2) Η δουλειά σου , όσο μικρός και αν είσαι , έχει κάποια κομμάτια που δεν τα γνωρίζουν άλλοι. Όταν σου έχουν φερθεί ΟΚ... τότε γίνεσαι και εσύ επαγγελματίας και την ημέρα που φεύγεις δίνεις μια μικρή έκθεση με το τι εκκρεμότητες έμειναν. Αλλιώς φεύγεις και ξεχνάς τι είχες κάνει ακόμα και την προηγούμενη ώρα. Εννοείται οτι όταν σε παίρνουν τηλέφωνο , κάτι πάντα παθαίνει η συσκευή σου... είσαι σε τούνελ... είσαι κάπου... δεν έχεις μονάδες κτλ..
3) Απαιτείς να εξοφληθείς μέχρι και το τέλος του μήνα τα νόμιμα και οτι επιδόματα στις προκαθορισμένες ημέρες. Ούτε αργοπορίες δέχεσαι ούτε τίποτα. Οι περισσότεροι είναι πολύ "σφιχτοί" σε πληρωμές , άπαξ και την κάνεις απο εκεί.
4) Η ηρεμία και η διάθεση για εργασία είναι ενα αποτέλεσμα που υπάρχει μόνο εφόσον έχεις καλή συνεργασία και φυσικά υπάρχει αντίτιμο για αυτό που κάνεις. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ ΤΟ 100% ... δίνεις αυτό που πρέπει να δώσεις βάσει μισθού. Υπολογίζεις πάντα και το τι εστί "εργατικό ωράριο" έτσι;
Γιατί μπορεί να σου δώσουν 1500-2000? αλλά αυτό να περιλαμβάνει Σ/Κ , επέκταση σε 12ωρο και κάτι περιέργα 48ωρα για να βγεί το project... ΔΕΝ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΝΑ ΑΣΠΡΙΣΕΤΕ;
5) Κανόνας... ακόμα και αν δεν βρείς κάτι στον δικό σου τομέα... κάνεις κάτι άλλο, τα βγάζεις πέρα και παράλληλα όπως είπα ψάχνεις το καλύτερο.
ΣΗΜΕΙΟ ΖΟΥΜΙ...
ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ... όποιος δίνει τα περισσότερα και τα καλύτερα , τους αποκτεί. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη , ούτε προσωπική σχέση στον χώρο εργασίας. Έξω απο αυτόν μπορεί να παίζεις σφαλιάρες με τον διευθυντή σου, αλλά μέσα στην δουλειά μπορεί να πρέπει να σε στείλει μιας και άλλος διατάζει.
Πάντα έχουμε εναλλακτική , στο φαινόμενο εργασία-υπάλληλος.
Καλησπέρα μας.
Gandalf