"Ποια μηχανή μου προτείνετε να πάρω;"

[harris_x]

Εγώ όταν ξεκίνησα να ψάχνω για μηχανάκι κάπου στα 27, κοιτούσα βεστρομ και f650gs

Δεν είχα ιδέα για τα φόρουμ οπότε μίλησα με ένα φίλο που ήξερε πάνω κάτω τι θα μου άρεσε και μου πρότεινε το hornet.

Αν και το είχα δει δεν πίστευα ότι αυτό το μηχανάκι θα ήταν για εμένα και ειδικά όταν θα ήταν το πρώτο μου μηχανάκι.

Αν δεν ήταν τότε ο Νίκος, ίσως ήταν κάποιος άλλος ή τελικά ένα φόρουμ.

Μπορεί η πληροφορία να είναι διαθέσιμη αλλά ένα σωστό qualification των αναγκών/επιθυμιών του ενδιαφερονενου μόνο από κάποιον που ξέρει κάτι παραπάνω μπορει να γίνει.

Αν σε καθε τέτοιο θέμα δεν γίνεται χαβαλές και δίδονται σωστές απαντήσεις τότε θα έρθουν κι άλλοι στην παρέα μας.

Μπορεί και όχι

[basilis_k6]

Οι πιστες αδειασαν, τα sm πεθανανε, supersport δεν αγοραζει κανενας, τα σκουτερ πουλανε σαν τρελλα... οικονομικη κριση λεγεται. δεν εφυγε ακομα και μπορει να μην φυγει ποτε. σε ολο τον κοσμο ομως η μοτοσυκλετα περναει κριση, ακομα και τα αυτοκινητα πλεον δεν ειναι ονειρο του αντρα εφηβου παγκοσμιως. εξατμισεις, ιντερκουλερ,χταποδια, νικελα και γιοσιμουρια ειναι πλεον για πολυ λιγους. εκανε τον κυκλο του και αυτο. να χαιρεσαι που το εζησες γιατι πολλοι που θα θελουν να το ζησουν δεν θα μπορεσουν, οπως εγω δεν εζησα την εποχη της disco και της ροκ και το ραδιο παιζει λιολιου και τρενταρει ο τραννος.

[STF]

Τα περισσότερα από αυτά που γράφετε είναι τα αναμενόμενα και ελπίζω να μην πιστεύετε ότι είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην βλέπω πίσω από το "πρόβλημα" την βασική αιτία που είναι το οικονομικό. Άλλωστε με κάποιους τρόπους το περιγράφω κι εγώ.

Κανένας δεν μου απάντησε στη ΑΠΟΥΣΙΑ της κάβλας και όχι απαραίτητα στην υλοποίηση αγοράς της κάβλας του.

Το 1982 καβάλησα για πρώτη φορά ένα εξάβολτο παπί σε ηλικία 12 ετών. Το 1989 αγόρασα τη πρώτη εξάβολτη σιδερένια Vespino. Αυτό δεν μου απαγόρευε να γνωρίζω που βρίσκεται κάθε GSX250, κάθε Tenere 600 κτλ στην γειτονιά μου και.... να ονειρεύομαι. Ήταν το αντικείμενο συζήτησης. Κοιμόμουν και ξύπναγα με αυτά τα άπιαστα όνειρα. Ή νομίζετε πως το 1988 το να αγοράσεις μια 600άρα ήταν εύκολη υπόθεση.

Βλέπετε ποτέ αυτό το "όνειρο" να φωτογραφίζετε έστω και ως άπιαστο σε αυτά τα ερρωτήματα περί επιλογής μοτοσυκλέτας; Από το Α μέχρι το Ω είναι ερωτήματα που έχουν την βάση τους στον ορθολογισμό. Είναι κακό αυτό; Όχι. Υποδεικνύει όμως την πραγματική αλλαγή μιας εποχής που αν και την καταλαβαίνω με στεναχωρεί. Spam On: Πολλά νέα παιδιά οδηγούν ως γέροι και αυτό είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να οδηγάς ως κάγκουρας, υπάρχει και η ενδιάμεση επιλογή, να οδηγείς σωστά. Το βλέπω ακόμη περισσότερο στα αυτοκίνητα. Spam Off.

Υπάρχουν κάποια παραδείγματα που κάποιο νεαρό παιδί κάνει το σκατό του παξιμάδι για να αγοράσει με 1500 ευρώ ένα Iphone. Εγώ ψάχνω τα νέα αυτά παιδιά που θα πουλήσουν το iphone που έχουν και μερικά άλλα πράγματα προκειμένου να κάνουν πραγματικότητα την μοτοσυκλέτα όνειρο.
Στις απαντήσεις πολλών από εσάς δεν είδα και πάλι το όνειρο. Ορθολογικές, ψυχρές απαντήσεις. Και η συζήτηση γίνεται για μοτοσυκλέτες. Αυτό απέχει πολύ από την δική μας γενιά και μάλιστα διαπιστώνω πως το κεφάλαιο έκλεισε κάπου στους γεννηθέντες μέχρι 1995. Από εκεί και πέρα αυτά τα παιδιά ήρθαν στην κατάλληλη ηλικία εν μέσω κρίσης και το να ονειρεύονται διακόπηκε σε όλες τις μορφές, ακόμη και για την επαγγελματική εξέλιξη, το αίσθημα αισιοδοξίας για τα πάντα, απλά... καπούτ. Το ξέρω φίλοι μου. Και μην νομίζετε πως δεν σκέφτομαι πως κάπου κι εγώ θα το χάνω αγκυλωμένος στο πως ήταν τα πράγματα στα δικά μου χρόνια νεότητας.

Ας αποφσαφηνίσω άλλη μια φόρα κάπως πιο ξεκάθαρα... δεν κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν -νόμιζα πως ήταν κατανοητό- δεν κατέταξα σε έξυπνους και χαζούς. Επίσης σε άλλο ερώτημα που τέθηκε η απάντηση είναι: Όχι, δεν θέλω να σκέφτονται όλοι όπως εγώ. Τα έκανα ακραία νιανιά για να μη μείνει αυτή η εντύπωση. Αν δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό -ειδικά από μέλη που με διαβάζουν χρόνια- δεν φταίω εγώ.

Το θέμα Japan/Europe δεν ξέρω αν θέλω να το αγγίξω. Ήδη παρερμηνεύθηκε. Προφανώς ο καθένας πιστεύει και κάνει όπως θέλει ο ίδιος για τον εαυτό του. Μια συμβουλή έδωσα για ξεκλείδωμα πνεύματος, χωρίς στερεότυπα για να μπορεί κανείς να αγγίξει γιατί πραγματικά αγαπάμε τις μοτοσυκλέτες ως χόμπυ και όχι ως εργαλείο. Ως εργαλείο το είδαμε.... γιομίσαμε σκούτερ (και δεν είναι κακό κι εγώ έχω πχια).

Αν και προσπαθώ πολύ να βρω τις λέξεις αυτού που θέλω να μεταφέρω ως ιδέα, είμαι σίγουρος πως θα πέσουμε πάλι στα ορθολογικά, το βλέπω Δυστυχώς η απάντηση σε αυτό είναι πως είναι σχεδόν αδύνατο κάποια παιδιά έστω και να "νιώσουν" τι περιγράφω (μη τσιμπήσετε πάλι, κάποια όχι όλοι). Για αυτό όταν καμιά φορά συναντώ τον ενθουσιασμό σε νεαρά παιδιά είναι μια στιγμή που με γεμίζει χαμόγελα.

Στους φίλους που έγραψαν ότι σχετικα πρόσφατα ήταν σε αυτή την θέση όπου ζήτησαν μια συμβουλή λέω: Διαβάστε ξανά τα κείμενα σας (και στο παρόν θέμα). 1+1=2, αυτό είναι το περιεχόμενο και αυτό είναι που με στεναχωρεί.

Από εκεί και πέρα συνεχίζουμε τη συζήτηση αν θέλετε.

