Περάσαμε και απο το Ελληνικό στρατόπεδο της KFOR "Ρηγας Φεραίος" ενα αληθινά ταιριαστό όνομα μια και ο πρωτοπόρος αυτός έλληνας είχε βασιστεί στα κοινά των βαλκανικών λαών (που είναι πολλά) και είχε προτείνει συνομοσπονδία, όταν ακόμα οι προπαππούδες των ιδρυτών της ΕΟΚ ήταν ιδέα στο μυαλό του γαλατά...
Οι άλλες χώρες είχαν βάλει ονόματα στρατηγών τους
Ο δρόμος γεμάτος μάντρες απο σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα - είχες την αίσθηση οτι οδηγείς στη χωματερή της Ευρώπης και ίσως έτσι να είναι
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
Περισσότερα σήμερα...
Έχοντας φάει τις κονσερβα-μακαρονάδες ήπιαμε ένα καφέ αναλύοντας τα περι συνόρων. Και το πόσο οι πλούσιες χώρες πάντα έχουν σύνορα με τις φτωχες, ενώ μεταξύ τους δεν τα χρειάζονται.
Τωρα γιατί να έχει σύνορα ο κακομοιρίδης με τον κακομοιρόπουλο (όπως συμβαίνει συχνά) είναι άλλο θέμα....
Πληρώσαμε (εύκολα) σε ευρώ...
Ξεκινήσαμε απο την Πρίστινα, είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας και η ζέστη ήταν αποπνικτική. Θέλαμε να πάμε προς Kosovska-Mitrovica και απο εκεί, μπαίνοντας για λίγο σε έδαφος Σερβίας να κατεβουμε την "κεντρική" οδό του Μαυροβουνίου, ή Montenegro ή Cerna Gora.
Ενα μικρό μπέρδεμα στην έξοδο της πόλης αλλα τα καταφέραμε. Οι εικόνες ίδιες. Μια υποδομή χώρας που έχει εγκαταλειφθει (δρόμοι ασυντήρητοι, σιδηροδρομικές γραμμές κλειστές), αλλά μια άγρια και γνήσια ομορφια. Όσο ανεβαίναμε προς το βουνό η ατμόσφαιρα καθάριζε και δρόσισε, κάνοντας το ταξίδι πιο άνετο.
Ο δρόμος στριφτερός σε μέτρια κατάσταση (λίγο χειρότερος απο ελληνικό). Στα χωριά τα παιδιά μας κοίταζαν με περιέργεια, μας χαιρετούσαν, μερικά κουνούσαν τα χέρια σα να τρέχουμε σε αγώνες. Εικόνες ελληνικής επαρχίας '60 και '70 (ου μην και '80 θα μπορούσε να πει κανείς)...
Τρακτέρ, ιππήλατα κάρα (!), παλιά αυτοκίνητα, ΚΑΜΙΑ μηχανή. Ομορφα και πράσινα τοπία
Περάσαμε τη Mitrovica.
Στην είσοδο ενός τουνελ κάναμε αριστερα προς ένα φράγμα που είχαμε δει πριν
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
Στο δρόμο συνέχεια στρατιωτικά οχήματα της KFOR παντού στρατόπεδα των διαφόρων χωρών.
Συνεχίσαμε απο μια πολύ όμορφη και πολύ στρθφτερή παραλίμνια διαδρομή προς τα σύνορα...
Εκεί είδαμε και για πρώτη φορά την ταμπέλα "provisional border"
Πριν ξεκινήσουμε και έχοντας υπόψη την περίεργη πολιτικά κατάσταση του Κοσόβου, σκέφτηκα να ρωτήσω στην πρεσβεία της Σερβίας (που σημειωτέον ειναι κοντά στη δουλειά μου) αν θα υπάρξει κανένα προβλημα...
Το αμέλησα
Φτάνοντας στο μεθοριακό σταθμό μας πλησίασε ΠΟΛΥ γρήγορα ένας ένστολος ΑΡΑΠΗΣ σεβαστών διαστάσεων
Ο Νίκος είχε ερωτηματικά πάνω απο το κράνος του, εγώ κοίταζα το pointer του GPS να σιγουρευτώ οτι έχουμε πάει βόρεια και όχι νότια
Πλησιάζοντας είδαμε στη στολή το KFOR - Kenya Police.
Μας την είπε γιατί το Στοπ που είχε 50 μέτρα πριν απλά το αγνοήσαμε και ζήτησε τα χαρτιά μας...
Τα πήρε, συζήτησε με έναν άλλο και ξαναγύρισε. Ο συνειρμός που κάναμε ήταν "καμπανάκι, μαλακίες δεν έχει" :rotflmao:
Πολύ απλά, ήρεμα μας είπε οτι θα έχουμε πρόβλημα στην "αλλη πλευρά". Γιατι; Μα διότι τα διαβατήρια ΔΕΝ είχαν σφραγίδα Σερβίας αλλα Μακεδονίας και Κοσόβου. Το Κόσοβο για τη Σερβία δεν υφίσταται ως κράτος, οπότε....τυπικά θα είναι σα να είμαστε παράνομα σε Σερβικό έδαφος
Προχωράμε και σε λίγο, ουρά και αναμονή... Κοιτάμε με δήθεν αδιάφορο ύφος, σκεφτόμαστε σενάρια δωροδοκίας, υπολογίζουμε πόσα να δώσουμε, να ποντάρουμε στην ελληνοσερβική φιλία, στην ορθοδοξία, στον Μπάγεβιτς , εμείς gerski collega κλπ...
Φτάνει η σειρά μας. Πλησιάζει αστυνομικός και όχι τελωνειακός (κακό σημάδι αυτό...). Κοιτάει διαβατήρια και σκάει το παραμύθι
"Makedonija stamp ok, Serbia stamp no ok...Back, back" και δείχνει προς εκεί που ήρθαμε.
Αρχίζουμε τις κλαψες, κάνουμε υπαινιγμούς για μπαχξίσι αλλα έχουμε πέσει στον μοναδικό αδιάφθορο Σερβο
Ο έτερος αστυνομικός κάνει μια χειρονομία που υπονοεί χειροπέδες , ο πρώτος πετάει ενα "Haide bre" κάνοντας νόημα να γυρίσουμε πίσω και καταλαβαίνουμε οτι δεν εχουμε άλλη επιλογή.
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
Ο Κενυάτης αστυνομικός μας βλέπει και χαμογελάει με συγκατάβαση, κουνώντας το κεφάλι του.
Ο Κοσοβάρος τελωνειακός απο μέσα του χαίρεται γιατί στα μάτια άλλων δύο ξένων η Σερβία αποδείχτηκε για άλλη μια φορά κακή χώρα...
Μας εξηγούν την εναλλακτική διαδρομή. Πίσω προς Mitrovica, μετα προς Pec και, μέσω ενός φιδίσιου δρόμου σε διάσελο, κατ' ευθείαν από Κόσοβο προς Μοντενέγκρο.
Με βαριά καρδιά γυρνάμε πίσω και επεξεργαζόμαστε εναλλακτικά σενάρια μια και η άφιξη στην Ποντγκόριτσα αρχίζει να δυσκολεύει...
Στον χάρτη βλέπετε με μπλε τη διαδρομή που θέλαμε να κάνουμε (από δεξιά προς τα αριστερά) και με λαχανι :wacko: αυτή που κάναμε τελικά (το κόκκινο σημείο ειναι εκεί που μας γύρισαν πίσω)
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais