Με βλέπω να πηγαίνω σαν κυρία τον τελευταίο καιρό και με βλέπω να βαριέμαι πολύ.
Και εξηγούμαι...
Μετά από ένα μικρό τρακάρισμα που μου προκάλεσε απλά ένα διάστρεμμα (και λίγες υλικές ζημιές) πηγαίνω πολύ ήρεμα. Στο τρακάρισμα δεν έτρεχα αλλά σκέφτομαι πως αν έτρεχα θα ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα. Για κάποιο λόγο το μικρό αυτό τρακάρισμα με ξενέρωσε ΠΑΡΑ πολύ, πολύ περισσότερο από ένα παλαιότερο που μου διάλυσε το χέρι.
Πάντα θεωρούσα την μηχανή πρώτα μέσο ψυχαγωγίας και μετά μέσο μεταφοράς, γι αυτό και είχα μηχανές που έβρισκα διασκεδαστικές. Τώρα που την χρησιμοποιώ απλά σαν μέσο μεταφοράς μέσα στην πόλη, σχεδόν δεν μ' αρέσει να την οδηγάω... Εδώ σκέφτηκα σοβαρά το ενδεχόμενο του scooter...
Τις στιγμές όμως που η απερισκεψία μου με κερδίζει, το απολαμβάνω πραγματικά. Ελπίζω όταν, σύντομα, της κάνω 2-3 πραγματάκια που χρειάζεται και αρχίσω τα βουνά να αναγεννηθεί το ενδιαφέρον μου.
Αυτά.