Ένα mz ενός μπάρμπα . Ένα Yamaha του 67,ενα morini αλλά προτιμώ τα μεταγενεστερα.Αυτο που βλέπω είναι πως έχει 2 κοινότητες η όλη ιστορία. Το εμπόριο και το χόμπι.Δεχομαι το χόμπι ως πιο ιδανικό από το εμπόριο για τον εξής λόγο. Σου λέει είναι παλιό, έχει ψυχή και ιστορίες να πει ακόμη .Συμφωνώ σε αυτό. Σου κάνει καρδιά λοιπόν να το πουλήσεις; Αν το κάνεις για χόμπι, ίσως να το καταλαβαίνω αυτό και είσαι και ωραίος . Αν όμως το κάνεις εμπόριο, δυσκολεύομαι να το καταλάβω γιατί πουλάς αυτό το " ψυχή και ιστορίες να σου πει" , κάτι που μάλλον, δεν μπορείς να εκτιμήσεις ως πωλητής και κοιτάς να το εκμεταλλευτεις.
Του κυρ Γιώργη που τα φτιάχνει κατόπιν παραγγελίας είναι δουλειά.
Το βρίσκω, τα φτιάχνω και τα πουλάω είναι αντίθετο πιστεύω με την έννοια του κλασικού
Κάπου εκεί το χάνω μάλλον,στο τι είναι αγάπη προς αυτό και τι είναι εκμετάλλευση αυτών των μεταλλικών ψυχών.