Οπότε δεν έχει κανένα νόημα να ζοριζόμαστε ένθεν και ένθεν να αποδείξουμε στους άλλους την ορθότητα των σκέψεων μας.
Τι μένει; Σεβασμός και από τις δύο πλευρές.
Εδώ είναι που αρχίζουν τα πράγματα και στραβωνουν λοιπόν...
Γιατί μια μεγάλη μερίδα πιστών δεν θέλει καν να γίνονται συζητήσεις γύρω από τέτοια θέματα ακόμα και αν κανένας δεν τους προσκάλεσε να συμμετέχουν ή να παίρνουν μέρος σε αυτές.
Δεν δέχονται το δικαίωμα κάποιου να αμφισβητεί τις πεποιθήσεις τους.
Αν το διορθώσουμε αυτό μια χαρά θα είναι τα πραγματα...
Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.
Όμως το πρόβλημα ειναι ότι ενώ μπορώ να σεβαστώ τον πιστό να εχει την πίστη του, αυτός ΔΕΝ μπορεί να σεβαστεί εμένα που δεν τη θέλω βρε παιδάκι μου, ούτε εγώ, ούτε στο σχολείο του παιδιού μου.
Μπορώ (και δεν βρίσκω σκόπιμο να μην) να ακούω τις καμπάνες ή τον ιμάμη, αλλά όχι τις ώρες κοινής ησυχίας π.χ.
Μπορώ να ακούω για την μυθολογία του Ιησού, αλλά θέλω να ακούσω και για τη μυθολογία του Ινδουισμού, του Βουδισμού και κάθε άλλου -ισμού σε ίδια ποσότητα.
Κανένα σέβας δεν αρμόζει σε θρησκεία, γιατί τα ψέματα και οι αυταπάτες δεν αξίζουν σεβασμού.
Μέχρι να έχω δικαίωμα να ανεβάζω στην ταράτσα της πολυκατοικίας μου τον ENGL με ένα full stack και παρέα με τον billymuse στο μπάσο και τον blitzer στα τύμπανα να αρχίσουμε να παίζουμε origin, καμία καμπάνα και κανέναν ιμάμη δεν ανέχομαι
I live to learn. I learn to think. I think to create. I create to be.
Η δουλεια στραβωνει οταν καποιος θελει να επιβαλει το πιστευω του σε καποιον αλλο.
Επισης στραβωνει γιατι μερικοι ηληθιοι νομιζουν οτι κατεχουνε την απολυτη αληθεια για τα παντα.Δεν μπορουνε να διανοηθουνε οτι καποιοι αλλοι πιστευουνε κατι διαφορετικο απο αυτους.
Νομιζει ο καθε ξιπασμενος οτι μπορει να αφοριζει Καζαντζακηδες,Κουνγκ Φου ακομη και χαμπουργκερ,γιατι καποιοι εξισου ξιπασμενοι του δωσανε το δικαιωμα να το πιστευει.Στρατοι ηλιθιων στα αθληματα,στις θρησκειες,στην πολιτικη και οπου αλλου φθανει το ανθρωπινο ματι,κανουνε το παν για να αποδειξουνε στον περιγυρο τους οτι καποιοι ειναι.
Ντενεκεδες ηταν,ειναι και θα ειναι.Το παρηγορο ειναι οτι υπαρχουνε πολλες εξαιρεσεις.
Δεν είναι απαραίτητη η θέλησή τους να επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε άλλους για να υπάρξει πρόβλημα.
Αρκεί που τα πιστεύει ο ίδιος.
Από τη στιγμή που κάποιος ζει με ψέματα στο κεφάλι του και συνεπώς λειτουργεί σε αυτή την κοινωνία υπό την καθοδήγηση παραμυθιών και ψεμάτων, υπάρχει πρόβλημα, γιατί όλοι μας βράζουμε στο ίδιο καζάνι που λέγεται πραγματικότητα και από το οποίο δεν ξεφεύγεις, σε ό,τι ψέμα και αν πιστεύεις.
Είναι μεγάλο σφάλμα να σκέφτεσαι ότι "και τί με νοιάζει εμένα τι πιστεύει ο άλλος, αφού δεν με ενοχλεί εμένα;"
Αν ο άλλος οδηγάει επικίνδυνα στον δρόμο, σου είναι αδιάφορο;
Αν ο άλλος φοροδιαφεύγει, σου είναι αδιάφορο;
Όχι βέβαια.
Το να πιστεύουν και να κάνουν επιλογές στη ζωή τους με καθοδήγηση το ψέμα και την απάτη, είναι εξ'ίσου επικίνδυνο με το να το πιστεύεις εσύ, μη σου πω και περισσότερο επικίνδυνο.
I live to learn. I learn to think. I think to create. I create to be.
Με το συμπαθειο αλλα δεν καταλαβαινω που το πας.
Δεκαρα δεν δινω για το τι πιστευει ο καθενας.Οσο το πιστευει και οι πραξεις του ειναι ενομες,καλα κανει και το πιστευει.Το αν ζει καποιος σε ενα παραμυθι,ειναι δικο του θεμα,δεν ειμαι εγω ο μιστερ τελειος που θα του δειξω το σωστο δρομο.
Ψέμματα και ουτοπία αποδείχτηκαν επί του συνόλου τους οι αριστερές ιδεολογίες. Ψέμματα και παραμύθα είναι σχεδόν τα πάντα γύρω μας καθότι εκπορεύονται από εμάς. Το τι θα διαλέξει ο καθένας να πιαστεί για να μην νοιώθει μετέωρος υπαρξιακά, είναι δικό του θέμα και δεν επιδέχεται ούτε κριτικής, ούτε ενστάσεων οποιουδήποτε τύπου.
Θρησκείες, ιδεολογίες και φιλοσοφίες, μπορούν να διαμορφώσουν καλούς ανθρώπους και αυτό είναι προς όφελος όλων μας. Χίλιες φορές να έχω γείτονα έναν καλό χριστιανό ορθόδοξο παρά έναν μαλάκα άθεο - σκεπτικιστή.
Για μερικούς το θέμα θρησκεία λειτουργεί, για άλλους όχι.
Για πρώτη φορά θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με το 2ο ποστ του ohm
Μην λέτε παπαρίτσε\ες. Όλη μια πίστη έχουμε. Πίστη στο μέλλον, πίστη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, πίστη ότι όλο αυτά θα βγάλει κάπου anyway. Αυτό μας υποκινεί και αυτό μας κρατάει στην ζωή. Αλλιώς δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να ζούμε. Αυτοί που έκαναν το υπερβατικό βήμα και απώλεσαν κάθε πίστη, την κάναν από την ζωή νωρίς και με δικιά τους θέληση.
Όλοι οι υπόλοιποι με κάτι παραμυθιαζόμαστε, αλλιώς δεν παλεύει το πράγμα.
Αφιερώστε λίγο χρόνο εδω.
Ξεχώρισε την πίστη (faith) με την εμπιστοσύνη (trust). Η πρώτη απορρίπτει δογματικά οποιαδήποτε εμπειρία που δείχνει κάτι διαφορετικό. Έτσι δουλεύουν οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι θρησκείες. Η δεύτερη χτίζεται και στηρίζεται με τις εμπειρίες της ζωής, της πραγματικότητας.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον. Ξέρω ότι υπάρχει μέλλον. Δεν πιστεύω ότι τα πράματα θα αλλάξουν, το ξέρω ότι θα αλλάξουν, γιατί η εμπειρία έχει δείξει ότι τα πάντα ρει και ουδέν μένει, το οποίο δεν είναι δογματικό, είναι συμπέρασμα μετά από παρατήρηση της πραγματικότητας. (παρεμπιπτόντως, το άλλο, λιγότερο γνωστό του Ηράκλειτου λέει ότι όποιος δεν ελπίζει στο ανέλπιστο, δε θα βρεθεί χωρίς ελπίδα, το οποίο ναι μεν ταιριάζει, αλλά ανοίγει άλλη συζήτηση)
Αν ο μόνος λόγος που θες να συνεχίσεις να ζεις είναι κάποια πίστη σε παραμύθι, οποιουδήποτε είδους, αν δεν σου αρκούν όσα κάνεις στη ζωή για να σου δώσουν την επιθυμία να συνεχίσεις να ζεις... πάει στράφι η ζωή σου.
πότε πέθανα και δεν το πήρα χαμπάρι γμτγμτ.... ή μήπως δεν είναι ακόμα νωρίς για μένα;
I live to learn. I learn to think. I think to create. I create to be.
Eδω θα χρειαστεί πολυ ώρα![]()
Γράψε μια λίστα με αυτά που κάνεις στην ζωή σου και σου δίνουν ώθηση να συνεχίζεις. Θα εκπλαγείς από το πόσο παραμύθι και πεποίθηση στην ουτοπία εμπεριέχουν. Είσαι όσο πιστός είναι ένας χριστιανός ορθόδοξος.
υ.γ. Αν είσαι του διαβάσματος ψάξε τον John Gray. Τα λέει πολύ καλύτερα από όσο μπορώ να τα πω εγώ.