King-R και Terens... πίσω στα θρανία σας.
Ο Γιαννάκης ήταν το πρώτο point guard, all arround που κατεύθυνε την ομάδα στο γήπεδο τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά.
Αρκεί να θυμηθείτε τις δολοφονικές assists και τα απίστευτα επιθετικά που έπαιρνε πριν καν εισέρθει στο basket, το κάθε επαφή είναι φάουλ ή οτι ακόμα και αν κινείται ο αμυντικός και βγεί βίαια (απωθηθεί) απο τον επιθετικό είναι φάουλ. Ήθελε μαεστρία να τα πάρεις τότε... δεν είναι σαν σήμερα που με έκταση αγκώνα κάνουν βουτιά οι αμυντικοί!!!!
Όσον αφορά το τι κάνει μέσα στο παιχνίδι,..... νομίζω οτι το standing ovation στο παγκόσμιο στις ΗΠΑ , στο παιχνίδι για την 6η θέση με την Βραζιλία τα λέει όλα.
Σαν προπονητής... έχει τα υπέρ και τα κατά του. Σαν παλαιότερος παίκτης θεωρεί οτι οι παίκτες του συμμερίζονται το πάθος του και σε κάθε παιχνίδι θα παίζουν όπως και εκείνος... κάτι που δεν έγινε με τους Ισπανούς , με πρόφαση την κούραση (στον τελικό παίζεις ακόμα και με δεκανίκια... αυτά περι κούρασης είναι αστεία!)
Εκείνο που ίσως μπορεί να του καταλογίσει κάποιος , είναι πως λόγω ακριβώς του πάθους του για την νίκη παρασύρρεται και θέλει λίγο χρόνο νηφαλιότητας να δεί το παιχνίδι ψύχραιμα. Αναμενόμενο όμως για ενα μεγάλο παίκτη που έγινε προπονητής.
Όσο για εσάς κύριε "Τζήμα"....... περιοριστείτε καλύτερα στο ασπρόμαυρο τόπι καθώς εδώ είναι τα δικά μου "χωράφια".
Το πόσο ικανός σκόρερ ήταν ο Γιαννάκης μπορείτε να το μάθετε στον Ιωνικό , όπου με μέσο όρο 32-36 πόντους , έπαιρνε τα παιχνίδια. Όσο για τον Γκάλη... τεράστιος παίκτης... αλλά για να σκοράρει κάποιος στο basket πρέπει να δουλέψουν όλοι... και κυρίως να έχει εκείνες τις καταπληκτικές assists απο Φάνη και Γιαννάκη. Δεν είναι ποδόσφαιρο να βάλεις ενα goal έστω και απο τύχη, το σκοράρισμα... θέλει συνέχεια δράση και ομαδική δουλειά.
Gandalf