Σαλπάραμε..
Προσπάθησα να γράψω στο ημερολόγιο μου και μετά από πολύ κόπο, έγραψα μονο μια σειρά. Αυτό που έγραψα ήταν…. Πολύ κούραση , συνεχόμενες στάσεις, δεν θυμάμαι τίποτα. Αυτές ήταν και η τελευταίες λέξεις που έγραψα σε όλο μου το ταξίδι.
Σαλπάραμε..
Προσπάθησα να γράψω στο ημερολόγιο μου και μετά από πολύ κόπο, έγραψα μονο μια σειρά. Αυτό που έγραψα ήταν…. Πολύ κούραση , συνεχόμενες στάσεις, δεν θυμάμαι τίποτα. Αυτές ήταν και η τελευταίες λέξεις που έγραψα σε όλο μου το ταξίδι.
Επιασα συζήτηση με μία γερμανίδα που έδωσε 2500 Ευρώ για να κάνει αυτήν την κρουαζιέρα από το Μπέργκεν έως το Κίρκενες και πάλι πίσω, διάρκειας δύο εβδομάδων σε μια καμπίνα στο τρίτο υπόγειο του πλοίου. Το φαγητό ήταν μέσα στην τιμή αλλά φυσικά όχι, το αλκοόλ ούτε οι καφέδες. Βέβαια αν ήθελες, έπαιρνες μία κούπα από το καράβι αξίας 50 € και την ξαναγεμιζες με καφε, σε όλη την διάρκεια της κρουαζιέρας χωρίς περιορισμούς.
Στο καράβι ηταν πιο πολύ ηλικιωμένοι επιβάτες, φαντάζομαι συνταξιούχοι που επέλεγαν αυτό τον τρόπο να περάσουν τις διακοπές τους. Αλλά όσον αφορά εμένα δεν αξίζει να δώσεις τόσα λεφτά για αυτήν την κρουαζιέρα διάρκειας δύο εβδομάδων γιατί οτι και να δεις, από τη θάλασσα θα την δεις. Δηλαδή πάνω-κάτω πανομοιότυπα τόπια θα αντικρίσεις.
Ξανακοιμήθηκα άλλες δύο φορές από καμιά ώρα και έπιασα συζήτηση με έναν νορβηγό μηχανόβιο αλλά, χωρίς μοτοσικλέτα. Θα πήγαινε να αγοράσει την καινούργια GS (το απλο), από το Τρομσο στην τιμή των 30.000 € και μετά είναι να απορείς, γιατί λένε οτι η Νορβηγία είναι πανάκριβη χώρα! Το καράβι έκανε και άλλες ολιγόλεπτες όμως στάσεις σε κάποια λιμάνια, και δεν προλαβαίναμε να αποβιβαστούμε.
Είχε κάποιες καθυστερήσεις στο πρόγραμμα του και εγώ ήλπιζα, ότι ίσως να φτάσουμε λίγο πιο αργά στο Τρομσο. Ναι καλά, μέσα στην τιμή της κρουαζιέρας συμπεριλαμβανόταν και διάφορες εκδηλώσεις με αυστηρό χρονοδιάγραμμα όπως, ότι στο Τρομσο θα τους πήγαιναν να παρακολουθήσουν μία λυρική σκηνή μέσα στην εκκλησία. Ετσι, το πλοίο επιτάχυνε λίγο και φτάσαμε στο Τρομσο ακριβώς στις οχτώ.
Αυτές η φωτογραφίες είναι μέσα από την τζαμαρία του πλοίου μιας και βαριόμουν να βγω έξω, γιατί ήδη έκλαιγα την μοίρα μου για το τι με περιμένει…
Κατεβαίνουμε από το καράβι στο λιμάνι με τον καιρό να είναι έτοιμος να βρέξει, ξεκινάω ήμουν και κάπως και χάθηκα μέσα στο Τρομσο. Δεν μπορούσα να βγω με τίποτα. Βάζω αναγκαστικά τον Τομ εντάξει, πάντως από την πόλη δεν με έβγαλε και το Τρομσο, το είδα όλο!
Τα νεύρα μου πάλι ήταν έτοιμα να σπάσουν και δεν κυκλοφορούσε ψυχή έξω από τις εννέα παρά. Τελικά μετά από αρκετά χιλιόμετρα μέσα στην πόλη βρίσκω έναν Ινδό φοιτητή, τον ρωτάω πως να βγω επιτέλους από την πολη και αυτός, μου είπε όλα τα εσώψυχα του.
Εκείνη την ώρα που άκουγα την εξομολόγηση του ινδού, ότι στη Νορβηγία είναι πολύ δύσκολη η ζωή για αυτόν, και κάνει ταυτόχρονα και δουλειά για να πληρώσει τις σπουδές του στα πεντε μετρα πιο πίσω, εμφανίζονται δύο δίμετρες νορβηγίδες θεες με τα μινι τους, και τα όλα τους.
Ο ινδός να μου κλαίγεται και εγώ να έχω αλλιθορισει με τις νορβηγίδες και να βρίζω την τύχη μου, που αντί να πάρω πληροφορίες από τα κορίτσια να είμαι με τον Ινδό. Εντάξει μην το πάρετε πονηρά, αλλά πιο ωραίο δεν θα ήταν να μάθαινα πώς να έβγαινα από το Τρομσο από δύο αιθέριες υπάρξεις, θεωρώ πως ναι!
Τελικά βγήκα από το Τρομσο και ξεκίνησα για όπου με βγάλει ο δρόμος και για αναζήτηση στέγης, θα το σκεφτόμουν όταν και όποτε την χρειαστώ. Οδηγάω όλο τον Ε8 και φτάνω αρκετά κουρασμένος κατά τις εντεκα στα βενζινάδικα που είχα φουλάρει την τελευταία διανυκτέρευση μου πριν το Nordkapp, και που από πίσω ήταν το κάμπινγκ που είχα κοιμηθεί. Σκέφτομαι να ξαναπάω στο καμπινγκ ομως δεν ήθελα, γιατί θα έπρεπε να στήσω σκηνή και μόνο που το σκεφτόμουν, κουραζόμουν. Λέω άστο θα κάτσω να ξεκουραστώ στο βενζινάδικο, να πιω καφέ και μόλις νιώσω δυνατός θα συνεχίσω...
Οπότε και η περιγραφή συνεχίζετε με το που πιω καφέ…
Αφού ήπια καφέ με το χαμόγελο στα χείλη βγήκα έξω να φάω και πάλι στο όρθιο πάνω στο φέιζερ.
Kαι μετά από ένα τετράωρο ξεκίνησα προς αναζήτηση κάποιας στάσεις λεωφορείων για μία ελάχιστη προφύλαξη από τον ψοφο, για να κοιμηθώ κανένα δίωρο.
Μου άρεσε που ήμουν και πάλι μεσα στην περιπετεια, αλλά πολύ γρήγορα μου έφυγε η ευχαρίστηση γιατί αντιλήφθηκα ότι στον Ε6 που πλέον κινούμουνα, δεν είχε στάσεις λεωφορείου πουθενά! Βέβαια αυτό δεν με χαλούσε ιδιαίτερα μιας και
Έβρισκα τα κατάλληλα σημεία και ξεκουραζόμουν καμιά ώρα χωρίς όμως φυσικά, να μπορώ να κοιμηθώ.
Τα χαράματα ποια ήμουν κομμάτια, λέω Νίκο δεν πάει άλλο πρέπει να ξεκουραστείς. Βρίσκω μία παράκαμψη από τον Ε6 που οδηγούσε σε κάποιο τουριστικό θέρετρο, κόβω μέσα το μηχανάκι μπας και βρω κάπου να αράξω. Ναι καλά, είχε ψόφο που να κοιμηθώ.
Έκατσά στο τράπεζί φόρεσα το full face και προσπάθησα να κλείσω τα μάτια μου.
Αλλά τελικά το έριξα στο τσιγάρο.
Ξανά ξεκινάω προς αναζήτηση κάποιας προφυλαγμένης στέγης, αλλά δεν υπήρχε τίποτα.
Τότε εκεί που οδηγούσα ένιωσα να βυθίζoμε. Ένιωσα πραγματικά για ένα δευτερόλεπτο να κοιμήθηκε το πνεύμα μου. Τραντάζομαι στάματαω στην άκρη του δρόμου, και με πείρε ο ύπνος για πάλι κανένα δευτερόλεπτο πάνω στο φειζερ… Αφού πήγα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω
( Eντάξει μεγάλη παπαρια αλλα δεν παύει να είναι γεγονός )
Συνέχεια έκανα στάση στα βενζινάδικα έπινα καφέ έκανα ένα τσιγάρο και συνεχιζα μέχρι το επόμενο βενζινάδικο, να έκανα τα ίδια ξανά. Πρέπει να ήταν εννέα με δεκα το πρωί όταν πια πραγματικά κατάκοπος, βρήκα επιτέλους μία στάση.
Παρκάρω το φειζερ και ετσι όπως ήμουν, χωρίς να βγάλω ούτε κράνος ούτε γάντια ούτε αδιάβροχο ούτε τίποτα προσπάθησα να κοιμηθώ, αλλά από την υπερένταση ο ύπνος μπορεί να με πήρε και μισή ώρα αργότερα. Εκεί είδα όνειρο οτι κοιμήθηκα πάνω στο μηχανάκι και τρανταχτικα στον υπνο μου.
Εντάξει ξεκουράστηκα αυτό είχα πραγματικά ανάγκη να κλείσω μια δυο ωρες τα μάτια μου, πίνω καφέ και ξεκινάω.
Πικ νικ στην σελά…
Η αγαπημένες μου κοτρόνες …
Πήρα ένα φέρρυ που έκοβε τον Ε6 στα δυο και συνέχισα.
Πρέπει να ήταν γύρω στις τρεις το μεσημέρι όπου και πάλι είχα αρχίσει να τα φτύνω από την κούραση, κάνω στάση και βλέπω από απέναντί μου ένα κάμπινγκ πάνω σε ένα ύψωμα του δρόμου. Το σκέφτομαι και λέω όχι, θα συνεχίσω λίγο ακόμα να περάσει η ώρα μιας και βαριόμουν να την περάσω από το μεσημέρι στο κάμπινγκ. Και πιο μετά θα ψάξω να βρω κάπου να ξεκουραστώ. Εντάξει ήμουν καλά δεν ήμουν τόσο κομμάτια όπως πιο πριν, για αυτό και δεν έμεινα κιολας στο κάμπινγκ.Αλλιώς ούτε που θα το σκεφτομουν...ΣΚΑΤΑ ΗΜΟΥΝ ΑΛΛΑ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ. ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΠΑΡΑ!!!!
Μήπως τελικά την έβρισκα με της κοτρόνες γιατί με αυτά που γραφω και εγω, κοτρόνες πεταω…
Πέντε η ώρα βρίσκω άλλο camping και το σκέφτομαι. Εντωμεταξύ από την υπερένταση και την προσπάθεια μου είχε φύγει τελείως η κούραση αλλά τελικά λέω, Νίκο άστο φτάνει τόσο. Ήταν και σε μια πανέμορφη τοποθεσία και με επηρέασε στο να μην την παλέψω άλλο με τον δρόμο. Παρκάρω το φέιζερ κλείνω δωμάτιο και πάω επιτέλους να ξεκουραστώ.
Ήταν το πιο δύσκολο ταξιδιωτικό 60άωρο της ζωής μου. Το οποίο περιλάμβανε 560 km για να πάω στο Νordkapp. Aλλα 40 για να πάρω το καράβι, 16 ωρες κρουαζιέρας και άλλα 440 km για να φτάσω στο κάμπινγκ. Με 6– 8 ωρες ύπνου σπασμένες στα τέσσερα. Δεν ήθελα να το κάνω αλλά έτσι έγινε, και ήταν μια πραγματικότητα. Εντάξει για να γίνουν αυτά τα 1050 km επί του δύσκολου νορβηγικού εδάφους συνετέλεσαν όμως και τέλειες συνθήκες οδήγησης... Το ότι δεν νύχτωνε, ότι οδηγούσα πραγματικά μόνος στον δρόμο και ότι δεν φοβόμουν από κανέναν ασυνείδητο οδηγό να με εμβολίσει. Αλλά και πάλι ήταν δύσκολα!
Αυτό το περίεργο ταξιδιωτικό δρομολόγιο μου το πρόσφερε εξ ολοκλήρου, οι ταξιδιωτικοί μου απειρία. Εντάξει αν είναι να κάνω τρεις ώρες να στήσω την σκηνή για να κοιμηθώ τρεις ώρες… Το σκεφτομουν λίγο παραπάνω. Στο επόμενο ταξίδι θα φροντίσω να είναι πιο εξοικειωμένος με το καμπινκ, για να μην ξανα μπλεξω σε τιποτα περιεργες καταστασεις
Πληρώνω 440 νοκ για το δωμάτιο και του λέω.
– wifi ;
– Ναι ο κωδικός είναι gjest .
– Τι είναι αυτό;
– gjest είναι guest.
– Α στα γερμανικά guest είναι giest... Τώρα κατάλαβα!
Τον κούφανα! Μήπως τα είχα χάσει τελείως! Ε αφού για μια στιγμή νόμιζα ότι ήμουν στη Γερμανία, λιγάκι!
Πάω να παρκάρω το φειζερ αλλά φοβόμουν πως να το παρκάρω γιατί παντού τριγύρω από το σπιτάκι είχε γρασίδι, και εγώ ανησυχούσα μην γίνει καμιά βλακεία με τον πλαγιοστατη– ορθοστάτη και έχω άλλα. Το παρκάρω στο χωματόδρομο αλλα μου την είπε ο ιδιοκτήτης και τελικά μετά από αρκετή σκέψη, το κόλλησα στο σπιτάκι που κοιμόμουν βάζοντας μία πετσέτα στην μασκα που ακουμπούσε το μπαλκονάκι μου, για να μην το κάνω ζημιά.
