Η ερωτική ζωή της σαρδέλας του Ατλαντικού (Πυρηναία, Χώρα Βάσκων και ολίγον Άλπεις)

[road spirit]

the "Magic" tip:
Κάπου εκεί και με τη συνδρομή κυκλοφοριακού μποτιλιαρίσματος σε ένα χωριό κοπήκαμε στα δυο, χαθήκαμε με τον νπατ. Αφού κάναμε μια στάση για ανεφοδιασμό σε νερό και στερεά καύσιμα, το παραλήρημα του N116 έδωσε τη θέση του σε σκηνικό βγαλμένο από τον άρχοντα του δαχτυλιδιών είπα εγώ, για ξωτικά, μαγείες και άλλα τέτοια ειπε ο νπατ.
Εκεί μέσα στο D14-D84-D17 από Prades μέχρι Axat … Εκεί μέσα? τι εννοεί το ποιητή? εννοεί ότι πήγανε και φυτέψανε ένα δρόμο μέσα σε ένα μαύρο δάσος. Είχε αρχίσει να ρίχνει που και που καμιά σταγόνα, γενικώς μύριζε βροχή, το δάσος σκούρενε, δεν έμπαινε φως ήλιου εκεί μέσα. Το μέρος ήταν απόκρυφο, μυστικιστικό και κάποια στιγμή με είχε συνεπάρει τόσο πολύ που νόμιζα ότι άκουγα μυθικές σειρήνες. Τελικά θέλω να πιστεύω ότι ήταν βουητό από το αράι μου, αλλά είχα πάθει κοκομπλόκο… Το γιατί όμως ο νπατ, που έκανε μόνος του τη διαδρομή αφου είχαμε χωριστεί, θα μας πει ότι άκουγε και αυτός διάφορα δε ξέρω πόση σύμπτωση μπορεί να κρύβει. Μπρρρρ …

Φωτό: το Col de Jau βρίσκεται στο τελείωμα του D14 και στην αρχή του μαγικού D84

[road spirit]

Tip :
To D14-D84-D17 είχε στροφιλίκι βεβαίως βεβαίως, απλά στην περίπτωση ετούτη ηταν πολύ στενό (δεν χωράνε 1 αυτοκίνητο και η μοτο αν συναντηθούν, σε μεγάλο τμήμα της διαδρομής), και η άσφαλτος ενώ κρατάει τρελά (κατράμι μαύρη, προδιαγραφών «το πιο χοντρό γυαλόχαρτο») έχει τόσο έντονο ανάγλυφο με αποτέλεσμα οι αναρτήσεις να μη σταματάνε το χορό. Επιπλέον το πολύ ψιλό χαλίκι διάσπαρτο σε σημεία έκανε το παιχνίδι να θέλει προσοχή.

Φωτό: Col de Jau

[road spirit]

Εν τω μεταξύ κάπου μακριά ο παλαβός με το ντακάρ ήταν καθοδόν.

Σημειωματάριο:
«Ξημερώματα…
6 παρά και ξυπνάω μέσα στη σκηνή μου από τον ήχο εισερχόμενου μηνύματος στο κινητό μου.
"Είμαι έξω από το κάμπινγκ".
Αν πω ότι συγκινήθηκα όταν βγήκα έξω και πήγα μέχρι την είσοδο και τον είδα να κάθετε εκεί, θα με πουν κάπως? Ασταδιάλα ...
Ρε καριόλη έκανες 1000 κάτι χλμ για να μας πιάσεις και να συνεχίσουμε παρέα, οδηγώντας όλη νύχτα από Γένοβα μέχρι Quillan, ε ασταδιάλα ένιωσα κάπως. Από τις στιγμές του ταξιδιού που δεν θα ξεχάσω .... »

Φωτό: η υπερένταση και ο ενθουσιασμός μας καλούσαν κάθε βράδυ πριν σβήσουμε στις σκηνές μας να υγιαίνουμε με καυτό νερό της λεβεντογένας Κρήτης. Η γκαζόζα «Φήμη» εξυπηρέτησε καθαρά σκοπούς καμουφλάζ. Μέσα κρύβονται πολλά οκτάνια. Ο ΠορτοκαλοΜάικ είχε φέρει στα μπαγκάζια του αρκετές από αυτές τις «χειροβομβίδες»

[road spirit]

Η επόμενη μέρα μας βρήκε, και τους 5 πλέον, στη καρδιά των Πυρηναίων να κάνουμε τα C. de Port (1250 m.), C. de Portet de Aspet (1069 m.), C. de Ares (797 m.), C. de Peyresourde (1569 m.). Διαδρομή για να ανοίγει το μάτι και η ψυχή.


Φωτό: col de Port

[road spirit]

Σε πολλές από τις διαδρομές του ταξιδιού τα ποτάμια είναι άφθονα και δίπλα τους βρίσκαμε ευκαιρία για διάλειμμα τα μεσημέρια και αναπλήρωση δυνάμεων. Μεγάλος χορηγός των πικνικ μας τα Carrefour. Ε, περί χορηγίας πρόκειται, όταν βρίσκεις φθηνότερα από ότι στην Ελλάδα αρκετές από τις προμήθειες που συνιστούν το γεύμα σου και κρατάς το budget του ταξιδιού χαμηλά. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι για τη μαλακία που μας δέρνει εδώ και το κόστος ζωής.
Είχαμε και τις άτυχες επιλογές μας βέβαια, με κάτι τυποποιημένες σαλάτες που δεν τρωγόντουσαν. Ή να θυμηθώ καλύτερα το ... :

Σημειωματάριο:
«η κονσέρβα πολυσαλάτα ήταν με κοτόπουλο αλλά για κάποιο περίεργο λόγο γευόμουν τόνο. Την έφαγα τη σαλάτα αλλά μαζί και το δούλεμα απο τους άλλους. Ας όψονται τα γαλλικά …»

Photo: κακοπέραση …μετά τη μάσα ακολούθησε οριζοντίωση στο γρασίδι

[road spirit]

Φωτό: κοντά στη Massat

[road spirit]

Σημειωματάριο:
«H μετάβαση στα κεντρικά πυρηναία από τη γαλλική πλευρά στην ισπανική οδηγεί σε άλλο κόσμο».

Τιp:
Η διαδρομή A138 μετά το τούνελ Bielsa μέχρι την Ainsa είναι καλή αλλά δεν θυμίζει βέβαια τη γαλλική πλευρά. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της ευρύτερης περιοχής. Βρίσκεσαι στη γαλλική πλευρά (hautes Pyrenees) και η βλάστηση οργιάζει, η θερμοκρασία είναι ιδανική. Περνάς στην ισπανική (επαρχία Huesca) και αμέσως το τοπίο αρχίζει και κιτρινίζει με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει κατά 6ο C κατ’ ελάχιστον…

Photo: λίγο πριν περάσουμε "απέναντι"

[road spirit]

Tip:
Οδηγικά, ο δρόμος δεν είναι αδιάφορος αλλά δεν φτάνει τη μαγεία των Haute Pyrenees. Έχει καλή άσφαλτο, όμορφες στροφές, αρκετά πιο ανοιχτές από ότι είχαμε συνηθίσει στη γαλλική πλευρά, και αισθάνομαι ότι αν δεν με είχε βαρέσει η ζέστη κατακέφαλα θα τον απολάμβανα πολύ περισσότερο.

Photo: πέρασμα συνόρων μέσα από το τούνελ bielsa, ~ 1.820 μ υψόμετρο

[road spirit]

Φτάνοντας Ainsa τρώμε ένα μικρό ξενέρωμα καθώς ο δρόμος έχει μια λωρίδα ανα κατεύθυνση και ξαφνικά αρχίζει να σχηματίζεται ουρά χιλιομέτρων από ακινητοποιημένα αυτοκίνητα, αναγκάζοντας μας να κινηθούμε πολύ αργά αφού με τις βαλίτσες να προεξέχουν θέλει προσοχή.
Δεν πρέπει να ήταν καν 12:00 και το θερμόμετρο έδειχνε ήδη τους 33ο , σκεφτόμουν πόσο έχει να ανέβει ακόμα, για πόσο έχει να κρατήσει αυτό το μποτιλιάρισμα και κάπου εκεί αποφάσισα ότι δεν αντέχω να σταματήσω στην Ainsa για να αναζητήσω το φωτογραφικό στόχο της ημέρας.

Φωτό: η εικόνα είναι δανεική απο το internet … Αυτός ήταν και ο μόνος λόγος που είχα χαράξει διαδρομή νότια αφήνοντας πίσω μας την οροσειρά. Να βρούμε την βυθισμένη εκκλησία στην Ainsa

[road spirit]

Ε, δεν τη πάλευα για να το πω απλά. Άσε που μου ήρθε φλασιά ότι ναι μεν «βυθισμένη», αλλά είχα δει και φωτός που κατά καιρούς, λόγω πτώσης της στάθμης των νερών στη τεχνιτή λίμνη, ολόκληρη η εκκλησία αναδυέται και τότε χάνεις το αξιοθέατο της υπόθεσης… Άσ’το, στην μάχη αυτή επικράτησε η αίσθηση του ιδρώτα να ποτίζει την κορντούρα και υπέκυψα…. Φύγαμε …

Tip:
Μετά την Ainsa και μέχρι το Barbastro σε γενικές γραμμές το σκηνικό παραμένει ίδιο, αλλά προς το τέλος έχουμε εγκαταλείψει πλέον ότι πρασινάδα υπήρχε και οδηγούμε σε τοπίο εντελώς άγονο και ξερό.

Φωτό: κοντά στην huesca

[road spirit]

Tip:
Τα ίδια συνεχίζονται και μετά το Barbastro, έχοντας πλέον στρίψει δυτικά με πορεία για Huesca. Πια δεν μιλάμε για Πυρηναία, εδώ μιλάμε για καταστάσεις Mexico. Ο δρόμος …. από Barbastro μέχρι Huesca είναι εντελώς αδιάφορος, εκτός και αν σας αρέσουν εικόνες από εκτάσεις με ξερό χόρτο δεξιά, το ίδιο και αριστερά και στη μέση ένας δρόμος να πηγαίνει…

Σημειωματάριο:
«Μετά το Barbastro είχε πλέον μεσημεριάσει για τα καλά και η ένδειξη στο καντράν της μοτο έδειχνε θερμοκρασία περιβάλλοντος 38ο . Στάση επειγόντως! Που ρε καραμήτρο, πού? Που δεν υπάρχει σκιά όσο πιάνει το μάτι και κανένα άνοιγμα στο δρόμο. Τελικά φτάσαμε σε βενζινάδικο και το νερό που είχα μαζί μου στο σακίδιο παρόλο που είχε βράσει και δεν πινόταν, το αισθάνθηκα πολύ δροσιστικό όπως το άδειαζα ολόκληρο στο κεφάλι μου.»
»»Η Huesca ήταν μια πόλη φάντασμα, όλα κλειστά, ψυχή στους δρόμους. Μετά από ένα break μαζέψαμε δυνάμεις για να προσπαθήσουμε να κάνουμε όσο πιο πολλά χλμ αντέξουμε στο υπόλοιπο της ημέρας και να βρούμε ένα κάμπινγκ… Φυσικά τα όρια τις αντοχής μας τοποθετούνταν καμιά 100η χλμ παραπέρα, ήμασταν κλασμένοι ολικώς! Το μέρος βρέθηκε, ένα camping πάνω στη λίμνη Yelsa, και δεν θυμάμαι να έχω απολαύσει άλλη φορά τόσο πολύ βουτιά σε πισίνα!»

Φωτό: στην Ισπανία η βενζίνη είναι (ήταν) φθηνή. Αντιθέτως στη Γαλλία βάζαμε με μέσο όρο πάνω από 1,4 / lit. Στη φωτό, μόλις έχουμε διασχίσει το τούνελ Bielsa και πατάμε για πρώτη φορά Ισπανικό έδαφος. Η πρασινάδα που φαίνεται δε θα διαρκέσει για πολύ ακόμα …

[road spirit]

Φωτό: άφιξη στη Pamplona. η διαδρομή από τη λίμνη Yelsa μέχρι την Παμπλόνα είναι αδιάφορη μιας και στην αρχή ο επαρχιακός Ν240 δεν προσφέρει καμιά ομορφιά και εν συνεχεία η εθνική (χωρίς διόδια) Α21 είναι αυτό που είναι. Εθνική ...

[road spirit]

Φωτό: Στη πόλη που αμολάνε τους ταύρους στους δρόμους και οι μπουζουκοκέφαλοι τρέχουν να γλυτώσουν, φτάσαμε πρωί και οι ρυθμοί των κατοίκων ήταν ακόμα νωχελικοί. Αφήνουμε τα μηχανάκια σε ένα στενό με διαγράμμιση για παρκάρισμα μοτό και περπατάμε σε κεντρικό πεζόδρομο με τα περισσότερα μαγαζιά να είναι κλειστά ακόμα. Κεντρική πλατεία, πρωϊνός καφές και ο νπατ ειδοποιεί ότι ρύθμισε ένα θέμα με τις κλειδαριές στις βαλίτσες και έρχεται να μας βρεί …

[road spirit]

Φωτό: pamplona, taberna ??

[road spirit]

Tip:
Από Παμπλόνα μέχρι San Sebastian είχαμε δυο επιλογές, τον Α15 (εθνική) και τον N121A που στον χάρτη που είχα μαζί μου απεικονίζεται πράσινος. Δεν θέλει ρώτημα, αυτόν επιλέξαμε αν και τελικά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, μιας και δεν έχω καμία ιδιαίτερη ανάμνηση από αυτό το δρόμο.

Φωτό: Βρισκόμαστε στην αυτόνομη κοινότητα της Navarra η οποία όσο αφορά τη διοικητική διαίρεση είναι διακριτή από την αυτόνομη κοινότητα των Βάσκων. Ωστόσο οι επιγραφές έχουν διπλή γραφή, ισπανικά και βασκικά, αφού πολιτισμικά και ιστορικά και η Νavarra θεωρείται περιοχή βάσκων.