19o 36ωρο - Οδοιπορικό Αντοχής 14 - 15 Μαιου

[karellen]

Δηλαδη στο 36ωρο δενεσαι με τη μοτο σου,ενω σε ενα ταξιδι 20 ημερων οχι;
Μπορει ετσι να το εζησες εσυ,αλλα δεν εχει και πολυ λογικη

1.Η εκδρομή γίνεται με κατά πολύ χαλαρώτερους ρυθμούς εν σχέσει με την τσίτα του συγκεκριμένου event,ούτε διανύεις 800-900 βουνίσια χιλιόμετρα την ημέρα κι αν τελικά τα διανύεις είναι σε εθνική (μιλάω για τις πλείστες των περιπτώσεων έτσι? όχι για εξεζητημένες καταστάσεις) .

2.Στην εκδρομή έχεις προσχεδιάσει κατά 90% δρομολόγιο-στάσεις-φαγητό-ανεφοδιασμό-ξεκούραση κλπ.Στο οδοιπορικό δεν ξέρεις τίποτα,σου δίνουν ένα χάρτη τις παραμονές και σου λένε πήγαινε και μάλιστα παλιότερα το χάρτη στον έδιναν το βράδυ του Σαββάτου στο ξενοδοχείο(!),τι να πρωτομελετήσεις?

Όχι και 20 μέρες ντε,είπαμε εκδρομή!

[taisteal]

[daculas]

Πάντως όσον αφορά το θέμα μικρό ή μεγάλο μηχανάκι, προσωπικά το πιο εύκολο 36ωρο το έχω κάνει με 640adventure, γιατί τα άλλα τα έκανα με monster

[Bladerunner]

Δεν έχει νόημα η σύγκριση του 36ωρου με ατομική ή παρεΐστικη βόλτα-εκδρομή.

Ούτε έχει νόημα να κουβεντιάσουμε για τις ενδορφίνες που παράγονται όταν κάποιος κάνει κάτι που τον εξιτάρει και δοκιμάζει τα όρια του.

Η ουσία είναι ότι καθένας κάνει αυτό που τον ευχαριστεί. Και μακάρι να μπορούμε να κάνουμε όλοι μας πράγματα που απολαμβάνουμε.

Βέβαια, αν παράγεις συστηματικά ενδορφίνες, εθίζεσαι και δεν... ξεκολλάς μετά!

[chillipf]

Με βλέπω στο επόμενο με το XR....

[Vrasidas]

Κυριακή γιορτή του Άγιου Παχούμιου ξημερώνει στο Πάλας της Ηπείρου …
Σας θρήσκος άνθρωπας τσεκάρω το εορτολόγιο. Του Άγιου Παχούμιου ??? .. κοιτάζομαι στον καθρέπτη σε προφίλ, μόνο με το σώβρακο … Βρασίδα οι Θεοί είναι μαζί μας και σήμερα …. Αυτή η σύμπτωση ΜΟΝΟ Θεϊκό σημάδι μπορεί να είναι …

Τα άλλα δύο τριχωτά ρακούν προσπαθούν να μπουν στις φόρμες τους …Τους κοιτάζω κουνώντας το κεφάλι και πάω για μερέντα …
Το βράδυ ξέχασα να πω, ο ύπνος ήταν αρχοντικός … Τα ρακούν έχουν από την φύση τους μια ορμόνη – την ροχαλητίνη – η οποία είναι η φυσική τους άμυνα σε οτιδήποτε θεωρούν απειλή. Επιτίθενται με αυτή με σκοπό να εξαντλήσουν τον αντίπαλο ώστε την επόμενη να οδηγά σαν κουλομαρία και η οποία είναι σε έξαρση στην κυκλοφορία του αίματος περίπου στις 04:00 με 05:30 το πρωί … Επειδή ο παλιός όμως είναι αλλιώς, τα αντίμετρα είχαν ήδη παρθεί … Αντίμετρο Νο 48 … ωτοασπίδες πορτοκαλιού χρώματος με αντιροχαλητίνη …. (και το ροχαλητό … έπεφτε ράιτ θρου …)

Κάποιοι με μηχανές χωρίς γούστο είχαν παρκάρει τα μοτοσακά τους δίπλα στον κινέζο μου !! … χαλώντας την φωτο που ήθελα το πρωί να τραβήξω μπροστά στην είσοδο του Πάλας …. Αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες …

Οι δύο που με παρακολούθαγαν χτες σχεδόν όλη μέρα, αφού στην ερώτησή μου «για Άρτα δεξιά ή αριστερά?» στην αναχώρηση .... μου λένε αριστερά … Στρίβω από το ξενοδοχείο αριστερά και σταματώ στο 1ο γκαζ στέισον για φιούελ … και πλάκα στον βενζινά ο οποίος πάλι έψαχνε πως θα γεμίσει τον κιτρινιάρι … Μα τι δεν καταλαβαίνουν τέλος πάντων ??

Τσουπ !!! … πάλι οι δύο - επίσημοι πλέον – παρακολουθητές δίπλα μου … και καλά να βάλουν βενζίνη και ότι έγινε λάθος στην οδηγία πριν για το αριστερά και τέτοια … Είναι πλέον βέβαιο ότι κάτι τρέχει … Ίσως να είναι και σοβαρό …

Πάλι στον δρόμο με το κίτρινο φιλαράκι μου. Επειδή έχω έρθει κάποιες φορές στην περιοχή από κεντρικούς δρόμους, και μετά το χθεσινό πανηγύρι, θεωρώ ότι η διαδρομή μέχρι το Αντίρριο θα είναι βαρετή …
Για μια ακόμα φορά στην ζωή μου έπεσα έξω … (εκτός από το ότι δύο τύποι – με Γιαπωνέζικο ΚΑΙ Ευρωπαϊκό φίλοι μου – με παρακολουθάγανε …)

Λίγο μετά δεξιά προς ΔΕΡΒΙΖΙΑΝΑ … η διαδρομή συμπαθητική έως όμορφη … Καμία σχέση με τα όσα βλέπεις από τον κεντρικό δρόμο. Διαδοχικά περνάμε χωριά με τους κλασικούς ανθρώπους της επαρχίας να φορούν τα καλά τους – να εκκλησιάζονται – με τα σακάκια και γραβάτες μετά καφενείο … Θεέ μου πόσο μου έχει λείψει η επαρχία … αυτή η μυρωδιά του χώματος .. της πρωινής υγρασίας … της αληθινής ζωής …

Πρωινή υγρασία ?? … τέρμα τα όνειρα και προσγείωση στον δρόμο για κρυφές υγρασίες στα σημεία που δεν τα έχει δει ακόμα ο ήλιος αν και λίγο δύσκολο … Ο θεός Ρα είναι συνεχώς αριστερά μας καθώς ακολουθούμε νότια πορεία … αριστερά μας είναι και ο κάμπος πιο κάτω … άρα θα είμαστε συνεχώς σε στεγνό … Γιατί οι κινέζοι δεν συμπαθούν τα βρεγμένα οδοστρώματα … ειδικά τα ελαστικά τους …

Το ζευγάρι και καλά με προσπέρασε στις ανηφόρες … Σε ταμάς φιλαράκι ?? … αφού θα μου την έχετε στημένη παρακάτω …

Ωπ τι βλέπω πιο κάτω ??? … ουρά από μεγάλα μοτοσακά … και γελάδια …. πολλά γελάδια … και ένα σύγχρονο κάρο να έχει πιάσει όλον τον δρόμο …

Ο κινέζος κάνει τον κινέζο … Με χάρη Κομανέτσι και Τσάκυ Τσαν περνάει από την στεναδούρα αριστερά και … γειά σας …
Μπαίνω ΔΕΡΒΙΖΙΑΝΑ και η Νο 9 φωτο θα λάβει μέρος δίπλα στο καμπαναριό του χωριού …. Μαντέψτε ποιος μου έβγαλε την φωτο ?? ….. έλα ακόμα ?? … έτσι ακριβώς … Ο επίσημος πλέον παρακολουθητής (ποιος ξέρει ποιάς υπόγειας και σκοτεινής δύναμης) …

[Vrasidas]

Χωριό Άσσος … κοίτα να δεις !! … πλάκα πλάκα κατά καιρούς σε διάφορες συζητήσεις με γνωστούς από όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, λέει ο ένας είμαι από το τάδε χωριό …
- Έχω πάει ! λέω αυθόρμητα …
- Πως πήγες εκεί ρε άρχοντα ?? … εκεί μόνο κυνηγοί και ντόπιοι πάνε …. Και εσύ δεν κυνηγάς …
Τι να εξηγήσεις τώρα για 36ωρα και τέτοια κουλά … ούτως ή άλλως θα σε κοιτάζουν με το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας ή του τύπου με το σύνδρομο Γατίδη …( σε εμένα τον Γάτο ρε ?? .. που τα πουλάς αυτά !!??? ) ... κρατήστε το αυτό για ποιο κάτω … έχει ενδιαφέρον … ειδικά εάν το σύνδρομο Γατίδη είναι ντυμένο με «στολή εξουσίας» …

Μπαίνουμε Θεσπρωτικό ... παραδόξως με μια ομάδα από αρκετές μοτο μαζί … Ακολουθούμε τις οδηγίες αλλά ως δια μαγείας ξαφνικά βρίσκομαι μόνος μου … Που πήγα ο παπάρας .. πάλι χάθηκα ? … Ρωτώ έναν ντόπιο για το σημάδι φαρμακείο και καταλαβαίνω ότι είμαι έναν δρόμο πιο πάνω – μέσα στο χωριό όμως …. Δεν πειράζει, ο επόμενος που θα μου πει ότι είναι από Θεσπρωτικό, θα τον ρωτήσω εάν ξέρει το φαρμακείο του Ευαγγελή …. Θα τον στείλω για τριφύλλι …

Τόσες μηχανές περνάνε ρε πατριώτς από κει χαμ’ ….. γιατί κοιτάτε την δικιά μ’ ??