Αράζω στο μπαλκονάκι βάζω μουσική στο κινητό και με το που χαλάρωσα συγκινήθηκα, δεν μπορούσα να το πιστέψω από που ξεκίνησα που έφτασα, και που έχω να πάω. Mε δυσκολία λόγω της κόπωσης προσπαθουσα να ενώσω το παζλ των εικονων των βιωμάτων και των συναισθημάτων μου από το ταξίδι, αλλά το τοπίο ήταν πολύ θολο. Δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα. Αλλά δεν πειράζει...
Μπορεί να έχασα κάποιες μνήμες λόγω της υπερπροσπάθειας μου να ταξιδέψω και να δω τα πάντα, αλλά έκανα το ταξίδι αυτό όπως ακριβώς το ονειρευόμουν, όλες τις κρύες νύχτες του χειμώνα που μας πέρασε. Αυτό που ήθελα ήταν να ταξιδέψω να οδηγήσω. Να γεμίσω με εμπειρίες και βιώματα και όσο για κάποιες μνήμες που είναι αχνες σε κάποια κομμάτια του ταξιδιού, χαλάλι τους!
Ενώ ήμουν στην απόλυτη αρμονία σκέψεων με τον εαυτό μου γνώρισα ένα ζευγάρι ιταλών που θα πήγαιναν και αυτοι στο Nordkapp, και μετά από εκεί από ότι με είπαν, θα πήγαιναν Φιλανδία Ρωσία και Ιαπωνία και με ξενέρωσαν... Γιατί πολύ απλά νόμιζαν ότι με πουλούσαν ιταλικά φούμαρα. Εδώ δεν ξέρανε πόσα χιλιόμετρα είναι το Νordkapp από εκεί που ήμασταν, τι μας λένε και αυτοι τώρα! Αλλά ευτυχώς είχα μεριμνήσει για αντίδοτο από τις κοτσάνες με τι άλλο από...
Μία κονσερβοποιημένη μακαρονάδα! Καλός ο παράδεισος, αλλά χωρίς μακαρόνια γίνεται! Μου άρεσαν, με κόστος 7 €. Βεβαία για να τα μαγειρέψω είχα θέμα…
Οταν έκλεισα το κάμπινγκ το μοναδικό πράγμα που ρώτησα το νορβηγό ήταν αν έχει φούρνο μικροκυμάτων, ναι μου λέει… Αλλά τελικά είχε κανονικό φούρνο… Τι του έριξα μιλάμε δεν περιγράφετε αλλά ευτυχώς, είχε κοινόχρηστα μαγειρικά σκευη και τα ζέστανα στο μάτι της κουζίνας .
Στην κουζίνα του κάμπινγκ ήταν και ένα ανδρογόνο νορβηγών που ειχαν ψαρέψει από την λίμνη έναν τεράστιο σολομό και τον καθάριζαν για να τον ψήσουν. Αυτά είναι γούστα, ναι … Αλλά δεν ήταν μακαρονάδα!
Το ψάρεμα επιτρέπετε στην Νορβηγία μονο ως δραστηριότητα και όχι, ως βιοποριστικούς σκοπούς . Γιατί αν θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ψάρεμα χρειάζεται φυσικά, και η κατάλληλοι άδεια
Εκανα μια γύρα να δω την λιμνη που ήταν πίσω από το σπιτάκι μου.
Εκει ειδα...
Φτιαγμένες bmw με sidcar που της οδηγούσαν κάτι τσοπεραδες ίδιοι οι ΖΖTOP, αλλά δεν έκατσα πολύ παρέα τους γιατί πιο πολύ μου αρεζε, η ησυχία μου.
Καλά με αυτό θα μπορούσαμε να περνάμε και το παιδί μας στην Νορβηγία
Άνετα!! Παρατηρήστε ότι το sidecarέχει δυο θέσεις, για να χωρέσουν η Ανθη και το παιδί… Εντάξει δεν είναι εμφανισιακά πολύ πιασαρικο, αλλά για την μικρη μας οικογένεια είναι ιδανικό….
Παντός γενικά είδα πολλά περίεργα πράγματα στην Νορβηγία, όπως το ότι είδα πολλές μοτοσυκλέτες που κουβαλούσαν από πίσω ειδικά τρέιλερ… Αλλα δυστυχως δεν μπόρεσα να της φωτογραφίσω
Και αφού πέρασε η ώρα γύρισα στο σπιτάκι μου οπου προσπάθησα και πάλι να κοιμηθώ... Και με πολύ δυσκολία, τα κατάφερα κατά τις 11 το βράδυ παρότι τις τελευταίες τρεις μέρες είχα δεν είχα κοιμηθεί 8 ωρες, και αυτό ανά διαστήματα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση