είναι όλες οι προσαρμογές ίδιες ούτε "υγιείς".
Οι κοντοχωριανοί λοιπόν που λες, μπορεί όντως να τους βρίζουν και να τους ξεφουσκώνουν τα λάστιχα και να λένε "α ρε τσι πούστηδοι", αλλά για να επιβιώσουν οι πρώτοι οι "καλοί" και όχι οι "κακοί" κοντοχωριανοί θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Δυστυχώς, φοβάμαι πως ούτε υπάρχουν, ούτε γίνεται να υπάρξουν δεδομένης της κατάστασης της επαρχίας, οπότε περισσότερη και πιο δύσκολη προσαρμογή (ίσως και στο βαθμό του αδύνατου) θα απαιτηθεί από τους "καλούς" παρά από τους κακούς κοντοχωριανούς.
Θα συμφωνήσω και με αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό.
Έχει κάτι αποστακτήρια malt ουίσκι στην Σκωτία που είναι οικογενειακές επιχειρήσεις και πουλάνε σε τρελές τιμές και σε συγκεκριμένο κοινό. Αν πιεις από αυτά, όλα τ΄άλλα γνωστά και ευρέως διαδεδομενα (ακόμα και τα malt) σου φαίνονται πετρέλαια. Το αυτό συμβαίνει και με τυροκόμους που βγάζουν καμαμπέρ στη Γαλλία (και το ξεπουλάνε σε εστιατόρια στο Παρίσι ή σε delicatessen που σου πιάνουν τον κώλο), με λιαστές ντομάτες από Σικελούς παραγωγούς και πάει λέγοντας.
Η παραγωγή μας πλην του ελαιόλαδου δεν είναι massive ώστε να χτυπήσουμε με ποσότητα. Έχουμε μικρή παραγωγή στα πάντα αλλά μπορούμε να βγάλουμε εξαιρετική ποιότητα. Υπάρχει πλέον πολύ μεγάλο κοινό που την αποζητά. Όχι στην κρεαταγορά και στην ψαραγορά ή στον μπακάλη της γειτονιάς. Έξω, μέσω internet.
Άλλο σενάριο; Τρελό αλλά όχι ανέφικτο. Απαγορεύονται αυστηρά όλα τα φυτοφάρμακα και τα τενχητά λιπάσματα από αύριο σε όλη την Ελλάδα και σε όλες τις καλλιέργειες. Οι γεωπόνοι επιμορφώνονται σχετικά με το θέμα και στα μαγαζία τους αντί να πουλάνε θάνατο και καρκίνο πουλάνε βιολογικά. Μόνο. Οι σπόροι και οι φύτρες αντικαθίστανται από γεννετικά ελεγμένες που να πληρούν τα φυσικά standards και όχι τα μεταλλαγμένα.
Ένα χρόνο; Δύο χρόνια; Θα γίνει σκατά η παραγωγή (λες και τώρα είναι καλή) και μετά θα στρώσει. Το κόστος βιολογικής καλλιέργειας είναι 5% πιο ακριβό από την συμβατική για τα περισσότερα είδη πλέον. Θέλει όμως περισσότερη δουλειά... (εδώ κολλάμε...)
Φαντάσου όμως τι αντίκτυπο θα έχει στις τιμές των ελληνικών προιόντων αυτό το γεγονός. Θα βλέπει ο άλλος "Greece" πάνω από το μαρούλι στο super market της Δανίας ας πούμε και θα ξέρει ότι είναι βιολογικό εξ ορισμού. Όχι βιολογικό ένα στρέμμα μέσα σε 50.000 που ψεκάζονται νυχθημερόν. Βιολογικό εντελώς. Και να είσαι σίγουρος ότι θα δεχτεί να το πληρώσει παραπάνω από το ανταγωνιστικό συμβατικό.
Πλέον δεν θα πουλάμε μαρούλια αλλά μπράντα: Greece, όπου Greece θα σημαίνει συγκεκριμένων προδιαγραφών προιόν.
Ουτοπικό; Όχι και τόσο... σοβαρότητα θέλει από κράτος και παραγωγούς... (και εδώ δυστυχώς κολλάμε ακόμα περισσότερο...)
Ε ναι δυστυχώς...
Απλά αν έβγαινε κάποιος και έκανε τέτοιες εξαγγελίες και έλεγε παιδιά τα κεφάλια μέσα για αυτό τον σκοπό και τελικά το υλοποιούσε, να είσαι σίγουρος ότι στα τυχόν μπλόκα που θα κάνανε οι αγρότες επειδή τους έκοψε το Roundup, θα πήγαινα μαζί με τα ΜΑΤ και θα βάραγα και εγώ...
Μα και εδώ υπάρχουν παραγωγοί που πουλάνε σε delicatessen και τα λαδάκια τους και τα τυράκια τους και φρουτάκι έχω να φάω χρόνια γιατί τα καλά πάνε έξω που υπάρχει κονόμα,
και καλά κάνουν οι άνθρωποι και καλά να περνάνε για εμάς υπάρχει πάντα το lidl.
Όπως και υπάρχουν και απλοί παραγωγοί που καλά τη βγάζουνε και με τους μεσάζοντες και χέστηκαν να τρέχουν στα ιντερνέτια
και στο καφενείο καλά είναι.
Το θέμα είναι ότι στο μοντέλο αυτό δεν υπάρχει θέση για το 1 μύριο άνεργους που δεν προέρχονται από την αγροτιά και δεν έχουν θέση στην εξοχή
όπως και για το κράτος που ουσιαστικά δεν έχει να εισπράττει και πολλά από αγρότες.
Ποιο το όφελος λοιπόν της κοινωνίας από ένα τέτοιο σενάριο (της Ελληνικής μιλάω γιατί οι Γερμανοί καλά θα μπουκώνουν φετούλα και ροδάκινο ΠΟΠ)
Κολοκύθια απ το lidl.
Aν η επιστροφή στην καλλιέργεια της γης, χωρίς να υποτιμώ την αξία των προϊόντων που μπορούν να βγουν απ αυτά τα χώματα, υπό μορφή ατομικής επιχείρησης μικρομικρού μεγέθους με τη μηχανούλα συσκευασίας και το σάϊτ στο ίντερνετ είναι το όραμα της χώρας για τον 21ο αιώνα, μάλλον έχουμε κατέβει απ το τραίνο προ πολλού.