ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ SITE ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ
Γαμώτο, μου έκλεψαν τη μηχανή !" (αρχαία τραγωδία)
Αν έρθει αυτή η στιγμή, άστα να πάνε. Οτι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει τώρα ! Πάρτε τα μέτρα σας γιατί "όποιος φυλάει τα ρούχα του...". Δηλαδή όποιος κοιμάται δίπλα στη μηχανή του μέρα-νύχτα. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει για απόλυτη εξασφάλιση.
Ας πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους: δεν υπάρχει κανένας τρόπος απόλυτη εξασφάλιση κατά της κλοπής. Πολλοί κλέφτες έχουν στη διάθεσή τους τις πιο προηγμένες μεθόδους και εργαλεία. "Ταυ", σφυριά, ψαλίδια, πριόνια, ψυκτικά, λοστούς, τρυπάνια, τροχούς, αντικλείδια, "αντικλείδια" συναγερμών, όλα στην υπηρεσία τους οποιαδήποτε κάθε ώρα της ημέρας. Κι αν δεν μπορέσουν να σπάσουν τα λουκέτα, μπορούν να σηκώσουν τη μηχανή και να φύγουν. Τόσο απλά !
Οι ώρες που "εργάζονται" και ο "επαγγελματισμός" τους ποικίλλουν. Υπάρχουν χονδρικά 4 κατηγορίες:
1. Οι ερασιτέχνες που θα βουτήξουν τη μηχανή για βόλτα. Βέβαια το Διαλπικό δεν είναι, λόγω χαρακτήρα, η προφανέστερη επιλογή τους. Αλλά, αν το βρούν πρόχειρο, γιατί όχι; Ενα "ταυ" κάνει εύκολα τη δουλειά. Θα την πάρουν και θα την αφήσουν όποτε τη βαρεθούν. Είναι η πιθανώτερη περίπτωση να ξαναβρεθεί, αν δεν προλάβει να την πάρει κάποιος "επαγγελματίας". Φυσικά, είναι οι πρώτοι που θα αποφύγουν να ασχοληθούν, αν δουν κανένα λουκέτο παραπάνω.
2. Οι ημι-επαγγελματίες (κοινά κλεφτρόνια, κάποιοι άφραγκοι τοξικομανείς), με στοιχειώδη εξοπλισμό (συνήθως "ταυ", λοστό ή, σπανιώτερα, ψαλίδι) που αρπάζουν ότι βρουν και το "σκοτώνουν σε οποιαδήποτε τιμή. Νομίζω πως είναι και οι περισσότεροι. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, υπάρχει και πληθώρα εισαγόμενου δυναμικού.
3. Οι επαγγελματίες που δουλεύουν με συνεργεία (ανταλλακτικατζήδες). Αυτούς σίγουρα δεν τους πολυενδιαφέρει η κατάσταση της μηχανής μετά την κλοπή (ο νοών νοείτω).
4. Οι επαγγελματίες που δουλεύουν με εμπόρους. Η δουλειά τους είναι να κλέβουν τη μηχανή που ζητά ο έμπορος (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι). Εκείνος έχει βρει την άδεια που χρειάζεται (συνήθως από κατεστραμμένη μηχανή) και απλώς "χτυπούν" τα νούμερα στο σκελετό. Ετοιμη η παραποιημένη μηχανή!
Οι δύο τελευταίες κατηγορίες είναι και οι πιο επικίνδυνες. Δύσκολα ξεφεύγει μηχανή από τα νύχια τους. Εξοπλισμένοι ακόμη και με φορτηγά, σηκώνουν το "εμπόρευμα" και φεύγουν. Δεν τους σταματά τίποτε. Ξέρουν από κλειδαριές και συρματόσχοινα. Αν έχουν και ηλεκτρολόγο, βολεύουν και το συναγερμό. Μακριά από μας!
Υπάρχει φυσικά η περίπτωση της απευθείας συνδιαλλαγής κλέφτη-ιδιοκτήτη. Τους πληρώνεις και παίρνεις τη μηχανή πίσω. Ισως και να την ξανακλέψουν οι ίδιοι. ΄Τα περιοδικά είναι γεμάτα από αγγελίες ιδιοκτητών κλεμμένων μηχανών που δίνουν εχέμυθα αμοιβή σε όποιον τους "βοηθήσει" να βρουν τη μοτοσυκλέτα τους. Αλλά θέλει προσοχή! Μπορεί να είναι από απλοί απατεώνες (που δεν έχουν καμμιά σχέση με την κλοπή), έως επικίνδυνοι ληστές που κανείς δεν ξέρει τι θα κάνουν όταν βρεθουν απόμερα με το θύμα.
Τι μπορεί να κάνει κανείς; Είναι τόσο απογοητευτική η κατάσταση; Δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα να γλυτώσουμε άραγε; Οχι ακριβώς. Οι πιθανότητες είναι μικρές, αν παίρνουμε ορισμένα προστατευτικά μέτρα (βλ. παρακάτω). Αλλωστε, μήπως κοιμούνται ήσυχοι οι ιδιοκτήτες κουτιών (με ρόδες ή χωρίς ρόδες);
Προφυλάξεις (κάλλιο...)
1) Ασφάλεια κατά κλοπής. Πολύ σημαντικό. Αλλά τι λέω; Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν ασφαλίζουν μοτοσυκλέττες. Ξεχάστε το ή μεταναστεύστε.
2) Φύλαξη σε κλειστό γκαράζ ή αυλή. Είναι πολύ σημαντικό η μηχανή να μην είναι εκτεθειμένη στο δρόμο. Τουλάχιστον να μη φαίνεται. Και αν είναι δυνατόν, λουκέτο με χοντρή αλυσσίδα για δέσιμο σε σταθερό σημείο.
3) Πολλά λουκέτα. Ειδικά όταν αφήνετε τη μηχανή στο δρόμο, έξω από το σινεμά, το μπαράκι, την ταβέρνα. Και όχι μόνο ενός τύπου. Κι ακόμη καλύτερα, με διαφορετικούς τύπους κλειδαριάς. Και για να μή σηκώσουν τη μηχανή και φύγουν, δέσιμο (από τον σκελετό κατά προτίμηση) σε σταθερό σημείο. Και όχι τσιγκουνιές. Οχι κινέζικο πέταλο των 5000δρχ σε μηχανή των 1,5-2,5 εκ.! Εχουν διαφορά, αλλιώς "το φτηνό το κρέας το τρώει ο σκύλος" (ο κλέφτης). Και αυτοσχεδιάστε για τον τρόπο τοποθέτησής τους. Προσπαθήστε να φανταστείτε όλες τις μεθόδους του κλέφτη. Και κάτι ουσιώδες. ΜΗ ΒΑΣΙΖΕΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΟΝΙΟΥ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ!. Σπάει ακόμη και με μια κλωτσιά, γι αυτό και είναι ο συνηθέστερος τρόπος κλοπής.
4) Τοποθέτηση συναγερμού. Μη τον υποτιμάτε λέγοντας "όλοι οι συναγερμοί παρακάμπτονται". Και τα λουκέτα επίσης παρακάμπτονται. Θα αφήνατε όμως τη μηχανή ξεκλείδωτη; Από την άλλη μεριά, μη το παραξηλώσετε και βάζετε μόνο συναγερμό χωρίς λουκέτο! Και μην περιμένετε, σε καμμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ περίπτωση, να ενδιαφερθεί ο γείτονας, αν ακούσει τη σειρήνα. Εσείς θα την ακούσετε και εσείς θα τρέξετε να δείτε τι συμβαίνει. Γι αυτό μη ξεχάσετε να βάλετε τηλεειδοποίηση (pager) που θα έχετε πάντα μαζί σας. Είναι μικρή σε διαστάσεις (και ο πομπός και ο δέκτης) και μεγάλης εμβέλειας (μερικές εκατοντάδες μέτρα).
Αντικλεπτικά μέσα
Λουκέτα δισκοφρένου. Είναι μικρά και βολικά. Αν όμως ξεκινήσετε χωρίς να ξεκλειδώσετε, εγγυημένη ζημιά στο δισκόφρενο (50.000-100.000δρχ) ή στο γρανάζι όπου το τοποθετήσατε. Αποφύγετε αυτά που δίνουν λαβή για χρήση ψαλιδιού ή δεν είναι φτιαγμένα από σκληρυμένο ατσάλι. Κατασκευαστές:
ABUS, FRANCE ANTIVOL, LUMA, OXFORD, ΚRYPTONITE κ.α. Τιμές από 10.000-30.000 δρχ.
Πέταλα. Επίσης βολικά για συχνή χρήση. Δεν είναι όμως τόσο επικίνδυνα αν ξεκινήσετε χωρίς να ξεκλειδώσετε. Αν βέβαια ξεκινήσετε ΠΟΛΥ απότομα, μόνο αν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες (κάγκελα) θα γλυτώσετε από μικροζημιές.
Προσέξτε το πάχος τους (το συνηθισμένο των 12mm κόβεται σχετικά εύκολα από φορητό ψαλίδι, πολύ πιο ασφαλή είναι αυτά των 14mm και 16mm) και, φυσικά την ποιότητα κατασκευής. Κατασκευαστές οι ABUS και LUMA που έχουν αρκετά πέταλα των 16 mm, οι KRYPTONITE, FRANCE ANTIVOL, OXFORD κ.α. Τιμές από 20.000-50.000 δρχ.
Το Transalp του 1997 κ.ε. έχει θήκη για πέταλο στη σχάρα. Αυτή κανονικά χωράει κάποια πέταλα των 12mm (προσωπικά έχω δοκιμάσει το ABUS 54HB), αλλά μπορείτε να τοποθετήσετε ένα των 16 mm (π.χ. ABUS 58HB) τοποθετώντας μόνο τη μια πλευρά στη θήκη. Φροντίστε όμως να καλύψετε (π.χ. με χοντρή υφασμάτινη αυτοκόλλητη ταινία) τη χειρολαβή του συνεπιβάτη για να μη γδέρνεται.
Άλλα μοντέλα προσφέρονται με βάση που αρμόζεται στο πλάι της μηχανής. Αποφύγετε τη βάση της OXFORD που μπαίνει στο πίσω φτερό, οποιοδήποτε σοβαρό πέταλο είναι αρκετά βαρύ και θα το σπάσει.
Κουλούρες. Για πρόσδεση σε σταθερό σημείο, άρα καλύτερες από τα πέταλα αλλά πολύ πιο πρακτικές από τις αλυσσίδες. Μη σας ξεγελά όμως το ότι όλες, σχεδόν, έχουν σιδερένιους κρίκους εξωτερικά. Δεν είναι πανάκεια εναντίον του ψαλιδιού. Κατασκευαστές:
ABUS, FRANCE ANTIVOL, LUMA κ.α.
Λουκέτα με αλυσσίδα. Από τις πιο ασφαλείς επιλογές (όσο μπορεί κανείς να το πει αυτό), αν η αλυσσίδα και το λουκέτο είναι ειδικής κατασκευής και όχι του μπακάλικου. Η κλειδαριά δεν πρέπει να αφήνει χώρο για το λοστό. Η αλυσσίδα πρέπει να είναι βαρέως-βαρέως τύπου και μάρκας "Oute o Sampson na mi tin kobei Inc". Είναι πολύ βαριές και καλύπτονται με PVC για να μη γδέρνουν τα χρώματα. Κατασκευαστές: ABUS, FRANCE ANTIVOL,OXFORD κ.α.
Δυο λόγια για τις κλειδαριές. Γίνεται συχνά κουβέντα για το αν ο α' ή ο β' τύπος κλειδαριάς παραβιάζεται εύκολα ή ανοίγει με αντικλείδι. Μη γελιόμαστε όμως: είτε κυλινδρικές είτε όχι, είτε με 1.000.000 συνδυασμούς είτε με 10.000, οι κλειδαριές ανοίγουν. Δεν είναι όμως εύκολο να το πετύχει αυτό ο οποιοσδήποτε κλέφτης. Γι' αυτό και οι καλές κλειδαριές από "επώνυμες" μάρκες όπως και το υπόλοιπο μέρος του λουκέτου περνούν από τεστ διεθνών οργανισμών. Κρίμα που οι έλληνες εισαγωγείς δεν διαφημίζουν αυτά τα πράγματα. Και, βέβαια, αγνοείστε τις κλειδαριές τύπου "Yale" (αυτές που είχαν μέχρι πρόσφατα όλα τα σπίτια). Ρωτήστε και κανένα γνωστό σας κλειδαρά (και γράψτε μου τι σας είπε για να το περάσω στο site).
Προστατευτικά κάγκελα
Με μεγάλη διαφορά, η πιο απαραίτητη προσθήκη για την ΤΑ. Δυστυχώς η αναγκαιότητά της γίνεται, συνήθως αντιληπτή μόνο μετά από κάποια (σοβαρή ή όχι) πτώση. Ρωτήστε κι εμένα που είμαι από τους παθόντες. Η ΤΑ είναι βαριά μοτοσυκλέτα με το κέντρο βάρους ψηλά. Είναι πολύ εύκολη η πτώση κατά τη μανούβρα σε επικλινές έδαφος ή πεζοδρόμιο ή ... Το κόστος αντικατάστασης του εμπρός φαίρινγκ ή των πλαϊνών καπακιών είναι εξωφρενικό, για να μην αναφέρω το ρεζερβουάρ. Γι' αυτό μη παραλείπετε την τοποθέτησή τους αμέσως μετά την αγορά της μοτοσυκλέττας. Οι τιμές κυμαίνονται από 20.000-30.000 δρχ περίπου και κατασκευάζονται από:
Βαμμένο ατσάλι όπως οι Givi, Rickey & Cross, Kappa (πανομοιότυπη με τις δυο προηγούμενες και φθηνότερη), Jama, Hepco & Becker, Pro-Buster (ελληνικής κατασκευής, υπάρχει και πίσω προστατευτικό με υποδοχή για βαλίτσες) κ.α.,
Από ανοξείδωτο ατσάλι (που είναι πιο χοντρές και γερές) όπως η Motad κ.α. Αυτά πλεονεκτούν απέναντι στις βαμμένες ή τα επιφανειακά ανοξείδωτες μπάρες στο ότι δεν χαλάει η εμφάνισή τους μετά από το παραμικρό πέσιμο. Οι φτηνές "ανοξείδωτες" ελληνικής κατασκευής έχουν μόνο επιφανειακή χρωμίωση. Έχω δει τέτοια μπάρα μετά από πέσιμο και ομολογώ πως η εμφάνισή της δεν ήταν καθόλου καλή (επιπλέον, σε εκείνο το σημείο είχε σκουριάσει). Άλλο αρνητικό κάποιων ελληνικών "ανοξείδωτων" κάγκελλων, που έχω δει μέχρι στιγμής, είναι ότι προεξέχουν υπερβολικά.
Κατά την αγορά τους, προσέξτε πάρα πολύ τη συμβατότητά τους με τη μηχανή σας. Τα πιο πολλά είναι φτιαγμένες για τα μοντέλα 1994 κ.ε. Αν έχετε παλιότερο μοντέλο, ίσως χρειάζονται πολλές και απαράδεκτες τροποποιήσεις στη μηχανή σας για να τοποθετηθούν. Σ' αυτή την περίπτωση προχωρήστε σε άλλη μάρκα (κάγκελλων φυσικά). Για τις ελληνικές που είναι και φτηνότερες, προσέξτε την εφαρμογή τους και μη τις αγοράσετε αν δε βεβαιωθείτε για αυτή.
Απάντηση με παράθεση
