Όχι ρε π@στη. Εφιαλτικό είναι να σκέφτεσαι ένα νέο παιδί μικρότερο από τους περισσότερους από μας σωριασμένο στην άσφαλτο, με τα ούρα να 'χουν φύγει, τον κόσμο του να χάνεται πριν προλάβει να γνωρίσει τη ζωή μια μέρα που ξεκίνησε για μια βόλτα. Είτε δεν έφταιγε, είτε έφταιγε η ουσία παραμένει. Κι αν φορούσε και εξοπλισμό λυπάμαι ακόμη περισσότερο. Κι η αίσθηση της απώλειας για τους δικούς του, η γνώση πως πέθανε λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι του.