Ο δρόμος αυτός πριν καταλήξει Κίνα και στο ψηλότερο πέρασμα του, περνά και από δυο μικρότερα πάσα. Το πρώτο Ak-Beyit Pass στα 3286 όπου εδώ πλησιάζοντας και βλέποντας δυο μεγάλα κτήρια σαν στρατόπεδο σταματώ στην άκρη του δρόμου. 100μ πριν σταματημένος γιατί εντύπωση δεν μου έκαναν τα κτήρια αλλά η μεταλλική πόρτα που έκλεινε τον δρόμο και γινόταν έλεγχος.!!
Μήπως φτάσαμε σύνορα; Ανοίγω gps και βλέπω ότι θέλουμε ακόμα 60χιλ περίπου μέχρι Κίνα.!! Τι κάνουμε Μόνικα; Εδώ που φτάσαμε πάμε και βλέπουμε μπορεί να είναι τσεκ-Πόιντ!!
Σταματάμε μπροστά απτό μεταλλικό κιγκλίδωμα και δυο στρατιώτες μας πλησιάζουν, με τον έναν από αυτόν να προεκτείνει το χέρι του προς την κάμερα και να λέει no camera no!!
Του λέω ότι είναι κλειστή και δεν δουλεύει.. Μας ζητούν διαβατήρια και έρχεται ένας που καταλαβαίνει λίγα αγγλικά. Που πάμε, από πού και ποιος ο σκοπός μας ήταν οι επανωτές ερωτήσεις!! Μας ενημερώνει ότι από εδώ και πέρα δεν περνά κανείς, εκτός αν υπάρχει Κινεζική βίζα στο διαβατήριο, και αν είναι ντόπιος.!! Όπα λέω τι τώρα ως εδώ και τίποτα;
Τους εξηγούμε ότι κάνουμε τουρισμό και απλά θέλουμε να φτάσουμε μέχρι τα σύνορα μόνο για φωτογραφία και θα επιστρέψουμε.
Το συσκέφτονται με τον ανώτερο αξιωματικό, και βγήκε το πόρισμα. Θα καταγραφεί στο βιβλίο εισόδου που έχουν διαβατήρια και τα στοιχεία μας και θα ενημερώσουν τον φύλακα στα σύνορα με Κίνα ότι θα φτάσει μια μηχανή με δυο αναβάτες, θα γίνει έλεγχος και εκεί και τότε οκ. Ωραία λέμε και ενημερώνουν στον ασύρματο τον στρατιώτη στα σύνορα.
Μας δίνουν τα διαβατήρια και η μεταλλική πόρτα ανοίγει να περάσουμε. Χαρά μεγάλη λες και μπαίνουμε Κίνα τόσο λέμε!!! Τώρα από εδώ και πέρα είμαστε μόνοι μας με μια ευθεία όσο βλέπει το μάτι να χάνεται στα χιονισμένα βουνά όπου και τα σύνορα με Κίνα..
Δρόμος απίστευτος, με τέλεια άσφαλτο κίνηση μηδέν, και να έχεις όχημα για ντραξτερ θα ήταν το καλύτερο σενάριο!! Σταματήσαμε να κάνει ένα τσιγάρο η Μόνικα και να απολαύουμε το τοπίο ακούγοντας μόνο το θρόισμα του παγωμένου αέρα και των πουλιών!!
Κάνα 20λεπτο όπου και είχα παρατήσει την μηχανή στη μέση του δρόμου, κανένα ίχνος ανθρώπινης ζωής, και οχήματος μας απασχόλησε!! Συνεχίζουμε γιατί τα χιλιόμετρα μπορεί να είναι μόνο εξήντα τώρα μέχρι σύνορα, αλλά για εμάς διπλασιάζονται γιατί επιστρέφουμε ξανά. Και σε τέτοια υψόμετρα οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν γρήγορα!! Ίδη τα σύννεφα στα χιονισμένα βουνά από άσπρα γίνονται μαύρα στο άψε σβήσε!!
Μετά από καμιά 25αρια χιλιόμετρα ο αψεγάδιαστος δρόμος ήρθε η στιγμή να μας αποχαιρετήσει και την θέση του να παίρνει το χώμα, και η σκόνη από τα βαρέα οχήματα του έργου και την κατασκευή του δρόμου.
