Ούτε παιδάκι νηπιαγωγείου...
Η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία των φίλων της ΑΕΚ από την Δευτέρα (12/01) το βράδυ είναι ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης υπεκφεύγει. Και, δυστυχώς για τον ίδιο (και για την ΑΕΚ), αυτή η εντύπωση δεν απέχει από την πραγματικότητα. Παρά την απεγνωσμένη επικοινωνιακή καταιγίδα που ξέσπασε από «το περιβάλλον Μελισσανίδη», το παραμύθι ότι δήθεν οι μέτοχοι της ΠΑΕ ΑΕΚ «πουλάνε τα χρέη τους» δεν πείθει ούτε παιδάκι του νηπιαγωγείου. Διότι δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο χωρίς ενεργά χρέη. Ολα τα κλαμπ και όλες οι εταιρείες έχουν ανειλημμένες υποχρεώσεις. Και δεν έχω ακουστά κανένα νόμο που υποχρεώνει τις ομάδες να έχουν εξοφλήσει από Γενάρη μήνα το κόστος λειτουργίας τους μέχρι και το τέλος της σεζόν!
Τα 15 εκατ. ευρώ που ζητούν οι μέτοχοι της ΠΑΕ για να παραχωρήσουν το πλειοψηφικό «πακέτο» (χωρίς εκείνοι να αξιώνουν ούτε ένα ευρώ ως αντίτιμο, παρότι έχουν ήδη καταβάλει 30 εκατ. ευρώ για την ΑΕΚ, ξέχωρα από τα περίπου 20 εκατ. ευρώ της δαπάνης του Νίκου Νοτιά για το προπονητικό κέντρο) είναι το ποσό που χρειάζεται για να «τρέξει» η ΠΑΕ μέχρι το καλοκαίρι. Τόσο απλά. Δεν είναι χρέη που παρουσιάστηκαν χθες το πρωί. Δηλαδή, τώρα ανακαλύψαμε ότι η ΑΕΚ έχει ρυθμισμένα χρέη για την είσοδό της στο άρθρο 44 (τα οποία έχουν ορίζοντα εξαετίας) ή μήπως νόμιζε κανείς ότι οι ποδοσφαιριστές της παίζουν τσάμπα;
Για να το θέσω και διαφορετικά: όταν ο Μελισσανίδης πούλησε (μαζί με τον Καρρά) την ΠΑΕ ΑΕΚ στον Μιχάλη Τροχανά, το 1995, γιατί εισέπραξε αντίτιμο – και μάλιστα παχυλό για την εποχή; Εκείνος γιατί κοστολόγησε τις μετοχές του; Γιατί δεν τις χάρισε κι αυτός (για το μεγαλείο της ΑΕΚ), με μοναδικό αντάλλαγμα την κάλυψη των υποχρεώσεων της ΠΑΕ από τον Τροχανά, όπως ζητούν τώρα από οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο οι νυν μέτοχοι της ΑΕΚ;
Κι επειδή είμαι παλιός πια στο κουρμπέτι και είχα ζήσει και εκείνη την εποχή ως ρεπόρτερ, υπενθυμίζω την ιστορία: ο Τροχανάς πλήρωσε 3,7 εκατ. ευρώ σε Μελισσανίδη και Καρρά (που τα πήραν μισά μισά) για να αγοράσει την ΑΕΚ (που είχε τερματίσει 5η, ισοβαθμώντας με Ηρακλή και Αρη, και είχε λιγότερα από 2.000 διαρκείας) και ανέλαβε και τις υποχρεώσεις της ΠΑΕ, που τότε ήταν άλλα 3 (και κάτι) εκατ. ευρώ. Κι αυτά τα περίπου 7 εκατ. ευρώ ήταν άμεσα πληρωτέα (που σε σημερινή αντιστοιχία θα ήταν γύρω στα 11-12 εκατ. ευρώ). Οι Μελισσανίδης και Καρράς είχαν δώσει από 150 