Ήταν ο αέρας

[nimbus]

Ήχοι δύο δρόμων


Στέρεο Νόβα

Μουσική/Στίχοι: Στέρεο Νόβα

Χάθηκες

κι αν έγινες εγώ

πού να σε βρω;

στην πρώτη βροχή σ' αναζητώ



Χάθηκες

κι αν έγινες εγώ

πού να σε βρω;

στην πρώτη βροχή σ' αναζητώ



[Σα να] είσαι εκεί

[nimbus]

Το ταξίδι της φάλαινας

Στέρεο Νόβα



Ζεστό καλοκαίρι, κρατάς ακόμα

Κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα

Απ' το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή

Ανασταίνουν και θάβουν, χωρίς καμιά διακοπή

Ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας

Έχουμε χάσει τόσα, που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας

Οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί

κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή

Μέσα από έντυπα μας κάνουν να ζήσουμε μια άλλη ζωή

Μα είναι ζωή αυτή

Όταν μια οικογένεια ζει μ' ένα μισθό εκατό χιλιάδες

Οι τύραννοι χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες

Και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες

Έξτρα φόροι, έξτρα ΦΠΑ, έξτρα σκατά

κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν το σταματά

και κανείς δε διακινδυνεύει, η αγάπη μας διαφεύγει

και αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις

χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις



Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά

Σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά

κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες

Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες



Σαν καταψυγμένα κρέατα πουλιούνται τα πρότυπα

ταυτιζόμαστε με ήρωες κι αλλάζουμε πρόσωπα

Πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως όταν σα μια στύση που πέφτει

Ένα εκατομμύριο στερεότυπα που δεν έχουν πια καμιά γεύση

με κάνουν ν' απορώ που στεκόμαστε αδιάφοροι στο ψέμα

γιατί χάνουμε χρόνο όταν μέσα μας τρέχει το αίμα

σαν οδοντόπαστες λιώνουμε μπροστά από την τηλεόραση

Κοιτάμε εικόνες έχοντας χάσει την αρχική όραση

κοιτάζοντας τα ιδρωμένα πρόσωπα κάθε γλείφτη

Καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη

Καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους

περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους

Και έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης

κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση

Το δυο χιλιάδες μόνο θα τους θέλει ντυμένους με δερμάτινα

πιο γυμνασμένους να κυβερνούν κατώτερα όντα, άτιμα



Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά

σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά

Κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες

Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες



Στην πίστα του αεροδρομίου, έχει νυχτώσει

ένα εκατομμύριο αστερία φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει

Ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή την χώρα

κατά βάθος λυπάται, μα δε βλέπει και την ώρα

που η ζωή του θ' αλλάξει, όταν τ' αεροπλάνα πετάνε

η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε

Είναι τρομερό το θέαμα, η αίσθηση αυτή ότι πετάς

Δεν έχω άλλη εκλογή, ένα κίτρινο ταξί περιμένει

Φυσάει, θα χειμωνιάσει, δυο ώρες και ξημερώνει

συννεφιασμένη Κυριακή, πρώτη μέρα του χειμώνα

Σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα

Απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω

ποτέ δεν είχα τίποτα, κι απόψε θέλω να σε φιλήσω

να μείνεις στα μάτια μου, σ' ένα άδειο τοπίο

να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο

κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε

μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε



Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά

σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά

κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες

Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...

[matmat]

Ξημερώνει


Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ελευθερία Αρβανιτάκη


Αργά που βράδιασε στις ώρες της σιωπής
εδώ που μείναμε οι δυό μας και κανείς
τους ρόλους παίξαμε μια μοιραίας σκηνής
χλωμοί κι αμίλητοι στο κάδρο της βροχής.

Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.

Η νύχτα πάγωσε,μια ατέλειωτη στιγμή
κοιτάς το πάτωμα κι εγώ την οροφή.
Το δάκρυ έκρυψα, τη σκέψη σου εσύ
αλλού χαθήκαμε κι ας ήμασταν μαζί.

Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.

Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.

[nimbus]

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε.

Λαθρεπιβάτες

Μουσική/Στίχοι: Θαλασσινός Παντελής/Νικολάου Γιάννης

Απόψε λέω να κάνουμε ένα πάρτι

D E A

στην άμμο με ραδιάκι φορητό

Στο λέω πως δε γουστάρω άλλος να ’ρθει

Το πάρτι είναι για δύο, για μάς τους δυο



Απόψε το φεγγάρι θα φοράει

το φως απ’ τη δική σου τη μορφή

Το μόνο που θ’ ακούσεις να μιλάει

θα ’ναι η φωνή του βραδινού εκφωνητή



D E A

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε

D E A

Να πάμε κατευθείαν για δουλειά

F# Bm

Απόψε στ’ ακρογιάλι θα τη βρούμε

B B7 E

Θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά



Θα φύγουμε απ’ το θόρυβο της πόλης

μια νύχτα που δεν έζησε κανείς

Απόψε θα ζηλέψει ο Κηλαηδόνης

το πάρτι που θα κάνουμε εμείς



Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε...



Απόψε και με λίγη φαντασία

θα μοιάζει με φιλμάκι γαλλικό

Χρειάζεται αυτή η διαδικασία

μήπως μπορέσω και σου πω το σ’ αγαπώ



Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε...

[matmat]

Εισιτήριο στην τσέπη σου



Παντελής Θαλασσινός


Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

[nimbus]

Τραβώ καπνό, φυσώ καπνό

Λιδάκης Μανώλης

Μουσική/Στίχοι: Ξυδάκης Νίκος/Ρασούλης Μανώλης

Τραβώ καπνό, φυσώ καπνό

ζωή είναι και τελειώνει

μα πριν κι εγώ χώμα γινώ

κάτι κρυφό με λιώνει



Αρρώστια είναι ή έρωτας

σταμάτα πια να με ρωτάς

μην περιμένεις να σου πω

στον κόσμο να μιλήσω



Για το στερνό μας μυστικό

μόνο θα τραγουδήσω

μην περιμένεις να σου πω

στον κόσμο να μιλήσω

[matmat]

Βροχοποιός


Ξύλινα Σπαθιά


Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω
απ'τις σκεπές... Ας ξεπλύνουν οι
πιο άγριες βροχές αυτούς τους
δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές
δεξαμενές, που γεμίζουνε τη
θάλασσα της φρίκης, που βουτάει
αυτός ο δύτης μοναχός...
Πριν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός...
Διαμαντένιος ουρανός...

Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το
βάρος που λυγίζει τις αθρώπινες
καρδιές... Ας γκρεμίσουνε οι πιο
άγριες ματιές αυτά τα σκιάχτρα κι
ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,
που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός...
Πριν τελειώσει το τσιγάρο με
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός!...

[matmat]

Tο όνειρο (Μούτσης)



Νανά Μούσχουρη, Δήμος Μούτσης


Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ
κι εγώ από την άλλη
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ ήμουνα εγώ κι από την άλλη
έτοιμος να μου αποκριθώ και να ρωτήσω πάλι
κι ύστερα χάθηκα μακριά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Κι είδα ένα παιδί μικρό παιδί που έπαιζε και μου 'ριχνε στα ζάρια
το ύστερο του πόθου μου φιλί τα πρώτα παιδικά μου χάδια
κι εκεί- εκείνη τη στιγμή άκουγα να τραγουδάν εντός μου
ο ύπνος με το θάνατο μαζί
τραγούδια του ερωτός μου
κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου
σύμβολα σημεία και μυστικές μορφές αυτού του μάταιου κόσμου
και είκοσι αιώνες σκοτεινοί έφταναν στο τέλος τους πια τώρα
κι από έναν κόσμο σ' άλλονε τελικά εμείς περνάμε λέει ώρα την ώρα
κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ'όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη
πες μου τι είν' αυτά που βλέπω εδώ πρόφτασα να πω στον εαυτό μου
μη μιλάς μον' κοίτα και περνά λέει αυτός
και βγήκα από τ' όνειρό μου