Μαυζευτηκανε ολες οι μοδιστρουλες για να πατε βολτα.
Οι βολτες τον χειμωνα ειναι ανδρικη υποθεση,καθηστε στ αυγα σας.
Περα απο πλακα,ενα σετ αδιαβροχα κανουνε πολυ καλη δουλεια σε εκτακτες καταστασεις.
Αλλα θα μου πεις,τι να πρωτοχωρεσει ενα νεσσεσερ.....
Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια
Το κλίμα (το μετεωρολογικό και το μεταξύ μας) το έχουν μεταφέρει πλήρως όσοι έχουν γράψει μέχρι τώρα.
Να είμαστε καλά και βουρ για την επόμενη.
ΥΓ1. Συγνώμη για το περίεργο ''εφέ'' στο 2ο πανόραμα, αλλά από την άλλη ποιος τους είπε να κουνιούνται;;
ΥΓ2. Φτάσαμε τους -1 ε; Καλή φάση!
ΥΓ3. Ο μάγος, μάγεψε! Το παϊδάκι μετρούσε.
ΥΓ4. Είχε πολύ πλάκα που σταματήσαμε με τον πατέρα μου μετά τα διόδια στα Κιούρκα για να ξεπιαστούμε και να τα πούμε λίγο προσποιούμενοι πως δεν έχουμε παγώσει.. αλλά λέξη σωστή δεν έβγαινε!!!:rotflmao:
Λεπτομέρεια στο φαγητό.
Έρχονται τα ορεκτικά και δοκιμάζω μια πιρουνιά τζατζίκι. Βρίσκω το σκόρδο υπερβολικό. Το γιαουρτοσκόρδιον, είναι σκέτο σκόρδιον. Κοιτάζω γύρο μήπως δω κάποιον μορφασμό η κάποια αντίδραση κι απ τους άλλους. Όλα φυσιολογικά. Ε! λέω, η έτσι το τρώνε εδώ το τζατζίκι, η έτσι μου φάνηκε η πρώτη πιρουνιά. Δοκιμάζω άλλη μια και την ώρα που αρχίζω να το βρίσκω πιο συμπαθητικό, ακούω τον Αμιρού να λέει:
"Καλά ε? Το τζατζίκι σκοτώνει βρικόλακα στο χιλιόμετρο." Κόντεψα να πνιγώ.
Αυτό στην αρχή. Μετά το τζατζίκι εξαφανίστηκε, όπως και όλα τ άλλα.
Με το καλό και στις επόμενες!!
https://www.youtube.com/watch?v=7Zna1QlnM-g
Μια με το τζατζίκι μία με την παρμεζάνα.. Τελικά σε ότι έχει σχέση με φαγητό την έχει εύκολη την ατάκα!
Sent from me using a computer.
Να'μαι και εγωωωω!!!
Καλά περάσαμε, ωραία τα είπαμε και πάντα τέτοια!!!
Και στην επόμενη....
XR 600αρι! Μαρσάρ, σπινιάρ, σουζάρ απ'το Κοκάρ στο Μαλαγάρ!!!
Ψες λοιπόν...
Το ότι έχει δροσά φάνηκε από τα πρώτα μέτρα της μετάβασης στο βενζινάδικο και στο ραντεβού. Δεν είναι ότι δεν έχουμε ξανακάνει χειμερινή βόλτα, είναι ότι στις χειμερινές βόλτες θυμάμαι ότι το μπουφάν είχε αγοραστεί ΠΟΛΛΑ κιλά πριν, κανονικά δεν θα έπρεπε να το φοράω αλλά ας όψεται η παγκόσμια σταθερή δικαιολογία της κρίσης που δεν μΕ επιτρέπει να ψωνίσω άλλο σε αντίστοιχη ποιότητα, οπότε κερδίζω μερικά χιλιοστά χώρου αφαιρώντας την θερμική επένδυση και... χμ... κρυώνοντας.
Δεν μασάν τα παλουκάρια όμως και κυρίως δεν καταφεύγουν σε λύσεις όπως οι προαναφερθείσες με παραμύθια της Χαλιμάς, άντε της κοκκινοσκουφίτσας.
ΕΟ κανονικά στα 120 περίπου, κάποια στιγμή ο μπαμπάς του est έρχεται δίπλα μου και λέει χάσαμε δύο... Σταματάμε πρόχειρα, τους λέω πάμε στο επόμενο πάρκινγκ και να πάρουμε τηλέφωνο. Κούτσα κούτσα (μήπως μας φτάσουν στο μεταξύ), σταματάμε, παίρνω, την ώρα που χτυπάει βλέπω τον Αλέκο να περνάει αριστερή λωρίδα. Φεύγουμε πάλι, τους βλέπω δεξιά, κάτι δείχνει ο Τόλης στα όργανα, λέει πάμε, πάμε λοιπόν.
Φτάνουμε Αλίαρτο χωρίς πλάνο στάσης, αλλά βλέπουμε τον kordix να βάζει βενζίνη στο γκαζάδικο και σταματάμε να τον πάρουμε μαζί. Κατά σατανική σύμπτωση, εκείνη την ώρα φτάνουν και οι περιπτεράδες, οπότε και φεύγουμε όλοι μαζί.
Φτάνοντας στο χωριό, η πρώτη εικόνα παππούς με μύστακα τσιγκελωτόν, να χαιρετάει και να λέει "καλωσήρθατε". Για να βλέπουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι των απανταχού αποτέτοιωνε και αποκείνωνε πως φέρονται στον επισκέπτη... Στάση πλατεία, παρκάρουμε παντού, χωνόμαστε στο καφέ που έδειχνε ανοιχτό (τελικά ήταν ανοιχτό και το άλλο αλλά δεν φαινόταν να είναι, σβηστά φώτα κλπ) και πιάνουμε ΟΛΑ τα τραπέζια πλην τριών. Χαμός. Οι ντόπιοι νομίζω λίγο φρικαραν στην αρχή με τον σαματά, αλλά προς τιμήν τους μας βοήθησαν, μας παραχώρησαν και ένα τραπέζι. Χαβαλές στον καφέ όπως πάντα. Πάμε να φύγουμε, βλέπω ότι έπαιζε ψωμί στην μπάρα, ρωτάω που είναι ο φούρνος; Καφετζής τηλέφωνο να μάθει αν έχει ψωμί, έχει και με πάει...
little traditional bakery since 1952 λοιπόν, μόνο ψωμί και τυρόψωμο (που είχε τελειώσει). Είχαν μείνει τεμάχια πέντε (τα άλλα ήταν το καθ΄ένα σε σακκουλάκι με το όνομα του χωριανού που το είχε ρεζερβέ γραμμένο επάνω), πήρα τα δύο. Όπως βγαίνω, μου λέει την επόμενη φορά αν θέλετε πάρτε τηλέφωνο να παραγγείλετε τυρόψωμα, λέω εντάξει. Απ'έξω περνάει ένα βανάκι, φωνή η φουρνάρισσα, σταματάει "βρε μπας και έχεις τυρόψωμα", είχε, μου δίνει δύο (πεντανόστιμα και την επόμενη μέρα και όποτε ξαναπάμε το προτείνω σαν ιδέα). Φιλοξενία...
Τα 2 απτα 3 τελευταια τυροψωμα τα πηραμε οι πατρινοι.
....νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος....
Ποδαράτο ως την επάνω πλατεία με θέα εκτός από την σπηλιά σε -δύο παρακαλώ- καταρράκτες. Το χωριό πεντακάθαρο, με ανακαινισμένα σπίτια και λίγα παλιά ή παρατημένα. Μετά τις φωτό στην πλατεία, λέω δεν μπαίνω και μέσα στην εκκλησία να χαζέψω; Είναι μιά γιαγιά στον προθάλαμο, κάνω μιά έτσι στην πόρτα κλειδωμένη. Πάω να φύγω μου λέει "στάσου παιδάκι μου, να προσκυνήσεις αφού ήρθες". Ξεκλειδώνει, μπαίνω μέσα... Στολίδι η εκκλησία, πραγματικά. Δίκλιτη και η μισή Άγιος Χαράλαμπος, η μισή Κοίμηση Θεοτόκου. Θρήσκος δεν είμαι, κάθε άλλο, αλλά το ωραίο να λέγεται. Σεβασμός σε αμφότερες τις εικόνες, μιά ματιά και έφυγα... Εδώ μέσα αν λειτουργούν Πάσχα ή αντίστοιχη γιορτή θα είναι κατανυκτικά. Δεν ήταν η μόνη εκκλησία στο χωριό όμως, απλά δεν είχαμε χρόνο να δούμε και τις άλλες ή να ανέβουμε και πιο ψηλά στο χωριό. Φωτό του εσωτερικού δεν έβγαλα. Φεύγοντας κλειδώνει η γιαγιά πάλι, της λέω μπράβο σας που το κρατάτε το χωριό έτσι, "το χαλάσανε παιδί μου, τους έπιασε ξενομανία, δεν βλέπεις, έκαναν τα σπίτια μοντέρνα απ'έξω σαν της πόλης, τι τον πιάνει τον κόσμο και μεγαλοδείχνεται".
Και όχι τώρα πες τι να της απαντήσεις. Μετά απορούμε γιατί πάμε κατά διαόλου.
Φεύγουμε, σταματάω για φωτογραφίες (για να διαπιστώσω ακόμα μία φορά ότι το κινητό ΔΕΝ μπορεί να πιάσει χρώματα όπως μιά κανονική κάμερα), ο κάμπος έχει το πράσινο της ελιάς, το καφέ του οργωμένου χώματος, μισός με ήλιο μισός νεφοσκεπής ο ουρανός, έχει καπνό από κάπου μιά στήλη μοναχική. Ησυχία. Και που να μην έμενα και σε χωριό κιόλας...
Ανεφοδιασμός, ο kordix γυρίζει πίσω.
Με τα πολλά φτάνουμε στο χωριό, βρίσκουμε τον Μάγο και τα του φαγητού τα γράψανε ήδη, ωραία ποιότητα ήταν όντως.
Κουβέντα με τον ξάδερφο του taisteal για το πως είναι να ζεις στο χωριό και πόση δουλειά έχει να ζεις στο χωριό... 8 τόνους ξύλα λέει κάθε χειμώνα θέλει το σπίτι. Να τα βρεις, να τα μαρκάρεις, να τα ρίξεις, να τα κόψεις, να τα μεταφέρεις, να τα στοιβάξεις. Τον κήπο σου. Τις δουλειές του σπιτιού σου. Και την δουλειά σου την κανονική. Ναι δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τόσο πολύ πράγμα, αλήθεια είναι. "Το βασικό θέμα είναι αν αντέχεις" είπε και τελικά δεν έχει άδικο. Ωραίος ο ξάδερφος και αν πάμε στα μέρη του να θυμηθώ να πάρω και μελάκι.
Προσωπικά δεν αναρωτήθηκα από που θα γυρίσω πίσω. Την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε Αμφίκλεια ήθελα να ανέβω από Αράχωβα για Αθήνα και όχι από ΠΕΟ αλλά δεν το κάναμε λόγω χρόνου και τότε; Δεν θυμάμαι. Ε τώρα δεν θα μου γλίτωνε... Βέβαια υπήρχαν και αυτοί που ήθελαν να γυρίσουν πιο σβέλτα πίσω και μάλλον τους πήραμε στο λαιμό μας οι πιο "ενθουσιώδεις" με το δάσος. Ο πήγασος χαρούμενος στις στροφές ανεβαίνοντας, δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει θεματάκι με την τροφοδοσία του (που δεν θα λύσω τώρα κοντά), αγνοεί λακκούβες, χαλάσματα, σκόνες κλπ που νομίζω το fazer όπως είναι σκληρό θα με κοπανούσε ανελέητα και όχι ευχάριστα.
