Βρηκαμε τελικα ένα εστιατοριο πολύ ομορφο και πολλα υποσχόμενο. Το προβλημα για άλλη μια φορα ηταν ότι αγγλικα δεν μιλουσαν καθόλου. Όχι ότι με πειραζει ιδιαιτερα, εχει την χαρη του, αλλα δεν ηθελα να βρεθω με κανα πιατο, καλαμπαλικια ταυρου, μπροστα μου.
Αφού μάταια προσπαθήσαμε να καταλάβουμε κάτι στο μενού, παραγγείλαμε στην τύχη…
Σαν Γάλλος, έχω εμπειρία στις οσμές των Γαλλικών τυριών, αλλά αυτό εδώ που μας έφερε, ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο… Ήταν και το πρώτο πράγμα που μας έφερε και ενώ πεινούσαμε πολύ, κάνεις μας δεν το ακουμπούσε..
![]()
Me gusta la moto, me gustas tu....