[STF]

Οι πιστες αδειασαν, τα sm πεθανανε, supersport δεν αγοραζει κανενας, τα σκουτερ πουλανε σαν τρελλα... οικονομικη κριση λεγεται. δεν εφυγε ακομα και μπορει να μην φυγει ποτε. σε ολο τον κοσμο ομως η μοτοσυκλετα περναει κριση, ακομα και τα αυτοκινητα πλεον δεν ειναι ονειρο του αντρα εφηβου παγκοσμιως. εξατμισεις, ιντερκουλερ,χταποδια, νικελα και γιοσιμουρια ειναι πλεον για πολυ λιγους. εκανε τον κυκλο του και αυτο. να χαιρεσαι που το εζησες γιατι πολλοι που θα θελουν να το ζησουν δεν θα μπορεσουν, οπως εγω δεν εζησα την εποχη της disco και της ροκ και το ραδιο παιζει λιολιου και τρενταρει ο τραννος.

Αυτά που γράφεις είναι αυτά που με κάνουν να σκέφτομαι πως πράγματι μπορεί να αδικώ πολλά νέα παιδιά γιατί δεν μπορούν να νιώσουν αυτά που γράφω και δεν φταίνε αυτά, πιθανόν εμείς φταίμε και από τον τρόπο που τα μεγαλώσαμε και από τον κόσμο που τους παραδίδουμε.

[basilis_k6]

το θεμα ειναι γιατι η τελευταιες 2-3 γενιες δεν ενδιαφερονται για βρουμ βρουμ ανεξαρτητως αριθμου τροχων. ειναι παγκοσμιο φαινομενο. τα αμαξια κρατανε ακομα καπως, οι μοτοσυκλέτες ειναι στα επιπεδα του παρα πεντε και του καγιακ. η μοτοσυκλέτα σαν χομπι και καυλα εννοω, σαν μεταφορικο μεσο καλα τα παει ακομα.

@STF πιο πολυ φοβαμαι για αλλα πραγματα που αφηνουμε πισω μας ρημαδια στην κοινωνια παρα τις μοτοσυκλέτες.

[o_gavros]

"γυρεύεις" κάτι που δυστυχώς χάθηκε.
εγώ σαραντάρης πλέον και ήδη διαπιστώνω ότι ακόμα και η γενιά μου, είμαστε δεινόσαυροι.
για τους 50-60αρηδες που το λέει η περδικουλα τους, ακόμα χειρότερα, απολιθώματα.
δεν το λέω για να προβοκαρω, είναι η αίσθηση που έχω για εμάς που αγαπάμε αυτό το μαγικό κάτι πίσω τις δύο ροδες και τα κυλινδρα.
σελαβι και καμιά Βενετιά δεν θα χάσει κανένα βελόνι όταν εκλειψουμε.
θα σε κλείσω με Μπομπ Ντίλαν & like a rolling stone

[STF]

Η παρακάτω αντίδραση είναι που μου λείπει ( γενικά πάντα έτσι; ). Και είναι τρελό ότι διαβάζεις κείμενα με αυτόν τον ενθουσιασμό από 50άρη και 60άρη και όχι από έναν 20άρη ή έναν 30άρη. Αυτόν το ενθουσιασμό δεν το ψάχνω στην τελική αγορά αλλά στην έκφραση ενός ονείρου. Νιώθω ότι το κούρασα το θέμα. Οι τελευταίες απαντήσεις νομίζω εξήγησαν πολλά. Τα πράγματα απλώς... άλλαξαν.

[ptc]

Μιας και λογω δουλειας μεχρι προτινος δουλευα με πολλα νεα παιδια - συνηθως φοιτητες- εχω να σου πω οτι μια χαρα ενθουσιαζονται οι νεοι και σημερα. Απλα οχι με αυτα που ενθουσιαζομαστε εμεις που ειμαστε μια γενια πισω. Ενθουσιαζονται με τα ταξιδια- βλεπεις πλεον πιτσιρικαδες να κανουν το σκατο παξιμαδι για να πανε ενα τριημερο Βαρκελωνη τη στιγμη που εμεις πηγαιναμε Χαλκιδικη και Σκιαθο. Με τις σπουδες - βλεπω παιδια να σκιζονται το καλοκαιρι στη σεζον για να βγουν εξωτερικο για μεταπτυχιακα. Ενθουσιαζονται με το gaming και το ψαχνουν τερμα σε θεματα τεχνολογιας. Εχεις λυκειοπαιδα που λυνουν και δενουν PC ενω εγω με το ζορι ηξερα να συνδεσω το NES στη τηλεοραση. Ενθουσιαζονται με τα κινητα, με τον προγραμματισμο, με το video editing και το content creation γενικα, με τη γυμναστικη και τη διατροφη, με τα ηλεκτροκινητα πατινια...

Γενικα μου βγαζει πολυ "boomer-οσυνη" ο τροπος σκεψης σου και αν ισχυει η τελευταια περιοδος του αρχικου σχολιου δε θα παρεξηγηθεις με αυτο που σου γραφω. Αν τα παιδια σκεφτονταν οπως εμεις ζητω που καηκαμε. Δλδ ειναι ρομαντικο να λατρευεις τις μοτοσυκλετες και τους κινητηρες εσωτερικης καυσης (που σε ενα βαθμο εχουν γαμησει και το περιβαλλον) και χανουν τοσα πολλα τα παιδια που το βλεπουν απλα ως ενα μεσο μετακινησης; Για μενα σε καμια περιπτωση.

[BLiTzER]

Τα περισσότερα από αυτά που γράφετε είναι τα αναμενόμενα και ελπίζω να μην πιστεύετε ότι είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην βλέπω πίσω από το "πρόλημα" την βασική αιτία που είναι το οικονομικό. Άλλωστε με κάποιους τρόπους το περιγράφω κι εγώ.

Κανένας δεν μου απάντησε στη ΑΠΟΥΣΙΑ της κάβλας και όχι απαραίτητα στην υλοποίηση αγοράς της κάβλας του.

Αφού κάνουμε ψυχανάλυση...

Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους, αλλά για μένα ήταν ακριβώς αυτό που θίγεις στην αρχή: απουσία κάβλας. Ναι, κάποτε αγόραζα μηχανάκια κάβλας. Δεν είχα ΠΟΤΕ στη ζωή μου άνετο μηχανάκι. Δεν είχα ποτέ μηχανάκι που παίρνει άνετα δεύτερο άτομο, δεν είχα ποτέ μηχανάκι με μπαγκαζιέρα ή οποιονδήποτε άλλον χώρο, δεν είχα ποτέ μηχανάκι με ζελατίνα ή μεγάλη σέλα. Με θερμαινόμενα γκριπς και quality of life αυτοματισμούς απλά γελάω. Ποτέ. Ούτε ένα. Αγόραζα μοτοσικλέτες αποκλειστικά για την κάβλα μου. Δε με ένοιαζε αν κάνουν εύκολο commuting, αν καίνε 14 λίτρα/100χλμ, αν γυμνάζουν τον αυχένα μετά τα 160. Έκαναν αυτό ακριβώς που ήθελα. Ανέβαινα και γούσταρα κάθε μέτρο, είτε πηγαίνοντας στη δουλειά μου, είτε βολτάροντας στην Ήπειρο, είτε στρίβοντας στην Επίδαυρο. Και έχω ζήσει εποχές που μαζευόμασταν 30+ 1000άρια SS ΚΑΘΕ Κυριακή για Επίδαυρο. Ωραία ήταν.

Πλέον δε με ενδιαφέρει τίποτα τέτοιο. Το τελευταίο τεστ που έβαλα στον εαυτό μου ήταν με την αγορά του Triple R. Εξαιρετικό μηχανάκι. Το κράτησα 3 μήνες. Ίσως 4. Το χάρηκα; Όχι τόσο. Αυτό ήταν το τεστ. Η κάβλα είχε πεθάνει οριστικά. Χρειαζόμουν μόνο την επιβεβαίωση. Ήταν το ότι μεγάλωσα και "ωρίμασα"; Ήταν το ότι δεν υπήρχε πλέον παντελής άγνοια κινδύνου και καλό θα ήταν να εκτιμήσω το ότι επέζησα από ένα κάρο μαλακίες και να προχωρήσω παρακάτω; Ήταν το ότι οι δρόμοι γίνονται κάθε χρόνο και χειρότεροι στο μπουρδέλο που ζούμε; Πιθανότατα λίγο απ' όλα αυτά.

Ποτέ δεν ήταν το οικονομικό για μένα. Έτσι κι αλλιώς πάντα θέτω ένα οικονομικό όριο στις αγορές οχημάτων μου. Δε θα έδινα ποτέ 10 ή 15 ή 20 χιλιάρικα για μηχανάκι, ακόμα κι αν ήταν το RC211V του Rossi. Οπότε όχι, δεν ήταν η κρίση. Για μένα. Ίσως ήταν για τους γύρω μου, άρα επηρρεάστηκα έμμεσα. Οι καθεκυριακάτικες βόλτες πέθαναν πολλά χρόνια πριν. Οι παρέες επίσης. Κάποιοι κυριολεκτικά. Οπότε ναι, πιθανότατα έβαλε κι αυτό λίγο το λιθαράκι του. Αλλά πλέον δε με ενδιαφέρει. Οι λόγοι δεν έχουν σημασία. Κατ' εξαίρεση καβαλάω ακόμα, έτσι για τη φάση, και επειδή "βολεύει". Κάποια στιγμή που δε θα εξυπηρετεί, πιθανότατα θα το κόψω και τελείως. Ήμουν 2-3 χρόνια χωρίς κανένα δίκυκλο. Μου έλειψαν; Not really. Και δε θέλω το παιδί μου να με βλέπει πάνω σε μηχανάκι και να επηρεάζεται. Γιατί τώρα τρελαίνεται. Και δε θέλω να καβαλήσει ποτέ του, αν είναι δυνατόν. Όχι σε αυτό το μπουρδέλο.

Οπότε να, there's your reality check.

[STF]

Μιας και λογω δουλειας μεχρι προτινος δουλευα με πολλα νεα παιδια - συνηθως φοιτητες- εχω να σου πω οτι μια χαρα ενθουσιαζονται οι νεοι και σημερα. Απλα οχι με αυτα που ενθουσιαζομαστε εμεις που ειμαστε μια γενια πισω. Ενθουσιαζονται με τα ταξιδια- βλεπεις πλεον πιτσιρικαδες να κανουν το σκατο παξιμαδι για να πανε ενα τριημερο Βαρκελωνη τη στιγμη που εμεις πηγαιναμε Χαλκιδικη και Σκιαθο. Με τις σπουδες - βλεπω παιδια να σκιζονται το καλοκαιρι στη σεζον για να βγουν εξωτερικο για μεταπτυχιακα. Ενθουσιαζονται με το gaming και το ψαχνουν τερμα σε θεματα τεχνολογιας. Εχεις λυκειοπαιδα που λυνουν και δενουν PC ενω εγω με το ζορι ηξερα να συνδεσω το NES στη τηλεοραση. Ενθουσιαζονται με τα κινητα, με τον προγραμματισμο, με το video editing και το content creation, με τη γυμναστικη και τη διατροφη, με τα ηλεκτροκινητα πατινια...

Γενικα μου βγαζει πολυ "boomer-οσυνη" ο τροπος σκεψης σου και αν ισχυει η τελευταια περιοδος του αρχικου σχολιου δε θα παρεξηγηθεις με αυτο που σου γραφω. Αν τα παιδια σκεφτονταν οπως εμεις ζητω που καηκαμε. Δλδ ειναι ρομαντικο να λατρευεις τις μοτοσυκλετες και τους κινητηρες εσωτερικης καυσης (που σε ενα βαθμο εχουν γαμησει και το περιβαλλον) και χανουν τοσα πολλα τα παιδια που το βλεπουν απλα ως ενα μεσο μετακινησης; Για μενα σε καμια περιπτωση.

Τι είναι το NES

Όταν -σπάνια- ανοίγω ένα νέο θέμα δεν το ανοίγω για να παρεξηγηθώ με τις απαντήσεις. Ούτε καν.
Δεν είμαι Boomer ακόμη, ανήκω στην κατηγορία γενιά "X".

Δε θα ταυτιστώ απόλυτα μαζί σου, σε ένα βαθμό ναι. Για τις ενασχολήσεις τους εννοείται πως συμφωνώ. Ότι έχουμε ευθύνη για πολλά πράγματα ναι, όχι για όλα όμως. Αυτοί οι κάθετοι αφορισμοί καταλογιζόντουσαν και από εμάς στις γενιές τον γονέων μας και όμως ούτε αυτό ισχύει. Κοντά σε αυτούς τους νέους που περιγράφεις έχω να σου αντιπαραβάλλω μια ειδική γενιά αναίσθητων golden boys στην Ελλάδα που για θεό τους έχουν μόνο ένα πράγμα, η προσδοκία για καλό παραδάκι στο μέλλον και ας πέρνουν σήμερα 700 ευρώ. Αρκεί να τους δώσουν έναν τίτλο, product manager, product advisor και άλλες τέτοιες γενικές αηδίες που τους χρυσώνουν το χάπι. Νομίζεις πως δεν ζω ανάμεσα σε νέους; Και έχω ζήσει τραγικές καταστάσεις, απίστευτη αγένεια, όχι πάνω μου (δεν τους έπαιρνε). Υπάρχουν όμως και τα παιδιά που περιγράφεις, το ξέρω.
Θέλω να πω... και πολύ παλιά και παλιά και πρόσφατα και σήμερα και αύριο οι άνθρωποι ήταν και καλοί και κακοί και... αυτοκαταστροφικοί.

Ελπίζω να μη πιστεύεις σοβαρά ότι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης είναι που γάμησαν τον πλανήτη. Μπορούμε να συζητήσουμε για την οικολογική ενέργεια που βαφτίζει εμάς τους δυτικούς ως φιλάνθρωπους οικολόγους, την ίδια στιγμή που πνίγει στον καρκίνο με την ανακύκλωση και δημιουργία μπαταριών από ειδικά ορυκτά ολόκληρες χώρες του τρίτου κόσμου μόνο και μόνο για να υποστήριχθεί η ιδέα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Στην Ελλάδα μπορεί να αισθάνεσαι φιλάνθρωπος, αν πήγαινες μια βόλτα στην Ινδονησία και στο Κογκό θα άλλαζες γνώμη. Και με τα στοιχεία που μας δίνουν επίσημα οι δικοί μας (οι δυτικοί ντε), το 2020 ανακυκλώθηκε μόλις το 5% των μπαταριών ενώ μέχρι σήμερα (2024) με το ζόρι έχουν καταφέρει να ανακυκλώσουν το 20%. Τέτοιος φιλάνθρωπος οικολόγος δεν θέλω να είμαι.

[taisteal]

"γυρεύεις" κάτι που δυστυχώς χάθηκε.
εγώ σαραντάρης πλέον και ήδη διαπιστώνω ότι ακόμα και η γενιά μου, είμαστε δεινόσαυροι.
για τους 50-60αρηδες που το λέει η περδικουλα τους, ακόμα χειρότερα, απολιθώματα.
δεν το λέω για να προβοκαρω, είναι η αίσθηση που έχω για εμάς που αγαπάμε αυτό το μαγικό κάτι πίσω τις δύο ροδες και τα κυλινδρα.
σελαβι και καμιά Βενετιά δεν θα χάσει κανένα βελόνι όταν εκλειψουμε.
θα σε κλείσω με Μπομπ Ντίλαν & like a rolling stone

Εδώ είναι η ουσία.
Για παράδειγμα άλλο ένα φαινόμενο που υπάρχει τα τελευταία χρόνια είναι ότι η καύλα έχει φύγει γενικά από όλα τα πράγματα όσον αφορά τους νέους.
Δεν θέλουν ούτε να πηδηξουν..και δεν υπερβάλλω.
Ακούγομαι σαν κωλόγερος αλλά έτσι είναι και διαπιστωμένο.
Είναι η εποχή του τίποτα και της ξενέρας.
Και στη μουσική τα ίδια,χέρι χέρι με την εποχή.
Προσωπικά χαίρομαι που είμαι 45 και είδα-έκανα πράγματα που οι νέοι δεν θα δουν ποτέ και οι περισσότεροι εδώ μέσα που είναι σε ηλικίες μεγαλύτερες ξέρουν τι εννοώ.
Τα δίτροχα γουστάρουμε η καύλα μας ενώνει...

[telegonos]

Τι είναι το NES

Nintendo Entertainment System.



Επίσης, είσαι π.χ. γεννιά Χ από όταν γεννιέσαι μέχρι που πεθαίνεις, με την χρονολογία γέννησης πάει αυτό, όχι με την ηλικία.

Δεν ''προβιβάζεσαι'' γεννιά όσο μεγαλώνεις. LoL

[STF]

Nintendo Entertainment System.

Ούτε καν θα το φανταζόμουν, ίσα που πρόλαβα τον spectrum plus με το λαστιχένιο πληκτρολόγιο! Και αυτόν το είχε άλλος, όχι εγώ. To Nitendo πρέπει να εμφανίστηκε καμιά δεκαετία αργότερα.

Επίσης, είσαι π.χ. γεννιά Χ από όταν γεννιέσαι μέχρι που πεθαίνεις, με την χρονολογία γέννησης πάει αυτό, όχι με την ηλικία.

Δεν ''προβιβάζεσαι'' γεννιά όσο μεγαλώνεις. LoL

Πολύ ανακουφιστικό αυτό που λες Άρα boοmer δε θα είμαι ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!
Που να το ήξερα να απαντήσω στον Taliban όταν με απεκάλεσε boomer λόγω αναφοράς μου στα Moto Guzzi

[stefanos]

Το 82 το χτ το 550 έκανε 167.400 δρχ.
Είναι δυνατόν να κρίνω τα πιτσιρίκια?
Φυσικά και όχι γιατί ήμουν περισσότερο βλαμμένος από ότι τα σημερινά.
Την ίδια εποχή δημιουργήθηκε το japan vs europe.
Με παραπλήσιο κόστος είχες να διαλέξεις ένα μηχανάκι από εντελώς, παντελώς άκρως αντίθετα καλάθια.
Τώρα όλα είναι ισάδι, μόνο στο επίπεδο πλάκας υπάρχει θέμα.

[Phantom]

Κάθε γενιά μεγαλώνει με τα δικά της όνειρα.
Για κάθε γενιά το "άπιαστο" που σου δίνει χαρά όταν το αποκτήσεις είναι/ήταν κάτι διαφορετικό.

Προσωπικά αν και μεγάλωσα σε γενιά που πολλοί συνομήλικοι μου ασχολούνταν με παπάκια και Chally από το Γυμνάσιο κιόλας, είχα "καύλα" με τα αυτοκίνητα.
Είμαι σε φόρουμ μοτοσικλέτας, οπότε δεν θα περιγράψω τα πάθη μου και τις περιπέτειες μου με τα αυτοκίνητα. Θα πω όμως οτι κάπου μετά τα 40, σιγά - σιγά ηρέμησα.
Και έτσι, αφού ηρέμησα αρκετά, στα 46 μου, μου ήρθε μια επιθυμία να αποκτήσω μια μοτοσικλέτα.
Όχι για να γίνω Rossi. Όχι για να τρέχω στα βουνά. Όχι για ταξίδια.
Για να πηγαίνω βολτούλες, και όποτε μπορώ να αφήνω το αυτοκίνητο στο σπίτι και να κάνω τις μετακινήσεις μου με αυτή.

Ήρθα εδώ. Έγραψα ποιος είμαι και τι ψάχνω. Μου δώσανε διάφορες συμβουλές.
Κάποια στιγμή ήμουν ανάμεσα στο να πάρω ένα Svatpillen 401 και το Hornet που τελικά αγόρασα.
Το θέμα δεν ήταν οικονομικό. Το θέμα ήταν οτι το Hornet με καύλωνε περισσότερο.. Δεν μου άρεσε το barely legal teen. Ήθελα τη milf-άρα
Και έτσι αγόρασα το Hornet του 2002 που και αν και σε σχετικά καλή κατάσταση, το επαναφέρω σιγά σιγά από τα όρια της εγκατάλειψης.
Για τους περισσότερους "δεν αξίζει" σε μοτοσικλέτα 23 χρονών να "ρίχνεις χρήμα"
Εμένα δεν με απασχολεί. Αυτό τον καιρό ψάχνω όργανα (κοντέρ). Ενώ όλοι μου είπαν δεν αξίζει, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα να πληρώσω γνήσια (καινούργια ή μεταχειρισμένα). Απλά δεν βρίσκω, και προσωρινά κατέληξα με Κινέζικα μαϊμού ενώ συνεχίζω παράλληλα να ψάχνω για γνήσια.
Για εμένα προσωπικά (και μόνο για εμένα) αυτή η διαδικασία (των ελέγχων, μικροεπισκευών κτλ) με δένει με το μηχάνημα και του δίνει έξτρα αξία (συναισθηματική) στα μάτια μου, σε σχέση με το καινούργιο που απλά το πας για service κάθε Χ/Υ/Ζ χιλιόμετρα.
Όχι οτι τα καινούργια μηχανήματα δεν έχουν την χάρη τους. Μην λέμε χαζομάρες. Θέμα προτιμήσεων/προτεραιοτήτων είναι.

Το δέσιμο όμως με ένα "μηχάνημα" είναι γνώρισμα παλιότερων εποχών. Άλλων γενεών.
Οι νεότερες γενιές είναι μαθημένες με το instant gratification. (Στιγμιαία Ικανοποίηση)
Δεν έχουν την υπομονή να αφιερώσουν χρόνο για να μάθουν κάτι. Ακόμα και στην οδήγηση.
Από ποδήλατο και πατίνι, μέχρι σκούτερ και αυτοκίνητο, δεν έχουν την υπομονή να μάθουν πραγματικά και σε βάθος πως να χειρίζονται το μηχάνημα που έχουν στα χέρια τους.
Άρα δεν νιώθουν και την ανάγκη να "εξερευνήσουν" περισσότερο το μηχάνημα που χειρίζονται.

Σκέψου όμως και το εξής:
Τι συμβόλιζε η μοτοσικλέτα και το αυτοκίνητο στις δικές μας (παλιότερες) γενιές;
Ελευθερία!
Αν είχες μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο μπορούσες να "γυρίσεις" και να δεις άλλα μέρη. Να ταξιδέψεις, να ανοίξεις τους ορίζοντες και τα μάτια σου. Δεν περιοριζόσουν στην γειτονιά ή στην πόλη σου.
Ακόμα θυμάμαι όταν στα 18 μου, τρεις μέρες αφού πήρα το δίπλωμα στα χέρια, ξεκίνησα από την επαρχιακή πόλη που μένω να πάω για καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης και να γυρίσω πίσω!
Σήμερα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει με την ίδια έννοια όπως παλιά.
Σήμερα για να ανοίξεις τα μάτια σου, ανοίγεις το κινητό σου και το internet. Δεν χρειάζεσαι ένα ιδιωτικό μέσο μεταφοράς για να πας κάπου και να μάθεις τι γίνεται σε μια τοποθεσία.
Η ανάγκη δηλαδή για μετακίνηση (πέρα από την μετακίνηση για εργασία) έχει αλλάξει αρκετά.

Δεν θέλω να ξεφύγω, αλλά το κινητό και το internet επιφέρανε πολλές αλλαγές στο πως αντιμετωπίζουν οι διαφορετικές γενιές διάφορες καταστάσεις.
Εκτός από τις μοτοσικλέτες για παράδειγμα, άλλαξε και ο τρόπος διασκέδασης, και όχι μόνο.
Παλιότερα για να γνωρίσεις γκόμενα/γκόμενο έπρεπε να βγεις έξω. Έπρεπε να φτιαχτείς, να προετοιμαστείς, να μετακινηθείς, και ενδεχομένως να ψάξεις. Και μετά έπρεπε να κοιτάς τον άλλο, να του μιλάς όντας απέναντι του, και να συναναστρέφεσαι μαζί του σε πραγματικό χρόνο.
Τώρα όλα αυτά έχουν λίγο πολύ εκλείψει. Τώρα όλα γίνονται μέσα από τα κινητά, το internet και τα social σε δευτερεύων χρόνο. Δεν θα πω ούτε θα κρίνω αν τώρα είναι χειρότερα ή καλύτερα. Αλλά είναι σίγουρα διαφορετικά.

Ο κόσμος αλλάζει, εμείς μεγαλώνουμε, και κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση οτι εμείς δεν είμαστε πλέον το επίκεντρο του κόσμου, της εξέλιξης κτλ. Την θέση μας πήραν κάποιοι άλλοι. Με άλλα γούστα, άλλες ανάγκες, άλλα θέλω και άλλες καύλες.