14-2-12=0

[sfigas]

Ερωτααααααααααααααααααααααααααααα

[ziggΥ]

αλοχα

[taxydromos]

Kαλησπέρα!! :love:

κατάληλη μέρα να τη βρούμε με τη δικιά μας..

[Volo]

...Μία μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα
και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς
να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
"Τι είναι το κρυφτό;"
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να
πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια-
την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν όλοι μαζί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει
γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία
έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η
Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο ποιυ συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου,
ο οποίος με τη δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γεναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της
φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την
άφηνε ελεύθερη, και έτσι η Γεναιοδωρία κρύφτηκε σε μία ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά καλά κρυμένο και
βολικό μέρος μόνο γι΄αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του Ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρεί ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες
πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
.....1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό. Ένιωσε το ρυθμό
του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε τη
Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και το Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα
το Δίλλημα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα να κρυφτεί.
Σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού,
πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορυφη βουνού, μα
τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από
τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό
πόνου. Ήταν ο Έρωτας που από τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν
πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος
υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

Καλά να περνάμε με πολλή πολλή Τρέλα