οκ λοιπόν ένα ένα ... το τφ θα με κάνει να πάρω λάθος γραμμή , ενίοτε και με την προϋπόθεση ότι δεν κάνω κάποιο άλλο οδηγικό λάθος μπορεί να με πετάξει έξω από το δρόμο αλλά αν υπάρχει μπαριέρα πχ και οδηγώ στο όριο του δρόμου και με την υπόθεση ότι δεν έχω χάσει τα λογικά μου (υπάρχει κόσμος που τα έχει απωλέσει κι ας μην το έχει ψάξει ποτέ οπότε δεν υπάγεται σε καμια κατηγορία ) , αυτό που θα με κάνει να κλίνω προς την αντίθετη πλευρά από τις μπαριέρες όσο κι αν τις κοιτάω και τρομάζω είναι αυτό το γαμημένο το ένστικτο αυτοσυντήρησης , δέξου το . Με την λογική την δική σου θα σκάγαμε σε κάθε τοίχο που περνούσε τυχαία από δίπλα μας αλλά οδηγώντας ποδηλατά από μικρός έμαθα ότι αν τα βάλω με τον τοίχο εγώ θα υποφέρω κι ετσι έμαθα να στρίβω για να τον αποφύγω όσο κι αν κοιτούσα προς αυτόν για να του πάρω τα μέτρα ... Ο τελευταίος που θυμάμαι να πέφτει θύμα τφ είναι ο Δον Κιχώτης ... αυτά
Respect mah authoritah!!!!
Όπως γράφτηκε και παραπάνω το tf συμβαίνει σε έκτακτες καταστάσεις όπου ο εγκέφαλος περιορίζει την όραση στον κίνδυνο, γεγονός που σε κάνει να χάνεις την όποια επιλογή αντίδρασης έχεις, γιατί πολύ απλά ...δεν την βλέπεις. Δυστυχώς με τη μοτό ισχύει το όπου κοιτάς...πας![]()
...next thing you know, they'll take my thoughts away...
KTM RC8
Moto Guzzi V85TT
SYM Symphony ST 125
Γιατί κολλήσατε στο tf?
Είναι φορές που κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε μια λακούβα ή πέτρα στην μέση του δρόμου αλλά στο τέλος πέφτουμε επάνω. Κλασικά tf.
Μπαίνουμε οριακά στην στροφή και ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι αυτή κλείνει κι' άλλο. Αναπόφευκτα κοιτάμε εκεί που μας οδηγεί η στροφή (στο αντίθετο ρεύμα, πλάτωμα, γρεμίδι), κοιτάμε να δούμε τι μας περιμένει στην άλλη μεριά του δρόμου. Δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ απ' την στροφή. Θα πάμε εκεί που κοιτάμε.
Το ένστικτο μας λέει τσαρούχωμα τα φρένα και σήκωμα της μηχανής. Καταλήγουμε πάλι στην απέναντι μεριά του δρόμου. Αν έρχεται και αυτοκίνητο ο εγκέφαλος κλειδώνει στον κίνδυνο και δεν τον αποφεύγει.
Το σωστό είναι να κοιτάξουμε το τέλος της στροφής να μην κλείσουμε γκάζι και να ρίξουμε τη μηχανή κι' άλλο. Κάτι που είναι αντίθετα στα ένστικτά μας.
Στην προκειμένη περίπτωση ο τύπος δεν πήγε αντίθετα προς τα ένστικτά του. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν ήταν να σηκώσει τη μηχανή. Το φρένο ήταν ψιλο λάθος. Κανονικά έπρεπε να ανοίξει γκάζι για να προλάβει να περάσει. Το κλείσιμο θα βοηθούσε μόνο σε περίπτωση σύγκρουσης ώστε να χτυπήσει με λιγότερα, όχι για να το αποφύγει. Το γεγονός πως ακολουθούμε τα ένστικτά μας μειώνει το στρες και μας βοηθά να αποφύγουμε τον κίνδυνο πιο εύκολα. Ο εγκέφαλος από μόνος του έψαξε "πέρασμα". Γιατί ο κίνδυνος δεν ήταν το αμάξι αλλά το ότι το αμάξι κινούνταν και έκλεινε το πέρασμα. Και εκεί κλείδωσε. Αν δεν σταματούσε το αμάξι θα είχαν γίνει ένα.
Αν το αμάξι είχε προχωρήσει κι' άλλο μέσα στο δρόμο και ο μόνος τρόπος ήταν να περάσει από πίσω, θα μπορούσε να κρατήσει τη γραμμή του και να μην "κλειδώσει" το αμάξι ώστε να πέσει πάνω του? Θα μπορούσε να πάει αντίθετα στα ένστικτά του τα οποία φωνάζουν φρένα και να ρίξει τη μηχανή κι' άλλο για να κλείσει την τροχιά του και να περάσει από πίσω? Η απ' το υπερβολικό στρες, αφού δεν θα έβλεπε διάδρομο, θα εστίαζε στο αμάξι χωρίς να αντιληφθεί ότι τον παίρνει να περάσει από πίσω?
Τελευταία τροποποίηση από daz; 14/04/2013 στις 22:09.
Sent from me using a computer.
skill
http://www.youtube.com/watch?v=GO0pxaHKjWU&feature=channel
http://www.youtube.com/watch?v=iQ3JLDhsMaM&feature=digest
Τελευταία τροποποίηση από sek; 14/04/2013 στις 22:36.
The journey is the reward!
Μα αυτό σου λέω ρε μόρτη , τφ δεν υπάρχει για εμπόδια όπως τοίχος , αυτοκίνητο κλπ . Εκτός και αν πιστεύεις ότι αποφεύγει το αυτοκίνητο χωρίς να το κοιτάζει , ότι συμβαίνει ακριβώς όπως το περιέγραψε ο σουπιάς , δλδ το μυαλό "βρίσκει " διέξοδο δεν σημαίνει ότι το κάνει με κλειστά τα μάτια να είσαι σίγουρος ότι το βλέμα του είναι καρφωμένο πάνω στο αυτοκίνητο και το σκατό του έχει πάει στην κάλτσα , σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζετε θα έπρεπε να καρφωθεί στην πόρτα του οδηγού και να πάνε μαζί για ραδίκια ... ύστερα απαιτεί και τη λειτουργία της σκέψης ,αλλά σόρρυ δεν νομίζω να σου δείχνει το βίντεο ότι υπάρχει χρόνος να το σκεφτείς ...
Επίσης να σου απαντήσω και πιο συγκεκριμένα αν λοκάρου κάπου με το βλέμα και καρφωθώ πάνω του σημαίνει ότι όταν το εντόπισα ήταν ήδη αργά ... Είπα συγκεκριμένα συμβαίνει όταν χάνω τη γραμμή μου γιατί πήγα εκεί που κοιτούσα , ίσως και εκτός δρόμου αλλά δεν με οδηγεί καρφί στο αυτοκίνητο (αν δεν τα έχω χαμένα πάντα )
Τελευταία τροποποίηση από andgeo; 15/04/2013 στις 01:35.
Respect mah authoritah!!!!
χμμμ, το μπερδέψαμε λίγο...
Αφού δεχτούμε αξιωματικά ότι σε κάποιες δραστηριότητες - όπως στην οδήγηση αυτοκινήτου, μοτοσυκλέτας, ποδηλάτου, το ski, το snowboard κ.α. - η κατευθυντικότητα έχει σχέση με το που κοιτάζει ο οδηγός-αναβάτης κι ότι το target fixation είναι μια διαδικασία κατά την οποία ο εγκέφαλος "κλειδώνει" οπτικά σ'ένα αντικείμενο, αγνοώντας τον περιβάλλοντα χώρο, τότε:
το tf μπορεί απλά να συμβεί επειδή οδηγείς αφηρημένα και κοιτάζεις το προπορευόμενο όχημα, ή επειδή το κοιτάζεις λόγω έλλειψης ορατότητας πχ ομίχλη. Αν το προπορευόμενο φύγει στο χαντάκι, θα φύγεις κι εσύ. Αν είσαι σε κατάσταση πανικού και ο χρόνος αντίδρασης είναι πολύ μικρός, είναι πολύ πιθανό το βλέμμα να "κλειδώσει" στο αντικείμενο και να πέσεις επάνω του.
Έτσι μάλλον διαφοροποιείται η αντίδραση του οδηγού στο βίντεο από έναν άλλο οδηγό, είχε την ικανότητα και την ταχύτητα να αποφύγει το tf και το εμπόδιο, αλλά παράλληλα και την τύχη να μην είναι κανείς στην οδό διαφυγής. Αν πχ το αυτοκίνητο είχε βγει ένα μέτρο παρπάνω κι έπρεπε για να το αποφύγει να περάσει από πίσω του, θα προλάβαινε να αντιδράσει; (ρητορική ερώτηση)
![]()
Τελευταία τροποποίηση από sek; 15/04/2013 στις 03:59.
The journey is the reward!
ελα παιδια...μη το ζαλιζουμε ΚΑΙ αυτο. ημαρτον δλδ....
http://en.wikipedia.org/wiki/Target_fixation
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΚΟ ΧΕΡΟΒΟΛΟ, ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΚΟ ΔΕΜΑΤΙ...
Adgeo ο χρόνος αντίδρασης ήταν μηδαμινός αλλά αντέδρασε ακαριαία γιατί το μόνο που είχε να κάνει ήταν αυτό που πρόσταζε το ένστικτο. Αν σκεφτόταν για 1" να περάσει από μπροστά ή πίσω δεν θα περνούσε από πουθενά. Αυτό τον οδήγησε εκτός της πορείας του αυτοκινήτου αφού η γραμμή άνοιξε και πλέον ο κίνδυνος δεν ήταν το αμάξι, αυτό καθεαυτό, αλλά το πέρασμα που έκλεινε. Και εκεί κοιτούσε. Ασφαλώς και δεν τα έχασε γιατί σε αυτή την περίπτωση θα περνούσε μπροστά απ' το αμάξι με την πλάτη να σέρνεται και τα πόδια ψηλά.
Αν ήταν ευθεία και το αμάξι έκλεινε το δρόμο και σταματούσε, θα μπορούσε να πάθει το ίδιο με την πέτρα στη μέση του δρόμου, να πέσει πάνω του. Αλλά εδώ η αντίδραση που θα τον οδηγούσε εκτός της πορείας του αυτοκινήτου δεν θα ήταν ενστικτώδεις. Θα έπρεπε να αποφασίσει από μπρος ή από πίσω. Ο κίνδυνος παραμένει το ίδιο το αμάξι που κλείνει το δρόμο ενώ η τροχιά μας μας οδηγεί σε αυτό. Ο χρόνος να αποφασίσουμε μειώνει την απόσταση και παράλληλα μεγαλώνει το στρες. Η περιφερειακή όραση χάνετε και δεν βλέπουμε μπρος η πίσω απ' το αμάξι αν δεν κοιτάξουμε εκεί. Δεν υπάρχει πέρασμα που κλείνει από μπρος ή ανοίγει από πίσω (έσκισα έτσι!?). Αν κοιτάμε την πόρτα θα πέσουμε στην πόρτα. Δεν υπάρχει άλλη εικόνα εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μας αν δεν την κοιτάξουμε. Αν δεν πάρουμε τα μάτια μας απ' το αμάξι θα πέσουμε σε ένα ακίνητο αμάξι, πέτρα τοίχο.
Τελευταία τροποποίηση από daz; 16/04/2013 στις 14:18.
Sent from me using a computer.
Respect mah authoritah!!!!