Και φτάνουμε στην διασταύρωση που σε στέλνει ή πίσω στην Αμφίκλεια (από εκεί έπρεπε να πάνε οι βιαστικοί αλλά δεν...) ή προς Αράχωβα. Στην Μύκονο του βορρά λοιπόν, για καφέ. Σταματάω για φωτογραφίες και χάνω φυσικά τους άλλους. Με περιμένουν πιο κάτω, ξανασταματάω τους ξαναχάνω, ξανασταματάω και εκεί που βγάζω την Αράχωβα από ψηλά τους βλέπω ήδη μέσα... Χμ, το παράκανα.
winter is coming
Ένα παγκάκι και ένα τσαγάκι να χαζέψω χρώματα, παρακαλώ...
Ωχ, υπάρχουν και βόλτες που ο κόσμος βγάζει και φωτογραφίες... αποκάλυψη
Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια
Travel, Grow, Share
Τα παιδιά όπως είπα, κονβόι στον δρόμο κάτω δεξιά (δεν τους πρόλαβα στην φωτό)
Πιέζω λίγο να τους φτάσω, όχι υπερβολές αλλά τέλος πάντων ελάχιστα πιο σβέλτα από ότι δικαιολογούσε η ώρα, το φως, ο άγνωστος δρόμος, η κούραση της μέρας και τα πάγωμένα άκρα. Τρώω μιά πολύ ωραία γλίστρα σε κάτι χαλίκια, μου φτάνει το στομάχι στο στόμα γιατί πάω ΚΑΡΦΙ για στηθαίο και γκρέμι, τελικά βρίσκει πρόσφυση το λάστιχο και στρίβει τελευταία στιγμή πριν σκάσω με το γόνατο στο μπετόν γιατί πάτησε στο καθαρό κομμάτι του δρόμου το -ξεχνάω πως το λένε το επικλινές για τα νερά-. Κότα από εδώ και κάτω, φτάνει τόσο, ας χαθούμε, το ζήτημα είναι να φτάσω σπίτι. Και ούτε καν θέλω να σκέφτομαι το ενδεχόμενο "σφιχτή ανάρτηση-στριτ λάστιχα" και τι κατάληξη θα είχε, αλλά το "ευτυχώς που δεν ήμουν με το μεγάλο" πρέπει να το έχω πει νοερά μερικές χιλιάδες φορές από χτες.
Εδω΄αρχίζει το πιο αστείο. Πάω λοιπόν, φτάνω σε μιά διασταύρωση δεξιά "Δελφοί" και αριστερά αδιέξοδο.
Ρε πάτε καλά ρε χωριανοί; Για "κέντρο" πουθενά; Τόμπολα... Για δελφούς δεν πάω, εννοείται. Μιά "κρυφή" ανηφόρα έμενε, πίσω από το σουπερμάρκετ. Σιγά μην ήταν αυτός ο σωστός δρόμος αλλά δεν ήθελα να κάνω την κλασσική καγκουριά και να μπω ανάποδα στον μονόδρομο. Μπαίνω στο χωριό. Πρακτικά δεν υπάρχει παλιό σπίτι, δεν υπάρχει φτηνό αυτοκίνητο. Καλντερίμι καλοφτιαγμένο παντού. Και κάπου εκεί καταλαβαίνω το τι χρήμα έχει πέσει στην "καλοπέραση". Τα πρώτα σημάδια είχαν φανεί στην είσοδο του χωριού, με τα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα κλπ που (έχω να πάω πολλά χρόνια προς χιονοδρομικό) απλά δεν υπήρχαν και τώρα αυτό... Όπως χαζεύω, τσουπ να και ένας άνθρωπος. "Για Λειβαδιά πως θα βγω, μη γελάσεις το ξέρω ότι είμαι λάθος", γελάει, καλά και εγώ γελάω, μου λέει, συνεχίζω. Έχω περάσει όλο το χωριό από ψηλά, πάνω από τον κεντρικό τελικά και βγαίνω στην έξοδο όπου βλέπω τον Γάτο και το Tiger, πάω δίπλα με χαιρετάει ο Τίγρης και προχωράνε... Οι άλλοι γμτ που να είναι, μπροστά ή πίσω; ΩΠ μιά ωραία θέα (η φωτό που ανέβασα χτες). Πάμε πάλι προς το κέντρο. Κάπου εκεί παίρνει ο Σωτήρης, βρισκόμαστε και πάμε για καφέ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΡΚΑΡΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΗ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ακούει ο σύλλογος της Αραχώβης;
Λοιπόν το σοκ συνεχίζεται. Η Αράχωβα (δεν είχε και χιόνι για σκι) είναι φάση "μετρό Ομόνοια σε ώρα αιχμής". Κρίση και μαλακίες φίλε μου... Καθόμαστε σε ένα μαγαζί το οποίο είναι προφανές ότι το έχει στήσει το αρχιτεκτονικό γραφείο "χλιδόπουλος" για να μπορεί ο Αθηναίος να νιώσει σαν στο σπίτι του (χρυσά ελάφια κλπ) και μιά ματιά γύρω δείχνει ότι περιστοιχιζόμαστε από... ηλικίες 6 ως 14. Χωρίς γονείς. Σαν διάλειμμα σχολείου. Όλη η πλατεία τίγκα στο πιτσιρίκι, που έχει το υφάκι των γονιών φαντάζομαι. Με ενοχλεί όλο αυτό, δεν είναι χωριό, δεν είναι χαλάρωση, δεν είναι τέλος πάντων το "διάλειμμα" από την καθημερινή μαλακία της πόλης, είναι η πόλη στο χειρότερό της φυτεμένη στο πουθενά. Και η υπενθύμιση πως η επόμενη γενιά θα έχει χειρότερους μαλάκες από αυτήν στα "καλά" στρώματα της κοινωνίας, η ελπίδα πέθανε.
Το καλό φυσικά με το να είσαι ο ταλαίπωρος ρυπαρός μοτοσικλετιστής μέσα στην χλιδή είναι ότι κανείς δεν ασχολήθηκε με τα γάντια που ξέχασε ο congate στην σέλα του DRZ όσες ώρες χαζολογήσαμε στον καφέ.
Το κακό με το να είσαι ο ταλαίπωρος ρυπαρός μοτοσικλετιστής και όχι ο one life περιπέτειας είναι ότι φεύγοντας από το καφέ με το ενεργειακό τζάκι και την "μαρίδα" βγαίνεις στο πεόκρυο, στο σκότος. Με μιά Η4 που αδυνατεί να φωτίσει επαρκώς, έχει λαμπρότητα και πλάτος αλλά όχι επαρκές μήκος η δέσμη. Η μεγάλη σκάλα προφανώς θα ενοχλεί. Ο congate με τον Σωτήρη μπροστά (πολύ μπροστά) και μένω πιο πίσω γιατί δεν νιώθω άνετος να είμαι "κολλητά" όπως πάνε τα παιδιά, έχω κλειδώσει και λίγο από τα πριν. Η μεγάλη σκάλα των φώτων των ηλιθίων που ανεβαίνουν προς Αράχωβα προφανώς και δεν τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί και να τυφλώνει τους κατερχόμενους, οπότε και θεωρούν περιττό να την σβήσουν διασταυρούμενοι.
Γενικά η ηλικία φαίνεται πιά. Νομίζω ότι έχω πολύ αυξημένη φωτοευαισθησία το βράδι, νομίζω ότι δεν έχω αρκετό φως (που δεν έχω γιατί άλλο πράγμα οι φωτάρες του fazer και άλλο το Ιταλικό καντηλάκι) από την άλλη θαυμάζω πραγματικά τον congate που έχει ΑΛΗΘΙΝΟ καντηλάκι στο DRZ και δεν μασάει τίποτα. Κουτσά στραβά παγωμένα φτάνουμε Λιβαδειά. Αποχαιρετάμε Σωτηράκη και μπαίνουμε σε βενζινάδικο. Ο congate θα έρθει ως Θήβα και μετά θα πάει από τον "λατρεμένο" μου δρόμο. Πάμε μαζί λοιπόν, επιβιώσαμε από το Σαββατόβραδο στην Αλίαρτο όπου πρέπει να είναι το Μπουρνάζι της περιοχής, γλιτώνουμε τον οικογενειάρχη με το galant, τον σβελτοπαπάρα με το σαξόραλο και ευτυχώς τον τριμάλακα με την νταλίκα που μας την φύλαγε στην έξοδο. Bonus κανονάκι η διέλευση και double points. Φτάνουμε Θήβα. Σταματάω, να χαιρετηθούμε.
Το ποιά εγκεφαλική σύναψη με ώθησε στο να πάω μαζί με τον congate και γιατί βάρεσε "λάθος" δεν το κατάλαβα ποτέ. Τον δρόμο που αποφεύγω φρέσκος το πρωί, να τον κάνω βραδιάτικο... Ήμαρτον ρε μυαλό, αυτά τα τέσσερα ανθρωπάκια (όποιος δεν έχει δει το τελευταίο καρτουνάκι Inside Out να το δει) πρέπει να έκαναν τρελό πάρτι εκεί μέσα. Το καλό είναι ότι είχα άνθρωπο που ξέρει τον δρόμο. Καλό επίσης που δεν έχει καθρέφτες, οπότε είχα την μεγάλη σκάλα συνεχώς (καλά, την έσβηνα όταν είχε αυτοκίνητα απέναντι) και δεν τον ενοχλούσα (νομίζω). Καλό επίσης το ότι ο πήγασος ανταποκρίθηκε ακόμα μιά φορά άψογα. Ψυχολογία στο ναδίρ, αλλά χωρίς απρόοπτα, ο leader ήξερε μέχρι και που έχει χαλίκια και χώματα και κρατούσε ωραίο ρυθμό. Τρίτη φορά ευχαριστώ congate.
Η βόλτα τελικά ήταν καλή. Γιατί δεν ψήνομαι πιο συχνά για τέτοια, δεν το έχω καταλάβει. Μάλλον το έχω, η ηλικία και η συνήθεια. Επιβάλλεται το "κρυώνω-δεν βλέπω να οδηγήσω όσο σβέλτα θέλω-ξεβολεύομαι γενικά" στο "θέλω να βγω στον δρόμο, να δω νέα μέρη, να ξαναδώ παλιά, να αλλάξω παραστάσεις". Φέτος ήταν η "χειρότερη" μοτοσικλετιστική μου χρονιά, με το 1/3 των χιλιομέτρων που κάνω συνήθως και με μηδενικές σχεδόν εξορμήσεις. Ανασκόπηση και προσπάθεια για αποφυγή της κατάστασης για το 2016. Δεν ξέρω αν προλαβαίνουμε άλλη τέτοια φέτος, δεν πειράζει κιόλας. Και αυτό το φετινό, μάθημα ήταν.
Να είμαστε καλά, να ξαναβολτάρουμε.
υ.γ. δεν έχασα βίδες από όσο είδα, αλλά κάηκε το εμπρός δεξί φλας
Παρολο που δεν γραφω στο φορουμ, παρα μονο διαβαζω...θα πω δυο λογια...
Παρασκευη απογευμα μηνυμα στον Ακη..."τι ωρα εχει αναχωρηση κυριος?" απαντηση..."08:15 με 08:20" ...πιανω εναν αμανε...γιατι δεν τα εχω καλα με το πρωινο ξυπνημα! Μετα απο μερικες ακομα ερωτησεις στον Ακη, με βλεπει διστακτικο (με το δικιο του) και ρωταει..."θα ρθεις τελικα?"...απαντω λοιπον..."η λογικη λεει οχι... αλλα αυτο τον καιρο ολα ειναι παραλογα! οποτε ζητω τα παραλογα!!!" Κρυο πολυ...παρα πολυ αλλα να μαστε λοιπον στη Τιθορεα!
...οι μαλακίες...πληρώνονται...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