Μεγάλη ευθεία έξω από Θεσπρωτικό προς Ριζοβούνι και συνωστισμός από μοτο στην διασταύρωση … Δύο ακολουθούν με σιγουριά πορεία αριστερά και με μια κινέζικη αμερικανιά τους ακολουθώ … Από τον καθρέπτη βλέπω ότι η ομάδα παραμένει στην διασταύρωση χωρίς να ακολουθεί .. μέσα σε αυτούς και οι δύο περίεργοι …. Χα!! Κάτι μου λέει ότι η αμερικανιά ήταν καταλυτική στο να με χάσουν !! …. (το αρνητικό βέβαια ήταν ότι από και πέρα τις φωτο θα τις έβγαζα μόνος μου …)

Κάνω κανά δυό χλμ και αναστροφή για πίσω … Που πας ρε καραμήτρο … τον ήλιο τον έχεις δεξιά και πας βόρεια … Βουρ για πίσω ….

Ωραίος επαρχιακός δρόμος μέσα από χωράφια και σπίτια … Άρτα σου έρχομαι …

Στρωτές ευθειούλες με ωραίες καμπές … το γκάζι στα ¾ και ο κινέζος αισθάνεται όμορφα … Έτσι τουλάχιστον ακούγεται …

Ωωωππ!! Τι βλέπω !! … όλη την αριστερή λωρίδα και λιιιγο από την δικιά μου την έχουν καταλάβει ξαπλωμένα πρόβατα στην σκιά !! … και ακριβώς μπροστά ξεκινά αριστερή κλειστή !! … όποιος έρχεται έχει εξασφαλισμένο σίγουρα αρνί σούβλας και δεν ξέρω τι άλλο τι !! … στρίβω γρήγορα και στα 50 μέτρα πριν την στροφή μικρό μπλε φορτηγό Μερτσέντε έρχεται !! … κουνάω χέρια – πόδια – … με νοήματα να κόψει και του δείχνω πίσω μου … Το ντράιβερ γάτος … (όχι με το γνωστό σύνδρομο …) κόβει και ανάβει και αλάρμ …. Το σώσαμε το κορμί πατριώτη …. αλλά κοκορέτσι δεν θα φάμε …

Φτάνω Ιόνια Οδό … 20 χιλιομετράκια ευθείας … από αυτές που ο κινέζος αγαπά … Σιγά το πράμα, σε λίγο θα τελειώσει … Κάποιοι τέντυ μπόιδες περνούν με μεγάλες μηχανές φορτωμένοι χιλιόμετρα και μου κορνάρουν … σχεδόν όλοι !! Φορούν και κάτι παράξενο στο μπράτσο … Σε καμιά οργάνωση εξώντωσης κινέζικων παπιών θα ανήκουν !! … Βρασίδα το νου σου !

[spyro]

.... Κάποιοι τέντυ μπόιδες περνούν με μεγάλες μηχανές φορτωμένοι χιλιόμετρα και μου κορνάρουν … σχεδόν όλοι !! Φορούν και κάτι παράξενο στο μπράτσο … Σε καμιά οργάνωση εξώντωσης κινέζικων παπιών θα ανήκουν !! … Βρασίδα το νου σου !

[Vrasidas]

Περνώ βόρεια της Άρτας, λίγο πιο κάτω μπερδεύομαι λίγο … Μια μανία να μην χρησιμοποιώ χάρτη σε αυτό το 36ωρο … Φτάνω σε κεντρική διασταύρωση που αριστερά πάει για Αμφιλοχία … θεωρητικά πάω καλά … Έχει ώρα όμως να με περάσει κάποιος … λες ??
Στην γωνία καφενείο με αραχτούς – κουστουμάτους δε λόγω Κυριακής - συμπατριώτες και ανεβαίνω πεζοδρόμιο να πλησιάσω να ρωτήσω …
- Για Μενίδι καλά πάω αριστερά ? … λέω
- Τι είστ’ ούλ’ ισείς με τις μηχανές ?? … ρωτάει ο αρχαιότερος της φυλής του καφενείου
Ωραία σκέφτομαι … από ‘δω παν’ και οι άλλοι …. και με πιάνει το παντρεμενάκιδό μου …
- Ταλαιπωρημένοι σύζυγοι που εφαρμόζουμε το αμυντικό δόγμα «όσο πιο μακρυά ( από συζύγους) … τόσο πιο καλά» πατριώτη !! του λέω …
- Η απάντησή σ’ μι κάλυψ’ πλήρους !! λέει ο φύλαρχος …
- Να πάρ’ κι ‘γου παπί τότες !! … πετάγεται ο διπλανός …. Σκάμε στα γέλια … Να είστε καλά ρε πατριώτες … αυτό το 36ωρο έχει εξελιχθεί σε Αριστοφανική κωμωδία … με κινέζικο θίασο …

Ο Αμβρακικός κόλπος επιτέλους μπροστά μου … Μενίδι και επιτέλους στροφιλίκι !
Πίσω μου ακούω θόρυβο … χμμ .. γνωστός ήχος … Καθρέπτης και τα δυο πολεμικά εξ Ιταλίας πλησιάζουν … Αρχίζω να κτυπώ το παπί σαν να έχω μαστίγιο για να πάει πιο γρήγορα … σκύβω να λιγοστέψω την αντίσταση αέρα … Μισό χιλιόμετρο ταχύτητα την πήρα … Τους έχω …
Εκείνες τις μπανάνες … μαλακία έκανα που τις έφαγα την Παρασκευή … Θα είχαν γίνει τώρα μούρλια … μαύρες μαύρες και ζουμερές … Πάλι τυχερά τα κουνάβια …

Οι οδηγοί από απέναντι ρεύμα θα κουλάθηκαν … Δύο ss κυνηγούν ένα παπί το οποίο ο οδηγός του το μαστιγώνει και στις στροφές κρέμεται όλος έξω ….
Η παπαριά είναι ότι λίγο πριν έψαχνα μέρος για να ισιώσω τον προστάτη … και εμφανίστηκαν ξαφνικά αυτοί … Πες μου τώρα ότι δεν το είχαν στήσει … Σου λέει, στα βουνά μας έχει … αντιροχαλητίνη πήρε … Τι άλλο μένει ?? … θα τον χτυπήσουμε εκεί που πονάει … Να μην τον αφήσουμε να βγάλει βάρος από τον κινέζο …

Τους αφήνω να πλησιάσουν και πέφτει νόημα για καφέ … Μέσα λέω … Διπλό μέτριο για μένα και πράσινο τσάι για τον Χον Τσι Λι …

Η αλήθεια είναι ότι μου είχε λείψει καφεδάκι επαρχιακό … με θέα από ψηλά θάλασσα και δροσερή καθαρή ατμόσφαιρα …
Στο καφέ έπεσε ρεσιτάλ παπαρολογίας …. Κανονική ψυχοθεραπεία … (+ αποβολή φερόμενου βάρους …).
Έχω να παρατηρήσω ότι τα δύο κουνάβια μου φέρθηκαν πολύ καλά στο καφέ ... με φρόντισαν όσο ποτέ ... Μέχρι νερό μου έφεραν … και όχι μόνο μια φορά … !!!
-Πιες ρε μαλάκα !! … έχεις δρόμο μπροστά σου ... θα αφυδατωθείς ... κάνει ζέστη, δεν είναι Πίνδος … Θα σου ‘ρθει καμιά ζαλάδα εκεί πάνω μόνος σου και θα ανησυχούμε ... Πιές … !!

Τι καλά παιδιά ... με σκλάβωσαν … Ότι καφρίλα είπα μέχρι τώρα την παίρνω πίσω και ζητώ δημόσια συγγνώμη … Μακάρι να είχατε και εσείς τέτοιους φίλους … Για να φανταστείτε το ενδιαφέρον τους για το πρόσωπό μου, μέχρι και 3 μεγάλα μπουκάλια νερό μου αγόρασαν χωρίς να ζητήσουν χρήματα ... Μου τα φόρτωσαν κιόλας στον κινέζο … !!!

[MG-KTiNoS]

τα μέρη πάντως ήταν σκατά...

[MG-KTiNoS]

χάλι μαυρο σου λέω...

[MG-KTiNoS]

ΟΛΕΣ οι φωτό που κατάφερα (πρόλαβα) να βγάλω εδώ

https://www.facebook.com/profile.php...=3&pnref=story

Ελευθερα πάρτε ότι σας αρέσει

[Vrasidas]

Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν και ανανεωμένος παίρνω την στράτα για ΣΑΡΔΙΝΙΑ …
Τα ss με περνούν επιδεικτικά μετά από λίγο για να τα ξαναπεράσω λίγο πιο κάτω, καθώς έκαναν ανεφοδιασμό, χαιρετώντας τα όλο χαρά … :a36:
Ποτέ δεν έχω φανεί αχάριστος σε ανθρώπους που έδειξαν γνήσιο και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για εμένα …
Και ο ανεφοδιασμός έπεφτε ράιτ θρου ….

Λίγο πιο κάτω αφήνω τον κεντρικό και μπαίνω σε δευτερεύοντες δευτερευόντων δρόμους … Έχω συνηθίσει πλέον το παπί και ειλικρινά το κατ’ ευχαριστιέμαι …
Με όσα έρχομαι , με τόσα μπαίνω … Πετάει εύκολα την μούρη μέσα στην στροφή και κρατά την γραμμή του … Παρά το περίεργο οπισθοβαρές φόρτωμα και τα πρώτης τοποθέτησης λάστιχα, δεν τρομάζει … Το πρόβλημα είναι μόνο οι ανηφόρες … Οι οποίες όμως, όπως όλα τα ωραία, κάποτε τελειώνουν … και το πανηγύρι αρχίζει …

Το τοπίο ΑΛΛΑΖΕΙ … Δεν είναι πλέον βαρετό … Στεναδούρα και άσχημο οδόστρωμα μεν … αλλά απίστευτη απόλαυση για όλες τις αισθήσεις.

Η κατηφόρα προς Γέφυρα Ματσουκίου ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ … Άσφαλτος που σε προκαλεί για παρανομία … Φαντάζομαι τα 2 ss κάπου πίσω μου … Θα λυσσάξουν σε τέτοια άσφαλτο … (οκ … είναι η πρώτη φορά που ζήλεψα από την αρχή της διαδρομής ) …

Φτάνοντας στην γέφυρα Ματσουκίου και παρασυρόμενος από το θέαμα – την κατηφόρα και την ωραία ροή – την μοναξιά μου … διαπιστώνω ότι πέρασα την Νο 10 φώτο … Σκέφτομαι για λίγο και αποφασίζω να συνεχίσω αφού έβγαλα μια φώτο στην Γέφυρα … έτσι για το γαμώτο …
Το θέμα μου είναι ότι τα δύο κουνάβια είναι πίσω μου και ίσως βρίσκονται στο καλό κατηφορικό … Δεν είναι και τόσο σώφρων να ανεβαίνω και αυτοί να κατεβαίνουν …
Στρίβω δεξιά μετά την γέφυρα και ωωωπππ !! … στην αρχή της γέφυρας τα 2 ss … !! Είναι βέβαιο ότι δεν με παρακολουθούν ... απλά πασχίζουν να με φτάσουν … Απλά θυμήθηκα τους παρακολουθητές μου ... που να βρίσκονται άραγε ?

Βουρ για Αγρίνιο !! … Τα ss έφυγαν μπροστά αλλά στα παπάρια μου … βενζίνα έχω … Αυτά όχι …
Φτάνω Αγρίνιο. Θα ήθελα να έχω χρόνο για να δω ανθρώπους που εκτιμώ αφάνταστα ... Μια άλλη φορά γκάις … τώρα έχω άλλον «αγώνα» ….

Αφήνω την «Εθνική» - τρομάρα μας … δεν θα γίνουμε ΠΟΤΕ κράτος – και μπαίνω προς ΚΑΡΑΣΟΒΟ ,.. Άνω και Κάτω … Το Κάτω αδιάφορο ... το Άνω ... τι λόγια να πεις χωρίς να προσβάλεις τον Δημιουργό … Μαγεία ! Ακόμα και το κακό οδόστρωμα το έβλεπα χαλί …

ΑΓΑΠΑΜΕ ΟΡΟΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ !!!!! … Τίποτα άλλο …

Πίσω αισθάνομαι μια ασάφεια και κάποια ενοχλητικά γκαπ στην πίσω μετάδοση … Αναμενόμενο … Κινεζιά με 250 κιλά συνολικό βάρος να ανεβαίνει τέτοιες ανηφόρες … κάποια λαστιχάκια εκεί πίσω θα έχουν παραδώσει το πνεύμα τους … Είμαι πλέον πιο προσεκτικός στους χειρισμούς του Φου μα τζου, ειδικά στις ανηφόρες και στα κατεβάσματα …
Έχω σταματήσει μια στιγμή να σφίξω κανά δυό βόλτες το πίσω φρένο όταν μια παρέα δικών μας φτάνει … Ρωτάνε αν όλα καλά … Φυσικά ! μασάει ο κινέζος ταραμά από σούσι ?? Θανγκς μπόις !!!
Παρεμπιπτόντως, το GS 100 το κόκκινο σαν αυτό της παρέας … το χαλβαδιάζω καιρό … Κάποια στιγμή ίσως με αξιώσει ο Άγιος 36ωρος να πάω τάμα σε αυτόν με ένα τέτοιο …

Φτάνω ΚΛΙΜΑ έχοντας το μυαλό μου στα 2 ss … με είχαν περάσει, δεν τα βρήκα πουθενά μπροστά μου … Μάλλον θα ψάχνουν για γνήσιο Ιταλικό εσπρεσσάκι … ή για βενζίνα ….

Παρεμπιπτόντως εγώ βενζίνη είχα …. Χαχαχχαχαχα

Και το γέλιο έπεφτε ράιτ θρου …

Συναντώ σε μια βρύση με πλάτανο μια παρέα εντουράδες … (Ζήλεια Νο 2 …. ) Βλέπουν το παπί εκεί πάνω … Δεν κάνω άλλα σχόλια … φανταστείτε ότι θέλετε …

Καμιά 500αριά μέτρα πιο κάτω Φωτο Νο 11 !! Η παρέα που σταμάτησε να ρωτήσει εάν είμαι καλά είναι ήδη εκεί μαζί με μερικούς άλλους … Ευκαιρία για στάση και δροσιά …

Λίγες κουβέντες με μερικούς και φεύγω … Κατηφόρα πλέον μέχρι ΕΥΗΝΟΧΩΡΙ … αλλά μέχρι και το τελευταίο χιλιόμετρο, πανηγύρι κανονικό !!

Ευηνοχώρι – Αντίρριο ένα τραγούδι δρόμος … Είμαι σε μια παράξενη ευφορία και μου έχει κολλήσει το άσμα του Σταρόβα https://www.youtube.com/watch?v=xC7cn1NMWng

Η γέφυρα ορθώνεται κορδωτή κορδωτή εμπρός μου … Ευτυχώς κατηφόρα συνεχόμενη γιατί η πίσω ασάφεια έχει λίγο επιδεινωθεί.

Άφιξη Αντίρριο και ένα σωρό γνωστές φάτσες είναι ήδη εκεί … εκτός από τα ρακούν …
Να δεις που θα σπρώχνουν ο ένας τον άλλον μέχρι να βρουν αντλία ….
Αλλά μάλλον την γλύτωσαν … ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΕΜΕΝΑ … τσουπ ... εμφανίστηκαν !! … Με λίγα λόγια .. απλά – όμορφα – σταράτα και αριθμημένα … 48 – 0 ……. :a36:

Προς γκουζαίους : ... το κουπόνι δεν το χρησιμοποίησα ... γιατί είχε μπανάνα ... και ο λογαρισμός με τα κουνάβια ήταν ακόμα ανοικτός ....

[Vrasidas]

Στο Αντίρριο έπεσε δίλλημα … Συνεχίζω Πελοπόννησο ή με τους άλλους παντρεμενάκηδες Ναύπακτο και μετά επιστροφή ?
Την Πελοπόννησο την έχω χορτάσει … τα σάιλεντ μπλοκ πίσω έχουν κλάσει … η Ναύπακτος με ωραία παρέα είναι ακόμα ωραιότερη … Με βαριά καρδιά αποφασίζω να μην πάω Πελοπόννησο. Εξ' άλλου ποτέ δεν τελείωσα κανονικά 36ωρο ...

Στην Ναύπακτο μια παρέα από πιτσιρίκες που έχουν έρθει από Πάτρα με ποδήλατο κοιτάζουν τα ss που είναι παρκαρισμένα δίπλα στον κινέζο και η χαζοκουβέντα κουβέντα πιάνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου … Δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους … η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ θέλω να τους καταλάβω … Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν τους καταλάβεις δεν μπορείς να τους αγαπήσεις …

Όση ώρα μείναμε Αντίρριο το παπί έγινε για λίγο θέμα συζήτησης … Μάλλον ο κινέζος έδειξε και άλλους δρόμους … το οποίο δεν είναι κακό.

Ναύπακτο για κουτσομπολιό αλλά έχω ακόμα δρόμο … και με 85 χλμ τελική σπασμένο, δεν έχω πολλά περιθώρια για χασομέρι. Περνώ από την γέφυρα (παπάρια γέφυρα … αεροσύραγγα δοκιμών είναι …) και πιάνω παλιά Εθνική μέχρι Πάχη. Ομολογουμένως η διαδρομή δεν ήταν ΚΑΘΟΛΟΥ βαρετή ! … Πέρασμα μέσα από όλες τις παραθαλάσσιες κωμοπόλεις της διαδρομής ξύπνησαν μνήμες ετών. Αν και οι άνθρωπες κάνουν τα πάντα για να καταστρέψουν οτιδήποτε παραδοσιακό και όμορφο με καρακίτς προσβλητικές αισθητικά κατασκευές … Θα έπρεπε να ζουν κυρίως από τον τουρισμό με αυτό που αδίκως – κατά την γνώμη μου – τους έχει χαριστεί … Και δεν εννοώ τουρισμό στυλ Μυκόνου …

Φτάνω Ισθμό πραγματικά ξεκούραστος … Θα έχω να το λέω για χρόνια – άσχετα αν με κοιτάζουν όπως συνήθως … ταξίδι με παπί ΔΕΝ κουράζει … Αλλά τι λέω τώρα …

Με πιάνει μια θλίψη … αρχίζω και ξαναμπαίνω στον «μπουολιτισμό» …

Παλιά Εθνική – διυλιστήρια – Άγιοι Θεόδωροι – Κινέττα – Κακιά Σκάλα … η διαδρομή δίπλα στη θάλασσα μια χαρά … Σκέφτομαι μια βόλτα για καφέ ή τσιπουράκι σε παραλιακό δεν θα ήταν άσχημα …
Το σκοτάδι είναι κοντά … τα ίδιο και η Πάχη …

Βγαίνω από την παλιά Εθνική και περνάω προς την πλευρά Πάχης κάτω από ένα μικρό τούνελ … Χαμογελάω … Πριν αρκετά χρόνια πέρασα από αυτό το τούνελ με τα πόδια φορτωμένος με κάτι περίεργα πράγματα, τρέχοντας … για την πρώτη μου πορεία - βολή στο Καντήλι … Τότε ήμασταν παιδιά όμως … χωρίς ίχνος ιδέας το τι μας επιφυλάσσει η δημιουργός φύση …

Τα φώτα της Πάχης μπροστά μου … αρκετός κόσμος … ζευγαράκια – οικογένειες … τα μαγαζιά γεμάτα …

Ο τερματισμός στα 20 μέτρα … και ωωπππ !!! τα κουνάβια εκεί … Με περίμεναν με κάτι μπουκάλια στα χέρια … Κοίτα να δεις που πάλι παπαριά θα κάνουν … Αφού πήρα το μπάνιο μου με κάτι που έμοιαζε με σαμπάνια και μύριζε κρασίλα ήπια και ένα πράσινο τσάι καθότι η υγεία πάνω απ’ όλα.
Σκέφτομαι ότι στον γυρισμό ίσως πέσω σε κανένα μπλόκο … ίσως επικεφαλής να είναι ή ένστολη με το σύνδρομο Γατίδη … η οποία θα μυρίσει το αλκοόλ από το «μπάνιο» του τερματισμού και εγώ θα πρέπει να της πω ΠΑΛΙ την αλήθεια … και αυτή θα με ΞΑΝΑπεί γελοίο …

Το 19ο έληξε …. Η προσμονή για το 20ο τεράστια …. Ο γυρισμός σπίτι βαρύς … Πριν κάποιες ώρες που ήμουν και που είμαι τώρα … Το 19ο μεγάλη πηγή για σκέψεις και αναθεωρήσεις.
Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος … μπορεί και κουβαλά τόση χαρά αλλά και θλίψη ταυτόχρονα …


Πάω να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη …

Έχω κανά δυό πράγματα να πω ακόμα … ίσως την άλλη πλευρά του νομίσματος.

[Vrasidas]

Είναι ώρα να βάλουμε κάποια πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.

Να ξεκαθαρίσω ότι τα δυο RSV4 μόνο κουλομαρίες δεν είναι … Άλλο πράγμα η πλάκα και άλλο η πραγματικότητα ... Μακράν καλύτεροι οδηγοί από εμένα και από τους αναβάτες που πραγματικά σέβομαι … Είτε με RSV4 είτε με άλλα 15ετίας ή και παλαιότερα μοντέλα, έχουν κεράσει πληγωμένο εγωισμό χωρίς πάγο … σκέτο. Π.χ. … ο υπερ-διαφημιζόμενος γλήγορος ήδη περιμένει με την υπόλοιπη παρέα στα 1α διόδια για βόλτα Πελοπόννησο … Το βλέμμα της υπεροψίας στον Θεό … η άνεση στις κινήσεις επικές … το πράσινο γιαπωνέζικο στην τρίχα …
Φεύγει μπροστά με τσαμπουκά … τον αφήνουμε να είναι μπροστά και αρχίζει το «διάβασμα» στις πρώτες 5-10 στροφές … Περίπου 200 στην περιοχή Κακιάς Σκάλας … Το Κ5(τότε και RSV4 αργότερα) τον πλησιάζει από δεξιά με 3η και στην περιοχή των καλών στροφών … Κλείσιμο - άνοιγμα – τράβηγμα και μια θεαματική προσπέραση στην μία ρόδα … Το θέμα αυτό έκλεισε.

Η απόφασή μου να πάρω το παπί έχει να κάνει αποκλειστικά με εμένα και τον εαυτό μου … Δεν είχα ούτε έχω σκοπό να αποδείξω ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ και ΔΕΝ με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο … Το έχω και το πήρα … τόσο απλά … Έχω στην πλάτη μου άλλα επτά 36ωρα με μεγάλου κυβισμού μηχανές … Ήθελα κάτι διαφορετικό και το έκανα.

Πίστευα ότι θα κουραστώ αφάνταστα ( έχοντας την εμπειρία από τα προηγούμενα 36ωρα) αλλά ΕΠΕΣΑ ΕΞΩ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ.
Στις 23:00 το βράδυ που μπήκα ξενοδοχείο αισθανόμουν όπως ακριβώς όταν γυρίζω το βράδυ από την δουλειά …(απλά εκεί περίμεναν δύο μουστακαλήδες) …. το ίδιο και την Κυριακή όταν μπήκα σπίτι …(απλά εκεί περίμενε η κυρά και η πενθερά) …

Χρησιμοποίησα απλά μια ζώνη μέσης για στήριγμα γιατί είχα σχεδιάσει να κάνω ελάχιστες στάσεις και πραγματικά - εκ του αποτελέσματος – βοήθησε να παραμείνω λειτουργικά σε καλή κατάσταση … Μην ξεχνάμε ότι δεν είμαι 20άρης ούτε 30άρης πλέον.

Τον τελευταίο καιρό έχω διαβάσει διάφορα ταξιδιωτικά, τα οποία συγκλίνουν σε ένα σημείο … Τα πιο μαγικά ταξίδια έχουν γίνει με μηχανές μικρού κυβισμού – απλής και φτηνής κατασκευής ….
Οι περιγραφές των ταξιδιωτών συναρπαστικές και όχι μόνο δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από άλλες περιγραφές διαφορετικών ταξιδιών με μεγάλες μηχανές, αλλά σε ταξιδεύουν μαζί τους βαθύτερα και καλύτερα.
Εκεί είναι που μου μπήκε το σαράκι … Αυτό το διάβασμα θα με καταστρέψει κάποια στιγμή …

Το διήμερο ήταν όλο μια τροφή για σκέψη … Τα ερείσματα πολλά. Από την πρώτη αντιμετώπιση μερικών με τα υποτιμητικά τους βλέμματα με την θέα του κινέζου φτάνοντας στο ξενοδοχείο … τα πρώτα προσπεράσματα και ο ενθουσιασμός που με χαιρετούσαν μερικοί με πολλά κυβικά και η ενθάρρυνση που ήθελαν να μεταφέρουν … από το σκούτερ που με προσπέρασε με όσα σε μια στάση μου για προσανατολισμό και που μου έκανε ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ (και που μετά τον γυρισμό έμαθα ποιος ήταν…) … από το πόσο μπορείς να ευχαριστηθείς το ταξίδι έχοντας την ευκαιρία και τον χρόνο να παρατηρείς τα όσα συμβαίνουν γύρω σου λόγω μειωμένης ταχύτητας – αλλά όχι και μειωμένης ΜΩΤ – αλλά και την ευκαιρία να τα ξαναβρείς με τον εαυτό σου με ΚΑΘΑΡΟ μυαλό … από το πόσο οι άνθρωποι παρασύρονται με τα επιδερμικά πράγματα και όχι με την ουσία …
Στην τελευταία φωτο Νο 11 και ολιγόλεπτη στάση για ξεμούδιασμα, στην σύντομη κουβέντα που προέκυψε λόγω του κινέζου, εξήγησα ότι έχω εμπειρία και με μεγάλες μοτο και ότι αυτό μάλλον ήταν το καλύτερό μου από τα υπόλοιπα 36ωρα.
Όταν είπα ότι έβγαλα το συμπέρασμα - για τον εαυτό μου – ότι τελικά μας έχουν παραμυθιάσει, η ξινίλα ήταν εμφανής σε κάποιες εκφράσεις … Σόρρυ αλλά εκπροσωπώ τον εαυτό μου και κανέναν άλλον.

Για το σκούτερ που με προσπέρασε με ενθουσιασμό : Όταν πέρασε με τέτοιον ενθουσιασμό – χωρίς να ξέρω ποιος ήταν - συνειρμικά σκέφτηκα «επιτέλους ένας νεαρός που πάει τάπα και είναι και ενθουσιώδης» …
Και εμείς καθόμαστε και ασχολούμαστε με ένα παπί που έκανε μια φυσιολογική μεγάλη βόλτα … Τα σχετικά άρθρα του διαδικτύου για το φετινό 36ωρο, θα έπρεπε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ να ασχολούνται με το Γιώργο και το μάθημα ζωής που έδωσε … Για την ΜΑΓΚΙΑ του και το μέγεθος και ποιότητα της ΨΥΧΗΣ του … Όλα τα υπόλοιπα είναι φλούδες και σάλια … Και δεν λέω όσα ακόμα έχω στο μυαλό μου … Θα πρέπει τιμητικά να δοθεί στο 36ωρο αυτό, το όνομά του.
Ίσως σε κάθε 36ωρο θα πρέπει να δίνεται στο τέλος ένα τιμητικό όνομα … σε αυτόν που πέρασε και άφησε πράγματα ΝΟΗΜΑ και ΟΥΣΙΑ …