Μια στάση στη Στρώμη για έναν ακόμα καφέ και ανανέωση του ραντεβού με τον ιδιοκτήτη του καφενείου της πλατείας για το χειμώνα για λασποκύλημα του Jimny...
Ο δρόμος συνεχίζει προς Λευκαδίτι στο ίδιο μοτίβο, κατηφορικό κλειστό στροφιλίκι...
Περνώ το Λευκαδίτι και η λίμνη του Μόρνου προστίθεται στο τοπίο...
Σκοπός μου είναι να ακολουθήσω το δρόμο που πάει παράλληλα με τη βόρεια ακτή της λίμνης του Μόρνου...
Τη συγκεκριμένη διαδρομή (βόρεια της λίμνης) δεν τη συνιστώ σε κανένα...
Πολύ κλειστές στροφές σε κακή άσφαλτο, γεμάτες πέτρες, ακαθαρσίες ζώων ή ακόμα και τα ίδια τα ζώα...
Το τοπίο δεν έχει προσφέρει κάτι...
Τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν κάπως μπαίνοντας στο Δήμο Βαρδουσίων...
Μόνο όμως ως προς το τοπίο...
Φτάνω στο φράγμα του Μόρνου, όπου και σταματώ για λίγο...
Ο ρυθμός με τον οποίο κινούμαι έχει πέσει...
Πάω αρκετά αργά, δίνοντας την ευκαιρία στις σκέψεις που νόμιζα πως είχα αφήσει πίσω να με προλάβουν...
Στη διασταύρωση προς Ναύπακτο ή Άνω Χώρα κάνω δεξιά...
Λιμνίτσα, Τερψιθέα, Ελατού...
Ο δρόμος μέχρι την Τερψιθέα σχετικά καλός...
Από εκεί μέχρι την Ελατού, όχι...
Στα περισσότερα σημεία αντί για άσφαλτο υπάρχει αυτό το περίεργο μίγμα χαλικιού και τσιμέντου που γλυστράει...
Για το τοπίο δεν είχα εικόνα...
Δεν το έβλεπα...
Το οπτικό μου πεδίο είχε κλείσει για άλλη μια φορά...
Στάση λίγο έξω από την Ελατού, η οποία επιβεβαιώνει το όνομά της, ούσα χτισμένη μέσα στο ελατοδάσος...
Προσπαθώ να ανοίξω το βλέμμα μου και να δω...
Αναταμείβομαι με ένα πανέμορφο τοπίο μέχρι την Άνω Χώρα...
Την αφήνω πίσω μου και σημαδεύω πια τον τελικό μου προορισμό, το χωριό Αμπελακιώτισσα...
Λίγο μετά την Άνω Χώρα τράβηξα αυτή τη φωτογραφία...
Μέχρι την Αμπελακιώτισα έπρεπε να αντιμετωπίσω ένα πολύ στενό και κλειστό ορεινό στροφιλίκι...
Όταν λέω στενό, εννοώ πως η διαδρομή προς Αλεξίου μοιάζει με την Αττική Οδό μπροστά του...
Αναγκαστικά αργά, παλεύοντας με πρώτη και δευτέρα στο κιβώτιο, φτάνω...
Η θέα από την είσοδο του χωριού...
Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε να καθήσω καμιά ώρα στο χωριό και μετά να πάρω το δρόμο της επιστροφής για Αθήνα...
Η ταμπέλα στην είσοδο του χωριού όμως με βάζει σε σκέψεις...
Παίρνω τηλέφωνο τον Παναγιώτη και με χαρά μαθαίνω πως το πανδοχείο λειτουργεί και έχει δωμάτιο...
Έτσι σε λίγο είμαι εκεί...
...να τακτοποιούμαι στο δωμάτιο με το όνομα "Φιγαλεία"...
Σύμφωνα με το Google, "Οι Φιγαλείς, που έρεπαν στο γλέντι και στην καλοζωία και ήταν λάτρεις του κρασιού και των ταξιδιών."
Κάνω ένα μπάνιο και ξαπλώνω να ξεκουραστώ...
Ο Μορφέας μου κάνει τη χάρη να με αγκαλιάσει και να με πάρει μακριά...
Οι σκέψεις παρούσες...
Ξυπνώ λίγο μετά τη δύση του ήλιου...
...για να πιω ένα καφέ στο αίθριο του πανδοχείου...
...υπό το άγρυπνο βλέμμα της συντρόφου μου...
Η ώρα μέχρι το βραδινό φαγητό κυλά φτιάχνοντας (McGyver-ικά φυσικά) το δώρο μου στον παράξενο (συν)ταξιδιώτη που με έστειλε εδώ να αφήσω τις σκέψεις μου...
Ένα μπουκαλάκι νερού, λίγο χώμα, λίγο νερό, ένα λευκό τριαντάφυλλο και λευκοπλάστ από το φαρμακείο της μηχανής...
Μετά το δείπνο επιστρέφω στο δωμάτιο...
Ξέρω πως εκεί, μην έχοντας τίποτε άλλο να αποθέσω το νου μου, θα αρχίσω πάλι να σκέφτομαι...
Και ετοιμάζω τα όπλα μου...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση