Η συνωμοσία των 1-3-2-4,μια μοτοσυκλετιστική ιστορία νουάρ.

[evvou]

[Bil]

Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΑΛΙΟ ΜΟΤΟ ΚΑΙ ΝΤΑΝΗ ΦΩΤΟ ....

[el_hymador]

ΓΡΑΨΕ ΡΕ!!! ΓΡΑΨΕ!!!

[gcrook]

...........συνεχεια (κατανταει κουραστικο το ξερω) ..............


-Καλημερα Καστανια με θυμασαι;
-Σηκωσε το κεφαλι του και λοκαρε τη μαπα μου.Γουρλωσε τα ματια του προς στιγμη και μετα δηθεν αδιαφορα ειπε -Μπα μπα μπα ποιον εχουμε εδω;Χρονια και ζαμανια ρε Νταμιρα.
Σηκωθηκε ορθιος και τεντωθηκε μπροστα μου σαν κομπρα.Παρεμεινα ακινητος και σιωπηλος.
-Δεν μας εχεις συνηθησει σε τετοιες ξαφνικες επισκεψεις.Τελευταια φορα που ακουσα για σενα εμαθα οτι μετα το βροντο στην πιστα τα παρατησες.Κακο γονατο ειπαν η κατι τετοιο.Ασχολεισαι ακομα με μοτοσυκλετες η ακομα βγαζεις το ψωμι σου κανοντας το γκουρου σε τιποτα χθεσινους με διτροχα μπουρδελακια;
Δεν αντεδρασα καθολου.Πηρε θαρρος και συνεχισε με περιπαικτικο υφος και με τους αναλογους θεατρινισμους.-Ναι ναι σε φανταζομαι με το ενα χερι να κρατας το κεφαλι καποιας αγαμητης κουλατζας και να του φωναζεις "Δωσε γκαζι στην εξοδο και θα σωθεις" η "Κανε γυροσκοπικο ακριδα,κανε γυροσκοπικο" ,και καπου εκει λυθηκε στα γελια.
Γυρισα το κεφαλι μου προς τον τοιχο οπου υπηρχαν ακομα κολλημενες οι αφισες με τις φωτογραφιες απο καποιον παλιο αγωνα.Σε καποια απο αυτες
εγραφε "Σερρες 1997" και εδειχνε τον Καστανια στο μηχανακι του να περναει την γραμμη του τερματισμου και απο πισω εμενα στο κατοπι του.
-Καστανια του ειπα, χωρις να τον κοιταξω,βλεπω αυτη την αφισα απο το 1997.
Σκοτεινιασε ξαφνικα,και σαν να μαζευτηκε-Ναι και λοιπον;,ειπε.
-Εχεις πει σε κανεναν οτι περναγες την γραμμη τερματισμου...την ωρα που ετοιμαζομουν να σου ριξω και τριτο γυρο;
Τα ματια του γουρλωσαν και τεντωθηκε διαπλατα σαν καραβοπανο που τρωει οχτω μποφορ.Εκανε εναν μορφασμο γρυλλισε και εκανε να πλησιασει προς το μερος μου και εκει τον κοιταξα καταματα με το σπεσιαλ ψαρωτικο μου υφος που ειχα προβαρει μπροστα σε καθρεπτη.Δεν ειπε τιποτα,παρα ενα "χμφ" μου γυρισε την πλατη και εσκυψε στο μηχανακι κανοντας δηθεν οτι ελυνε τα φερινγκ καποιας μοτοσυκλετας που δεν της αξιζε τετοια μεταχειριση.Ειπε:
-Ωραια ολα αυτα απο τα παλια.Εχεις κατι σημαντικο να μου πεις η θα σαχλαμαριζουμε σαν γκομενες ολη μερα;Δουλευω αυτη την στιγμη ξερεις εγω δεν κωλοβαραω ολη μερα σαν εσενα,εγω ειμαι επαγγελματιας,εχω ευθυνες τονισε με στομφο.
-Και εγω πλασιε μασελας του ειπα.Ειδες πως σου κοβω το χαμογελο αμα θελω;
Ξαναγρυλλισε πιο σιγανα αυτη τη φορα αλλα δεν γυρισε να με κοιταξει.
-Τι θελεις,ειπε ξερα.
-Τι ξερεις για τα V2 γενικοτερα και ιδιως για τα γιαπωνεζικα με ιδιαιτερη εμφαση στα μικρου κυβισμου.
-Ξερω οτι δεν υπαρχουν πολλα,παραγονται ακομα λιγοτερα,και τα αγοραζουν ακομα πιο λιγοι.
-Γιατι;
-Ειναι μπουρδελα με περικεφαλαια,αργα,και δεν τα προτιμαει το αγοραστικο κοινο.Επισης δεν ειναι και αξιοπιστα.
-Ελα τωρα Καστανια.Στο μαγαζι σου κανενα μηχανακι που περναει την πορτα δεν μπορει να πει καποιος οτι παραμενει αξιοπιστο.
-Οι πελατες μου εχουν βαρυ χερι και μου τα σκανε για να τους κραταω τα μηχανακια λειτουργικα.Θελουν μηχανακια καινουργια γρηγορα ομορφα και μουρατα
-Οι πελατες σου πιστευουν οτι τους πεις.Δεν θα ελεγα οτι ξερουν και πολλα.
Σηκωθηκε πανω αστραπιαια και με αρπαξε απο τον γiακα.Ουρλιαζε και το στομα του εφτυνε σαλιο. -Ακου κοπανε δεν ξερω τι ακριβως θελεις να αποδειξεις εδω μεσα αλλα αν εχεις τετοιους προβληματισμους να πας να βρεις τα φιλαρακια σου που σε εγκατελειψαν μετα την πτωση εκεινη την μερα.
Ξαφνικα ενιωσα εναν πονο και μαλλον φανηκε.Ο Καστανιας χαλαρωσε τον γυακα μου και σαρκαστικα συνεχισε.
-Καλα ακουσες Νταμιρα.τα φιλαρακια σου λεω που σε εγκατελειψαν μετα την πτωση σου στην πιστα.Επεμενες να καβαλας εκεινο το ρημαδι το γιαπωνεζικο το δικυλινδρο,μεχρι που το παρακανες στην προσπαθεια σου να φτασεις τους υπολοιπους.Αλλα εσυ ηθελες και να τους περασεις απο πανω.Ε λοιπον εμαθες οτι δεν μπορεις να πας κοντρα στην εξελιξη των κινητηρων με τροπο που σου αρμοζε,και παρολα αυτα συνεχιζεις υστερα απο τοσο καιρο τα ιδια χουγια.Δεν εμαθες τιποτα.Δεν συμβιβαστηκες.Δεν συμμορφωθηκες και απότι βλεπω δεν εμαθες."Εξαφανισου με αηδιαζεις" ηταν η τελευταια του κουβεντα.


Τα χιλιομετρα ,μαζευονται πιο σβελτα απο οσο πρεπει, και δεν με νοιαζει καθολου.Κοιταω μπροστα μου γιατι φοβαμαι οτι αν σκυψω και κοιταξω το ρεζερβουαρ και το πλαισιο της RedOne θα ξαναδω εκεινα τα μικρα σημαδακια .Τα επιδεξια χερια του κυρ-Ανεστη εσωσαν υστερα απο πολλες προσπαθειες την πληγωμενη αξιοπρεπεια της Red αλλα εμειναν ουλες και σε εκεινη και σε μενα,και τα σημαδια ειναι σαν το χρεος στο μπαρ.Παντα μενει κατι πισω και καθε φορα που κοιτας καποιος βρισκεται εκει για να στο υπενθυμισει.

Τουλαχιστον ειχα κατι.Οχι πολυ σημαντικο αλλα κατι.Ο Καστανιας σιγουρα εχει βγαλει βρωμα για τους συγκεκριμενους κινητηρες,και δεδομενης της απηχησης που εχει σε εναν πολυ μεγαλο αριθμο ανθρωπων σιγουρα εχει θολωσει τα νερα,αλλα ποσο πια μεριδιο ευθυνης να φερει για την τωρινη κατασταση;Αλλωστε ενας απλος μηχανικος ηταν,γλοιωδης σιγουρα,αναξιος εμπιστοσυνης σαφως,τσιρακι των αντιπροσωπειων ασφαλως,αλλα ως εκει.Δεν μπορουσα να τον φανταστω παρα σαν τον τελευταιο τροχο της αμαξης σε ενα καρο γεματο σκοτεινα συμφεροντα.

Δεξια μου αντικρυζω το μπαρ του Ιταλου. Σταματαω και προετοιμαζομαι ψυχολογικα κοιτωντας τις παρκαρισμενες μοτοσυκλετες εξω απο μαγαζι.Υπαρχει ακομα γουστο στον παλιοκοσμο,και κατευθυνομαι προς την εισοδο.Η βαρια γυαλινη πορτα κλεινει πισω μου και αυτο που αντικριζω μπρος μου δεν απεχει και πολυ απο αυτο που θυμομουν.

Tο μπαρ του Ιταλου ηταν παντα ιδιομορφο απο καποια αποψη.Μερικοι μπορει να πουν εκκεντρικο,αλλα οτι ελειπε στην διακοσμηση τον φωτισμο και την μουσικη, το συμπληρωνε η παντα σταθερη και μεγαλη παρεα και οι φλογερες παθιασμενες συζητησεις που κρατουσαν μεχρι αργα το πρωι.Ηταν κατα καποιο τροπο μια ξεχωριστη μικρη κοινωνια στον δικο της ρυθμο.Η παρεα,με μια γρηγορη ματια γυρω απο το μπαρ, φαινεται να εχει αλλαξει,εκτος ισως απο τον Μαικ τον μπαρμαν που εχει μεινει καγκελο στο μπαρ και με κοιταει με την ιδια εκφραση αποριας που ειχε παντα οταν καποιος διηγουνταν ιστοριες και κατορθωματα που δεν θα μπορουσε να δει ουτε στον υπνο του.Φανταζομαι το οτι να περασω την πορτα υστερα απο τοσο χρονια ισοδυναμουσε κατα καποιο τροπο με μια εντελως φανταστικη ιστορια.

-Μαικ,ειπα.
Δεν μιλησε απλα με κοιτουσε γυαλιζοντας ενα ποτηρι.-Πως παει ξεροβηξα,τα τελευταια 6-7 χρονια;Κατι νεο;Τσεκαρες την πιεση στα λαστιχα τελευταια; χμ;τελευταια φορα τα θυμαμαι λιγο ξεφουσκωτα-ενταξει με τις δοσεις της μοτοσυκλετας ε;-αν ξεχναω κατι πες μου,και εκανα παυση περιμενοντας μια απαντηση αλλα κατα καποιο τροπο διασκεδαζα με τον κομψο μονολογο μου και σιγουρα και ο Μαικ.
-Διαολε,ξεφωνισε ολος χαρα και το παχυ μουστακι του εφτασε στο υψος της μυτης του-δεν ειναι δυνατον να βλεπω τον Βλασση μπροστα μου.-Ο τελευταιος και πιο επιθυμητος ανθρωπος που περιμενα να δω εδω.Ποσο χρονια πανε ρε;
-Ειναι να μην ξεκινησεις να μιλας,ετσι Μαικ; ειπα.
-Χαχα και τα ματια του ελαμψαν,ασε να μαντεψω, το συνηθισμενο.Διπλο μπερμπον.
-Δεν θυμασαι καλα παντα Μανχαταν επινα,
-Οχι μου ειπε και σοβαρεψε λιγο,για τωρα λεω,μπορω να σε μυρισω απο δεκα μετρα και με 2 μπαμπακια στη μυτη.
-Παντα ο πνευματωδης ειπα ε και χαμογελασα
-Καλυτερο απο το οινοπνευματωδης ειπε,αλλα δεν του κρατησα μουτρα για το φθηνο λογοπαιγνιο.Ο Μαικ ειχε παντα εναν τροπο να επανορθωνει για τις χαριτωμενες καλοπροαιρετες κοτσανες που ξεστομιζε.
-Τι κανουν τα παιδια αυτες τις μερες Μαικ;
-Μια χαρα.Οι μισοι παντρευτηκαν,και οι αλλοι μισοι ειναι σαν παντρεμενοι.
-Και ποιοι βολταρουν ανεμελα;
-Οι υπολοιποι ειπε και γελασε.
-Ειναι πολλοι;
-Εξαρταται απο τα μαθηματικα σου.*παυση* ξερεις Βλασση μας ελειψες.Υστερα απο το ατυχημα εγινες σαν φαντασμα,δεν ερχοσουν στις βολτες,σταματησες να ερχεσαι και εδω....ησουν μια μεγαλη απωλεια τοτε,και ακομα εισαι κατα καποιο τροπο.*αναφωνησε* στην Ολγα ελειψες παρα πολυ το ξερεις;
Εξεπνευσα βαθια και κοιταξα ψηλα σουφρωνοντας τα χειλη,μια ακολουθια κινησεων που δεν ταιριαζαν στην συγκεκριμενη περιπτωση,κατι που εκανε και μενα να απορησω λιγο.
-Τι κανει η παλιοΟλγα αυτες τις μερες; ειπα.
-ΠαλιοΟλγα; ανεβασε λιγο τους τονους...Της λειπεις μαλακα αυτο κανει,....της ΠαλιοΟλγας...- και ριχνοντας μου κοφτες ματιες συνεχισε να γυαλιζει το ποτηρι τοσο δυνατα που σε καποια στιγμη νομισα οτι το ποτηρι εξαφανιστηκε.-Μπορεις βεβαια να την ρωτησεις και εσυ ο ιδιος,καθεται στο βαθος,..και προσπαθησε να καμουφλαρει την λοξη ματια που μου εριξε περιμενοντας την αντιδραση μου,και δεν τον δυσαρεστησα μαλλον καθολου με την εκφραση που δεν καταφερα να κρυψω.
-Παω μια απο κει παιρνω και το ποτο μου, του ειπα.Ετοιμασε ενα διπλο ακομα και αφησε το στο μπαρ μπροστα σου.
-Για ποιο λογο; ειπε απορημενα.
-Θα το χρειαστεις οταν θα φευγω του ειπα.
-Μην κανεις καμια μαλακια φωναξε καθως απομακρυνομουν,σηκωθηκε στο μπαρ σχεδον ορθιος και τα ματια του με ακολουθησαν μεχρι την στιγμη που καθομουν στην καρεκλα και στο οπτικο μου πεδιο ειχα την Ολγα σκυμμενη στο τραπεζι με τα μαλλια της τραβηγμενα πισω,εντελως απορροφημενη σε εναν τονο ντοσιε και χαρτια.Δεν προλαβε να με αντιληφθει και ετσι εκανα εγω την αρχη,με μια ατακα που θα ξαφνιαζε τις περισσοτερες γυναικες.

[gcrook]

-Εμαθα οτι κανεις καλο χρονο στις Σερρες.

Τιναχτηκε αποτομα πισω και εκλεισε το ντοσιε της αποτομα.Προσπαθησε να ψελλισει κατι αλλα οταν με ειδε εμεινε εντελως ακινητη.Τα μακρυα μαυρα της μαλλια μετα το αποτομο τιναγμα προσπαθουσαν ματαια να ξανακαταλαβουν την θεση τους πανω στους καλοσχηματισμενους ωμους της,αλλα ολα τα υπολοιπα κινουμερα μερη του κορμιου της παρεμειναν στην θεση τους αφου μετακινηθηκαν τοσο ωστε να κανουν αισθητη την παρουσια τους. *ο συγγραφεας ζηταει ταπεινα συγνωμη για αυτο*.Ηταν μια ωραια εικονα.Συνεχισα:

-Τι κανει το αγαπημενο μου κοριτσι αυτες τις μερες;Βλεπω διαβαζει ακομα.Ελπιζω να εχει παραμεινει και ετοιμολογο.

Ψυθιρισε κατι μην εχοντας προφανως ξεπερασει το διπλο σοκ και τοτε εκανε αυτο που ηξερε καλυτερα.Συγκεντρωθηκε το ξεπερασε αστραπιαια και μεσα σε δευτερολεπτα ειχε γινει η ψυχρη γυναικα με τις γεωμετρικα μοιρασμενες πινελιες ακεραιοτητας και μεσα σε ολα αυτα να πεταξε , και μερικες πινελιες θελκτικοτητας.Εκανε παιχνιδι πριν προλαβω να καταλαβω για ποτε τα μακρυα της μαλλια κατελαβαν την γνωριμη θεση πισω απο τον μακρυ λαιμο της.*ξαναζητω συγνωμη απλα δεν υπαρχουν τετοιες περιγραφες το ξερω...*
-Το αγαπημενο σου κοριτσι προσπαθει να καταλαβει γιατι βλεπει αυτο που βλεπει μπροστα της.
-Παντα η ετοιμολογη ε; ειπα χαμογελωντας και τραβωντας πισω τους ωμους.Ευτυχως που εχεις και μια πλευρα οπου απλως χαμογελας και κοκκινιζεις, ειπα και προετοιμαστηκα ψυχολογικα για οτιδηποτε.
-Αχ συγνωμη καλε κυριε ειπε μια λεπτη αισθησιακη φωνη που εκανε την Betty Boo να φανει μπροστα της σαν λιμενεργατης με οξεια βρογχιτιδα,μηπως θα θελατε να κανω αυτο;...και εκανε κατι με τα ματια και αλλα σημεια του σωματος της που το δωματιο αρχισε να στριφογυριζει γυρω μου.
Η γυναικα ηξερε να κανει παιχνιδι διαολε.Ξεκινησα με δυο γκολ απο τα αποδυτηρια και τωρα ημουν στα τεσσερα ετρωγα ξυλιες στον πωπο και ειχα και ενα ηλιθιο χαμογελο απο πανω..
Ισοφαρισα με μια γερη γουλια ποτο και η φωτια που περασε στιγμιαια απο τον λαιμο μου με συνεφερε καπως.Πηρα μια βαθια ανασα σηκωσα το ποτηρι και ειπα ενω ταυτοχρονα εφερνα το ποτηρι στο στομα.
-Στην υγεια μας.
-Στην υγεια σου ειπε σχεδον ταυτοχρονα και συνεχισε να κραταει το ποτηρι ψηλα ενω εγω κατεβαζα και την τελευταια γουλια κοιτωντας την στα ματια.
Δεν ανοιγοκλεισε βλεφαρο.Κατεβασε το ποτηρι της κατω κοιταξε λοξα και χαμηλα.
-Τι θελεις εδω Βλασση.Πραγματικα.Δεν μπορω να πιστεψω οτι περασες τυχαια.
Ενιωσα σαν κατι να με πνιγει.Της ειπα:
-Εξω ειναι η RedOne.Και ειναι σαν καινουργιαΔουλευει οπως δεν δουλεψε ποτε.
Προσπαθησε να μην δειξει την εκπληξη της αλλα τα μεγαλα καστανα ματια της την προδωσαν.
-Αληθεια; ειπε σχεδον ψιθυριστα.
-Ποιος το περιμενε ε;
-Πως και ετσι;Ειχες πει οτι δεν θα ξανακαβαλαγες.Τουλαχιστον οχι μετα απο εκεινο το συμβαν.
-Α θα λες για αυτο οπου συνειδητοποιησα λιγες μερες μετα οτι δεν εχω φιλους πραγματικους.
Το προσωπο της απεκτησε μια περιεργη οψη.
-Εισαι κοπανος ρε γαμωτο.Κανενας δεν σε εγκατελειψε.Αν θυμαμαι καλα μετα απο εκεινο το συμβαν εσυ εισαι αυτος που εφυγε,εσυ εγινες απομακρος,εσυ δεν απαντουσες στα τηλεφωνα,εσυ εγινες φαντασμα και το ξερεις.Η εμμονη σου να αποδειξεις κατι που ποτε δεν χρειαστηκε...*εκανε μια παυση και αλλαξε ο τονος της φωνης της* δεν χρειαζοταν τοση προσπαθεια ουτε τοση ξεροκεφαλια.Ησουν αυτος που ησουν και ησουν αγαπητος σε ολους.
-Και σε σενα ακομα περισσοτερο.
Με κοιταξε λιγο θλιμμενα.-Ηταν ετσι ε;.
Αλλα δεν εχει πια νοημα.Εγω κρατησα τα καλυτερα απο τοτε.Εσυ τι εκανες;
-Αυξησα την καταναλωση μπερμπον.Δεν επιασε.
Ακου της ειπα και εσκυψα προς το μερος της.-Νομιζω οτι κατι συμβαινει στον μοτοσυκλετιστικο κοσμο,κατι μεγαλο που δεν μπορω να αγνοησω.Η μοτοσυκλετα δεν ειναι πια αυτο που ηταν και θα ανακαλυψω τι φταιει.
Της διηγηθηκα περιληπτικα ολα τα γεγονοτα που με εφεραν μεχρι εδω.Με κοιτουσε στα ματια αλλα παρεμεινε ανεκφραστη.Οταν τελειωσα μου εριξε ενα καρφι σκουριασμενο που με διαπερασε απο ακρη σε ακρη.
-Καταλαβα,Ψαχνεις να βρεις γιατι ο κοσμος πηγε μπροστα και εσυ εμεινες πισω.Εχεις τυψεις και μετανιωνεις για κατι,αλλα για το μονο που θα επρεπε να μετανιωνεις ειναι για τον χαρακτηρα και την απαθεια που εδειξες.Ξερεις,οταν σιγα-σιγα η παρεα αρχισε να σπαει ολοι κοιταξαμε μπροσταΕγω πηρα το πτυχιο της νομικης για παραδειγμα.
-Συγχαρητηρια τοτε.
Τραβηξε μια σελιδα απο το ντοσιε της.
-Διαβασε.,ειπε.
Τα ματια μου περιπλανηθηκαν για λιγο με φορα αντιστροφη απο αυτη που δινει νοημα στις προτασεις και τις μετατρεπει σε εννοιες.Της το παρεδωσα-Τι λεει;
-Ειναι μια εφεση που πρεπει να εχει κατατεθει το αργοτερο μεχρι αυριο το πρωι.Αλλιως οι μπουλντοζες σε ενα μηνα θα κανουν παρτι με το μπαρ του Ιταλου.
Τιναχτηκα απο την καρεκλα.-Γιατι κατεδαφιζουν το μπαρ ειναι παραλογο,με ποιο σκεπτικο;
-Δεν εχω ιδεα μου ειπε.Μας ηρθε ειδοποιηση αλλα με μεγαλη καθυστερηση και αυτο δεν συμβαινει συνηθως.Υπαρχει παντα επαρκης χρονος για τετοιου ειδους πραξεις,αλλα καποιος εβαλε το χερι του στο να αργησει.
Δεν μπορουσα να πιστεψω στα αυτια μου.-Καλα δεν ασκησατε εφεση;
-Τρεις ως τωρα και καμια δεν εγινε δεκτη.Αυτη ειναι η τελευταια μας ευκαιρια.
Ο Μαικ δεν το εχει συνειδητοποιησει ακομα.Και ολο το βαρος πεφτει πανω μου.
Εκανε μια μεγαλη παυση και εβαλε την παλαμη στο μετωπο της.
-Αν σου πω ποσο βαθεια φτανει αυτο και ποσοι εχουν εμπλακει δεν θα το πιστεψεις.Απο τον Δημαρχο και την Πολεοδομια και σχεδον ολο το νομικο συστημα.Ειναι αδικο και παραλογο.Σαν να πονταρουμε ολες μας τις οικονομιες στον Ιπποδρομο σε ενα αλογο που ονομαζεται "Η τελευταια ελπιδα" .
Δεν μπορουσα να πιστεψω αυτα που ακουγα.
-Με ποια αιτιολογια ολα αυτα,δεν γινεται καποια εξηγηση θα πρεπει να υπαρχει.
-Πριν απο πολυ καιρο ηρθαν υπαλληλοι της πολεοδομιας ενα πρωι.Εκαναν καποιες μετρησεις η κατι τετοιο, δηθεν με προφαση καποιο τυπικο ελεγχο σχετικα με τους αντισεισμικους κανονισμους, ετσι μας ειπαν, και μετα εφυγαν αφου μας διαβεβαιωσαν οτι ολα ηταν στην εντελεια.Ζητησαν και τα σχεδια του μαγαζιου.
Λιγους μηνες μετα ηρθε το χαρτι,και μειναμε καγκελο.Ολα φαινονται πλαστογραφημενα στην μελετη αντισεισμικοτητας και δεν μπορουμε ακομα να αποδειξουμε τιποτα.Μεχρι και ο κυρ-Ανεστης το εμαθε και περασε απο δω.Ξερεις τι εκανε μολις εφυγε;
Εντρομος μαντεψα την απαντηση και προσευχηθηκα να μην ειναι αυτη.-Τι; ειπα με βραχνη φωνη.

[gcrook]

-Γυρισε στο γκαραζ και ξεκινησε να φτιαχνει την RedOne.Ειπε οτι ηταν σιγουρος οτι θα την ξανακαβαλουσες και συντομα.Σκεφτηκα να ερθω τοτε σε επικοινωνια μαζι σου αλλα δεν ξερω γιατι το ακουστικο κατεβαινε πριν καλα-καλα προλαβει να σηκωθει.
Μαζεψα οτι μπορεσα να βρω στο στομα μου και το καταπια.Ακουστηκε.
-Το πιο ενδιαφερον ξερεις ομως πιο ειναι τωρα που το σκεφτομαι;Απορω πως δεν το συνδυασα πιο πριν,αλλα υστερα απο την πρωινη περιπετεια σου μπορει και να εχει καποια σχεση.Την μερα του ελεγχου ο Μαικ νομισε οτι ειδε απεναντι στον δρομο τον Καστανια.
Στο ακουσμα του ονοματος του Καστανια, αυτο που καταπια προηγουμενως γυρισε πισω.
-Δεν μπορω να καταλαβω ομως γιατι αυτο το πραγμα.τετοια συνωμοσια για ενα παλιομαγαζο με λιγους γραφικους στην καλυτερη, θαμωνες,ειπα.
-Ουτε εγω μπορω αλλα αν το καλοσκεφτεις εχει καποια λογικη εστω και αν φαινεται παραλογη.Κοιτα εξω και μετα κοιτα μεσα.
Γυρισα το κεφαλι και κοιταξα στον δρομο και μετα στο μαγαζι.Εξω ηταν απογευμα και μεσα κατι αλλο.Οι ιδιοι ανθρωποι που εδω μεσα φαινονται συνηθισμενοι,καθημερινοι,βγαινουν εξω και αυτοματως ξεχωριζουν.Ξεχωριζουν οχι με χυδαιο τροπο παντως. Κοιταξα τα παρκαρισμενα μηχανακια εξω.Μηχανακια παλια καινουργια ξεχωριστα μοναδικα,με διαταξεις κινητηρα και με σουλουπι, που δεν χωραει πια στα μεγαλα σαλονια των αντιπροσωπειων.Ανθρωποι που δεν αναλωνονται σε καταναλωτικα οργια.Ανθρωποι που εχουν βρει αυτο που θελουν.Ανθρωποι φαντασματα για τους πωλητες λιανικης διτροχων φαντασιωσεων.
Ισως τελικα να μην ηταν ολα αυτα τυχαια σημερα.Ισως να κρυβεται κατι πισω απο ολα αυτα.Απο την αναπαντεχη πρωινη επισκεψη απο την αδικαιολογητη οργη του Καστανια απο το επικειμενο γκρεμισμα του μπαρ του Ιταλου.Σηκωθηκα και κοιταξα την Ολγα στα ματια.Της μιλησα απαλα.
-Παω να πω δυο λογια στον Καστανια.Κατι μου λεει οτι αυτος θα ξερει κατι.
Σηκωθηκε ορθια και τα ματια της γυαλιζαν.-Πρεπει να σου πω και κατι τελευταιο ειπε.Εκανα μια ερευνα και ολα αυτα φαινονται να καταληγουν σε μια μεγαλη εταιρεια με την ονομασια Τεσσερα ΑΕ.Βρισκεται στα περιχωρα της πολης εξω απο τον εγκαταλελειμενο σιδηροδρομικο σταθμο και η φωνη της χαμηλωσε.Δεν ξερω ηθελα απλα να στο πω.
-Επομενη σταση Τεσσερα ΑΕ ειπα και εκανα και εναν ηχο που πολυ θα ηθελα να ειχε ακουστει σαν φουγαρο τρενου.
-Να προσεχεις Βλασση!, πεταχτηκε ορθια.
-Θα εκανα εγω ποτε το αγαπημενο μου κοριτσι να ανησυχησει;
-Ποτε μην λες ποτε ειπε και κοκκινησε.
Αουτς!Ντετζα Βου εις το τετραγωνο.Πλησιασα στο μπαρ και ο Μαικ ηταν εκει και γυαλιζε το ποτηρι.
-Φευγεις; ειπε.
-Ναι αλλα θα ξαναρθω.Γεια μας ειπα και σηκωσα το χερι μου καθως κατευθυνομουν προς την εξοδο.Λιγο πριν βγω απο το μπαρ ειδα στο τζαμι την αντανακλαση του Μαικ να κατεβαζει ενα διπλο μπερμπον που βρισκοταν μπροστα του.

Ειχε αρχισει να σουρουπωνει και επρεπε να προλαβω τον Καστανια στο μαγαζι πριν κλεισει.Αποφασισα να κοψω δρομο απο ενα στενο που θα με εβγαζε κατευθειαν στην Λεωφορο.Εστριψα στο στενο και επιταχυνα.Λιγο πριν κλεισω τα ματια μου απο την τρομακτικη πτωση που διεκοψε τις σκεψεις μου νομισα οτι ακουσα τον Καστανια να ψιθυριζει σε καποιον.
"Γρηγορα μαζεψτε τα καρφια απο τον δρομο και βαλτε τον στο φορτηγο πριν περασουν οι μπατσοι"....


...................συνεχιζεται (αμα βγαλω ακρη εκει που παει) ....................

[alximistis]

Άντε... θα μας σκάσεις! Περίμενα πως και πως τη συνέχεια και έρχομαι στο γραφείο διαβάζω κι ακόμα άκρη δεν βγάζω. Φαντάζομαι ούτε συ βέβαια. Συνέχα τρελέ!!!

[katana]

Το λιγότερο εξαιρετικό. Αντε καλή συνέχεια. Αν νοιώθεις ότι σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις σου κερνάω club ξέρεις που. Περιμένουμε με αγωνία. :a34:

[charlie says]

ρε τον μπινε τον μανελα ,ρεντ ουαν φορεβα

[gcrook]

Intermission*

Και εκει που νομιζα οτι δεν μπορω να γραψω ενας φιλος μου εστειλε ΑΥΤΟ!!! και ανεβηκα ψυχολογικα .Οι σινεφιλ θα το λατρεψουν :rotflmao: πιστεψτε με.

Intermission*

[catmaster]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gcrook
Intermission*

Και εκει που νομιζα οτι δεν μπορω να γραψω ενας φιλος μου εστειλε ΑΥΤΟ!!! και ανεβηκα ψυχολογικα .Οι σινεφιλ θα το λατρεψουν :rotflmao: πιστεψτε με.

Intermission*

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

LOL !! ποιός τα γράφει αυτά ρε πούστη μου ;;;

nice one Crook ...

(now get back to work and keep writin' mothefacka ... )

[apav]

[gcrook]

....................( εβγαλα ακρη ) ......................




ΜΕΡΟΣ 3ο. "ON ALL FOURS"



Ειδα ενα πολυ περιεργο ονειρο.Ημουν μεσα σε ενα τεραστιο καζανι με καυτο λαδι που κοχλαζε.Η ζεστη ηταν αφορητη.Διπλα μου κολυμπουσαν κινητηρες πλαισια και αλλα τετοια δυσκολοχωνευτα.Ανα τακτα διαστηματα μια τεραστια κουταλα με ανακατευε μαζι με τα λοιπα "μπαχαρικα" ωσπου μια βροντερη φωνη απο το υπερπεραν ειπε, "Ενταξει τωρα μαλλον ειναι καπως πιο νοστιμος σερβιρετε τον" και η κουταλα βυθιστηκε στο καζανι για τελευταια φορα, αναδυθηκαμε παρεα, και το τελευταιο που ειδα ηταν οτι γλιστρουσα σε μια σκοτεινη και υγρη τρυπα μαζι με μπλοκ κινητηρων εκκεντροφορους και λοιπες λιχουδιες.

Τιναχτηκα ανοιγοντας το στομα σε μια προσπαθεια να εισπνευσω οτι μπορουσα και ανοιξα τα ματια.Συνειδητοποιησα οτι με κρατουσαν αγκαζε, σφιχτα, δυο οχι πολυ ευχαριστοι τυποι απ'οσο μπορεσα να υποθεσω, μιας και τα ματια μου ηταν δεμενα.Στηριχτηκα καπως καλυτερα στα ποδια μου κατι που δεν φαινεται να τους ανακουφισε ιδιαιτερα, κρινοντας απο τον τροπο που με βαστουσαν.Ανακουφιστηκα στην ιδεα οτι ημουν καλοβολος ακομα και κατω απο αυτες τις συνθηκες.Θα κερναγα και κανα μπισκοτο αν μπορουσα. Για καποιο λογο ενιωθα οτι το εδαφος απο κατω μου δεν ηταν και πολυ στερεο και ημουν ακομα κομματακι αποπροσανατολισμενος.Το στομα μου το ενιωθα σαν καρτερ, και ευχηθηκα να υπηρχε κατι αλλο στην θεση του.Ενα ποδι ισως.
"Αφεντικο συνηλθε" ειπε ενας απο αυτους,και τοτε ακουσα την φωνη του Καστανια πισω μου. "Μπα ο φοβερος και τρομερος κυριος Νταμιρας ξυπνησε; Μηπως θα ηθελε να του φτιαξουμε κανα καφε καμια ομελετα οσο θα ανεβαινει το ασανσερ;Να μας το πει αμα ειναι να μη ντραπει."
Ωστε ασανσερ σκεφτηκα.Για να ανεβαινουμε τοση ωρα παει να πει οτι ειμαστε εξω απο την πολη.Δεν υπηρχε κτιριο με τοσους οροφους, η τουλαχιστον αγνοουσα εγω την υπαρξη του, κατι ελαφρως απιθανο στην πολη που με γεννησε.

Το ασανσερ μετα απο λιγη ωρα σταματησε και οι τραμπουκοι με μετεφεραν σηκωτο.Το κεφαλι μου αποδειχτηκε πολυτιμο εργαλειο στο να ανοιξει αυτο που μου φανηκε στιγμιαια σαν ενας τεραστιος τσιμεντενιος τοιχος,αλλα ευτυχως για μενα ηταν απλα μια ξυλινη πορτα (σκαλισμενη κιολας),προκαλωντας παρα μονο προσωρινες και αναστρεψιμες στυλιστικες ανακατανομες στην φορα του χτενισματος μου..Περπατησαμε λιγο ακομα σε εναν χωρο οπου αντανακλουσε καπως περιεργα τα ρυθμικα βηματα της παρεας μου μεχρι που σταματησαμε. Ενα χερι μου τραβηξε τον επιδεσμο μαζι με λιγο απο το προσωπο μου,και πριν προλαβω να γνωριστω με το νεο περιβαλλον, μια γενναιοδωρη και αρκετα μερακλιδικη πισωπλατη κλωτσια ,μαζι με ενα εξίσου χαριτωμενο επιφωνημα, "τιμπεεεερ", με εστειλε χορευοντας στα τεσσερα.

Η οραση μου επανηλθε σχεδον αστραπιαια αφου πρωτα εκανε μια συντομη σταση απο την διασταυρωση των οδων Ασπριδου και Αστερισμων, και τοτε μεσα απο μια τεραστια τζαμαρια ειδα ολη την πολη οπως δεν την ειχα ξαναδει.Ηταν βραδυ εβρεχε , και τα φωτα της τρεμοπαιζαν μεσα απο ενα ημιδιαφανες πεπλο που απλωνοταν κατα μηκος της.Σχεδον απο κατω εβλεπα μια τεραστια αλανα με πυκνη αγρια βλαστηση οπου καποτε ηταν ο παλιος σιδηροδρομος εγκατελειμενος πια, με τις παρατημενες αμαξοστοιχιες σχεδον στοιβαγμενες η μια πανω στην αλλη, σαν μυρμηγκια στο κεντρο ενος πιατου με χορτα να τσακωνται για το ποιο θα προλαβει να αρπαξει το μοναδικο κομματι κρεας.Λιγο πιο μακρυα μπορεσα να διακρινω το παλιο αυτοκινητοδρομιο που τωρα ειχε γινει παρκο αναψυχης για πρεζακια,και για καβλωμενα ζευγαρια με κομποδεμα που δεν κρινοταν επαρκες ουτε απο τον πιο μιζερο ρεσεψιονιστ στην συνοικια Παρκ, και σχεδον τιποτα αλλο εκτος απο μια ευχαριστα αποχαυνωτικη χρωματιστη θολουρα.

Σηκωθηκα λιγο γοητευμενος απο το θεαμα και εκανα το λαθος να γυρισω το κεφαλι και να αντικρυσω κατι που με εκανε να νιωσω παλι λιγο αβολα.Μετρησα εφτα φιγουρες συνολικα σε μια τεραστια αιθουσα.Η μια στο βαθος ηταν του Καστανια και καθοταν σε μια καρεκλα σκυφτος με τις παλαμες ενωμενες μπροστα απο το προσωπο του αδεξια παρκαρισμενες, ωστε να φανει οτι στοχαζεται κατι που σαφως δεν ηταν του χαρακτηρα του.Αριστερα και δεξια του ηταν δυο ντουλαπες με ποδια και κουστουμι που αναγνωρισα σαν τους φιλους μου που μου χαρισαν την εμπειρια της ξεκουραστης μετακινησης.Στο κεφαλι τους ειχαν μαυρα γυαλια και τιποτ'αλλο.

Ακριβως μπροστα τους και σε αποσταση ανησυχητικα οικεια απο το κουφαρι μου, τεσσερις ψηλολιγνες φιγουρες σαν σκεις στεκονταν σιωπηλες, ορθιες, σε τετοια διαταξη και σταση που νομισα οτι εβλεπα μπροστα μου χαρακτηρες απο καποιο σκοτεινο εξπρεσιονιστικο πινακα.Φορουσαν στενα μαυρα υφασματικα ρουχα και τους ηταν τοσο ταιριαστα που δεν μπορουσες να διακρινεις ευκολα πως τα μαυρα παπουτσια εδεναν με τα πατζακια και στο τελος κατεληγαν σε ψηλα κολλαρα.Ειχαν το ιδιο χτενισμα και τα ιδια χαρακτηριστικα, τουλαχιστον οσο μπορουσα να διακρινω απο το ημιφωτισμενο τους προσωπο και σιγουρα εκαναν και τις ιδες σκεψεις για μενα.Με κοιτουσαν επιμονα αλλα δεν μιλουσαν.

Αποφασισα να εκμεταλλευτω λιγο ακομα την φιλοξενια τους και να αποκτησω οικειοτητα με τον χωρο.Το αψεγαδιαστο πατωμα απο γραφιτη εδινε μια αποκοσμη τεχνοκρατικη σχεδον οψη στον χωρο και η υφη του αντανακλουσε με ωραιο τροπο το ειδωλο μου,ασχετα αν οι παλαμες μου και τα γονατα μου δεν συμμεριζονταν τις καλλιτεχνικες μου ευαισθησιες. Το δωματιο ηταν πραγματικα τεραστιο και οι τοιχοι ηταν φτιαγμενοι απο γυαλι, και οπως εκτεινοντουσαν προς το ταβανι ερχοντουσαν ολο και πιο κοντα μεταξυ τους, ωστε στο τελος σχεδον ενωμενοι σχηματιζαν εναν τεραστιο γυαλινο τρουλο.Φωτισμος υπηρχε στον χωρο αλλα δεν μπορουσα να διακρινω καποια φωτιστικη πηγη.
-Καλωσηρθατε στην Τεσσερα κυριε Νταμιρα ειπε η πρωτη φιγουρα,-ελπιζω να ηταν το ταξιδι σας σχετικα ξεκουραστοΔεν χρειαζοταν να σας δεσουν τα ματια παντως,ηταν εντελως περιττο ειπε, και κοιταξε τον Καστανια που δεν μιλησε,απλα με κοιτουσε επιμονα.
Η χροια της φωνης του ηταν περιεργη.Μπασα στα σημεια αλλα συνολικα καπου στην μεσαια οκταβα ενος κλαβιε απο σαρκα και κοκκαλα.Σιγουρα επιβλητικη ,αλλα δεν μπορουσες ευκολα να διακρινεις αν ηταν σαρκαστικη η συγκαταβατικη.
-Καλως σας βρηκα,... υποθετω,ειπα.
-Χαμογελασε και με την ακρη του ματιου μου νομισα οτι ειδα στην οψη και των υπολοιπων να σχηματιζεται αμυδρα ενα χαμογελο.Ανατριχιασα.
-Οι φιλοι σου δεν μιλανε και πολυ ειπα.
-Μιλαμε οταν ερθει η σειρα μας ψιθυρησαν και οι τρεις σχεδον ταυτοχρονα,αργα,και μακροσυρτα με τετοιο τροπο, που οι φωνες τους ενωμενες σχηματισαν μια ανιερη συγχορδια που δεν θελησα να ξαναακουσω χωρις την πρεπουσα ποσοτητα αλκοολ στο αιμα μου.
-Συγχωρεσε τα αδερφια μου ειπε ο πρωτος χαμογελωντας.Τους αρεσει να δημιουργουν σασπενς.Νομιζω οτι ειναι η ωρα να συστηθουμε.Εγω ειμαι ο πρωτος.
Εγω ο δευτερος, τεταρτος, συνεχισαν και οι υπολοιποι με μια σειρα που εφερε καποιους συνειρμους που με ανησυχησαν περισσοτερο.Ο τριτος δεν συστηθηκε καθολου.
-Κοιταξα τον τρια και του ειπα ειρωνικα.-Εσυ πρεπει να εισαι η ψυχη του παρτι ετσι;
-Συγχωρεσε τον τρια, με διεκοψε αποτομα ο πρωτος, δεν μιλαει πολυ.Ξεκουραζει τις φωνητικες χορδες του υστερα απο ενα ατυχημα που ειχε πριν απο λιγα χρονια.Ο γιατρος του εχει απαγορεψει να μιλαει εκτος και αν ειναι απολυτως απαραιτητο.
Ο τρια εγνεψε καταφατικα.
-Μαλιστα καταλαβα του ειπα.Ξεροβηξα και κοιταξα τον τρια χαμογελωντας ειρωνικα,και συνεχισα να καθαριζω τον λαιμο μου.Το επιασε το υπονοουμενο και δεν του αρεσε.Συνεχισα,-Το παρτι ξεκιναει τωρα η θα περιμενουμε τον πεντε και τον εξι;Μακαρι να ερθει ο εφτα με τα πεντε του παιδια, να παιξουμε και λιγη μπαλιτσα.
-Μουνοπανο, πεταχτηκε ο Καστανιας στο βαθος,προφανως δεν ξερεις ουτε σε ποιους μιλας ουτε σε τι θεση βρισκεσαι.
-Κατσε κατω Καστανια τον κοιταξε αυστηρα ο νουμερο ενα, θα το χειριστω εγω.Ο Καστανιας εκατσε και κατι ψελλισε.Γυρισε παλι προς το μερος μου,-προφανως θελεις να μαθεις τι γυρευεις εδω μεσα.
-Ειμαι ολος αυτια σαν τον φιλο μου τον τρια ειπα.
Εκανε μια μικρη παυση.Η Τεσσερα ειναι ενας ομιλος επιχειρησεων που δημιουργηθηκε απο το τιποτα.Εμεις οι τεσσερις που βλεπεις την χτισαμε και την καναμε αυτο που ειναι.Προφανως δεν ξερεις τι ακριβως ειναι η τεσσερα,ετσι;
-Αν ηξερα θα ημουν εδω καθε μερα με φιλους.Φαινεται πολυ διασκεδαστικο μερος.
Γελασε,-Σε διαβεβαιω οτι ειναι,και δεν εκπλησομαι που δεν το γνωριζεις.Ολοι ξερουν την υπαρξη της Τεσσερα αλλα λιγοι γνωριζουν.....
-Τι;οτι λατρευετε τα μαθηματικα;
Ξαναγελασε πιο δυνατα αυτη την φορα και ακολουθησαν και οι υπολοιποι κατα το γνωστο μοτιβο.Ο νουμερο ενα γυρισε προς τον Καστανια-Φοβερος ο φιλος σου Καστανια.Οχι μονο ειναι αστειος αλλα εχει πιασει και το νοημα και ας μην το ξερει ακομα.
-Ναι σκετο διαμαντι μουρμουρισε ο Καστανιας.
-Αγαπητε κυριε Νταμιρα,συνεχισε.Η Τεσσερα δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ενα κεντρο ελεγχου μπορεις να το πεις και μια σφαιρα επιρροης αν ακουγεται καλυτερο στα αυτια,ωστε ολα να δουλευουν σωστα και ομορφα.Κοντολογις ελεγχουμε ολο το δικτυο εμποριας διακινησης και αξεσουαρ μοτοσυκλετων στην χωρα,οπως επισης τον ειδικο τυπο τα μεσα ενημερωσης και ας πουμε και οτι η Κυβερνηση ειναι αυτη που ειναι επειδη εμεις το θελαμε.
Ναι, υστερα απο αυτο ειχε λιγο περισσοτερη απο την προσοχη μου.Περιμενα να δω που θα το παει.
-Ευτυχως για εμας συνεχισε, οι δραστηρηριοτητες μας δεν περιοριζονται στον ελεγχο μονο της αγορας μοτοσυκλετας.Ελεγχουμε τα συνεργεια και οπως θα εχεις καταλαβει....

[gcrook]

.....................(ισως να κατανταει μελο σορι) ....................




Εκανε μια παυση και περιμενα την συνεχεια.
-....αυτη την στιγμη λοιπον βρισκεσαι εδω εξ'αιτιας του ΚαστανιαΕχεις καταλαβει οτι ειναι ο βασικος συνεργατης μας και ενας απο τους λογους που βλεπεις εξω απο το συνεργειο του, τα μηχανακια που βλεπεις.Του εκανε εντυπωση που περασες το πρωι με την μοτοσυκλετα σου κιολας, και των ρωτουσες αυτα που τον ρωτουσες.Σε ακολουθησε στο μπαρ του ιταλου....α ναι δεν σου ειπα...σχετικα με την εντολη κατεδαφισης του οπως ενημερωθηκες...βαλαμε και εμεις το χερι μας.
Στο ακουσμα του τελευταιου οι νευρικες συναψεις στον εγκεφαλο χτυπησαν κοκκινο.Ολα εμπαιναν σε μια σειρα τωρα.Αγνοουσα τα κινητρα μιας τετοιας ενεργειας,αλλα τωρα ηξερα επιτελους γιατι μεσα σε λιγα χρονια το τοπιο στην αγορα της μοτοσυκλετας ειχε αλλαξει τοσο.Αυτο που με φοβιζε τωρα ηταν γιατι μου τα ελεγε εμενα αυτα.Προσπαθησα να ανακτησω την ψυχραιμια μου και του ειπα.
-Και φανταζομαι οτι μεσα σε ολη αυτη την επιρροη και την δυναμη,ενα μικρο μπαρ με μοτοσυκλετιστες στεκεται εμποδιο.Σαν το Γαλατικο χωριο ενα πραγμα.Τι εχεις να φοβηθεις απο δαυτους για σενα ειναι ενα τιποτα.
Με κοιταξε σαν να τον ειχα ταισει μουρουνελαιο.-Τιποτα υπο φυσιολογικες συνθηκες.Καλα τα ειπες ενα μικρο τσουρμο γραφικων...ανυποτακτων γραφικων ομως.τονισε.Και αυτο τους κανει εχθρους.Ασκουν ακομα επιρροη οσο και αν εχουμε θεσει υπο ελεγχο την διακινηση πληροφοριων.Πρεπει πολυ απλα να φυγουν απο την μεση.Η κατεδαφιση του μπαρ ειναι απλα μια συμβολικη κινηση,αλλα πιστεψε με θα το πιασουν το νοημα αυτοι που πρεπει.Ετσι σταδιακα θα χαθει ο και ο τελευταιος κρικος που συνδεει αυτους τους ανθρωπους με την μοτοσυκλετα οπως τουλαχιστον την αντιλαμβανεται ο κοσμος τωρα.
-Και γιατι μου τα λες ολα αυτα τωρα;Ποιο το νοημα.
Πλησιασε κοντα μου και με επιασε απο τον ωμο.Η φωνη του χαμηλωσε.
-Εισαι εξυπνος ανθρωπος και καποτε εσυ και οι φιλοι σου ασκουσατε επιρροη στα πραγματα.Ξερω οτι υστερα απο το ατυχημα ησουν μια απο τις αιτιες που η παρεα σου διαλυθηκε.Μπορεις ομως ακομα να προσφερεις πολλα πραγματα.Μπορω να σε κανω διευθυνων στελεχος της Τεσσερα και...
Του επιασα απο το χερι και το πηρα απο τον ωμο μου.
-Ωστε να σε βοηθησω στο να πλασαρεις εφημερες μοτοσυκλετιστικες ονειρωξεις;
-Μην εισαι τοσο ηλιθιος φωναξε.Με ποιο δικαιωμα νομιζεις οτι τα δικα σου ονειρα ειναι ανωτερα απο τα ονειρα των υπολοιπων,και στην τελικη γιατι δεν μπορεις να καταλαβεις οτι η μοτοσυκλετα δεν ανηκει σε σενα αλλα στον κοσμο της.Και ο κοσμος αγοραζει με βαση καθαρα καταναλωτικα κριτηρια.Αυτο μπορει να σου φαινεται τραγικο αλλα ετσι ειναι.Και μπορεις ακομα και σε αυτη την κατασταση αφου τοσο σε ενοχλει να δωσεις κατι που εμεις οσο και αν προσπαθησαμε δεν μπορεσαμε.Μπορεις να δωσεις ονειρα ελπιδα,κινητρο.
-Ευχαριστω δεν θα παρω.Καλα ειμαι και ετσι.
-Οτι και να πω δεν θα σε πεισει ετσι;
-Μπορεις να με διασκεδασεις αν θες.Λυσε μου μια εξισωση.
Γουρλωσε τα ματια και με επιασε απο τον λαιμο,Ουρλιαζε-Παρτε τον απο μπροστα μου...
Οι τραμπουκοι με επιασαν κατα την προσφιλη τους τακτικη και με εσυραν προς την εξοδο.Λιγο πριν περασουμε την πορτα ο νουμερο ενα φωναξε τον Καστανια.Η πορτα εκλεισε πισω μου και οση ωρα περιμενα τον Καστανια να επιστρεψει για να πεσουν οι τιτλοι στο εργο,διαδραματιστηκε η εξης συζητηση εν αγνοια και ερημην μου.
---------------------------------------------------------------------------
-θα τιμωρηθει παραδειγματικα,θα το αναλαβω εγω αφεντικο.
-Κανα νεο απο τον λογιστη;
-Εχω βαλει ολα τα τσιρακια μου.Εχουμε καποια πληροφορια οτι εμφανιστηκε σημερα.Αν ειναι σωστη αυριο θα εχουμε νεα.
-Βασιζομαι πανω σου Καστανια.Και ξερεις γιατι;Γιατι αν ολες αυτες οι πληροφοριες διαρρευσουν θα εχουμε προβλημα.Ακομα δεν μπορω να καταλαβω γιατι καποιος που εργαζοταν σε μια τετοια θεση,αποφασισε να προδωσει την επιχειρηση του και επιχειρει να τα τιναξει ολα στον αερα.
-Κατι ακουστηκε αφεντικο,οτι τωρα τελευταια εκανε βολτες με μια μοτοσυκλετα.
-Μοτοσυκλετα;Δεν τον πληρωναμε τοσο καλα.
-Πηρε μια παλια μεταχειρισμενη.Αναξια λογου.
-Και ξαφνικα εγινε ρομαντικος φανταζομαι.Να θυμηθουμε να το γραψουμε αυτο στο μνημα του.
Ο Καστανιας εκανε να φυγε,αλλα ξαφνικα γυρισε πισω και κοιταξε τον ενα,.-Κατι τελευταιο αφεντικο.Γιατι δεν του ειπες του Νταμιρα οτι το ατυχημα τοτε στην πιστα ηταν δικη σου δουλεια;
-Ηταν και δικη σου.
-Σωστα.Δεν χρειαζεται να μαθει τιποτα.
--------------------------------------------------------------------------

Η πορτα ανοιξε και ο Καστανιας με χαιρετησε με μια δυνατη κλωτσια στο αριστερο γονατο.Δεν ειπα τιποτα,αν και ηθελα.
Το ασανσερ εκανε αυτο που ηξερε καλα.Σκορπιες σκεψεις περνουσαν απο τα μυαλο μου αλλα ενιωθα μια τρομερη διαυγεια.
-Καστανια;
Δεν μιλησε.
-Να εισαι σιγουρος οτι θα εισαι ο πρωτος που θα βρω.
-Θα αργησει πολυ να ερθει αυτη η μερα.Η χοληστερινη μου ειναι σε καλα επιπεδα ακομα,και με ενα χαιρεκακο γελιο μου χαρισε μια φαπα.

Φτασαμε κατω και περπατησαμε λιγα μετρα.Με εριξαν στα γονατα ακουσα ενα κλικ πισω απο το κεφαλι μου και χαμογελασα.Εβλεπα τιτλους τελους και ηταν γεματοι ονοματα συντελεστων.Ονοματα που ειχα καιρο να σκεφτω.Εκλεισα τα ματια.

Τον ηχος ενος κινητηρα που στροφαρει δαιμονισμενα ακολουθησε ενα δυνατο φως που ερχοταν κατα πανω μας και μας τυφλωσε προσωρινα κανοντας μας να χασουμε την ισορροπια μας..Η μοτοσυκλετα περασε ξυστα απο τον ενα μπραβο και τα προστατευτικα ενος δερματινου γαντιου εκαναν καλα την δουλεια τους.Εκμεταλλευτηκα το αβανταζ γυρισα προς τον δευτερο μπραβο που εχει πεσει κατω και ετοιμαζοταν να σηκωθει και με συνοπτικες διαδικασιες ανεβασα την φορολογικη δηλωση του οδοντιατρου του.Επιασα το οπλο και το πεταξα διπλα σε κατι χορτα.
-Ανεβα γρηγορα,ακουσα την φωνη της Ολγας.
-Μισο λεπτο,ειπα γυρισα και κοιταξα τον Καστανια που δυσκολευοταν να ελεγξει τις εντερικες λειτουργιες του.

Ανεβηκα στην μοτοσυκλετα καναμε αναστροφη και προσπερασαμε τα ποδια του Καστανια που βρισκονταν φυτεμενα αναποδα σε εναν καδο σκουπιδιων.

Φτασαμε στο σπιτι της Ολγας.Μου ειπε οτι αφοτου εφυγα απο το μπαρ ειπε στον Μαικ τι εγινε και ο Μαικ ετρεξε να με προλαβει.Στον δρομο ειδε την Red σε ενα σοκακι χτυπημενη.Την ρωτησα πως ηταν και μου ειπε οτι την ανελαβε ο κυρ-Ανεστης.Ανακουφιστηκα.Μου ειπε οτι υστερα απο αυτο ο Μαικ γυρισε στο μαγαζι να καλεσει την αστυνομια αλλα του ειπε οτι δεν ειχε νοημα.Της εξηγησα ολα οσα διαδραματιστηκαν στην τεσσερα.Κουνησε το κεφαλι,"Μπορεις να κοιμηθεις στον καναπε σημερα.Θα σε ψαχνουν"

Επεσα πτωμα για υπνο και ειδα το εργο σε επαναληψη αλλα με ποπκορν αυτη τη φορα.Το πρωι που σηκωθηκα η Ολγα ειχε φυγει αλλα ειχε αφησει ενα σημειωμα."Ραντεβου στις 12 στο γνωστο μερος.Να προσεχεις."

Εκλεισα την πορτα πισω μου και αφου βεβαιωθηκα οτι δεν με παρακολουθει καποιος βγηκα στον δρομο και περπατησα.Φτανοντας σε ενα κιοσκι με εφημεριδες με την ακρη του ματιου μου πετυχα μια ειδηση στην πρωτη σελιδα.

Πανω-πανω μια θλιβερα γνωριμη φωτογραφια.Λιγο πιο κατω η λεζαντα διαβαζε. "Βρεθηκε σημερα νωρις τα ξημερωματα νεκρος απο τροχαιο υπαλληλος της τεσσερα.Ο νεαρος δεν ειχε δωσει σημεια ζωης τις τελευταιες μερες.Η τροχαια ξεκιναει ερευνα για τις συνθηκες κατω απο τις οποιες εχασε τον ελεγχο της μοτοσυκλετας του και προσεκρουσε στην μπαριερα"

Στην υγεια σου Χαρη ειπα με ενα πικρο χαμογελο.Τουλαχιστον ενας απο εμας περναει καλα.
Η πορτα πισω μου εκλεισε,και στο μπαρ του Ιταλου ξαναπιναμε υστερα απο καιρο το πρωτο ποτο.Εγω και φιλοι αιωνιοι.



ΤΕΛΟΣ

[el_hymador]

Τι ΤΕΛΟΣ;;;!!!

Σοβαρα μιλας;;;!!

δεν πας καλα ρε....και αλλο!!!