Βατός χωματόδρομος δίνοντας σου την ευχέρεια ν'ανοιξεις το γκάζι λίγο ποιο πολύ. 60 με 80 πήγαινα χωρίς φόβο και με ασφάλεια. Και έτσι φτάνουμε στο δεύτερο πάσο Tuz-Bel pass.. 3574μ και το διαπιστώνουμε βάση gps και με τον χάρτη γιατί δεν υπάρχει κάποια πινακίδα, όπως ούτε στο προηγούμενο. Στάση για μια Φώτο στα γρήγορα και συνεχίζουμε.
Ξανά μια ατελείωτη χωμάτινη ευθεία μπροστά μας με μόνη παρέα που και που τους εργάτες και τα βαρέα οχήματα να φτιάχνουν τον δρόμο.
Αυτό που παρατήρησα οι εργάτες ήταν Κινέζοι και σε κάποια οχήματα υπήρχαν γράμματα Κινεζικά.
Ναι βρισκόμαστε κοντά πολύ κοντά, αφού στα δεξιά μας υπάρχει φράκτης από ξύλινους κορμούς και συρματόπλεγμα!! Υπερυψωμένες σκοπιές ανά κάμποσα μέτρα με πείθουν ότι κινούμαστε παράλληλα με τα σύνορα!!
Και εκεί που το μυαλό έχει χαθεί και κάνει όνειρα, η τρίχα να είναι τσίτα από την έκρηξη συναισθημάτων αυτής της στιγμής, αλλά και από το κρύο, το βλέμμα πάει στον καθρέφτη!!!
Ωχ βλέπουν καλά τα μάτια μου η από την σκόνη και την θολούρα του μυαλού βλέπω δυο φώτα να ακολουθούν; Μηχανή; Κόβω αμέσως και πλησιάζει τουρίστας με μηχανή και αμέσως του κάνω νόημα να σταματήσουμε. Και ναι είναι το Triumph 800 tiger που είχαμε δει στην πόλη Naryn με έναν τρελλιάρη 60αρη Aγγλο αναβάτη τον Joe.. στα γρήγορα τα λέμε όπου θυμάται την Μόνικα που είχε μπει στο κτήριο προς εύρεση δωματίου όπως και αυτός. Λέμε να φτάσουμε σύνορα και να κάτσουμε εκεί για ένα τσάι να τα πούμε. Καβάλα τις μηχανές ο Joe μπροστά και ακλουθούμε.
Εκεί καταλαβαίνω ότι στην προσπάθεια να ανοίξω γκάζι να φτάσω τον Άγγλο που πάει κομμάτια, η μηχανή δεν έχει δύναμη!!! Το υψόμετρο επηρεάζει την κατάσταση σε μια μηχανή με καρμπυρατέρ.. αλλά και πάλι κανένα πρόβλημα κατεβάζω μια ταχύτητα και πάμε. Τίποτα άλλο δεν μου έκανε ούτε μπερδέματα ούτε τίποτα. Ενώ ο ψεκαστος Joe σφαίρα. Αλλά εντάξει εδώ που τα λέμε το Fuduraki ποιο λίγα κυβικά και 300 κιλά!! Κανένα παράπονο μέχρι τώρα, μου δείχνει ότι δεν μασαει σε τίποτα. Μια στάση για Φώτο επιβάλλεται στην αλπική λίμνη Chatyr Kul στα 3570μ!!!
εδώ συνεχίζουμε την κουβέντα με τον Joe όπου και έχει βίζα για Κίνα!!
Δεν μπαίνει τώρα αλλά μετά από μια εβδομάδα όπου θα έρθει ένας Ρώσος φίλος του και θα μπουν παρέα. Τώρα απλά έκανε αναγνωριστική βόλτα και πίσω στην πόλη Naryn. Και αφού είναι στον δρόμο τέσσερις μήνες ξεκινώντας από Αγγλία μέσο Ευρώπης Ρωσίας και κάποια από τα Στανς, θα μπει Κίνα και μέσο Καρακορούμ του ψιλότερου οδικού δρόμου στον κόσμο, Πακιστάν, Ιράν, Τουρκία και πίσω!! Άντε για λέω εγώ τώρα!!!
Λίγα χιλιόμετρα ακόμα και φτάνουμε στις μπαριερες που κόβουν τον δρόμο. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ δυο κτήρια και κάτι παλιά μεταλλικά τροχόσπιτα..
Έρχεται ο συνοριοφυλακας και ξεκινά τον έλεγχο στα έγραφα μας.
Ο Joe τσεκάρει το μπροστινό λάστιχο και μου δείχνει την διαρροή από τις τσιμούχες του μπροστινού.
Όχι τίποτα το ανησυχητικό αλλά θα πρέπει κάπου να το δει εδώ γιατί αν χειροτερέψει στην Κίνα δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Εντύπωση μεγάλη μου έκανε ότι είχε περάσει μια τεράστια ομπρέλα ανάμεσα σε μασπιε συνοδηγού και πλαισίου!!! Μιλάμε σαν να κουβαλά σπαθί με την θήκη του. Πράγμα που ξέχασα να τον ρωτήσω το γιατί.. τι να πω Αγγλικό χιούμορ η κάτι ξέρει παραπάνω!!!!
Τέλος με τους ελέγχους και πρέπει να πούμε αντίο γιατί να κάτσουμε εδώ δεν υπάρχει κάτι!! Μας έκανε πρόταση να γυρίσουμε μαζί όχι από τον ίδιο δρόμο αλλά έναν χαραγμένο στην κυριολεξία στις κορυφές των βουνών και σε μεγάλα υψόμετρα. Ευχαρίστως αν θα διανυκτερεύαμε ξανά Naryn αλλά όχι για σήμερα αφού τα πλάνα τα δικά μας αφορούσαν αντίθετη πορεία.. χαιρετιόμαστε καλή επιτυχία και χάνεται ο Joe σε αγνώστους δρόμους!!
Εμείς τώρα δεν μπορούμε να φτάσουμε στα Κινεζικά σύνορα και στο ψηλότερο σημείο το Torugart Pass 3752μ. και ο λόγος ότι η Κίνα είναι 5χιλ μετά από αυτή την μπάρα και διανύοντας την λεγόμενη νεκρή ζώνη!! Την απόσταση μεταξύ των δυο χωρών όπου δεν έχει κανείς εδαφική κυριαρχία την λεγόμενη No Man’s Land …
Δεν πειράζει και εδώ που φτάσαμε μου αρκεί.. το gps δείχνει 3587μ..!!
Μίζα ξανά με εχθρό τον χρόνο τώρα, και υπολογίζοντας το πλάνο για διανυκτέρευση μέχρι την πόλη Kazarman 237χιλ ακόμη!!! Αμφιβόλου όμως δρόμων και κατάστασης τους και σίγουρα χώμα αρκετό. Λίγο δύσκολο μου φαίνεται.
Φτάνουμε πάλι στο πρώτο φυλάκιο όπου εδώ ξανά τα διαβατήρια να τους εξηγούμε τι κάναμε γιατί είχε αλλάξει η βάρδια και αυτοί έλεγαν πως μπήκαμε από Κίνα χωρίς βίζα.!! Ευτυχώς βρέθηκε ο άνθρωπος που είχαμε συνεννοηθεί την πρώτη φορά και τους εξηγεί. Την στιγμή αυτή μόλις έμπαινε μια νταλίκα με κινέζικες πινακίδες..
Καθυστέρηση και εδώ λόγο του μπερδέματος αυτού και συνεχίζουμε ψάχνοντας για δρόμο στα αριστερά μας που θα μας έβγαζε στον προορισμό μας. Τελικά βρέθηκε αφού πρώτα δεν υπήρχε καμιά πινακίδα με τα χωριά η πόλεις που περνά. Απλά είχαμε μελετήσει χάρτη και βλέποντας ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος πειστήκαμε ότι είναι αυτός και ο μοναδικός.
Το ίδιο σκηνικό με έναν στενό χωματόδρομο να χάνεται στα βουνά στο πουθενά. Εντάξει λύση άλλη δεν υπάρχει αν φτάσεις μέχρι εδώ η κάνεις κύκλο από άσφαλτο η διασχίζεις τους χωματόδρομους που υπάρχουν στα κεντρικά της χώρας. Μεσημέρι προς απόγευμα είμαστε και πρέπει να φάμε. Εννοείτε στάση στο πουθενά φτιάξιμο σάντουιτς με απίστευτη θέα να μας αποζημιώνει, για κάθε χωμάτινη επιλογή μας.
Περνάμε και μια κύτη ποταμού όπου ευτυχώς δεν είχε νερό παρά μόνο μικρά σημεία, και πέφτουμε σε μια οικογένεια βοσκών.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση