Έχοντας περάσει κάποιο διάστημα και με το μηχανάκι πλέον να πλησιάζει τα 4.000χλμ μερικά πράγματα φαίνεται να έχουν διαφοροποιηθεί κάπως….Η μεγαλύτερη αλλαγή-έκπληξη έρχεται από τις αναρτήσεις.
Δεν ξέρω αν σε έναν βαθμό τις έχω συνηθίσει, αλλά μου φαίνονται αισθητά πιο μαλακές από ότι στην αρχή.
Προφανώς με το "δούλεμα" τόσο το ελατήριο όσο και το αμορτισέρ θα πρέπει να ήρθαν σε ένα καλύτερο επίπεδο από πλευράς άνεσης και να σκεφτείτε ότι έχω ήδη δώσει + 3 κλικ στην απόσβεση του πίσω αμορτισέρ καθώς και +1 κλικ στην προφόρτιση (όντας 95 κιλά)...
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το μηχανάκι έχει γίνει μαγικό χαλί ή καταπίνει τις ανωμαλίες ευχάριστα, αλλά δεν έχει πλέον αυτό το απότομο τίναγμα κάθε φορά που ο πίσω τροχός συναντά μια ανωμαλία, και πλέον η πίσω ανάρτηση καταφέρνει να στρογγυλεύει ικανοποιητικά ακόμα και τα εγκάρσια σαμαράκια…
Δεν διαθέτει το επίπεδο άνεσης και απορρόφησης ανωμαλιών που διαθέτουν τα μεγάλα ον-οφ, ούτε καν αυτό των μοτοσικλετών δρόμου γενικής χρήσης, αλλά πλέον δεν φτάνει στο σημείο να με ενοχλεί τουλάχιστον όσο η ποιότητα του οδοστρώματος παραμένει σε λογικά πλαίσια. Η σέλλα πάντως δεν λέει να μαλακώσει….
Το μπροστινό συνεχίζει να παραμένει στις μαμίσιες ρυθμίσεις και σε κάθε περίπτωση δουλεύει άψογα χωρίς να νοιώθω ότι χρειάζεται να επέμβω στις ρυθμίσεις του όπως ήδη εξέφρασα και στις πρώτες μου εντυπώσεις…
Ένα άλλο σημείο διαφοροποίησης είναι το μοτέρ το οποίο δείχνει κάτι τις πιο "απελευθερωμένο" στις χαμηλές στροφές και "στροφάρει" πιο άνετα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στρίβοντας στα στενά της Αθήνας χαλαρά-με ελάχιστη κλίση, με 1η και 20 χιλιόμετρα στο κοντέρ, δίνοντας ελάχιστο γκάζι τα παντηλίκια (παρά την μακριά 1η) έχουν γίνει πολύ πιο εύκολα και ….δύσκολα μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό…
Τώρα που οι θερμοκρασίες έχουν ανέβει, το βεντιλατέρ στην πόλη δουλεύει υπερωρίες και η θερμοκρασία είναι μονίμως σχεδόν πάνω από τους 100 βαθμούς κάτι που χωρίς να αποτελεί πρόβλημα για το μηχανάκι δεν είναι ότι καλύτερο για τα πόδια του αναβάτη…Δεν είναι λειτουργικό πρόβλημα, απλά είναι σπαστικό να κυκλοφορείς με το βεντιλατέρ μονίμως σε λειτουργία και να νοιώθεις τον ζεστό αέρα να προσπαθεί να βρει διέξοδο μέσα από τα πόδια σου….Μόλις ο δρόμος ανοίξει λίγο και ξεφορτωθείς την 1η-2α τότε αυτόματα η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους 90 βαθμούς και όλα επανέρχονται στα φυσιολογικά τους.
Η κατανάλωσή του (τσεκαρισμένη αρκετές φορές πια...) στην πόλη παίζει στα 7-8 λίτρα/100 χιλιόμετρα ανάλογα το δεξί χέρι, ενώ έξω από αυτήν πέφτει αισθητά μέχρι και κάτω από τα 6,5 λίτρα/100 χιλιόμετρα όσο οι ταχύτητες παραμένουν σε λογικά πλαίσια (140-150 χιλιόμετρα/ώρα).
Στην επιστροφή από τα Καμμένα Βούρλα με το κοντέρ μονίμως στην περιοχή των 170-200+ και με μεγάλα ανοίγματα στο γκάζι η κατανάλωση έφτασε πάλι τα 7,5-8 λίτρα/100 χιλιόμετρα και μάλλον αυτό πρέπει να είναι το μέγιστο της κατανάλωσης που θα πρέπει να υπολογίζει κάποιος που διατηρεί σώας τας φρένας….
Το πίσω λάστιχο παρά τις στριφτερές βολτούλες έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια τετραγωνίσματος (να τι κάνουν τα εύκολα παντηλίκια...) και κάνει το μηχανάκι απρόθυμο να γείρει κατά την πρώτη φάση της στροφής. Μόλις όμως ξεπεράσεις τον αρχικό δισταγμό μετά ακολουθεί τις εντολές χωρίς πρόβλημα…
Πάντως μέχρι στιγμής δείχνει ότι είναι πολύ δύσκολο να τελειώσουν τα λάστιχά του χωρίς να βρουν κάτω μαρσπιέδες και ίσως εξάτμιση – εκτός αν εγώ είμαι τόοοσο κουλός…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η βόλτα στο Μπράλλο με το Φέιζερκλάμπ που ενώ τα FZ6 ουσιαστικά "τελείωσαν" τα λάστιχά τους, το πίσω λάστιχο του FZ1 παραμένει με μια απάτητη λωρίδα πλάτους 2 εκατοστών, παρ’ όλο που όλοι κινιόμασταν στους ίδιους ρυθμούς…Φαίνεται ότι το προφίλ των τουριστάδικων Michelin Pilot Road είναι αρκετά περίεργο, κάτι που φαίνεται και με το μάτι μιας και το λάστιχο οπτικά θυμίζει περισσότερο λάστιχο φορτηγού παρά στριφτερής μηχανής….Είμαι πολύ περίεργος πόσο θα διαφοροποιήσουν την συμπεριφορά της μηχανής ένα σετάκι σούπερ-σπορ ελαστικά και κρίμα που η Yamaha δεν διάλεξε τέτοια εξ’ αρχής.
Το πρόβλημα με την ζελατίνα παραμένει...Το μηχανάκι γίνεται νευρικό στις μεγάλες ταχύτητες και αποκλειστικά υπεύθυνος γιαυτό είναι ο αέρας που χτυπά άτσαλα και στροβιλιστά στα χέρια του αναβάτη και αυτά με την σειρά τους μεταδίδουν την νευρικότητα στο τιμόνι...είμαι πλέον σχεδόν βέβαιος γι αυτό...
Στην τελευταία εκδρομή της Ακράτας συνάντησα "συνάδελφο" με αλλαγμένη ζελατίνα και αφού πρώτα επιβεβαίωσε την παρατήρησή μου, με διαβεβαίωσε ότι η τουριστική Γιαμάχα κάνει πολύ καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα...Μάλιστα βλέποντάς το από κοντά του "κάθεται" και πολύ καλά αισθητικά, οπότε με βλέπω σύντομα με μια τέτοια...
Και φυσικά τα φρένα που παραμένουν εξαιρετικά προσφέροντας πολύ μεγάλη δύναμη και ταυτόχρονα καλή γραμμικότητα και αίσθηση. Ενδεικτικά θα πώ ότι οδήγησα πάλι μετά από καιρό ένα V-STROM και τρόμαξα στην κυριολεξία με το πόσο "λίγα" μου φάνηκαν τα φρένα, πράγμα που σε τέτοιο βαθμό δεν το είχα παρατηρήσει στο παλιό δικό μου...Τελικά όλα θέμα μέτρου σύγκρισης είναι....
Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθω αν διαπιστώσω τίποτε νεότερο στην πορεία…
Απάντηση με παράθεση
Γιατί βρε Θανάση δεν με ακούς... Δύο fazer είχα και τα έχω δουλέψει εξίσου και με τις δύο ζελατίνες. Χειρότερο θα το κάνεις άκουσε με!
