Φεύγοντας από τη Μονή…
Φεύγοντας από τη Μονή…
Η γέφυρα του Κακού πριν τα Βραγγιανά…
Γέφυρα στην άκρη του δρόμου…
Αυτές είναι ομορφιές…
Η Μονή Στάνας πριν τα Επινιανά, την οποία πραγματικά αξίζει να επισκεφθεί κανείς…
Να ‘μαι και εγώ ξανά στη Μονή Στάνας, χτισμένη μέσα στον βράχο…
Από αυτή τη δυσδιάκριτη ταμπέλα ξεκινά 30’ πεζοπορία (γιατί εμείς είμαστε και οπαδοί του περπατήματος) για την τρύπα του Αγραφιώτη, λίγο πριν τα Άγραφα…
Στην τρύπα του Αγραφιώτη, εκεί όπου τα δύο βουνά σμίγουν…
…δημιουργείται αυτή η εικόνα, με νερά που δεν διακρίνονται καλά στην φωτογραφία να τρέχουν από παντού. Ευκαιρία λοιπόν για μπανάκι…
Γέφυρα πριν από τα Άγραφα…
Στον ξενώνα της κυρίας Νίκης, στην οποία κατά την γνώμη μου, αξίζει να πιει καφέ, να φάει, να διανυκτερεύσει και το σημαντικότερο να κουβεντιάσει κανείς.
Το ταχυδρομείο στα Άγραφα…
Ο παμπάλαιος νερονόμος επάνω από τα Άγραφα, με τον οποίο μοιράζεται το νερό που έρχεται από πολύ πιο ψηλά, στις διάφορες καλλιέργειες…
…με τον εξής τρόπο. Μάλιστα, όταν περνούσαμε εμείς ήταν εκεί ένας χωριανός ο οποίος τοποθετώντας πέτρες, περιόριζε το νερό που έτρεχε στις άλλες εξόδους για να αυξηθεί στην έξοδο που θα κατέληγε στο δικό του χωράφι…
Διαδρομή που μας υπέδειξε η κυρία Νίκη για να φτάσουμε στην περιοχή Μάνα Αυλάκι, από όπου ξεκινάει και το μεγαλύτερο μέρος του νερού που καταλήγει στα Άγραφα. Θέλει προσοχή όμως γιατί οι σπασμένες πέτρες κάτω είναι πολύ κοφτερές. Στο βάθος διακρίνεται το εκκλησάκι στη μνήμη του άτυχου μπουλντοζιέρη που έπεσε με το μηχάνημα από τον γκρεμό, όταν ανοιγόταν ο δρόμος…
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση