Την αριστερή λωρίδα, την έχουνε (όπως πρέπει), αποκλειστικά και μόνο για προσπέραση. Όλοι κινούνται στη δεξιά λίγο παραπάνω από το όριο και βγαίνουν αριστερά μόνο για να περάσουν κάποιον πιο αργό.
Μετά, πάλι δεξιά.
Την αριστερή λωρίδα, την έχουνε (όπως πρέπει), αποκλειστικά και μόνο για προσπέραση. Όλοι κινούνται στη δεξιά λίγο παραπάνω από το όριο και βγαίνουν αριστερά μόνο για να περάσουν κάποιον πιο αργό.
Μετά, πάλι δεξιά.
Think faster than you ride
Το μόνο «μεμπτό» τους, το φλας δε το χρησιμοποιούν ως προειδοποίηση πρόθεσης, αλλά ως προειδοποίηση πράξης. Βγάζω φλας και μπαίνω.
Κατά το «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω»
Think faster than you ride
Φτάνοντας στο συγκρότημα διαμερισμάτων που θα μέναμε, βλέπω μια ταμπελίτσα στην είσοδο που έλεγε ότι η reception είναι στον δεύτερο όροφο, δωμάτιο τάδε.
Ανεβαίνω στον δεύτερο, βρίσκω το δωμάτιο τάδε το οποίο είχε μια άλλη ταμπελίτσα από χαρτόνι, στην οποία ήταν γραμμένο με το χέρι, «Sorry, I will be back in a few minutes».
Γαμώτο! Οι υπόλοιποι ήταν στο αυτοκίνητο και με περιμένανε για να δούμε που θα παρκάρουμε.
Όντως σε λίγα λεπτά εμφανίζεται ένα ξανθό χαζοβιόλικο αλλά γλυκύτατο κοριτσάκι, η οποία μου λέει...
-Szia. Hogyan tud ÉN segít ön?
(Τη γάμησα σκέφτομαι. Όχι εκείνη, γενικώς...)
-Hi. I’m Dimitris from Greece. I have a reservation for an apartment.
-Uh?
-Do you speak English?
-Yes.
(Ωραία. Δεν τη γάμησα τελικά)
-Dimitris. From Greece. Reservation.
-Sorry, I don’t speak Greek!!!!!!
(Τώρα τη γάμησα!)
-That’s why I speak in English.
-Oops. Sorry… Yes. Come.
Δεν ξέρω τι είχε πιει το κοριτσάκι, δυσκολευτήκαμε να βγάλουμε άκρη αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Μας πήγε στο parking, μας ανέβασε στο διαμέρισμα, μας έδωσε τα κλειδιά και μας κάλεσε να κάνουμε ρεβεγιόν στο club που θα πήγαινε και η ίδια με τους φίλους και τις φίλες της.
Χαζοβιόλα λιγάκι, αλλά πολύ εξυπηρετική και χαρούμενη.
Think faster than you ride
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο διαμέρισμα και κάναμε ένα ντουζάκι, βγήκαμε για την πρώτη βόλτα στην πόλη και για να βρούμε κάπου να φάμε.
Παραμονή πρωτοχρονιάς και γινόταν της πόπης έξω. Νομίζω πως όλοι οι Μαγυάροι βρισκόντουσαν στους δρόμους. Βάλτε και τους τουρίστες που τριγυρνάγανε με μια κάμερα στο χέρι, μπορείτε να φανταστείτε τι γινόταν…
Οι τουρίστες κρατούσαν είτε φωτογραφική, είτε κάμερα, είτε ο ένας τον άλλον για να μη χαθούνε, και οι ντόπιοι κρατούσαν είτε από μια σαμπάνια είτε από ένα μπουκάλι κρασί. Μερικοί και τα δύο!
Όλοι τους!
Όλη η πόλη μύριζε έντονα αλκοόλ. Ειδικά στους πεζόδρομους που πουλάγανε σε υπαίθριους πάγκους ζεστό κρασί, ένιωθες τη μυρωδιά να ποτίζει όχι μόνο τα ρούχα αλλά και το δέρμα σου.
Οι Ούγγροι φοράγανε πολύχρωμες περούκες και κρατάγανε από μια ντουντούκα (όσοι είχαν ελεύθερο χέρι από τα μπουκάλια κρασί). Ο θόρυβος που κάνανε θύμιζε ματς τελικού, ή απόκριες. Μέχρι και σερπαντίνες πετάγανε!
Βρεθήκαμε να κατηφορίζουμε τη περίφημη Vaci Utca.
Ένας τεράστιος σε μήκος πεζόδρομος, ο πιο διάσημος της Βουδαπέστης. Και ο πιο τουριστικός φυσικά.
Εκεί γινόταν το αδιαχώρητο! Πάγκοι πωλητών που διέθεταν τα πάντα. Παιχνίδια, ρούχα, διακοσμητικά, φαγητό που ψηνόταν εκείνη τη στιγμή, ζεστό κρασί φυσικά, και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Βάλτε στη συνταγή τα δεκάδες εστιατόρια και καφέ κατά μήκος του δρόμου, προσθέστε μερικές χιλιάδες κόσμου, και έχετε μια μικρή εικόνα της ατμόσφαιρας που επικρατούσε…
Think faster than you ride
(Η φωτό είναι από το www.budapest.com. Δεν είχα πάρει τη φωτογραφική μηχανή μαζί)
Think faster than you ride
Λίγο η κούραση του ταξιδιού, λίγο η αποπνικτική ατμόσφαιρα, δεν αργήσαμε να αισθανθούμε άβολα. Να βρούμε τραπέζι σε εστιατόριο επί της Vaci Utca, ούτε κατά διάνοια.
Αρχίσαμε να περπατάμε στους γύρω δρόμους όπου σαφώς ήταν πολύ πιο ήσυχα. Μετά από αρκετό περπάτημα, σε μια μικρή πλατεία βρήκαμε μια bistro η οποία φαινόταν αρκετά υποσχόμενη για καλό φαγητό.
-Do you have a table for four?
-Yes, come in
Καθήσαμε στο τραπέζι και προσέξαμε ότι είχε και τασάκι! Λες;
Ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να καπνίσουμε.
Μπορούσαμε! Πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στη Βουδαπέστη.
Εξίσου σπάνιο με το να φας και να πληρώσεις νορμάλ λογαριασμό.
Για δύο σούπες, δύο σαλάτες, τέσσερα κυρίως πιάτα, τρια ποτήρια κρασί, ένα αναψυκτικό και ένα μπουκαλάκι νερό, πληρώσαμε περίπου 40.000 φιορίνια ή αν προτιμάτε, περίπου 148 ευρώ. Μαζί βέβαια με το πουρμπουάρ.
Στην Ουγγαρία, δε συνηθίζεται να αφήνεις τα tips στο τραπέζι. Το θεωρούν προσβολή. Είθιστε, είτε να στρογγυλοποιεί ς το λογαριασμό και να μη πάρεις ρέστα, είτε να λες «κρατήστε τόσα».
Η στρογγυλοποίησ η, περιμένουν να είναι 10% παραπάνω του λογαριασμού. Αναλόγως το service φυσικά και αν δεν συμπεριλαμβάνε ται ήδη στο λογαριασμό.
Τουλάχιστον φάγαμε σχετικά καλά. Τα πιάτα ήταν από εξαιρετικά, (σούπες), ως ικανοποιητικά (κρεατικά).
Ανέφερα ότι μπορούσαμε να καπνίσουμε; Απόλαυση να μπορείς να κάνεις ένα τσιγαράκι μετά το φαγητό, σε κλειστό και ζεστό χώρο!
Τις επόμενες μέρες ομολογώ ότι θα μου έλειπε κάποιες στιγμές.
Το 2011 μας βρήκε να τρώμε. Ελπίζω να είναι καλό σημάδι.
Κατά τις 01:00 επιστρέψαμε σπίτι. Στην κυρά-Λίτσα.
