Η ρωσικη μεταγλωτιση με μπερδεψε λιγο και δεν καταλαβα επακριβως το βαθος των διαλογων. Η δραση ηταν πραγματικα καταιγιστικη και συγκρινεται μονο με το " Ο Ταμτακος ο τελευταιος Γυφτοκρατορας" και με το "Ρακος Νο 14".
Η σκηνοθεσια και τα ειδικα εφε εκλεψαν την παρασταση αλλα δεν αφησαν χωρο στους πρωταγωνιστες να ξεδιπλωσουν το ταλεντο τους στα κλασσικα μουσικοχορευτικα σπασιματα μεσης, γοφου, χεριου, καρπου στους μεθυστικους, εξωτικους μα και γνωριμους ηχους του sitar.
Το ευφυεστατο παντρεμα του Hi-Tec τιμωρου (ολα τα σφαζω, ολα τα μαχαιρωνω) με την σεμφοτυφη, ελαφρως γλαστριζουσα, μπιζουφερουσα, χαμηλοβλεπουσα συμπρωταγωνιστρια του εχει ως αποτελεσμα την ριζικη αποτριχωση της κεφαλης μας.
Τα δε κουστουμια, το μακιγιαζ και αλλα ιδιαιτερα το χρωμα των μαλλιων του πρωταγωνιστη (αυτο το βαθυ, ατσαλακωτο, μαυρο) ειναι ευγενικη χορηγια του καρβουνιαρη του Ν. Δεχλι.
Σημειο παρατηρησης: Ο πρωταγωνιστης εκτοξευει τον ιο με δεξι κλικ.(μαλλον απο το paste)