Η είσοδος της πόλης από την νότια πλευρά.
Η είσοδος της πόλης από την νότια πλευρά.
Για να είμαστε σωστοί και πιο ακριβείς, η Γαρδαία είναι η μεγαλύτερη πόλη από τις πέντε της κοιλάδας εΜΖαμπ.
Λόγω του μεγέθους της πόλης, έχει επικρατήσει να λέγεται και όλη η περιοχή Γαρδαία.
Εμείς, όπως είχα αναφέρει νωρίτερα, μέναμε στο κάμπινγκ Ακχάμ, στην περιοχή Μπενί Ιζγκουέν.
Πρόκειται για την πιο θρησκόληπτη και παραδοσιακή περιοχή της κοιλάδας.
Ο τρόπος ένδυσης, οι παραδόσεις και η καθημερινότητα των ντόπιων είναι εναρμονισμένες στην πιο φανατισμένη γραμμή του Ισλάμ.
Χαρακτηριστικότερο στοιχείο από όλα είναι η ένδυση των γυναικών, όπου πρακτικά δεν επιτρέπεται να φαίνεται κανένα σημείο του σώματος.
Τα λεγόμενα και φαντασματάκια κατά την δική μας απλοϊκή προσέγγιση.
Εκτός από την ένδυση, οι γυναίκες της περιοχής, αν δουν κάποιον ξένο άνδρα, γυρνάνε το πρόσωπό τους προς τον τοίχο και περιμένουν μέχρι να απομακρυνθείς…
Φωτογραφίες και ακατάλληλη ενδυμασία απαγορεύεται κατά την επίσκεψή σας στην πόλη τούτη…
Βλαμμένος...
Μπεεμβεδάκιας....
Στο κάμπινγκ κάναμε γρήγορο ντουζ και ακυρώσαμε τα σχέδια του Σαλάμ και του Μααμάρ για άραγμα στην σκηνή και δείπνο εκεί μέσα.
Τους ζητήσαμε βόλτα ντάουν τάουν.
Να μας αμολήσουν και να κάνουμε τα δικά μας έτσι όπως ξέρουμε...
Ήταν τελευταίο βράδυ στην Αλγερία, σύμφωνα με το σχέδιο και θέλαμε να το γλεντήσουμε λίγο...
Ξύδια, κορίτσια και τέτοια...
Αντίθετα με το Ιράν, ή άλλες Ισλαμικές "αυτοκρατορίες", εδώ δεν είδαμε πουθενά μα πουθενά αλκοόλ... Ούτε καν εκείνες τις μπύρες με 0% αλκοόλ... Τίποτα...
Περπατήσαμε λίγο στο κέντρο, αν και όλα έκλειναν σιγά σιγά...
Ούτε παζάρια ούτε τίποτα...
Χτυπήσαμε κάτι κοτοπουλάκια πάλι με πολύ ωραίες πατατούλες.
Εγώ και ο Βασίλης.
Ο Μπάμπης μόνο ρυζάκι και αυτό με δυσκολία...
Μετά στο ξενοδοχείο χτύπησε και κάτι περισσεύματα από το δείπνο των υπολοίπων...
Γυρίσαμε στο κάμπινγκ όπου είχε πλακώσει κόσμος από την πρωτεύουσα...
Είχε και κάτι κορίτσια από το Αλγέρι πολύ εξελιγμένα και ανοιχτόμυαλα...
Εμείς πάλι πιο πολύ μας ανησυχούσε πως θα κάνουμε ανακατάταξη των αποσκευών μας, που θα βάλουμε τα άπλυτά μας...
Ο Βασίλης άλλαξε και λάμπα στο τζιές του που είχε καεί εκείνη την μέρα. Λογικό λέει κάθε τόσα (δεν θυμάμαι πόσα) χιλιόμετρα καίγεται. Το περίμενε...
Ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να κάτσουμε στην φιέστα του κάμπινγκ.
Λιώσαμε στον ύπνο υπό την συνοδεία της μουσικής του Σαλάμ και των άλλων παιδιών του κάμπινγκ...
676 χιλιόμετρα για την Κυριακή της Αναστάσεως...
Ξυπνήσαμε ανανεωμένοι, αλλά μάλλον ξενερωμένοι...
Τελευταία μέρα στην Αλγερία, νιώθαμε ότι παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής...
Κάτι η κούραση, κάτι η συνέχεια που δεν είχε τίποτα να μας υποσχεθεί...
Βλέπετε θεωρούσαμε την Τυνησία υπερβολικά προβλεπόμενος και ίσως και στα Ευρωπαϊκά στάνταρντς προορισμός...
Πληρώσαμε τα δωμάτια σε χαμηλότερη τιμή, μιας και δεν είχαμε το βραδινό ινκλούντιτ όπως την προηγούμενη φορά και πάντα σε Ευρώ.
Πληρώσαμε και τα υπόλοιπα χρήματα σε μετρητά στον Σαλάμ, όπως είχαμε συμφωνήσει με τον Τιντζάνι.
Είχαμε μαζί μας 3 πεντακοσάρια μέλι συν το δικό μας που καταναλώναμε στις στάσεις. Προσφέραμε από ένα βάζο στον Μααμάρ και στον Σαλάμ για την καταπληκτική παρέα και την υπομονή τους, ενώ το τρίτο προοριζόταν για τον Τιντζάνι.
Φύγαμε με μαύρη καρδιά από το κάμπινγκ μιας και τέτοιους γαλήνιους επίγειους παραδείσους δεν τους βρίσκεις εύκολα...
Προχωρήσαμε και ακολουθήσαμε τον κεντρικό δρόμο μέσω Κουάρλα και όχι από πάνω μιας και ο Σαλάμ ήταν κατηγορηματικός και απόλυτος, ότι ο δρόμος που γλιτώναμε 120 χιλιόμετρα, δεν είναι για τουρίστες και η αστυνομία απαγορεύει την διέλευσή μας από εκεί...
Απαγωγές, ληστείες, βομβιστικές επιθέσεις..;
Προχωρήσαμε ανατολικά.
Στάση στην Κουάρλα για ανεφοδιασμό.
Ο λασπωτήρας του Κρούιζερ συνέχιζε να ταλαιπωρεί τον Μααμάρ.
Με λίγο λοκ τάιτ το φτιάξαμε και αυτό...
Περάσαμε την Κουάρλα, όλα τα αντίστοιχα μπλόκα και στόχος μας ήταν ο ανεφοδιασμός στην Τουγκούρτ.
Ο καιρός ζεστός αλλά όχι ανυπόφορος.
Ο αέρας ήταν που μας είχε ταλαιπωρήσει αρκετά.
Όχι αρκετά. Απίστευτα.
Για περισσότερο από 50 χιλιόμετρα οδηγούσαμε με μέγιστη ταχύτητα τα 90 χιλιόμετρα την ώρα και οι μηχανές πλαγιασμένες...
Η αμμοβολή καθάρισε τις μοτοσυκλέτες μας.
Στο τζιές του Μπάμπη χάραξε ακόμα και την ζελατίνα.
Οι μπότες μας από καφέ και βρώμικες από σκνίπες, μύγες, λάσπες και ότι άλλο, ξαναβρήκαν το μαύρο λαμπερό τους χρώμα.
Πρώτη φορά βλέπαμε αυτό το φαινόμενο....
Φυσική Αμμοβολή και καθάρισμα καλύτερο και από πιεστικό της Κάρχερ...
Στην Τογκούρτ, κάναμε στάση βενζινάδικο στιλ πάλι. Φάγαμε κάτι χαζοκούλουρα, ήπιαμε τις 7απ μας και προχωρήσαμε για Ελ Λουέντ.
Κάτι ο καιρός, κάτι η κούραση δεν είχαμε ιδιαίτερα κέφια...
εεεε.... μαλάκες... Γιου γκρίκς γιου ντοντ ιτ ενιθινγκ ολ ντέι...
Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας στην Ελ Λουέντ
Ζητήσαμε από τον Σαλάμ να κάνουμε στάση στην Ελ Λουέντ.
Κανονική.
Βόλτα στο παζάρι και ίσως και να ψωνίσουμε και κανά σουβενίρ από την Αλγερία...
Γιες... Γιες... Σόπινγκ ιζ γκούντ φορ δε άις...
Μπήκαμε στην πόλη, βρήκαμε κάποιους συγγενείς του Μααμάρ και μετά παρκάραμε έξω από το αστυνομικό τμήμα της πόλης.
Ήταν δίπλα στο παζάρι και ένας αστυνομικός μαζί με τον Μαααμάρ θα πρόσεχαν τις μοτοσικλέτες.
Εμείς με τον Σαλάμ θα κάναμε την πολυπόθητη βόλτα στο παζάρι, επιτέλους...
Θα ρήξω λίγες φωτογραφίες από το παζάρι.
Δεν είναι αυτό που είχαμε ονειρευτεί, αλλά από το τίποτα καλό είναι και αυτό...
:smilea:
Κανόνες δημοσιεύσεων
