αυτος μαζι με τον Γιαννακη και τα αλλα "παιδια" του '87 ηταν το εναυσμα και η αφορμη, οπως και για ολη την γενια αυτη...5 ετων τοτε ο μικρος devil's animal...
μια χαρα πιτσιρικας ειμαι...σε παρακαλω..
ακομα και οταν παιζαμε σαν τρελοι στα 15-25 δεν υπηρχε ρε συ τοσο ενδιαφερον για πληροφορηση με ιντερνετ και τα ρεστα...
δεν μπαιναμε στο τριπακι να δουμε βιντεακια απο youtube και αλλα τετοια ομορφα...
οτι διαβαζαμε σε εφημεριδες, περιοδικα και καμια εκπομπη στην t.v....
ξεραμε για jordan και για bulls επειδη ηταν Ο! jordan και ΟΙ! bulls...
μετα ενδιαφερον για orlando magic και Σακ Ατακ...
και σιγα σιγα βλεπαμε τι γινοταν στον μαγικο κοσμο του ΝΒΑ...
ο erving δεν υπηρχε τοτε...
αντε να ξεραμε τους harlems...και μεχρι εκει...
Να μαθαίνεις ρε.
https://www.youtube.com/watch?v=WqQWnHgjB6s
Στα τελειώματα τού τον πρόλαβα(40άρης) βλέποντας τον απο βιντεοκασέτες τών '80ς.Νοικιάζαμε πιτσιρικάδες τις κασέτες(All Star's Games και καποιους αγώνες) μαζευόμασταν και χαζευαμε τους μάγους.
Εγώ πάνω απ'ολους είχα τον Magic αλλά περνώντας τα χρόνια εκτίμησα την μπασκετική ιδιοφυία του 'Πουλιού' https://youtu.be/ULvo7__wwBU?t=32s
RIDE MORE TALK LESS
O Jordan είναι πολύ 90s.
https://www.youtube.com/watch?v=BJ49oFHyZ94
Life begins at 45°.
Στα highlights και οι τσαμπουκάδες του ...Ποτέ δεν τον χώνεψα μπασκετμπολίστας που να μην πηδάει ούτε εφημερίδα ταμπλόιντ δε μου λέει.
ΥΓ Νικ (από κάτω) σαν πρωταγωνιστής χωρίς όσκαρ...
http://www.contra.gr/Basketball/Worl...1.html?ref=yfp
Μα γι'αυτό τον γουστάρω.Με το πλαδαρό κορμί του όχι μόνο επιβίωσε ανάμεσα σε καλύτερους αθλητές αλλά κατάφερε να κυριαρχήσει με το μυαλό και το πάθος που είχε.Και ο Magic δεν είχε μεγάλο άλμα αλλά είχε άλλα χαρίσματα.
Το trash talking είναι (για κάποιους) μέρος του παιχνιδιού.Αν δε πέφτει και πολύ ξύλο στο μαρκάρισμα, καμιά φορά τα πράγματα ξεφευγουν λίγο παραπάνω όπως στον ομηρικό καυγά του Bird με τους Dr.J, M.Malone και Barkley
RIDE MORE TALK LESS
συνηθως ο καυγας ξεσπαει μεταξυ αυτου που "μπορει" και του αλλου που δεν "μπορει" και απλα κανει σκληρο φαουλ...
ειναι το εκνευριστικοτερο πραγμα που μπορουν να σου κανουν, αν και εφοσον το κανουν επιτηδες... και συνηθως αυτοι που το κανουν ειναι μικροτερης κλασης...
εχω τσακωθει απειρες φορες για σκληρα φαουλ που μου εχουν κανει ενω ξερουν οτι δεν μπορουν "νομιμα" να με σταματησουν...
μα θα μου πει καποιος "αυτο ειναι το παιχνιδι"...ναι θα του απαντησω, "αλλα αν μιλαμε για σωματικη ακεραιοτητα, δεν πρεπει να λογαριζονται παιχνιδια"...
το σωστο ειναι, αν ο αλλος ειναι αλλης κλασης, να κανεις οτι μπορεις για να τον μαρκαρεις και αν το βαλει, το εβαλε...
να τον κατεδαφισουμε για να μην το βαλει, το θεωρω απαραδεκτο και δεν το εχω κανει ποτε...
καπως ετσι ειναι και στο NBA...βλεπεις αμπαλους να κανουν σκληρα φαουλ στους παικταραδες, απλα επειδη δεν μπορουν να τους μαρκαρουν σωστα...και εκει ξεκιναει ο καυγας...
γιατι ναι μεν παιζουν για δοξα και εκατομμυρια, αλλα αν ειναι να τραυματισουν, αυτα δεν θα'πρεπε να μετρανε...
εχει πολλα βιντεακια το youtube απο τους καυγαδες του "μαγικου κοσμου"...
παρα είσαι σκληρός. καταρχήν το άλμα δε μπορεί να δουλευτεί τόσο πολυ. ή το χεις σωματικά ή δε το χεις. δευτερον για να είσαι τόσο καλός τόσα χρόνια σε αυτό το επίπεδο μάλλον έχεις ξεσκιστεί στη δουλειά. ο Πουλής χαίρει τον σεβασμό πάρα πολλών στην ιστορία του NBA. πρόσφατα μεταξύ αυτων προστέθηκε και ο Kobe που του έπλεξε το εγκώμιο
Σε διαβεβαιώνω για το αντίθετο ,όχι ότι στα χρόνια που έπαιζα δεν είδα παίχτες με φυσικό άλμα αλλά το 90% είναι θέμα δουλειάς.Στα 70- κιλά που ήμουν τότε με 180 ύψος κανονικό άνοιγμα χεριών και "βαθύ" 190 κιλά κάρφωνα και με συμπαίχτη ένα φίλο 170 ύψος που ήταν σπρίντερ στον Εθνικό είχαμε γελάσει με πολύ κόσμο στο γήπεδο...
Τον Γιούρι Βαρτανιάν τον έχεις υπ όψιν σου ? Από τους "μέγιστους" για μένα.
Σόρρυ με το Μπιρντ μπορεί να ήμουν υπερβολικός.
Παίδες για να φτάσει κάποιος σε αυτά τα επίπεδα πρέπει να ξημεροβραδιάζεται με την μπάλα στα χέρια για πολλά χρόνια .Ταλέντα υπήρξαν και θα υπάρχουν αλλά χωρίς δουλειά δεν πρόκειται να φτασουν ψηλά.Συμφωνώ με τον Σπυρο για το άλμα,η προπόνηση σίγουρα το βελτιώνει αλλά παίζει ρόλο και η κατασκευή του καθενός.
Κάποια στιγμή είχαν ρωτήσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη πόσες θυσίες έκανε για να φτάσει εκεί που έφτασε και απάντησε 'τι θυσίες ρε παιδιά,εγώ απλώς έκανα αυτό που γούσταρα να κάνω στην ζωή μου'.
Ασχετο/σχετικό,πριν απο λίγο με πήραν τηλέφωνο ότι αρχές 2016 θα γίνει για πρώτη φορά αγώνας παλαιμάχων της ομάδας στην οποία αγωνιζόμουν.Λέτε να αποσύρουν και την φανέλα μου?![]()