- Όταν στο γήπεδό σου κάνεις τριπλάσιες (σε αριθμό και ουσία) ευκαιρίες από τους συνδιεκδικητές σου (όντας ευρισκόμενοι και οι δύο σε κακή μέρα) τότε ΝΑΙ, μπορείς να πάρεις τη νίκη και να μη σπαταλήσεις βαθμούς (παράδειγμα: Ολυμπιακός με Ξάνθη και Θρασύβουλο, Παναθηναϊκός με Ηρακλή, Ολυμπιακό και ΑΕΚ). Εαν θέλεις ισχυρή έδρα και νίκες εντός (έστω και μισό μηδέν), φρόντισε πρώτα να φτιάξεις ομάδα που θα παίζει μπάλα και θα πνίγει τον αντίπαλο.
- Ο Πάντος στο Σουάνη έκανε ότι και ο Φλίσκας στο Μπελούτσι: Και στις δύο περιπτώσεις η μπάλα πέταγε μέτρα μακριά (στην περίπτωση του Σουάνη χιλιόμετρα) - τυπικά ήταν πέναλτι, πρακτικά δεν δίνεται τίποτα.
- Τα "καρύδια" του Ντιόγο είναι τόσο μεγάλα που φαίνονται με γυμνό μάτι - αν και εύκολος στόχος, αντέχουν σε μπουνιές, κλωτσιές, τάκλιν με ψαλιδάκια και τις τάπες έξω... Εγώ θα συζητούσα καλύτερα για τα ίδιας απόχρωσης καρύδια κάποιων άλλων πολυδιαφημισμένων παιχτών (κάποιοι τους είπαν μεταγραφές του αιώνα), που όταν ακούν τις λέξεις "ηγούμαι", "μπαίνω μπροστά", "αναλαμβάνω ευθύνη", "μπροστάρης", "στήριγμα", "τοίχος" (και εσχάτως τις λέξεις "σκοράρω" και "πλασάρω") μαζεύονται τόσο ψηλά και κρύβονται τόσο βαθιά, σαν να έπεσε ξαφνικά η θερμοκρασία στους -9...