Μπαίνουμε στην Γραβιά, και περνάμε έξω από το ξακουστό χάνι (η μάλλον από μια ανακατασκευή του, περίπου στο ίδιο μέρος). Λίγο μετά την τεράστια εκκλησία, στρίβουμε δεξιά (νοτιοανατολικά) και ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Μαριολάτα: Ένα μικρό, μέχρι πρόσφατα εγκαταλελειμμένο, χωριουδάκι που έχει αρχίσει τελευταία να ξανα-κατοικείται. Κουρασμένοι από την αρκετά φορτωμένη εβδομάδα στην δουλειά και έχοντας πολύ καιρό να κάνουμε παρόμοια βόλτα παρέα, έχουμε αποφασίσει να μείνουμε κάπου κυριλέ (λίγη πολυτέλεια που-και-που χρειάζεται, ε, κι ας κοστίσει λίγο παραπάνω---ένα βράδυ είναι). Κατευθυνόμαστε, λοιπόν, προς τον νεόχτιστο ξενώνα “Χαράδρα”, 2 χιλιόμετρα έξω από το χωριό, όπου μας υποδέχεται ο ιδιοκτήτης. Παρκάρουμε και ξεφορτώνουμε. Το οδόμετρο γράφει 303 και η ώρα είναι γύρω στις οκτώ. Ο ξενώνας είναι τέσσερα-πέντε μικρά σπιτάκια, με πέτρινη επένδυση εσωτερικά και εξωτερικά, το καθένα με καθιστικό, κουζινούλα και υπνοδωμάτιο. Στο καθιστικό έχει και τζάκι. Μια και έχει συννεφιάσει, έχει δροσιά και υγρασία, πέφτουν και μια-δυό σταγόνες ψιχάλας, αποφασίζουμε να ανάψουμε το τζάκι.
Μια-δυο ώρες αργότερα, ο καιρός έχει καθαρίσει, έχουν βγει τα αστέρια, οπότε πεταγόμαστε στον Πολύδροσο για φαγητό. Εκεί αναπληρώνουμε το ελλιπές γεύμα με σουτζουκάκια, λουκάνικα, τας-κεμπάπ, πατάτες, και λίγο κρασάκι. Περπατώντας στο χωριό βρίσκουμε ένα ανοιχτό παντοπωλείο (που δεν έγινε ακόμη σούπερ μάρκετ) και αγοράζουμε ένα μικρό μπουκάλι κονιάκ. Επιστρέφουμε στον ξενώνα, η Γεωργία σαν μικρό παιδί παίζει με το τζάκι και καταφέρνει να κάψει τα ξύλα μιας χρονιάς μέσα σε λίγες ώρες, και λίγο αργότερα (και ένα μπουκάλι κονιάκ λιγότερο) την πέφτουμε για ύπνο.
Η διαδρομή της πρώτης μέρας εικονίζεται στον παρακάτω χάρτη (ο πιο λεπτομερής που κατάφερα να βρω σε ηλεκτρονική μορφή)...
http://npat.smugmug.com/photos/148216812-O.jpg
Αυτά για την ώρα. Σπαμάρετε αν θέλετε. Το βράδυ η αύριο θα οργανώσω το υλικό και θα ποστάρω και την διαδρομή της Κυριακής.
Αρχικά δημιουργήθηκε από npat
Παρκάρουμε δίπλα σε ένα κόκκινο BMW R 100 RT. “Πως ειν' έτσι αυτό το μηχανάκι?” ρωτάει η Γεωργία. “Γερμανοί, τι περιμένεις”
:rotflmao:
Πάντα τέτοια και καλύτερα Νικόλα!!
α) Οι ωτοασπίδες ειναι σωτήρια λύση σε ταξίδια αυτοκινητοδρόμων. Να πάρεις
β) Το κούνημα του κράνους "περα-δώθε" οφείλεται στην ύπαρξη του συνεπιβάτη, το παθαίνω κι εγω οταν είμαι δικάβαλος (δημιουργούνται στροβιλισμοί). Να της λες να κάθεται πιο πίσω στη σέλα, ή πιο μπροστά και θα δεις οτι θα φύγει το κούνημα
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
Πάντως με την παλιά ζελατίνα (μαμά, στην χαμηλή θέση) είχα ΠΟΛΥ πιο ήσυχο ταξίδι. Υπήρχε λίγο μεγαλύτερη πίεση αέρα από τον λαιμό, περίπου, και πάνω, αλλά ο θόρυβος ήταν πολύ πιο "γλυκός" και ήπιος, και η όλη ροή---έχω την εντύπωση---πολύ πιο ομαλή. Σήμερα το πρωί ξαναέβαλα την παλιά ζελατίνα. Να δούμε πως θα πάει...Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
α) Οι ωτοασπίδες ειναι σωτήρια λύση σε ταξίδια αυτοκινητοδρόμων. Να πάρεις
β) Το κούνημα του κράνους "περα-δώθε" οφείλεται στην ύπαρξη του συνεπιβάτη, το παθαίνω κι εγω οταν είμαι δικάβαλος (δημιουργούνται στροβιλισμοί). Να της λες να κάθεται πιο πίσω στη σέλα, ή πιο μπροστά και θα δεις οτι θα φύγει το κούνημα
μπράβο Νικόλα. Πάντα τέτοια και καλύτερα ακόμα.
Ωραίες εικόνες, ωραίο ταξιδάκι..
Μπράβο!
FAMOUS LAST WORDS:
"Helmet? I don need no steenking helmet!"
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας παιδιά. Συνεχίζω τώρα με την περιγραφή της επόμενης μέρας...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση