"το μονοπάτι των στίχων.."

[dbandit]

The Doors

Wintertime love

Wintertime winds blow cold the season
Fallen in love, I'm hopin' to be
Wind is so cold, is that the reason?
Keeping you warm, your hands touching me

Come with me dance, my dear
Winter's so cold this year
You are so warm
My wintertime love to be

Winter time winds blue and freezin'
Comin' from northern storms in the sea
Love has been lost, is that the reason?
Trying desperately to be free

Come with me dance, my dear
Winter's so cold this year
And you are so warm
My wintertime love to be

La, la, la, la

Come with me dance, my dear
Winter's so cold this year
You are so warm
My wintertime love to be

[dbandit]

Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia

Νίκος Καββαδίας


Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις. Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.

Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις. Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.



Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια. Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.

Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.



Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα. -Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;

Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.



Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια, κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι

σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια, και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.



Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει, τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.

Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη; Ρου, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;



Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει. - Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.

Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. - Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.



Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε. Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.

Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι... Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.



Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει. - Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.

Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. - Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

[dbandit]

Το μαχαίρι - Νίκος Καββαδίας

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι

όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι



Θυμάμαι ως τώρα να 'τανε το γέρο παλαιοπώλη όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια

ορθό πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σκισμένες να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια



Ετούτο το μαχαίρι εδώ που θέλεις ν' αγοράσεις με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει

κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει



Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε

ο κόντε Αντόνιο μια βραδιά τον δύστυχο αδελφό του με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε



Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο

χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο



Σκύψε και δες το μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα ακουάρτο

μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις πόσο έχει; - μόνο φράγκα εφτά αφού το θέλεις πάρτο!



Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο που η ιδιοτροπία μ' έκανε και το 'κανα δικό μου

κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου

[dbandit]

Ελένη

Μπάμπης Τσικληρόπουλος


Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό

Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια

Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια κι ευτυχισμένα χρόνια



Κι εσύ Ελένη και καθ' Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη

Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο

κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει



Κι εσύ Ελένη και κάθ' Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη



Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό

Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει

Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει



Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο δεν του φτάνει ετούτο μόνο

Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη

Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι

Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι

[dbandit]

Κουροσίβο Νίκος Καββαδίας

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο, δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.

Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.



Πέρ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα, χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.

Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια που σου 'πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα



Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει, χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,

κι ο λόγος της μες' το μυαλό σου να σφυρίζει,"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι; "



Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ' έχει χαλάσει. Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.

Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι κι ο πίθηκος που 'χα με κούραση γυμνάσει.



Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει. Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη

κ' συ κοιτάς ακόμη πάνω απ΄το τιμόνι, πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.

[dbandit]

ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ

Είν’ η ζωή μια θάλασσα κι εμείς καπεταναίοι
κι είναι στ’ αλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι

Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη
Θάλασσα δίχως άκρη

Πόσες φορές ναυάγησα μες στα θολά νερά της
και χάθηκε η βάρκα μου στη μαύρη αγκαλιά της

Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη
Θάλασσα δίχως άκρη

[Runner Ducati]

κερασμενες συντροφοι...

[Runner Ducati]

Αρχικά δημιουργήθηκε από dbandit
ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ

Είν’ η ζωή μια θάλασσα κι εμείς καπεταναίοι
κι είναι στ’ αλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι

Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη
Θάλασσα δίχως άκρη

Πόσες φορές ναυάγησα μες στα θολά νερά της
και χάθηκε η βάρκα μου στη μαύρη αγκαλιά της

Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη
Θάλασσα δίχως άκρη

[Runner Ducati]

Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου

Γλυκερία

Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα

Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
το δρόμο που ‘φυγες κοιτάζει

Ότι αγαπώ είναι δικό σου
και το ‘χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
κι εδώ δεν ξημερώνει πια

Στην ανεμόσκαλα του πόνου
κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
πάλι ξεχνάς, πώς περιμένω

Στην ανεμόσκαλα του πόνου
χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
πώς να τ’ αντέξω το σκοτάδι

[koutroulis]

Αν ήτανε το έδαφος σου πρόσφορο

θα σού ’φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο

με δώδεκα διαδρόμους, δώδεκα τρόμους

με βύσματα κι εντάσεις φορητές

με πείσματα κι αεροπειρατές

Αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σού ’φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός


Όνειρα, όνειρα, φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου

Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ’ τ’ άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί

Όνειρα, όνειρα, φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου

[dbandit]

Behind The Rose (death in june)

In a foreign land
In a foreign time
Reaping time had come

I'm falling back into
Fields of rape
I'm falling back into
Fields of rape
We're falling back into
Fields of rape, my love

And this was the way
And those were the horrors
As father went reaping

I'm falling back into
Fields of rape
I'm falling back into
Fields of rape
We're falling back into
Fields of rape, my love

Crushed, crushed, crushed
Mother bleeding
Crushed, crushed, crushed
We stand grinning

In a foreign land
In a foreign time
Reaping time had come

[dbandit]

Death in June - Fall Apart

And if I wake from Dreams
Shall I fall in Pastures
Will I Wake the Darkness
Shall we Torch the Earth?
And if I wake from Dreams
Shall we find the Emptiness
And break the Silence
That will stop our Hearts?
And if I wake from Dreams
Shall we cry Together
For their Howling echoes
And restart the Night?

And why did you say
That things shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?
And why did you say
That things shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?

And shall I wake from Dreams
For the Glory of Nothing
For the cracking of the Sun
For the crawling down of Lies?
And if We fall from Dreams
Shall we push them into Darkness
And stare into the Howling
And clamber into Night?

And if I fall from Dreams
All my Prayers are Silenced
To Love is to lose
And to lose is to Die...

And why did you say
That things shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?
And why did you say
That we shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?
And why did you say
That things shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?
And why did you say
That we shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?
And why did you say
That things shall fall?

[dbandit]

Κερύνεια Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Νταλάρας
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου

Θ’ ανάψω απόψε ένα κερί
Με μουσική λυπητερή Κερύνεια μου.
Να ‘ρθει το φως και να με βρεί
Ν’ ανοίξει η μνήμη την πληγή Κερύνεια μου.

Θα μπω μ’ ένα παλιό βιολί
Μεσ’ του σπιτιού μου την αυλή Κερύνεια μου.
Κερύνεια μου.
Να σε χορέψω μια στροφή
Σαν άντρας πού ‘χει τρελαθεί Κερύνεια μου.
Κερύνεια μου.

Ύστερα θα ‘ρθει μια βροχή
Σαν ζυγαριά στην αντοχή Κερύνεια μου.
Οι νότες τέρμα θ’ ανεβούν
Με αίμα οι σταγόνες θα μας βρούν Κερύνεια μου

Θα μπω μ’ ένα παλιό βιολί
Μεσ’ του σπιτιού μου την αυλή Κερύνεια μου.
Κερύνεια μου.
Να σε χορέψω μια στροφή
Σαν άντρας πού ‘χει τρελαθεί Κερύνεια μου.
Κερύνεια μου.

Ποιος μας πληγώνει; Ποιος μας πονά;
Ποιος μας τελειώνει;
Ποιος μας πληγώνει; Ποιος μας πονά;
Ποιος μαχαιρώνει;.

[McGyver]

Gun Barrel - Lonely Rider

I'm on my way million miles from home
I'm on the run don't know where to go
Who knows where I'll be tomorrow
I have had too many sorrows
Will all the dreams that I've lost
Coming back and who can I trust
I will go home sooner or later
To write my live on a piece of paper

I'm a lonely rider
Coming home to you, alright

Now I'm here and now I'm there
I take the risk but I don't take care
A hell-raiser who broke the rules
Don't need a gun I take other tools
All you girls and all you boys
Listen to my fuckin' voice
Write my live on a piece of paper
The story of a lawbreaker

I'm a lonely rider
Coming home to you
I'm a lonely rider
I'm coming home, coming home to you

He won't stop he's a rider
Don't give it up he's a fighter
Don't you come back lonely rider
Won't you go back lonely rider

Let me walk the only way
Don't tell me that I have to stay
I waste my time too many lies
Therefore I have paid the price
Why don't you listen to my story
I'm a lonely rider but I ain't worried
At one of these days today or later
I'll write my life on a piece of paper

I'm a lonely rider
I'm coming home to you
I'm a lonely rider
Coming home to you
I'm a lonely rider
Coming home to you
I'm a lonely rider
I'm coming home, oh yeah I'm coming home
I'm coming home to you

[zoropatra]

Άδεια μου αγκαλιά



Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Ερμηνευτές: Διονύσης Σαββόπουλος

Δε θα 'θελα εδώ Θεός να επέμβει
και ας ξέρω, φως μου, πως τυφλά τον υπακούς
Σκυφτός εγώ, γονατιστός, θα του ζητούσα
να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς

Μη σε φέρει, μη σε στείλει
μη σ’ αγγίξει τόσο δα
και επιτέλους αν σε στείλει
να σε στείλει εδώ ξανά

Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου !
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά

Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν

Να σου φέγγουν να βαδίζεις
εν χαρίτι ομορφιάς
σαν Χριστός πάνω απ’ τη λίμνη
και σε μένα να γυρνάς

Βαμμένος είμαι στην αγάπη
έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ
Πιστεύω σ' ένα μονοπάτι
που θα 'μαστε μαζί

Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες
στα μονοπάτια στα βουνά
κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει
κάθε στιγμή παντοτινά