Tι ζουμε σε αυτο τον τοπο;

[nikos force]

πας και ζεισ γαλλια ... μια ομορφη χωρα ...στα καρτ ποσταλ ...
με ποσοστα ανεργιας που κανουν τα ελληνικα να ωχριουν ...
με ποσοστα εγκληματικοτητας που κανουν την ελλαδα παρθεναγωγειο ...μμμ

ναι ειναι δυσκολα τα πραγματα και σε γεμιζουν οργη ...

αλλα δεν ξερω γιατι τα βλεπετε ολα μαυρα...


try a little more

εγω εχω καταφερει και μενω μονοσ μου απο τα 23...
εχω τα μηχανακια μου ...
(οκ αυτο το μαμημενο το τει ακομα δεν το εχω τελειωσει...bebaia exv teleivsei stratiwtiko )

μηπως ζηταμε too much ...????βεβαια εχουμε δικαιωμα να ζηταμε πιο πολλα ΑΛΛΑ...

[charlie says]

το θεμα ειναι να προσπαθησουμε να φτιαξουμε την κατασταση εδω για να μην περασουν και τα παιδια μας τα ιδια και οχι να την κανουμε (λεω εγω τωρα). ολοι βιωνουμε τις ιδιες καταστασεις και εχουμε τα ιδια προβληματα και η γνωμη μου ειναι οτι για ολα αυτα ευθυνεται η γενια που ηλικιακα ανηκει στους επαναστατες του πολυτεχνειου που αργοτερα οταν πηραν στα χερια τους την κατασταση καταχραστηκαν, εκλεψαν ,καταπατησαν προς ιδιον οφελος.με λιγα λογια για οτι αγωνιστικαν οι παππουδες μας το κατεστρεψαν οι< εθνοπατεραδες> μας .ελπιζω να μην εχω βγει εκτος θεματος και εκτος της ανοχης σας:smilea:

[notakos600]

Όταν νομίζεις πως όλα είναι μαύρα, τότε όσο και να προσπαθήσεις, το πολύ-πολύ να τα κάνεις γκρι. Η ζωή πάντα ήταν δύσκολη έως απάλευτη, αναλόγως σε ποιό ύψος του λάκου με τα σκατά βρισκόταν κανείς. Ο παππούς μου για παράδειγμα πολέμησε σε δύο πολέμους, φτάνοντας στον δεύτερο έως και το Εσκί Σεχίρ και γνωρίζοντας ταυτόχρονα την πιο ατιμωτική υποχώρηση στην νεώτερη ιστορία μας. Ήταν εύκολη η ζωή γι αυτόν;
Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1936 και τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη γερμανική μπότα, τις εκτελέσεις και τον εφιάλτη του κατακτητή με ότι αυτό συνεπάγεται στη ψυχολογία ενός παιδιού. Ήταν άραγε η ζωή εύκολη και γι αυτόν;
Η τρίτη γενεά -εγώ- γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του '60 βίωσα τον χάρακα της τιμωρίας στο δημοτικό, το κούρεμα και τις απαγορεύσεις στο γυμνάσιο και στο λύκειο.
Άντεξα μια θητεία 24 ολόκληρων μηνών. Έζησα την ονειρική δεκαετία του '80 που για εμένα ήταν η πάλη να κάνω κάτι στη ζωή μου που τελικά δεν κατάφερα να το κάνω, ακόμη τουλάχιστον. Θαύμαζα και ζήλευα όμως όλους αυτούς με τα μπολντορ και τα σι-μπι-εξ 1050 με τις γκόμενες και τα μπαράκια, όταν εγώ πήγαινα για ένα ταπεινό καφεδάκι με το κορίτσι μου με το επίσης ταπεινό παπάκι μου.
Τώρα στα 43 προσπαθώ να ζω αξιοπρεπώς και βομβαρδίζομαι καθημερινά από τις νέες αποκαλύψεις για τις αρπακτές των λαμόγιων. Το μεροκάματο δεν παλεύεται αλλά ούτε και το γλείψιμο και η λαμογιά είναι του χαρακτήρα μου..
Τελικά έζησα καλά και λέγοντας καλά εννοώ πως πήρα από τη ζωή και τις σταγόνες ευτυχίας που μου αναλογούν, αλλά και τους τόνους λύπης, άγχους και μαυρίλας που παίρνει ο καθένας από εμάς.
Η απάντηση στο ερώτημά σου είναι το αν βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο...

[charlie says]

+1000000 αυτα που μετρανε ειναι οι αναμνησεις ,οι εμπειριες,οι ανθρωποι που μας νοιαζονται και νοιαζομαστε γιαυτους και οχι τα 700 η 1500e αυτα δεν τελειωνουν ποτε και αν προσπαθησεις πολυ θα τα καταφερεις, το μονο προβλημα ειναι οτι πανω στην <προσπαθεια> χανεις κατι

[Road67]

Αρχικά δημιουργήθηκε από devil's animal
κανεις τουμπεκι ψιλοκομμενο και συνεχιζεις να μενεις με τους δικους σου ωσπου καποτε να "ερθουν τα χειροτερα" για την οικογενεια και να μεινεις με ενα σπιτι και ενα κουφαρι να συντηρεις.

Αυτο ειναι το δικο μου λουκι δυστυχως

[mars696]

Το κακο ειναι οτι πλεον αυτα που λετε τα νιωθουν και ανθρωποι που ειναι και πιο μικροι,μπαινουμε απο μικροι στο λουκι(ειδικα για το θεμα εργασιας οχι τοσο για οικογενια).Κι εγω ειμαι 21 χρονων και ηδη τα τελευταια 3 χρονια που σπουδαζω εξω απο το σπιτι μου σκεφτομαι τι θα κανω ,πως θα ζησω και και και....απλα κανουμε το καλυτερο που μπορουμε και προχωραμε γιατι δεν αξιζει να ζεις την καθημερινοτητα με το να λες "ενταξει περασε και αυτη η μερα...παμε στην επομενη" και παει λεγοντας.
Παντα θελει το ρισκο του,την μαγκια του,αλλα και το να βαλεις κατω το κεφαλι και να συνεχισεις, η τουλαχιστον ετσι μας εχουν πεισει οτι πρεπει...

*ΜΛΚ->ΟΝ* :αλλη μια ομορφη μερα...κι ο καιει σαν π**στης!!!!!! :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: *ΜΛΚ->OFF*:hypnotize

[charlie says]

αν δεν μ αρεσει κατι στην ζωη μου κανω τα αδυνατα δυνατα να το αλλαξω στο κατω κατω για την ζωη μου προκειται και δεν εχει να γυρισω το βιντεο πισω οσο πιο γρηγορα τοσο το καλυτερο και οταν κανω λαθος δεν πειραζει τα <σπαω και ξαναριχνω>, και δεν θελω ετοιμες λυσεις απο κανεναν.δεν εχω καταφερει και τιποτα σημαντικο στην ζωη μου (dl 650 εχω ) αλλα προσπαθω και εχω την συνηδηση μου ησυχη. αλλη μια φορα θα πω οτι καλη ζωη δεν ειναι ο μεγαλος τραπεζικος λογαριασμος πιο ευκολη ισως απλα τα προτυπα ειναι λαθος . υ.γ δεν εχω δει το φως το αληθινο

[Ταξιδευτής]

Δεν ξερω απο που να αρχισω να γραφω...

Το αρχικο θεμα ηταν ενας προβληματισμος, απο αυτους που ολοι εχουμε μεσα στο κεφαλι αλλα ντρεπομαστε να μιλησουμε ανοιχτα.

Ολοι καλα τα λετε, μερικοι απο τον δωθε δρομο και μερικοι απο τον αλλον.

Φιλιππε, το προβλημα δεν ειναι απλο να λυθει... Δεν μπορεις να πεις οκ φευγω, γιατι οι λαθος επιλογες συσσωρευονται και φτανει μια μερα που δεν μπορεις ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ να πας πουθενα.

Ο φιλος Road και ο Σταυρος εξηγουν το γιατι δεν μπορεις, και τα λενε πραγματικα εξαιρετικα! Δεν θα μπορουσα να το θεσω τοσο καλα το ζητημα....


Μπαμπη, δεν ειπα οτι το δικο μου παραδειγμα ηταν φωτεινο. Σαφως και ειμαι παραδειγμα προς αποφυγη... Για χιλιους δυο λογους....
Αν και δεν ειναι το θεμα μας, γιατι βγαζεις την ουριτσα σου αποξω; Εσυ μενεις μονος σου; Γιατι απο οσο θυμαμαι κ εσυ με τους δικους σου μενεις. Και απο οσο θυμαμαι ειχες ενα Triumph των 12000 ευρω....

Το θεμα ομως που με προβληματισε ειναι αλλο: δεν θα το παιξω οτι για ολα φταιει η ατιμη η κΕνωνια, κλπ, αλλα σκεφτομαι οτι τελικα ειναι και θεμα περιβαλλοντος...
Αν ειχαμε γεννηθει σε μια χωρα που μετα τα 18 δινει στο παιδι ενα φιλι στο μετωπο και οξω απο την πορτα, τοτε ετσι θα καναμε γιατι ετσι θα ξεραμε...

Ομως εδω ο "θεσμος της οικογενειας" και ο υπερπροστατευτισμος μαναδων/πατεραδων τελικα μονο κακο κανει...
Μας εκανε "μαμοθρεφτα" χωρις να το καταλαβουμε... Ειναι ωραιο να εχεις ενα πιατο φαι καθε μερα κ καθαρα ρουχα χωρις να κανεις τιποτα για αυτο, ε;
Να μενεις σε ενα σπιτι με μηδενικα εξοδα...

Ετσι βολευομαστε.... Και την δειλια να φυγουμε οταν επρεπε την εξαργυρωνουμε σε μηχανες, δερματινα, μποτες, πιστες κλπ...
Και ξυπναμε μια μερα να δουλευουμε απλα για να καλυπτουμε τα χρεη μας, για να καλυπτουμε αναγκες που μας δημιουργησαν (να ναι καλα η πλυση εγκεφαλου).

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΔΕΝ φταινε οι αλλοι! ΕΜΕΙΣ φταιμε για οτι κακο μας συμβαινει! ΠΑΝΤΑ!
ΑΛΛΑ στη χωρα της μαγκιας, του βλαχογκλαμουρ, της ανοητης και αβουλης ωθησης των παιδιων σε αδιεξοδα μελλοντα, ΕΤΣΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ!!!

Εχουμε καταντησει ρε γμτ να πρεπει να παμε ΚΟΝΤΡΑ σε οικογενειες και κλασσικες αντιληψεις (το παιδι να γινει επιστημονας) για να μπορεσουμε να κανουμε το ΣΩΣΤΟ!
Αλλα ΠΟΥ να ξερω εγω στα 18 οτι το σωστο ηταν να σηκωθω να ΦΥΓΩ; Να ΜΗΝ σπουδασω αυτο που ολοι γυρω μου ειχαν λυσσαξει να κανω; ΠΟΥ να ξερω οτι το σωστο θα ηταν να τσαμπουκαλευτω, και αν χρειαστει να ριξω και μαυρη πετρα πισω μου;

Και δεν νομιζω οτι ειμαι ο μονος που περπατησε ετσι στραβα....

Και ΜΠΡΑΒΟ σε παιδια οπως ο Φιλιππος, ο Κωστης και αλλοι που κλεισαν τα αυτια στις Σειρηνες και ειχαν τον τσαμπουκα και το μυαλο να φυγουν.... Αλλα ειναι οι φωτεινες εξαιρεσεις...

[Ταξιδευτής]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Road67
Κι εμενα ετσι ειναι η ζωη μου. Δε ριχνω ευθυνες σε αλλους περα απ' τον εαυτο μου και χτυπαω καθημερινα το κεφαλι μου για ολες τις λαθος αποφασεις που εχω παρει και ζω φυλακισμενος σε επιλογες που βασιστηκα στο βαλαντιο και στις πλατες αλλων για να παρω. Και να 'μαι στα τριαντα παρα κατι καταχρεωμενος και απο το ενα αδιεξοδο στο αλλο, να ζω την καθε ημερα και να μοιαζει απαραλλαχτη με εκεινη που περασε. Λιωσιμο στη δουλεια απ' το πρωι, διαλειμμα για φαγητο, λιωσιμο παλι, σχολασμα, μικρη βολτα κι επιστροφη στο σπιτι για λιωσιμο στην τηλεοραση μεχρι τις 3-4 τη νυχτα. Αντε που και που και καποιος καβγας με την κοπελα μου, αντε και κανα Σαββατο να πιασουμε καμια εκατονογδονταρα κι αυτα ειναι. Καμια προοπτικη εξελιξης και γνωσεις για ολα οσα μ' ενδιαφερουν σε νηπιακο επιπεδο και αλλες γνωσεις μιας αχρηστης σχολης σε επιπεδο προνηπιακο που ειχε και την αξιωση να υπαγεται στη δημοσια παιδεια.


Και μια νεα μερα ξεκινα. Κι εσυ ποθεις ολα εκεινα που σε πειθουν πως εχεις αναγκη, συν ολα εκεινα που πραγματικα εχεις αναγκη κι ολα εκεινα που θα ηθελες να μαθεις και τις εμπειριες που θες να ζησεις και ζεις μεσα στην απογοητευση για ολα αυτα που δεν καταφερες, για ολα εκεινα που αγνοησες. Κι απ' την αλλη σκεφτεσαι τους δικους σου που τα καταφεραν σε δυσκολοτερους καιρους και λες δε μπορει εγω θα φταιω και βυθιζεσαι ολο και περισσοτερο στη στατικοτητα και την απογοητευση και ορμας μεσα στον καταναλωτισμο εστω και με το μυαλο σου για να ναρκωνεις το εγω και το ειναι σου.

Aυτα ακριβως! Α-κ-ρ-ι-β-ω-ς ετσι! Και ο αναμαρτητος πρωτος το λιθο βαλλετω...

[nasos75]

Θα μας παρει λιγο καιρο αλλα θα καταλαβουμε οτι με αυτες τις συνθηκες που επικρατουν στην χωρα και στην οικονομια γενικοτερα οδηγουμαστε με ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ακριβεια στον ΑΦΑΝΙΣΜΟ του εθνους μας. Το προβλημα λεγεται δημογραφικο...

[noble]

Καταλαβαίνω το συλλογισμό και τον προβληματισμό σου,απλά δεν κατανοώ το "παράπονο"που εκφράζεις...Εχεις διακρίνει μια νοσηρή κατάσταση και αυτό ήταν.

Πούλα μια η και τις 2 μηχανές σου(κάπου διάβασα κάτι ανάλογο,δεν ξέρω αν ισχύει),πάρε μια φθηνότερη και κάνε βήματα με τα λεφτά που θα σου μείνουν ως προς εκεί που "φαίνεται¨οτι θα θελες να είσαι η να πας.
Είτε ξεχρεώνοντας σιγά σιγά ο,τι χρωστάς,είτε νοικιάζοντας ενα πολύ μικρο δωμάτιο...
Πήγαινε προς τα κει που θέλεις...
Δεν θα σου πω ούτε μια στιγμή οτι είναι εύκολο!Θα σου πω όμως οτι είναι απόλυτα εφικτό.
Το θέμα είναι όμως τι προτεραιότητες βάζεις και αυτές τις ζυγίζεις μόνο εσυ.

Με την πρώτη δουλειά που βρήκα έφυγα απο το σπίτι στα 20 μαζί με την αδερφή μου.Δουλεύαμε 2 δουλειές κάποιες στιγμές και μας έλειψαν πολλά πράγματα που άλλοι είχαν αυτονόητα.
Ζύγισε τα και μην φοβάσαι,η ασχήμια υπάρχει γιατί θέλουμε

Άλλαξε...
Δεν θ αλλάξει ο κόσμος αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς.

[Ζεύκας]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής

Μπαμπη, δεν ειπα οτι το δικο μου παραδειγμα ηταν φωτεινο. Σαφως και ειμαι παραδειγμα προς αποφυγη... Για χιλιους δυο λογους....
Αν και δεν ειναι το θεμα μας, γιατι βγαζεις την ουριτσα σου αποξω; Εσυ μενεις μονος σου; Γιατι απο οσο θυμαμαι κ εσυ με τους δικους σου μενεις. Και απο οσο θυμαμαι ειχες ενα Triumph των 12000 ευρω....

1.από τα 19 μου μένω με την αδερφή μου σε ένα δυαράκι στο κέντρο της Αθήνας.ένα πολύ μεγάλο μέρος των εξόδων το καλύπτω εγώ.οι γονείς μου μένουν στην επαρχία.

2.δεν είχα, ΕΧΩ ένα triumph που μέχρι να βγεί άκρη με τις ασφαλιστικές είναι δικό μου.επίσης ΕΧΩ ένα
παπί, ΕΧΩ μια μικρή μηχανή και σε λίγο καιρό ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ και μια άλλη μεγαλύτερη!

Και κάνω το σκατό μου παξιμάδι,βάζω το κεφάλι κάτω και δουλεύω,γυρνάω απ'τη δουλειά στις 3,50 το βράδυ κ την επόμενη μέρα πολύ πιθανόν να έχω στις 9 μάθημα στη σχολή.

Αλλά δεν γκρινιάζω...ξέρω πόσο πιο εύκολη ζωή θα είχα άμα δεν είχα τις μηχανές,
γι'αυτό όμως δεν μου φταίνε οι τράπεζες, δεν μου φταίει η Ελλάδα, ΕΓΩ είμαι υπεύθυνος των πράξεων μου.

Και ίσως να ακουστεί κλισέ αλλά όλα αυτά τα λέω φιλικά χωρίς να τσακωθούμε,
γιατί δεν γουστάρω σε καμία περίπτωση να βρισκόμαστε στο Μοναστηράκι,στο Θέσις ή στις βόλτες μας και να έχουμε ξινισμένα μούτρα...

[charlie says]

δηλ το προβλημα ειναι οτι σε νεαρη ηλικια δεν εχουμε οτι θελουμε ?η οτι η οικογενεια μας ,μας συγκρατει απο το να κανουμε οτι γουσταρουμε .και αν ειχαμε τα χρηματα να κανουμε οτι γουσταρουμε τοτε δεν θα υπηρχαν μαγκες ,κουτοπονηροι και κακογουστοι ?μπορεις να κανεις οτι θες την στιγμη που το θες απλα η καθε δραση εχει αντιδραση

[mystique]

Spam ON>>>Bla bla bla τι ωραία που είναι να ρισκάρεις με τις πλάτες άλλων bla bla bla >>>Spam OFF
:ZZZ:





Η μόνη λύση: Άδραξε τη μέρα !!!






@noble

[Road67]

Κι ερχεται μια ημερα και λες σημερα θα τ' αλλαξω ολα. Μα βλεπεις πως δε μπορεις. Εχεις συνηθισει σ' ενα τροπο ζωης που μεσα στη γενικοτερη απογοητευση ειναι η οαση σου. Ξερεις πως για να βγεις στο σεργιανι θα πρεπει να ρισκαρεις και στην πορεια μεχρι να κατακτησεις ολα εκεινα που νιωθεις πως ειναι φυσιολογικα θα εισαι εκτεθειμενος χωρις κανενα απαγκιο. Αλλες επιλογες και αποφασεις διχως στηριγμα κι εχεις τον εαυτο σου εναντιον σου να υποστηριζει υποσυνειδητα πως αυτα που σκεφτεσαι που νιωθεις ειναι απελπιδες προσπαθειες ενος ανθρωπου κατατρεγμενου απο το παρελθον του.
Τελικα, μια μερα οντως το κανεις. Κι ας σε τρομοκρατει. Ανοιγεις την πορτα και ξερεις πως αν κοιταξεις πισω θα χασεις και θα χαθεις. Τα πισωγυρισματα απαγορευονται σ' εναν ανθρωπο που θελει να σωσει εαυτον. Και μπαινεις σε μια πορεια αναθεωρησεων κι επιλογων που θα σε πληγωσουν για τα κεκτημενα που αφηνεις πισω και με τις επιδιωξεις να μακραινουν καθε ημερα πιο πολυ. Ομως ερχεται εκεινη η στιγμουλα που να κανεις πισω δε μπορεις. Σαν καποιος να σου εδεσε τα ματια με μαντηλι και να σ' εβαλε να περπατησεις πανω σε σκοινι διχως διχτυ προστασιας. Αμα πεσεις χαθηκες. Κι ο κοσμος γυρω μας, πρεπει να πληρωσεις καποιο τιμημα για να σε δεχτει σε ομαδες. Μα πανω απ' ολα διαρκως πλησιαζει ολοενα και περισσοτερο αυτο που φοβασαι σε υπερτατο βαθμο, ο απολυτος συμβιβασμος, η ισοπεδωση για χαρη της επιβιωσης.