εκατομμύρια παλιές δραχμούλες (440.000 ευρώ) για να αγοράσουν τις μετοχές του Ζαφειρόπουλου και για να τις δώσουν στον Τροχανά εισέπραξαν από 1,85 εκατ. ευρώ ο καθένας, αβγατίζοντας την επένδυσή τους (κι ενώ προηγουμένως, τον Δεκέμβριο του 1994, φέρονται να είχαν εισπράξει από τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ τα 500 εκατ. δρχ. που είχαν βάλει νωρίτερα στην ΠΑΕ ως ταμειακή διευκόλυνση). Διόλου άσχημα λεφτά για την εποχή. Καλά έκανε και πήρε λεφτά ο Μελισσανίδης από τον Τροχανά. Καλά έκανε και πούλησε τις μετοχές του. Καλά έκανε και τα χρήματα τα έβαλε στη δική του τσέπη και όχι στα ταμεία της ΠΑΕ. Διότι μιλάμε για μία εμπορική πράξη. Και αν χάριζε λεφτά ο Μελισσανίδης, δεν θα είχε φτάσει να είναι σήμερα ο οικονομικός κολοσσός που ξέρουμε.
Με τη μαγκιά του, το επιχειρηματικό δαιμόνιό του και την ευφυΐα του έχτισε την αυτοκρατορία του. Μονάχος του. Χωρίς να βασιστεί στις πλάτες κανενός. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, πολύ καλά πως αυτό που κάνουν σήμερα οι μέτοχοι της ΠΑΕ ΑΕΚ συνιστά –εκτός από κίνηση μεγαλοσύνης– επιχειρηματική «αυτοκτονία». Πήραν ένα διαλυμένο μαγαζί (για το οποίο κανείς δεν έδινε δεκάρα το 2004), το έστησαν από την αρχή, το έκαναν ξανά μεγάλο, δαπανώντας συνολικά περί τα 50 εκατ. ευρώ, και τώρα το δωρίζουν. Δεν θέλουν πίσω ούτε μισό ευρώ από όσα ξόδεψαν. Ακόμα και το προπονητικό κέντρο στα Σπάτα, η εταιρεία του Νίκου Νοτιά το προχωρά κανονικά και θα το παραχωρήσει στην ΑΕΚ (για να φύγει, επιτέλους, από το κοτέτσι των Θρακομακεδόνων), ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι το αφεντικό της ΠΑΕ. Και χωρίς να θέλει να βγάλει έστω μισό ευρώ από αυτή την ιστορία. Το μόνο που θα πρέπει να κάνει η ΑΕΚ είναι να καλύπτει το κόστος λειτουργίας του προπονητηρίου.
Εφόσον ο Μελισσανίδης είχε πράγματι συγκεντρώσει 70 εκατ. ευρώ το περασμένο καλοκαίρι, δεν στέκει σε καμία βάση λογικής συζήτησης ότι θεωρεί ασύμφορο να ρίξει απευθείας στο ταμείο της ΑΕΚ 15 εκατ. ευρώ και να κάνει δική του την ΠΑΕ. Και, μάλιστα, καταβάλλοντας μηδενικό αντίτιμο για το πλειοψηφικό πακέτο.
Ρεαλιστικά και κυνικά, αυτή μοιάζει ως η τελευταία ευκαιρία του Μελισσανίδη να μπει στην ΑΕΚ. Αν δεν το κάνει ούτε αυτή τη φορά, όπως δεν το έκανε το 2004, θα κάψει μόνος του το χαρτί του. Διότι κάποια στιγμή ο κόσμος της ΑΕΚ θα βαρεθεί να τον περιμένει. Και δεν του αρέσει να βλέπει κάποιον να περιμένει την απαξίωση και την κατάρρευση της ομάδας για να ασχοληθεί μαζί της…
