Μια υπενθύμηση για τις παγίδες των μμε:

Οι μετανάστες στη Γαλλία δεν βγήκανε τυχαία στους δρόμους, προυπήρξαν θερμότατες προκλητικές ρατσιστικές δηλώσεις από κρατικά χείλη που ο καθένας (αν τον αφορούσαν) θα έπαιρνε προσωπικά και θα αντιδρούσε. Η στοιχειώδης ανθρωπιά επιβάλλει να νοιάζεσαι για αυτόν που έχει ανάγκη -το να δημιουργήσεις υποδομές ώστε να μάθει να δουλεύει για να μη πεινάει στη χώρα του (αν φυσικά δεν παίζουν πόλεμοι, ή υπερβολική ανεργία εκεί), είναι φυσικά καλύτερο από το να του δώσεις τροφή για 2 βδομάδες.

Στη καλύτερη περίπτωση, τα κράτη υποδοχής που τους απορροφούν, τους θέλουν για πολίτες δεύτερης κατηγορίας, για υποζύγια, κοινώς για σκλάβους, και άν αυτοί ζούνε με αυτό και το αποδέχονται, θα ήμουνα προσωπικά πολύ στόκος για να τα βάλω με αυτούς αντί με αυτούς που δημιούργησαν αυτή τη κατάσταση (πιθανά) εις βάρος μου.


Φυσικά, αν δεν είσαι μικρόψυχος, και στενόμυαλος (γενικά μιλάω φίλε H.A.Balafoutre, όχι ειδικά), μπορεί να διακρίνεις ότι οι πολυπληθυσμικές κοινωνίες είναι πιο "ζωντανές", πιο υγιείς, και συχνά πιο δημιουργικές (αυτό φαίνεται σε ομάδες ανθρώπων που είναι "ξένοι" ή διαφορετικοί μεταξύ τους που παρ'όλα αυτά, συνεργάζονται, ή συν-διασκεδάζουν, ή απλά επικοινωνούν σε πανεπιστημιακές ομάδες, συναθροίσεις, ακόμα και συζητήσεις σε μεγάλα αγγλόφωνα fora όπου το ποιός είσαι και τί λες δεν συνδέεται με το χρώμα, ή τη καταγωγή σου ντε και καλά).


Για την οικονομική μας ξεφτίλα φταίνε αυτοί που κινούν τα νήματα, και εμείς που δεν τα κόβουμε, κανείς άλλος. Οι λύσεις υπάρχουνε, μένει να θελήσουμε να απαιτήσουμε τη λύση τους -άν φυσικά δεν είναι κόπος να σηκωθούμε από το καναπέ...