Βλέπετε, μέναμε στην οδό Kyraly utca, και το gps πρόφερε το «utca» ως «ιτσα».
«Στρίψτε δεξιά στην Κύραλι λίτσα»… Πλάκα είχε…
Τα κλασικά. Κουβεντούλα, τσιγάρο κάτω από τον απορροφητήρα (ναι, απαγορευόταν ΚΑΙ εδώ), και μετά προσπάθεια για ύπνο.
Η επομένη μέρα μας επιφύλασσε πολύ περπάτημα
Think faster than you ride
3η μέρα Σάββατο 01/01
Το πρόγραμμα σήμερα έλεγε βόλτα στην παλιά πόλη. Στη Βούδα.
Η Βουδαπέστη, πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, προέκυψε από τη συνένωση δύο πόλεων. Της Βούδας και της Πέστης. Οι δύο αυτές πόλεις, που η κάθε μια καταλάμβανε και από μία όχθη του Δούναβη, συγχωνεύτηκαν το 1873 σε μία, τη Βουδαπέστη.
Σήμερα, όλο το κέντρο της πόλης βρίσκεται υπό ανακαίνιση.
Think faster than you ride
Έργα παντού. Χαζεύοντας τις μακέτες, όταν τελειώσουν, η πόλη θα γίνει ακόμη πιο όμορφη.
Τα περισσότερα, αν όχι όλα τα κτίρια της Βουδαπέστης, είναι κάτι παραπάνω από επιβλητικά.
Think faster than you ride
Μπορεί πριν ξεκινήσουμε να είχαμε φάει πρωινό, αλλά για καφέ συμβιβαστήκαμε με νες που είχαμε φέρει από Ελλάδα.
Τι καλύτερο λοιπόν από έναν espresso στο καλύτερο καφέ-ζαχαροπλαστείο της χώρας, και ενός από τα καλύτερα της Ευρώπης...
Think faster than you ride
Το καφέ Gerbaud σερβίρει από το 1858 τα περίφημα γλυκά του, και μάλιστα από το 1870 βρίσκεται στην ίδια θέση που βλέπετε στη φωτογραφία. Την πλατεία Vorosmarty.
Ειλικρινά παιδιά, καλύτερο espresso δεν έχω πιει πουθενά. Ούτε στην Ιταλία!
Τα δε γλυκά του; Τι να πω; Πανδαισία αρωμάτων και γεύσεων. Μπορεί να σερβίρει πλέον χαζο-τουρίστες σαν εμάς αντί της βασιλικής οικογένειας που συνήθιζε, αλλά η ποιότητα σε αυτά που προσφέρει είναι αντάξια της παράδοσής του.
Μετά τον καφέ και την απαραίτητη πάστα από σοκολάτα valrhona, συνεχίσαμε το περπάτημα μέχρι την ανατολική όχθη του Δούναβη.
Think faster than you ride
Αυτός ήταν ο προορισμός μας. Ο λόφος του κάστρου απέναντι στη δυτική όχθη.
Think faster than you ride
Η πιο κοντινή γέφυρα για να περάσουμε, ήταν η περιβόητη γέφυρα των αλυσίδων.
Think faster than you ride
Η Lanchid, ή Chain Bridge, κατασκευάστηκε το 1849 και ήταν η πρώτη μόνιμη γέφυρα που ένωνε τις δύο πλευρές του Δούναβη. Στην εποχή της, θεωρείτο ένα από τα θαύματα του κόσμου.
Τα αγάλματα λιονταριών στην είσοδο της γέφυρας, είναι μικρότερες αντιγραφές των διάσημων λιονταριών της Trafalgar square του Λονδίνου.
Think faster than you ride
Περνώντας απέναντι στην περιοχή της Βούδας, είχαμε δύο επιλογές για ν’ ανέβουμε στο λόφο του κάστρου. Το τελεφερίκ…
Think faster than you ride
…στο οποίο γινόταν χαμός από κόσμο…
Think faster than you ride
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση