Στα αδερφια μου που ταξιδευουν...

[trigger]

Όποιος έχει χρόνο και όρεξη ας πάρει να διαβάσει το "Σουέλ" της Ιωάννας Καρυστιάνη εκδόσεις Καστανιώτη

[ΙΠΠΕΑΣ]

Άλλο ένα κορυφαίο σκηνικό ήταν όταν ανοιχτά του Αυλώνα (Νοτιοδυτική Αλβανία εκεί που οι Αλβανοί σχετικά πρόσφατα έφτιαξαν ναυτική βάση) βρέθηκε από το πουθενά ένας άνθρωπος στη θάλασσα. Αρχίσαμε να του πετάμε σωσίβια. Ενώ ήμασταν έτοιμοι να κατεβάσουμε το ναυαγοσωστικό (όχι τις απλές βάρκες εγκατάλειψης) για να κάνουμε διάσωση, εμφανίζεται από τα δυτικά μας ένα Agusta Bell που είχε απογειωθεί από μία φραγάτα του Ιταλικού Π.Ν. και έπλεε αρκετά μακρυά και δυτικά μας.

Εγώ παρακολουθούσα με τα κυάλια την φρεγάτα από πριν αλλά που να φανταστώ ότι σε λίγο θα βλέπαμε άνθρωπο στη θάλασσα και ιταλικό ελικόπτερο να πετάει ΟΥΚ-ά ο οποίος έδεσε τον ναυαγό και τον ανέβασαν πάνω με το βίντσι του ελικοπτέρου. Τον τσίμπησαν και τον πήρανε στη φρεγάτα τους.

Αργότερα μάθαμε τις συνομιλίες μεταξύ πλοιάρχου μας και του πλοιάρχου της φρεγάτας, ότι ο τύπος είχε πέσει στη θάλασσα από ένα Αλβανικό πλοίο που συναντήσαμε στο δρόμο μας, μερική ώρα πριν δούν οι καπεταναίοι μας το ναυαγό.

[requiem]

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

MΑL DU DEPART

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφάξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα' χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει ..."

Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.



Γιατί τα πιο όμορφα ταξίδια του μυαλού , είναι και τα πιο μοναχικά!!