Το θέμα ανεφοδιασμού δεν είχε αλλάξει από την Ουκρανία. Έπρεπε να πας πρώτα στο ταμείο και να πληρώσεις για τα λίτρα που θες να βάλεις. Άντε τώρα εσύ να γεμίσεις δλδ.. Όποτε, αφού υπολόγιζα και για τα δυο μηχανάκια βενζίνη, ο πρώτος πάντα γέμιζε ενώ ο δεύτερος έχανε 1-3 λίτρα. Πολλές φορές χρειαζόταν να ξανά πληρώσουμε καθώς ο υπολογισμός δεν έβγαινε σωστά. Το πιο κουραστικό όμως, ήταν η συνεννόηση με τους ταμίες. Βέβαια από 10+βάλε φόρες το μαθαίνεις το κόλπο. Έπαιρνα μολυβάκι, χαρτάκι, έγραφα τον αριθμό της αντλίας και το πόσο που θάλαμε. Ακόμα και αυτός όμως, τους ζόριζε. Άσε τους κουτάκιδες που δυσανασχετούσαν επειδή περίμεναν πίσω μας.
Πρώτη στάση ανεφοδιασμού και συνοδεία καφέ, τον όποιο πρώτα βαπτίσαμε και μετά ήπιαμε.