τα καλύτερα τα ξέρεις φίλε μου...ακόμα κάτι για να απαλίνεις την γλυκιά σου θλίψη...κάτι μοναδικό, να σε φυλάει και να μην στεναχωριέσαι...Αρχικά δημιουργήθηκε από koursaros7
Τα όνειρά μου σαν παιχνίδια
κουρδισμένα
Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα
Οι αναμνήσεις μου, μου πιάνουνε
κουβέντα
Απόψε λέω να παίξω απ’ τα κερδισμένα
Κι έτσι τον δρόμο μου ανάποδα μαζεύω
Θυμάμαι όλα της ζωής μου τα λημέρια
Τάιζα λύκους και μου τρώγανε τα χέρια
Κι έτσι παιδεύτηκα να μάθω να χαϊδεύω
Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος
Κι όλους τους δρόμους που με βγάλανε εδώ πέρα
Τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος ] 2x
Ύστερα ήρθαν οι χαρούμενες παρέες
Όλο μου λέγαν σε κανένα δε χρωστάω
Με πότιζαν οινόπνευμα να μάθω να γελάω
Κι εγώ τις άφησα κι έψαξα για νέες
Η Θάλασσα με μάζεψε απ’ το δρόμο
Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω
Μου έμαθε το κύμα ν’ αγαπάω
Κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο
Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος
Κι όλους τους δρόμους που με βγάλανε εδώ πέρα
Τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, μάτια μου, μάτια μου
F#m Bm D E F#m
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, που 'θελε να 'ναι θάλασσα
Bm F#m E D7 E F#m Bm
Και κάθε που χαρά-ζει, την τρώει το μαρα- ζι
Bm F#m E D7 E F#m
Και κάθε που χαρά-ζει, την τρώει το μαράζι
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, μάτια μου, μάτια μου
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, που 'θελε βράχος να γενεί
Και κάθε που χαράζει...
Κάποτε αγάπησα μια κόρη, μάτια μου, μαύρα μάτια μου
Που ρωτούσε κάθε αγόρι, ποτέ γυναίκα θα γενεί
Και κάθε που χαράζει...
F#m E D7 E
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα, μάτια μου, αχ μάτια μου
F#m E D7 E F#m
Κι η κόρη γίνηκε γυναίκα, μα εγώ απόμεινα παιδί
Bm E F#m
Μα εγώ απόμεινα παιδί
Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι
Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι