Η πρώτη Ducati GP3 κατασκευάζεται εγκαταλείποντας την πρακτική που λέει ότι το πλαίσιο είναι ένα δομικό στοιχείο που συνδέει όλα τα κομμάτια της μοτοσυκλέτας.
Εδώ έχουμε ένα σχήμα στο οποίο το πλαίσιο ο κινητήρας είναι το δομικό στοιχείο στο οποίο δένονται, το εμπρός πλαίσιο, το πίσω πλαίσιο και το ψαλίδι.
Η ιδέα αυτή του Πρετσιόζι γεννιέται από την ανάγκη να ξεφύγει από τα γνωστά σχήματα των γιαπωνέζων που πάνω κάτω είναι όλα ισοδύναμα.
Η φιλοσοφία αυτή αρχίζει με την gp3, περνάει και στην υπέροχη gp7 αλλά και στην 9 και έως την 11.
Το πλαίσιο εξελίχτηκε φυσικά πολύ, αλλά η ιδέα παραμένει ή ίδια.
Η GP3 λοιπόν γεννήθηκε με το κλασικό σωληνωτό πλαίσιο που ενώνει τον λαιμό με το μοτέρ.
Το ψαλίδι εδράζεται κατευθείαν στο μοτέρ.
Η 3 δέχεται αμέσως την πρώτη μετατροπή, με προτροπή του Καπιρόσσι που παραπονιόνταν ότι τα μερσπιέ δονούνταν τόσο δυνατά που δεν μπορούσε να οδηγήσει. Τα μαρσπιέ αυτά εδράζονταν στο πίσω κομμάτι του πλαισίου.
Έτσι αυτά μετακινήθηκαν σε ένα ξεχωριστό "πλαισιάκι"
Η 3 λοιπόν ήταν χαρακτηριστική γιατί όλο το πίσω μέρος εδράζονταν κατ ευθείαν στο μοτέρ
(ψαλίδι ανάρτηση) χωρίς να έχουν καμία επαφή με το εμπρός πλαίσιο.
Για να λύσουν όμως το πρόβλημα των δονήσεων στους μαρσπιέδες αναγκάστηκαν να ενώσουν το εμπρός πλαίσιο με το πλαισιάκι της ουράς και τους μαρσπιέδες.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από MG-KTiNoS
