Γιατί πέθανε μόλις το διάβασε?Αρχικά δημιουργήθηκε από MikeG
Έχει το καρπούζι μπρος και πίσω?
Γιατί πέθανε μόλις το διάβασε?Αρχικά δημιουργήθηκε από MikeG
Έχει το καρπούζι μπρος και πίσω?
joy ride, (ˈdʒɔɪˌraɪd), noun: a ride with no particular goal, just for the pleasure of it.
.....κουβέντα για τη τέχνη στο moto !!!
απο μπροστα πιο πολυ μου φαινεται για πιπ@
Αν δείτε τον Τσάκ, πείτε του οτι τον ψάχνω.
τρία πουλάκια κάθονται..
"I feel like dining with hitchock every time that we fuck"
Και η καλλιτεχνική έκφραση αυτώνΑρχικά δημιουργήθηκε από ziggΥ
τρία πουλάκια κάθονται..
joy ride, (ˈdʒɔɪˌraɪd), noun: a ride with no particular goal, just for the pleasure of it.
Λοιπόν επειδή δεν μιλάνε αυτοί που κατέχουν το θέμα φωτογραφία, βίντεο κτλ, (και καλά κάνουν δηλαδή), αλλά και επειδή δεν το κατέχω και γω, θα βάλω την άποψη του "αυτού του ίδιου" που με καλύπτει για τον σκοπό του θρεντ.
ΑυτόΑρχικά δημιουργήθηκε από ego_o_idios
kirie copyst kalitexniki ine afti den xriazete na travate olo to mixanaki to topio ta dentra ton tsopani to iliovasilema ton iptameno disko pou pernai
kseroume pos ine ta mixanakia apla ta 8eloume me ena idietero fotismo ke apo mia diaforetiki apopsi pou ine diskolo na dis ipo fisiologikes sin8ikes
apo ali optiki gonia as poume
joy ride, (ˈdʒɔɪˌraɪd), noun: a ride with no particular goal, just for the pleasure of it.
και μια θεωρητική άποψη για το θέμα!!
copy - paste απο εδώ
"Φωτογραφία και προσωπική καλλιτεχνική πρόταση
Σε κάθε φωτογραφία μπορεί κανείς να αναγνωρίσει πολλά επίπεδα ανάγνωσης και λειτουργίας. Και είναι όλα αξιόλογα, χρήσιμα και υπαρκτά. Ειδικοί επιστήμονες θα μπορούσαν να εξαγάγουν χρήσιμα για τον καθένα τους συμπεράσματα από την ίδια εικόνα, να ερμηνεύσουν δηλαδή με διαφορετικό τρόπο και από διαφορετική γωνία το ίδιο εικονιζόμενο γεγονός. Από την αρχή όμως τής γέννησής της η φωτογραφία φάνηκε σε λίγους πρωτοπόρους, που με τα χρόνια γίνηκαν πάρα πολλοί, ικανή να λειτουργήσει με μια δική της αυτόνομη προσωπική αξία. Η αξία αυτή έχει βέβαια να κάνει με το εκάστοτε εικονιζόμενο θέμα, έχει επίσης να κάνει με την ιδιότυπη, σχεδόν μαγική, σχέση τού πραγματικού με τον φωτογραφημένο χρόνο, αλλά κυρίως έχει να κάνει με τον τρόπο που κάθε φωτογράφος βλέπει και αποδίδει τον ορατό κόσμο. Η διαπίστωση αυτή μετέφερε το βάρος τής σημασίας από αυτό που όλος ο κόσμος ήταν έτοιμος να αναγνωρίσει, δηλαδή την αναπαράσταση, σε αυτό που δύσκολα μπορούσε να παραδεχτεί, δηλαδή ότι η αναπαράσταση εξαρτάται από τον φωτογράφο που κρατάει τη μηχανή. Από τη στιγμή επομένως που η φαινομενικά πιστή αποτύπωση τού κόσμου εξαρτάται από την υποκειμενική παρατήρηση τού φωτογράφου, η φωτογραφία μπορεί, και άρχισε, να θεωρείται μέσον προσωπικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Οι πολλές βέβαια εκδοχές ανάγνωσης κάθε φωτογραφίας συνυπάρχουν, αλλά η κυρίαρχη τής προσδίδει τον ουσιαστικό της χαρακτήρα. Ο συνδυασμός πληροφορίας και ποίησης γέρνει πότε προς τη μια και πότε προς την άλλη πλευρά. Μια πρόσθετη όμως δυσκολία γεννιέται από το γεγονός ότι ούτε η αντικειμενική αλήθεια τής πληροφορίας ούτε η υποκειμενική αλήθεια τής ποίησης μπορούν να προσληφθούν με άμεσο τρόπο. Η φωτογραφία απαιτεί την αναζήτηση των υπαινιγμών και των μεταφορών που συνιστούν το περιεχόμενό της. Η πρόκλησή της κρύβεται στην αντίφαση ανάμεσα στην φαινομενική και την ουσιαστική της αλήθεια.
Όπως κάθε καλλιτεχνικό μέσον έκφρασης έτσι και η φωτογραφία χαρακτηρίζεται από τη δική της καλλιτεχνική γλώσσα, που διαμορφώνεται κυρίως μέσα από τη «φόρμα», δηλαδή τον τρόπο με τον οποίον αυτή η ιδιότυπη αντικειμενική-υποκειμενική παρατήρηση αποτυπώνεται. Η νέα αυτή τέχνη, που χρειάστηκε χρόνια να γίνει αποδεκτή σαν αυτόνομη και αξιόλογη καλλιτεχνική μαρτυρία, βασανίστηκε και βασανίζεται από ιδεοληπτικές, τεχνικές και μορφολογικές συγγένειες με άλλες καθιερωμένες μορφές τέχνης και πάνω απ' όλα με τη ζωγραφική.
Η προσπάθεια επιβολής τής φωτογραφίας ως τέχνης και η αμηχανία φωτογράφων και κοινού απέναντι στην προφανή ευκολία της οδήγησε συχνά σε περιφρόνηση και αναίρεση τού περιγραφικού της χαρακτήρα, που είναι και το ιδιαίτερό της όπλο, και σε ερωτοτροπίες με μορφολογικές αφαιρέσεις ή εννοιακές αναλύσεις που παραπέμπουν σε άλλες καθιερωμένες μορφές τέχνης. Άλλωστε όποτε εμφανίζεται μια νέα μορφή έκφρασης είναι προφανώς ευκολότερο να γίνει αντιληπτή υποτασσόμενη σε μία ήδη γνωστή και αποδεκτή μορφή.
Τα τελευταία χρόνια παράλληλα με την εύλογη εξάπλωση κάθε εφαρμοσμένης μορφής φωτογραφίας παρατηρείται και μία άνθηση τής καλλιτεχνικής φωτογραφίας, η οποία μοιράζεται σε τέσσερις άνισες μεταξύ τους κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι μια φωτογραφία που συγγενεύει με το ρεπορτάζ, όπου συνήθως η φόρμα αποπειράται να προσδώσει καλλιτεχνική αξία στο γεγονός. Η δεύτερη είναι η προσπάθεια καλλιτεχνικής αξιοποίησης τής εφαρμοσμένης φωτογραφίας. Η τρίτη και ίσως πιο προβεβλημένη είναι αυτή που θυσιάζει μέρος από την αυτόνομη αξία τής φωτογραφίας στον βωμό ενός νέο-πικτοριαλισμού, δηλαδή στην εικαστική αξιοποίηση τής φωτογραφικής εικόνας (με τις αναπόφευκτες εννοιακές και μεταμοντέρνες τάσεις που χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο εικαστικό χώρο). Και η τέταρτη και λιγότερο προβεβλημένη φωτογραφία είναι αυτή που αποπειράται να αξιοποιήσει τη φωτογραφική ιδιαιτερότητα με στόχο τη δημιουργία ποιητικού οπτικού έργου. Το παράξενο και ατυχές με αυτήν την τελευταία τάση τής σύγχρονης φωτογραφίας είναι ότι η δυνατότητα προβολής της βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με την αξία της και την ποσότητα παραγωγής της. "
Δεν είμαστε Ζουλού, δεν είμαστε Παπούα.....είμαστε η άγρια φυλή των Lilipoua!!!
Πλησιάζει η ώρα, ζυγώνει η στιγμή!
Πρέπει να πας τουαλέτα! ΤΩΡΑ! Ή μάλλον , όχι ΤΩΡΑ, πρίν 10 λεπτά!!!
Και είσαι τυχερός και βρίσκεις.
Και ενώ ξαλαφρώνεις τη χθεσινή φασολάδα σκέφτεσαι:
1) Ώρε μάνα μου! Τη βούλωσα τη χέστρ@. Καλά ρε, τί έφαγα χθες; Σκύλο;
2) Μόλις έγινα μητέρα! Έφερα στον κόσμο άλλη μια (περίεργη τη όψη, την υφή και την οσμή) αμφιβόλου προελεύσεως ύπαρξη. Αισθάνομαι περήφανος!
Και ερωτώ!
Προκειμένου και για τις 2 περιπτώσεις, έγινε κάτι το κακό; Το φύση κατακριτέο; Το ανήθικο και μεμπτό;
Προφανώς όχι.
Έτσι είναι και η τέχνη...για άλλον παίδευση, για άλλον δημιουργία!
Καλό βράδυ
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
όταν λέμε οτι η τέχνη πηγάζει από μέσα μας δεν εννοούμε ακριβώς αυτόΑρχικά δημιουργήθηκε από Εχετλαίος
Πλησιάζει η ώρα, ζυγώνει η στιγμή!
Πρέπει να πας τουαλέτα! ΤΩΡΑ! Ή μάλλον , όχι ΤΩΡΑ, πρίν 10 λεπτά!!!
Και είσαι τυχερός και βρίσκεις.
Και ενώ ξαλαφρώνεις τη χθεσινή φασολάδα σκέφτεσαι:
1) Ώρε μάνα μου! Τη βούλωσα τη χέστρ@. Καλά ρε, τί έφαγα χθες; Σκύλο;
2) Μόλις έγινα μητέρα! Έφερα στον κόσμο άλλη μια (περίεργη τη όψη, την υφή και την οσμή) αμφιβόλου προελεύσεως ύπαρξη. Αισθάνομαι περήφανος!
Και ερωτώ!
Προκειμένου και για τις 2 περιπτώσεις, έγινε κάτι το κακό; Το φύση κατακριτέο; Το ανήθικο και μεμπτό;
Προφανώς όχι.
Έτσι είναι και η τέχνη...για άλλον παίδευση, για άλλον δημιουργία!
Καλό βράδυ
:rotflmao: :rotflmao:
"I feel like dining with hitchock every time that we fuck"
Πείσε με! Διάγω ανοικτός τη συζητήση!Αρχικά δημιουργήθηκε από ziggΥ
όταν λέμε οτι η τέχνη πηγάζει από μέσα μας δεν εννοούμε ακριβώς αυτό
(ρε, υπογεγραμμένες πως μπαίνουνε; )
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
πλάκα κάνω, στο παράδειγμα που έφερες κατάλαβα απόλυτα νομίζω τι θες να πεις..Αρχικά δημιουργήθηκε από Εχετλαίος
Πείσε με! Διάγω ανοικτός τη συζητήση!
(ρε, υπογεγραμμένες πως μπαίνουνε; )
αλλά.. καλώς ή καλώς, την τέχνη δε τη κρίνεις μόνος σου, τη κρίνουν οι άλλοι μέσα απ'αυτό που έχουν μάθει να βλέπουνε/ακούνε/ή οτιδήποτε, γι'αυτό και μίλησα για υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια πριν..
στο συγκεκριμένο θέμα.. η υποκειμενική κρίση είναι ελεύθερο του καθενός και δεν υπάρχουν όρια,
αντικειμενικά όμως -όταν ο τίτλος του thread παρουσιάζεται ως "καλλιτεχνικές μοτοφωτό"- υπάρχουν κριτήρια που ορίζουν μία φωτογραφία ως "καλλιτεχνική" ή "μη".. μη με ρωτήσεις τι κριτήρια γιατί η συζήτηση περί τέχνης θα μεταφερθεί σε συζήτηση περί τεχνικής και δεν υπάρχει λόγος..
"I feel like dining with hitchock every time that we fuck"
Nαι μωρέ, καταλαβαίνω. Μοιραία όταν την (προσωπικά θεωρούμενη) τέχνη την εκθέτεις και αποζητάς (ή και μη) κρίση από άλλον, θα λαμβάνεις πάντα απόψη διαφορετική από την εδική σου.Αρχικά δημιουργήθηκε από ziggΥ
πλάκα κάνω, στο παράδειγμα που έφερες κατάλαβα απόλυτα νομίζω τι θες να πεις..
αλλά.. καλώς ή καλώς, την τέχνη δε τη κρίνεις μόνος σου, τη κρίνουν οι άλλοι μέσα απ'αυτό που έχουν μάθει να βλέπουνε/ακούνε/ή οτιδήποτε, γι'αυτό και μίλησα για υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια πριν..
στο συγκεκριμένο θέμα.. η υποκειμενική κρίση είναι ελεύθερο του καθενός και δεν υπάρχουν όρια,
αντικειμενικά όμως -όταν ο τίτλος του thread παρουσιάζεται ως "καλλιτεχνικές μοτοφωτό"- υπάρχουν κριτήρια που ορίζουν μία φωτογραφία ως "καλλιτεχνική" ή "μη".. μη με ρωτήσεις τι κριτήρια γιατί η συζήτηση περί τέχνης θα μεταφερθεί σε συζήτηση περί τεχνικής και δεν υπάρχει λόγος..
Ομοίως και στο thread.
Για άλλον ένα ψόφιο μηχανάκι που στέκει στο γκαράζ, για άλλον ένα κόσμημα που κάνει ένα νεκρό χώρο να ασφυκτιά από ζωή!
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
ακριβώς αυτό προσπαθώ να σου πω οτί είναι η υποκειμενική άποψη και είναι φυσικά πάντα δεκτή, και είναι καλό να υπάρχουν πάντα διαφορετικές..Αρχικά δημιουργήθηκε από Εχετλαίος
Nαι μωρέ, καταλαβαίνω. Μοιραία όταν την (προσωπικά θεωρούμενη) τέχνη την εκθέτεις και αποζητάς (ή και μη) κρίση από άλλον, θα λαμβάνεις πάντα απόψη διαφορετική από την εδική σου.
Ομοίως και στο thread.
Για άλλον ένα ψόφιο μηχανάκι που στέκει στο γκαράζ, για άλλον ένα κόσμημα που κάνει ένα νεκρό χώρο να ασφυκτιά από ζωή!
αλλά αντικειμενικά, όταν βλέπεις μία φωτογραφία που, ναι μεν παρουσιάζει ένα ωραίο θέμα, αλλά το παρουσιάζει με τελείως λάθος τρόπο δε την κρίνεις σαν καλλιτεχνία παρά μόνο σαν θέμα..
"I feel like dining with hitchock every time that we fuck"
Μιας και πιάσαμε τελικά ταπερί του τι θεωρείται καλλιτεχνική φωτογραφία και τι όχι, δε βλέπω να έχει δωθεί ο απλούστερος ορισμός της...
Πέρα από την άποψη του καθενός και τα τυχόν συναισθήματα που του προκαλεί μια φωτογραφία της καλής του μπροστά σε ένα όμορφο τοπίο (και που συνήθως συνοδεύονται από τις ευχάριστες αναμνήσεις μιάς βόλτας ή εκδρομής), η ουσία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας δεν είναι αυτή, αλλά η μεταμόρφωση.
Εξηγούμαι: Καμβάς της φωτογραφίας είναι η πραγματικότητα, μέσα από τα μάτια του καθενός μας. Από την πραγματικότητα αυτή αποκόπτουμε με ένα κλίκ ένα κομμάτι της, για να δημιουργήσουμε μια "άλλη" πραγματικότητα, με την προσωπική μας ματιά. Αυτή η "μεταμόρφωση" είναι το ζητούμενο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Μια αναμνηστική φωτογραφία αξίζει να μείνει στο άλμπουμ μας, εκλπηρώνοντας το στόχο της που καθόλου κατακριτέος δεν είναι, άλλα μέχρι εκεί. Μια καλλιτεχνική φωτογραφία έχει εκπληρώσει το στόχο της (ή δικαιολογήσει το βαρύγδουπο χαρακτηρισμό της) όταν είναι σε θέση να προκαλέσει συγκίνηση... είτε είναι τραβηγμένη με φωτισμό από το Βόρειο Σέλας, είτε με τη λάμψη του δρόμου σε ένα στενό της πόλης.
Αυτό μάλιστα. Το να μπορέσεις να τα ξεχωρίσεις, είναι τέχνη.Αρχικά δημιουργήθηκε από MikeG
Έχει το καρπούζι μπρος και πίσω?
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση